Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Je hoeft van mij zeker niet onder de negeer hoor, maar zoals je zelf zegt dat je graag van je af wil schrijven, dan krijg je advies en reacties. Dat is wel een beetje het idee van een openbaar forum.
Daarop geef ik aan wat ik bij mezelf merk met betrekking tot reacties of advies aan jou. Het staat je sowieso vrij om ermee te doen wat je wil. Maar ik vind het proces opvallend en dat gaf ik terug.
Ik vind het vooral naar om te lezen dat je toch wel in de war overkomt en je geluk probeert te zoeken, maar zoals je ook zelf aan geeft ook weet on the road to nowhere te zitten.
Van mij mag je lekker blijven zwalken. Ik hoop dat je hier blijft schrijven hoor, alleen al het schrijven zelf is voor jou behulpzaam. En natuurlijk ben je nog in rouw! En natuurlijk zijn een paar warme mannenarmen superwelkom! Hoe gaat het er nu mee trouwens? Worden de plannen om echt een keer de grens over te gaan concreter?
Ik heb gisteren even (eh 1,5 uur) gebeld met een potentiële trioman, opgeduikeld van SL. Hij heeft thuis een soort gedoogconstructie en dan hoor ik hoe moeizaam dat allemaal gaat en dan ben ik toch wel heel erg blij dat ik nu sta waar ik sta. Binnenkort gaan Vent en ik even met deze meneer om tafel, eens kiek'n wat 't wordt. Ik hoop een keer een man te treffen waar Vent ook af en toe solo mee kan daten, dat lijkt me heel fijn voor hem.
Ikzelf heb weer een ladiesnight achter de rug met "mijn" drie vriendinnetjes. Het was iets minder magisch als de vorige keer, (die was gewoon een beetje tekort geleden) maar we hebben het toch wel weer heel fijn gehad. Al die blotemeisjeslijven, ik hou ervan!
@sportyspice: dat mensen geneigd zijn adviezen te geven wanneer ik mijn gedachten deel, is natuurlijk niet hetzelfde als dat ik zou vragen om advies. De meningen van andere forummers lees ik heus wel, maar dat ik nog altijd zelf mijn keuzes maak lijkt me ook niet meer dan logisch.
En ja, ik zwalk, of ben in de war, of verander nogal eens van inzicht. Lijkt me niet zo gek aangezien mijn leven totaal op z'n kop is gezet door de ziekte en dood van mijn man. Alles waar we mee bezig waren viel om. En nu moet ik mijn eigen weg weer vinden, keuzes maken of nog even uitstellen. Qua werk, ouderschap, liefde, familie, woonplaats... en ga zo maar door.
Die mannenarmen (en mannenaandacht!) zijn inderdaad zo ontzettend welkom. De plannen om de grens echt een keer over te gaan zijn nog niets concreter, we zijn nog niet eens aan het proberen om een moment en plaats te vinden waarop dat dan zou 'moeten' gebeuren. Maar wat we zoal met elkaar zouden willen doen gaat flink expliciet over de app.
@roos: hopen dat er een goede klik is met de potentiële trioman dus! Voor mij ook heel inzichtgevend wat jij schrijft. Je hebt zó een ander seksleven dan ik (en ook dan ik ooit zou willen)!
blauwevrouw schreef op 03-09-2021 om 12:32:
En ja, ik zwalk, of ben in de war, of verander nogal eens van inzicht. Lijkt me niet zo gek aangezien mijn leven totaal op z'n kop is gezet door de ziekte en dood van mijn man. Alles waar we mee bezig waren viel om. En nu moet ik mijn eigen weg weer vinden, keuzes maken of nog even uitstellen.
En dan hier weer een ongevraagd advies, of meer een delen van hoe het voor mij zou zijn.
Ik heb ook lang mijn man verpleegd voor een ernstige ziekte waaraan hij uiteindelijk is gestorven. Ik kan me je pijn, radeloosheid en behoefte aan troost dus zeker voorstellen.
En zeker ook je eenzaamheid, geen familie hebbende was ik in een klap alles kwijt.
