Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
oh wat een fijn topic dit! Want inderdaad, zoveel gevoelens en emoties en vaak lastig te bespreken met mensen in je omgeving! Althans voor mij dan.
Ikzelf ben al heeeel lang getrouwd, met mijn jeugdliefde, mijn grote liefde ook! Daarnaast sinds een aantal jaar een open relatie. Voor ons is dat eigenlijk begonnen als een seksueel avontuur, maar is ondertussen wel meer geworden dan dat. Ik heb mezelf leren kennen als polyamoreus, wat ik nooit had gedacht! Maar het kan, houden van meerdere mensen en het voelt geweldig!
@Blauwevrouw: als je zo verlangt naar rust, waarom ben je dan bij die man?
Voor degenen die vluchten voor hun huidige leven: hoe lang ga je dit volhouden? (Eeuwig, vrees ik, ik was zelf ook op die manier verder gegaan. Dat heeft mijn ex mij dan in ieder geval bespaard. )
@Hexopbezemsteel ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik merk dat ik, sinds ik minnaarloos ben, meer gedwongen werd te kijken naar mijn eigen aandeel in mijn huwelijk en zeker ook de communicatie met mijn man. Andersom ook wel want we moesten wel meer praten over het wat we misten en wat we wilden. Als je een minnaar hebt kun je toch een stukje daar vinden wat er niet is in je relatie en daardoor lijkt het alsof je relatie misschien beter is dan die daadwerkelijk is wat natuurlijk gewoon gelul is. Het is je kop in het zand steken. Tenminste dat was mijn ervaring.
Goed we zijn nu 1,5 jaar verder en af en toe heb ik nog weleens iemand gezien en mijn man ook. Maar we hebben wel samen duidelijkere afspraken erover gemaakt en ik merk bij mezelf dat ik bij een andere man ook veel eerder mijn grenzen aangeef. Soms ga ik er nog wel over maar over het algemeen kom ik meer voor mezelf op bij een fwb. Ik heb ook zeker geleerd van de laatste ervaring waarbij ik mezelf kwijtgeraakt was en veel teveel gevoelens had gekregen voor minnaar en steeds tegen mezelf zei ik heb het nog onder controle. Ik kan dit wel en er is niks aan de hand. Als je niet eens eerlijk tegen jezelf kunt zijn hoe kun je dit dan wel zijn naar je partner?
Hoe dan ook, het heeft ons wel dichter bij elkaar gebracht maar het had ook zomaar anders kunnen lopen en ik ben erg dankbaar dat dat niet gebeurd is en wij een hele fijne stabiele relatie hebben samen weer.
@Miraval: je slaat de spijker op zijn kop.
Ik zie nu ook wel hoe ver mijn ex en ik uit elkaar gedreven waren. Maar ja, als je alles wat je mist bijtankt bij een minnaar houd je het lang uit. (Mijn ex wist van minnaar, was met medeweten en toestemming van hem).
Nu worden de verschillen uitvergroot. En sinds ik een nieuwe relatie heb, merk ik hoe het ook kan zijn. Vraag ik me ook af waarom ik in godsnaam genoegen nam met de relatie met mijn ex.
Wij liggen elkaar totaal niet. Geen idee hoe we het 23 jaar lang uithielden.
@Miraval erg fijn je reflectie te lezen!
Een erg belangrijke bewustwording!
HexOpBezemsteel schreef op 25-02-2022 om 08:14:
@Blauwevrouw: als je zo verlangt naar rust, waarom ben je dan bij die man?
Voor degenen die vluchten voor hun huidige leven: hoe lang ga je dit volhouden? (Eeuwig, vrees ik, ik was zelf ook op die manier verder gegaan. Dat heeft mijn ex mij dan in ieder geval bespaard. )
Voor mij is het misschien ook wel een vlucht uit mijn huidige leven, die momenten dat we samen zijn. Het valt me zwaar er alleen voor te staan, altijd maar sterk te moeten zijn, overal een oplossing voor te moeten vinden. Of het nu gaat om de psychische problemen van mijn kinderen, of een lekkage in huis, of zorgen dat er eten op tafel staat, of hulp regelen bij iets van deze dingen: alles ligt op mijn schouders. Ik gun het mezelf daar af en toe uit te vluchten.
