Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Dankjewel voor je reactie, Miraval (en dat je de moeite nam om door de hele tekst te worstelen...)
Mag ik hieruit concluderen dat de meesten hier in dit topic een andere beslissing zouden nemen als ze de tijd terug kunnen draaien? Dus dat ze hun affaire volledig zouden afkappen nog voor het begon?
Fly .. heel eerlijk? Ja dat denk ik wel. Maar nogmaals ik kan niet voor anderen spreken. Als je alles van tevoren weet is het ook makkelijk praten. Maar is het het allemaal waard? Je staat nog zo aan het begin van iets wat kan gaan gebeuren... ik persoonlijk zou het afkappen en me richten op mijn relatie met mijn partner. Misschien is er iets wat je toch mist? Een bepaalde bevestiging of spanning... iets waar jullie samen een weg in kunnen vinden. Het gevoel te hebben dat hij naar je verlangd... dit kun je met je partner bespreken maar met je collega zou ik het puur zakelijk houden en afstand nemen. Mijn mening dan...
Welkom hier Fly!
Ik sluit mij aan bij de post van Miraval.
Eigenlijk maakt het niets uit wat hij (collega) ervan vindt en hoe hij erover denkt, je bent enkel verantwoordelijk voor jezelf en de evt consequenties.
Ik denk dat vele minnaressen zullen zeggen er nooit aan begonnen te zijn als ze alles van tevoren hadden geweten, maar goed, dat is makkelijk lullen achteraf natuurlijk. De vragen van Miraval vind ik goed en daarnaast, seks met een collega geeft altijd een andere dynamiek aan de omgang daarna. Stel dat je of jullie helemaal hoteldebotel van elkaar worden, hoe denken jullie dan nog een normale werkrelatie te kunnen hebben? Natuurlijk zal dat nooit meer hetzelfde zijn. Of wat als jij meer gevoelens voor hem gaat ontwikkelen en het voor hem enkel lust was voor 1 keer, hoe zien jouw dagen op de werkvloer er dan uit?
Mijn advies: ik zou het bij deze gestolen zoenen proberen te houden en ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan misschien, maar je zet wel heel veel op het spel. Ben je ook bereidt de consequenties te dragen als het thuis of op het werk uitkomt of niet meer werkbaar is?
Er is al advies gegeven over "laat het hierbij!" En daar ben ik het mee eens. Ik sluit me aan bij Miraval en Kersje.
Om antwoord te geven op je vraag: Ja, ik zou willen dat ik een andere keuze had gemaakt. Ik kan nooit meer terug. Ik ben hoe dan ook vreemd gegaan. Had ik het maar bij die paar spannends mails en leuke knipoog gehouden. Het leek allemaal leuk en spannend. Dat was het ook... maar ook vooral heel eenzaam en frustrerend.
Maak de goede keuze!
Hi Fly,
Ik sluit me aan bij Miraval. De beginperiode heeft nog iets leuks en spannends. Ik zou zeggen, hou het daarbij. Vanaf daar wordt het namelijk nog ingewikkelder. Been there, done nothing (met moeite). Hoe is je huidige relatie? Wat mis je? Wat mis je in jezelf in je huidige relatie? Gewoon wat vragen omdat ik je voornamelijk over de ander zie schrijven.
Je lijkt er al behoorlijk diep in te zitten, de verslaving is al aan de gang. Wat zou er gebeuren als je het je partner vertelt? Wat wil je eigenlijk? Hoop je stiekem toch op meer, daar lijkt het nu namelijk wel op.
Sportyspice vooral het eenzame vond ik erg moeilijk. Als ik vantevoren had geweten dat ik er zo lang nog de nasleep van zou hebben gehad had ik het eerder afgekapt met ex minnaar.
Het is nu inmiddels bijna 1 jaar geleden dat hij onze minnaarrelatie verbrak en nog denk ik bijna dagelijks aan hem. Ik denk dat mijn speurtocht naar een andere minnaar vooral was om een vervanger te vinden voor de leegte die hij achterliet. Ik vergeleek (en vergelijk) andere mannen met hem en niemand is zoals hij was. Het heeft bijna iets triests soms, bitterzoet.