Mij zou het hebben van een minnaar of vlam op afstand niet geholpen hebben. Het zou voor mij een vlucht geweest zijn en juist een uitstel van mijn rouwproces. Want ik moest toch uiteindelijk voelen en doorleven wat er aan de hand was: ja ik ben totaal alleen, ja ik heb die diepe verbinding verloren, die zielsband die we in jaren hadden opgebouwd. Ik heb als een gewoon dier jankend door het huis gekropen: "waar ben je nou? hoe kan je nou weg zijn?"
Door bij de pijn te blijven en te doorwerken (ook mbv een psycholoog) ben ik er door heen gekomen. Ja iedereen rouwt op zijn manier maar ik weet wel dat als ik aan de alcohol, drugs, hard werken of minnaars was gegaan, dat verwarrender had gewerkt. En het uiteindelijk zwaarder had gemaakt . Omdat het voor mij een vlucht was geweest en ik niet om verdriet heen kon werken maar er doorheen moest.
Geen oordeel naar jou, ik begrijp je pijn en je wanhoop, maar misschien kun je invoelen voor je zelf wanneer je troost wil maar dat het je op de lange duur niet helpt omdat er een vluchtfactor in zit.
Dank je Lexus. Ik probeer op jouw ervaring te reflecteren.
Ik voel mijn gemis, praat erover, help mijn kinderen hun verdriet te dragen en laat anderen mij helpen met mijn verdriet. De echte hartverzengende pijn had ik vooral toen we vernamen dat hij kanker had, nog een keer toen we hoorden dat hij daaraan zou sterven en vervolgens toen zijn lichaam ook echt heel snel werd gesloopt; zijn dood was voor hem een bevrijding. De pijn van daarna is voor mij van een andere orde - we hebben een heel goed afscheid gehad, dat maakt alle verschil van de wereld.
Af en toe ga ik me te buiten: meestal aan snoep en online shoppen, soms aan alcohol, en nu ook aan de aandacht van deze man. Met één groot verschil: waar die eerste drie vooral verdoven, voel ik bij die laatste juist van alles. En dan heb ik het niet alleen over lust of verliefdheid.
Niemand kan de plaats innemen van mijn man, en het verlies van die verbinding doet heel veel pijn. En dat verlies kan ik aan doordat ik andere verbindingen heb met vrienden, familie én minnaar - die in de eerste plaats vooral vriend is geweest sinds ik weduwe ben.
Hoe lang geleden is het voor jou, als ik vragen mag?
Blauwevrouw, allereerst een welgemeende 
want ik voel je pijn en rouw door je regels heen. Ik hoop ook niet dat je mijn laatste berichtje als negatief of aanval hebt opgevat, want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Daarnaast kan ik me ook heel goed voorstellen wat Vlam voor jou betekent en ook betekend heeft, maar ik heb vooral het gevoel (en ik kan er helemaal naast zitten natuurlijk) dat je vooral nóg meer verdriet zal gaan krijgen mbt Vlam. Dat het wellicht zelfs ten koste gaat van jullie vriendschap, want hij is voor jou meer dan zomaar een ‘vlam’, maar zal ook nooit compleet de jouwe zijn en juist dat lijkt mij in jouw situatie zo ontzettend pijnlijk.
Rouwen doet een ieder op zijn/haar manier en ik juich juist toe dat te doen waarvan het jou helpt deze moeilijke tijd door te komen, al zouden dat 20 mannenarmen om jou heen zijn! Nou ja, toch weer een ongevraagde mening, maar wilde ook enkel een andere kant belichten 
Ik moet enorm grinniken van die 20 mannenarmen. YES PLEASE! Ben vorige week voor het eerst in 1,5 jaar op een feestje geweest en heb daar schaamteloos met iedereen geflirt die ook maar enigszins onafstotelijk was en boven de 25. Wat kan ik dáár intens van genieten.
Ik ben ook bang voor het verdriet dat nog komen gaat maar dat weerhoudt me er niet van nu tóch voor hem te gaan. Nou ja, voor hem... hij zal inderdaad nooit volledig de mijne zijn, ik ga voor een klein stukje van hem. Het chocolaatje van de taart. Voor alle nadelige gevolgen steek ik mijn hoofd voorlopig in het zand.
hey blauwevrouw, veel reacties na het antwoord op mijn vraag. Ik ben het eens met wat de anderen schrijven. Het gaat alle kanten op maar vooral veel verdriet op de voorgrond. Toch had ik het idee dat je in het begin om advies vroeg. Ik heb geen oordeel over je verhaal en/of wat je wel of niet moet doen.