Dat doe ik soms door met vriend(inn)en te borrelen, door te sporten, door een goed gesprek met een dierbare en soms door intimiteit met deze man.
Let wel: het is een totaal andere situatie dan 8 jaar terug. Toen hadden we een korte affaire terwijl mijn man nog gezond en wel was. Toen zette die affaire mijn wereld op zijn kop en bracht het me heel iets anders dan nu. De dynamiek is anders, het gevoel is anders, de diepgang is anders.
@Hex: gelukkig maar dat je nu ervaart dat een relatie je veel meer kan brengen dan die met je ex. Je bent natuurlijk ook een ander mens, stukken volwassener, dan toen die relatie begon. Maar er na 23 jaar achter komen dat je elkaar niet ligt.... oef.
@Mischa: welkom!
dankjewel @zowatdan
Het heeft wel een hele tijd geduurd heeft. Op viva heb ik nog meegeschreven op het minnaartopic. En daat kreeg ik soms een spiegel voorgeschoteld die ik ook gewoon niet wilde zien. Weet nog dat Roos een keer schreef alsof je in een taart of pizza zit en het niet van een afstand kunt bekijken. Destijds dacht ik wat een gelul (sorry Roos... 😘) maar nu begrijp ik wat ze bedoelde. Het was ook gewoon zo dat ik niet naar mijn eigen aandeel wilde kijken juist omdat ik dacht alles wel onder controle te hebben. Nou... dat was ook stierenpoep want ik had niks meer onder controle. Zelfs mijn werk leed eronder omdat ik zo belust was op zijn aandacht in de vorm van de dagelijkse appjes. Een minnaar kan heel erg fijn zijn maar voor het grootste deel is het gewoon slopend.
Nu weet ik dat ik geen minnaar meer wil waarbij gevoelens komen kijken. Dus nu is het meer een FWB of zelfs een ONS als ik daar zin in heb. Ik hou het allemaal op een afstand en het mag in geen geval mijn privé of werk beïnvloeden. Gelukkig kunnen mijn man en ik er goed over praten nu en trekken we op tijd aan de bel mochten we het idee hebben dat het niet lekker loopt.
@Hexopbezemsteel hier nog wel een open relatie maar nu met duidelijke grenzen. We genieten ook echt samen van anderen weleens en dat bevalt zeer goed.
Herkenbaar @Miraval! En dat is ook met alle andere slechte relaties, niet alleen met minnaar. Ook in alle andere relaties waar je jezelf niet kunt zijn en te afhankelijk wordt, vooral als je niet zo goed weet wat je nodig hebt. En denkt dat je controle over jezelf hebt zonder daadwerkelijk te zien wat het met je werkelijk doet. Maar vooral jezelf wijs maakt dat de kruimels van minnaar je gelukkig maken zonder naar jezelf te kijken en andere mogelijkheden te onderzoeken. Pas als je uit het wisselwerking ( van aantrekken en afstoten) bent en je daardoor niet laat beïnvloeden zie je pas echt wat je nodig hebt en je gelukkig maakt.
@Blauwevrouw en jou gun ik ook iemand bij wie je je steun en afwisseling in dagelijkse werkelijkheid krijgt en altijd terecht kunt als je het nodig hebt zonder al het gedoe en beperkingen met je minnaar. Ik kan me niet voorstellen dat je dit gelukkig maakt. Het komt bij mij over als gewoon genoegen moeten nemen met de kruimels van je minnaar omdat het niet anders kan. En jezelf wijsmaakt dat het is wat je op dit moment nodig hebt.
tnx @blauwevrouw!
Opvallend dat het punt ' het in de hand houden/controle hebben' hier zo terugkomt. Deze herken ik wel. Ben mezelf ook weleens totaal verloren in een affaire, werk leed eronder, maar erger nog; achteraf het gevoel dat je als moeder en partner minder aanwezig was, voornamelijk dan als het gaat om emotioneel beschikbaar zijn voor de mensen van wie je houdt. Heb me daar ook wel stom om gevoeld. Wel geleerd dat ik het anders wil.
