Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
lrishCassidy schreef op 12-06-2022 om 02:41:
Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook).
Die "welke reden dan ook" is waar alles om draait. Stel je hebt inderdaad een stel waar alles goed draait, alles. Maar 1 van de 2 heeft nul zin in sex (medische redenen, of andere redenen, de overgang van vrouwen bijvoorbeeld etcetc).
De reden is waar alles om draait en of je iemand gelooft. Notoire vreemdgangers, mensen die simpelweg niet trouw kunnen en/of willen zijn die bekijk ik heel anders dan mensen die vreemd gaan met "een reden".
De reden is meestal iets wat iemand er later bij bedenkt. Omdat hij of zij het eigen gedrag wil rechtvaardigen, of omdat de bedrogen partner een verklaring eist.
HexOpBezemsteel schreef op 12-06-2022 om 10:29:
[..]
De reden is meestal iets wat iemand er later bij bedenkt. Omdat hij of zij het eigen gedrag wil rechtvaardigen, of omdat de bedrogen partner een verklaring eist.
Ja dat denk ik ook. Als een van de twee a-seksueel is kun je ook al eerder bespreken welke plaats buiten relationele seks kan krijgen
Diyer schreef op 11-06-2022 om 16:53:
[..]
Dat vind ik ook schadelijk. Maar wel compleet losstaan van het simpele feit of je met een ander sekst als je bijv. van elkaar weet dat eigenlijk 1 iemand tekort komt in de relatie.
In mijn optiek kan je seks scheiden van liefde en zodra je dat niet (meer) kan scheiden, wordt het idd tijd om met je partner te delen dat er een ander tussen die liefde is komen te staan.
Seks is geen verworven recht. En wanneer kom je tekort in een relatie? Als je partner niet zeven dagen (of zes of vijf) per week zin heeft? Als je zelf vindt dat je tekort komt? (Met name sommige mannen hebben daar een handje van.)
Als het even een maandje minder gaat of als je partner ziek is?
stormkapje schreef op 11-06-2022 om 23:04:
Vreemdgaan is iets wat echt niet kan, verwerpelijk en immoreel is, en wat je in een goede relatie niet doet. En we hebben een goede relatie, ik hou van mijn vrouw en kinderen, dus zal dat mij nooit gebeuren.
Dacht ik altijd, tot het me zelf overkwam.
Na een hele lange tijd , lees zo`n 30 jaar, kwam ik weer in contact met het mooiste meisje wat ik ooit heb ontmoet (nu volwassen vrouw natuurlijk ) en waar ik destijds stapelverliefd op was, maar niets mee durfde te doen. Ze was in mijn ogen onbereikbaar, en had uiteraard een vriendje natuurlijk. We verloren elkaar uit het oog, maar ze was nooit helemaal uit mijn gedachten verdwenen.
Lang verhaal kort, maar er volgden meer ontmoetingen. Natuurlijk hadden we (ik) die ontmoetingen moeten stoppen, maar dat kon ik gewoon niet.
Heel slap ,maar het gevoel was sterker dan ik.
Die gevoelens waren wederzijds wat uiteindelijk in een vrijpartij resulteerde. Het was de beste seks die ik ooit in mijn leven heb gehad.
En dat voelt meteen als de straf voor het vreemdgaan. Of karma zo je wilt.
Mijn vrouw heeft geen behoefte aan seks, heeft ze nooit gehad ook. Wij hebben dus alleen seks gehad om de, ondertussen volwassen, kinderen te verwekken, en daarna nog maar heel sporadisch, omdat ik dat wilde.
Ik verwijt haar dat niet voor de duidelijkheid, ze heeft die gevoelens gewoon niet. Het is ook geen excuus voor wat ik gedaan heb.
Alleen heb ik nu ervaren wat het is om te vrijen met iemand die ook met mij wilde vrijen.