Zo Roos dat is een mooi poosje bellen geweest. Wie weet wat het nog voort brengt...
Die meidenavond, dat is echt girls only? of is vent ook onderdeel.
Bij mij heeft het tijd nodig om woorden aan gevoelens te kunnen geven. De nodige reflecties verder doen me beseffen dat het verdriet en vervelende spanning een projectie zijn op minnaar. Dingen waarmee ik al vaker met een psycoloog over sprak. Het staat plezier en de seks in de weg.
unicorn, sterkte met je reflecties, verdriet en spanning. Hoop dat je er een weg uit vindt! Dan is er ook weer meer ruimte voor plezier.
blauwevrouw schreef op 03-09-2021 om 12:32:
Voor mij ook heel inzichtgevend wat jij schrijft. Je hebt zó een ander seksleven dan ik (en ook dan ik ooit zou willen)!
Dank je.
Ik denk dat mijn seksleven niet eens zo heel veel verschilt van wat jij ooit zou willen hoor, 99% van de tijd zijn Vent en ik heerlijk samen en genieten we van elkaars lijf, warmte en seksualiteit.
Die 1% is de gastvrijheid, ik af en toe tussen de meidenlijven, hij een man of samen een man, of een vrouw, of een stel. Maar dat laatste leeft áltijd bij de gratie van samen-qualitytime. Als wij elkaar niet lekker (genoeg) meer vinden ligt de rest ook stil en gaan we eerst de neuzen weer even dezelfde kant op zetten!
Meidenlijven hebben mij nooit bijzonder opgewonden, en het met anderen doen waar partner bij is wilde ik nooit. Maar wie weet wat de toekomst nog brengt!
Is dat wat gastvrij inhoudt: samen met anderen? Of is het synoniem aan open (waarbij gast inhoudt dat ander geen onderdeel van de relatie is, en feitelijk ondergeschikt)?
Voor ons betekent gastvrij dat er anderen welkom zijn in ons liefdesnest. Ondergeschikt vind ik geen leuk woord in deze context, hij/zij wordt juist als gast behandeld! Wij hebben die gastvrijheid totaal op ons eigen manier ingevuld, zo mag ik dus alleen daten met dames en hij met heren. Ik date niet alleen met mannen en Vent niet met vrouwen, daarom noemen we het geen open relatie. En we willen heel erg voelen aan onze "gasten" dat ze respect hebben voor de bestaande relatie (van Vent en mij dus) en niet gaan lopen peuren.
blauwevrouw schreef op 04-09-2021 om 14:41:
Meidenlijven hebben mij nooit bijzonder opgewonden, en het met anderen doen waar partner bij is wilde ik nooit. Maar wie weet wat de toekomst nog brengt!
Is dat wat gastvrij inhoudt: samen met anderen? Of is het synoniem aan open (waarbij gast inhoudt dat ander geen onderdeel van de relatie is, en feitelijk ondergeschikt)?
Je vraagt het dan niet aan mij, maar wat bedoel je met ondergeschikt?
Voor mij heeft het nl een negatieve klank in deze context, vandaar mijn vraag.
Zo ben ik een aantal aangehaakt als 2e vrouw bij een vriendenstel en voelde mij alles behalve ondergeschikt. Of bedoel je het anders?
haha crosspost met Roos 
(omdat ik weet dat je deze zo leuk vindt)
Ik vind het ook heel erg fijn om samen met mijn man met anderen af te spreken. En dat kunnen andere vrouwen zijn of andere mannen of andere stellen. Dat zijn toch altijd weer even hele bijzondere momentjes. We doen het niet te vaak omdat het wel soort van speciaal moet blijven maar als het dan zover is... lekker gek doen met zijn allen. En dat gaat er lekker ontspannen aan toe.... zitten al een beetje te vissen naar een nieuwe date met ons vaste vriendinnenstelletje en bijkomende man...