De andere kant van de medaille is dat ik nu een betere relatie heb met mijn man, ik heb erover kunnen praten met hem dankzij de adviezen op het minnaartopic en dat heeft ons weer dichter naar elkaar toegebracht. Maar heel veel minnaressen hebben deze luxe niet.
ik heb onder mijn andere nick op het VivaForum al een heel relaas geschreven over wat ik - ondanks de goede afloop - met de wetenschap van nu anders had gedaan. Ik nmben geanonimiseerd en kan het niet meer voor je terugvinden. Maar sluit me aan bij de rest: bezint....
Fly, ik zie in het laatste deel van je 1e post nergens iets staan dat je je huidige relatie niet kwijt wil...
Bonietob schreef op 13-07-2021 om 21:35:
Fly, ik zie in het laatste deel van je 1e post nergens iets staan dat je je huidige relatie niet kwijt wil...
jawel, 3 bullet 
oh en 
BO
Bonietob leuke avatar!
unanieme reacties! Dankjewel daarvoor. Dat moet inderdaad voor meer rust in mijn hoofd zorgen. Dankjewel om jullie ervaringen te delen voor de "wat als ik de tijd kon terug draaien".
Wat ik mis in mijn huidige relatie? De "is dit het?" Maar natuurlijk ook de beginfase, vermoed ik. Elkaar ontdekken, leren kennen, diep verlangen naar elkaar. Of misschien is het wel de "werkelijke aandacht voor elkaar".
Het is nu allemaal zo routine en vanzelfspreken. Wat een clichés...
Ik moet kennelijk mijn gedachten ordenen en eerst met mezelf en mijn gedachten de confrontatie aangaan.
Fly_ schreef op 13-07-2021 om 21:48:
unanieme reacties! Dankjewel daarvoor. Dat moet inderdaad voor meer rust in mijn hoofd zorgen. Dankjewel om jullie ervaringen te delen voor de "wat als ik de tijd kon terug draaien".
Ikzelf heb overigens geen spijt van mijn minnaarrelatie hoor, maar mijn situatie is dan ook anders gezien ik single ben. Mijn post was vooral gebaseerd op de vele ervaringen van andere schrijfsters in alle vorige delen van dit topic.
Miraval, heftig om te lezen! Ik kan me idd voorstellen dat je een soort vulling zoekt voor wat je kwijt ben geraakt. Ook best heftig eigenlijk dat je na een jaar nog steeds regelmatig aan hem denkt. Die moet diep gezeten hebben?
Het eenzame vind ik het meest lastige. Ik heb wel iemand waarmee ik kan sparren en dat is heel fijn. Vooral in de onrustige periodes.
Kersje schreef op 13-07-2021 om 21:38:
[..]
jawel, 3 bullet
oh en
hooooi allemaal!
kon toch niet helemaal wegblijven 
Maar... ik lees en leef vooral mee, dus heull veel post ik niet meer. Denk met nostalgische weemoed terug aan al het Dramaaaaaaaaaa dat een minnaar met zich meebracht. Las op het VF nog een topic "verlaten ze hun vrouw wel eens?" en de reacties. Niet mals
Sportyspice goed om te lezen dat je iemand hebt waarbij je je ei kwijt kunt! Dat is toch wel belangrijk!
Ja nou ja ik moet ook eerlijk bekennen dat dit besef ook pas sinds de afgelopen 3 weken ofzo is. Nadat ik af had gesproken met iemand kwam ik erachter dat ik hem vergeleek. Niet fair van mij natuurlijk maar wel een eye opener. Lijkt wel of die onrust nu weg is? Omdat ik weet waar ik naar op zoek ben. Het is niet zo dat ik hem terug wil absoluut niet en ik ben heel blij dat er geen contact meer is. Maar ja, soms is het gewoon bitterzoet en soms zijn de herinneringen juist wel weer heel leuk en zeker dierbaar. Ik heb dat hoofstuk wel afgesloten hoor... voordat het klinkt alsof ik nog in dagelijkse rouw ben