Ik kan niet echt omschrijven hoe dat voelde, had dat nog nooit eerder meegemaakt, maar weet dat ik dat nooit meer zal meemaken.
Maar erger nog is dat ik een geheim voor mijn vrouw heb, wat als een molensteen om mijn nek hangt....
Wat rot dat je terwijl je zelf wel zin in seks hebt, in een seksloze relatie zit.
Ik denk niet dat je affaire of one night stand je zo maar overkwam, daar koos je toch voor. Begrijpelijk, maar een keuze.
Wat ik niet zo snap is dat jullie niet eerder samen keken naar het grote verschil in behoefte en hoe dat voor jou moet zijn. En hoe dat eventueel op te lossen is.
Het klinkt of je je erg schuldig voelt maar dat heeft natuurlijk eigenlijk geen zin: het feit gaat niet weg om dat jij je er rot onder voelt. En je vrouw voelt zich er ook niet beter door.
Misschien kan je eerst eens gaan bedenken of je zo verder wilt in dat seksloze huwelijk. Kan je nog terug naar geen seks? Ga je die minnares nog zien? Dan verdient je vrouw zeker de waarheid.
Als het hierbij blijft, weet ik het niet, in tegenstelling tot wat ik hierboven zeg, dat je eerlijk moet zijn. Misschien maakt het meer kapot het te zeggen. Maar dat is alleen als jij terug kan naar totaal seksloos verder leven and let by gones be by gones. Kan je dat niet dan ligt er een groter probleem dan die ene one night stand: hoe ga jij, gaan jullie dit verschil in libido oplossen in jullie huwelijk.
Het alternatief is een notoire stiekeme vreemdganger te worden en zo te horen wil je dat niet.
HexOpBezemsteel schreef op 12-06-2022 om 10:29:
[..]
De reden is meestal iets wat iemand er later bij bedenkt. Omdat hij of zij het eigen gedrag wil rechtvaardigen, of omdat de bedrogen partner een verklaring eist.
Dat hoeft helemaal niet. Ik kan legio redenenen bedenken. Voor mezelf of anderen en zou een evt. vreemdgaan dan ook best kunnen begrijpen. Misschien dat je soms pas achteraf de woorden vindt, dat kan natuurlijk. Maar vreemdgaan hoeft echt niet altijd alleen maar achteraf met een "excuus" te hoeven worden goedgepraat. Die reden zit er dan ook al aan de voorkant.
Als iemand egostreling zoekt, wordt er misschien een reden bijverzonnen. Dat gebeurt idd vaak. Maar hier worden alle vreemdgangers en alle redenen op 1 en dezelfde hoop gegooid. Dat mag, maar ik zie nog tig nuances.
HexOpBezemsteel schreef op 12-06-2022 om 10:34:
[..]
Seks is geen verworven recht. En wanneer kom je tekort in een relatie? Als je partner niet zeven dagen (of zes of vijf) per week zin heeft? Als je zelf vindt dat je tekort komt? (Met name sommige mannen hebben daar een handje van.)
Als het even een maandje minder gaat of als je partner ziek is?
Geen idee. Daar zijn geen statistieken op te trekken. Ik kan alleen mezelf als voorbeeld nemen en na 6 JAAR geen seks (en de twee jaar ervoor heel matig) keek ik toch iets genuanceerder tegen de situatie aan. Je hebt gewoon nuances en als mensen daar niet aan willen, ook prima. Dan veroordeel je alles en iedereen als dat beter voelt.
Lexus schreef op 12-06-2022 om 10:49:
[..]
Wat ik niet zo snap is dat jullie niet eerder samen keken naar het grote verschil in behoefte en hoe dat voor jou moet zijn. En hoe dat eventueel op te lossen is.