Nu kan ik voor mezelf wel een balans vinden. Minnaar en ik hebben sws allebei heel weinig tijd dus zien elkaar niet heel vaak. Ik merk wel dat ik mezelf soms teveel bezig kan houden met of hij een appje heeft gestuurd, zal hij aan me denken, dat soort.
Wat zien jullie als verschil tussen minnaar en fwb?
hey Mischa!
Voor mij persoonlijk is het verschil tussen een minnaar en fwb wel het gevoel. Omdat ik er een naam aan wil geven. Maar kan voor anderen complete onzin zijn. Maar ik heb maar 1 iemand echt mijn minnaar genoemd en anderen waren FWB. Puur omdat ik daar niet verliefd op was en op minnaar wel. Dus daar zit voor mij het onderscheid. Maar kan voor iedereen anders zijn natuurlijk.
blauwevrouw schreef op 25-02-2022 om 12:24:
@Hex: gelukkig maar dat je nu ervaart dat een relatie je veel meer kan brengen dan die met je ex. Je bent natuurlijk ook een ander mens, stukken volwassener, dan toen die relatie begon. Maar er na 23 jaar achter komen dat je elkaar niet ligt.... oef.
Eigenlijk wist ik dat wel. Maar ik wilde zo graag dat het zou werken. Achteraf hebben we heel veel maar gelaten, omdat we er toch niet uit kwamen. En veel buiten de deur gezocht denk ik. Dan houd je het heel lang vol.
blauwevrouw schreef op 25-02-2022 om 12:18:
[..]
Het valt me zwaar er alleen voor te staan, altijd maar sterk te moeten zijn, overal een oplossing voor te moeten vinden. Of het nu gaat om de psychische problemen van mijn kinderen, of een lekkage in huis, of zorgen dat er eten op tafel staat, of hulp regelen bij iets van deze dingen: alles ligt op mijn schouders. Ik gun het mezelf daar af en toe uit te vluchten.
Ik pik dit stukje er even uit, omdat ik deels mijn leven hierin herken als single zijnde. Waarom zou je altijd maar sterk moeten zijn, waarom leg je de lat zo hoog voor jezelf? Ik heb ook zeker weleens mijn zwakkere momenten hoor en deze laat ik ook toe, want zelfs een partner zou deze momenten niet beter, minder of sterker maken. Je bent gewoon mens en dat mogen je kinderen toch ook best zien?
En natuurlijk is het soms fijn bepaalde klusjes uit handen te geven, maar dat is zelfs geen garantie bij het hebben van een partner, althans, zo zie ik het en heb ik het in het verleden ervaren.
Ik had mijn minnaar in eerste instantie puur voor de seks, dat miste ik wel in mijn single leven. En dan niet ieder weekend een platte ONS, want zo moeilijk is seks krijgen niet als vrouw zijnde, maar incl enige ‘exclusiviteit’ en diepgang. Voor al het andere heb ik geen man of partner nodig, genoeg liefde voor mezelf en vanuit mijn vrienden. Zonder hen zou mijn single bestaan echt enorm leeg zijn geweest denk ik.
En ik begrijp tevens dat het single bestaan niet voor iedereen is weggelegd, ook ik ben hier langzaam ingegroeid, maar weet ook heel goed wat het is om samen met iemand te zijn en je toch heel alleen te voelen. Dan liever écht alleen als je het mij vraagt, want ‘gevangen’ zitten in een relatie maakt alleen nóg eenzamer en verdrietiger.
HexOpBezemsteel schreef op 26-02-2022 om 10:54:
[..]
Eigenlijk wist ik dat wel. Maar ik wilde zo graag dat het zou werken. Achteraf hebben we heel veel maar gelaten, omdat we er toch niet uit kwamen. En veel buiten de deur gezocht denk ik. Dan houd je het heel lang vol.
Ik kan heel goed begrijpen dat het zo gaat Hex, fijn dat je je nu heel anders voelt binnen je huidige relatie!