Niet alles is op te lossen. Soms willen mensen echt niet meer vrijen, terwijl ze nog wel veel van hun partner houden. Sommige mensen willen wel heel graag vrijen, terwijl hun partner niet meer wil. En bij beiden is dat bekend en de partner die niet meer wil vrijen, die wil ook niet dat de ander het ergens anders zoekt. Maar wil zelf de relatie niet opgeven. Idem voor de partner die wel behoefte heeft aan vrijen. Die probeert en probeert, maar het blijft knagen. Het gevoel van eenzaamheid blijft, ook al probeert die het te negeren. En dan kom je vroeg of laat toch in de situatie dat het vreemdgaan voor de deur staat.
Diyer schreef op 12-06-2022 om 18:54:
[..]
Niet alles is op te lossen. Soms willen mensen echt niet meer vrijen, terwijl ze nog wel veel van hun partner houden. Sommige mensen willen wel heel graag vrijen, terwijl hun partner niet meer wil. En bij beiden is dat bekend en de partner die niet meer wil vrijen, die wil ook niet dat de ander het ergens anders zoekt. Maar wil zelf de relatie niet opgeven. Idem voor de partner die wel behoefte heeft aan vrijen. Die probeert en probeert, maar het blijft knagen. Het gevoel van eenzaamheid blijft, ook al probeert die het te negeren. En dan kom je vroeg of laat toch in de situatie dat het vreemdgaan voor de deur staat.
Ja dat was misschien bij jullie zo. Van mij was het een opmerking/ vraag aan Stormkapje.
Maar ook in de door jou geschetste situatie blijf ik me afvragen: waarom kan je daar niet eerlijk over zijn? Is dat stiekeme dan toch niet om de kool en de geit te sparen?
Diyer schreef op 12-06-2022 om 18:46:
[..]
Geen idee. Daar zijn geen statistieken op te trekken. Ik kan alleen mezelf als voorbeeld nemen en na 6 JAAR geen seks (en de twee jaar ervoor heel matig) keek ik toch iets genuanceerder tegen de situatie aan. Je hebt gewoon nuances en als mensen daar niet aan willen, ook prima. Dan veroordeel je alles en iedereen als dat beter voelt.
Ik vind dat er hier best nuances worden gebezigd: begrip voor als een partner terminaal of dementerend is of in coma of zo. Daarnaast is de vraag 'is vreemdgaan okay?''. Dat is een gesloten vraag. Ik vind vreemdgaan als het met liegen is niet okay, niet voor mijzelf om te doen (ook niet na zeven jaar droog staan én met een terminale partner) maar ook niet om te pikken van een partner. En ik vind het niet netjes als mensen tijdenlang een ander het idee geven dat ze in een monogame relatie zitten terwijl dat niet zo is ook laakbaar ja. Dan maar weggezet worden als 'je veroordeelt alles en iedereen' vind ik al te makkelijk, ook al zeg je het niet direct tegen mij.
Lexus schreef op 12-06-2022 om 21:09:
[..]
Ja dat was misschien bij jullie zo. Van mij was het een opmerking/ vraag aan Stormkapje.
Maar ook in de door jou geschetste situatie blijf ik me afvragen: waarom kan je daar niet eerlijk over zijn? Is dat stiekeme dan toch niet om de kool en de geit te sparen?
Ik denk dat het niet iets stiekems is. Er is nl. geen intentie om vreemd te gaan. Ten minste, ik praat nu alleen vanuit mijn situatie he, en als ik die door zou trekken tot het punt waarop ik mogelijk wel vreemd zou zijn gegaan (dat punt is nooit gekomen, want toen waren we al uit elkaar). Ik kan niet voor anderen spreken. Maar als ik in de relatie was gebleven, weet ik redelijk zeker dat ik mijn eigen gevoelens zolang zou hebben genegeerd, dat er een moment zou zijn gekomen dat ik in wat voor bui dan ook, met de juiste man op het juiste moment met aandacht en vleierij, voor de bijl zou zijn gegaan. En dan pas tot de ontdekking zou komen hoe ontzettend hard ik de intimiteit gemist zou hebben en dan is dat volgens Hex er achteraf een excuus bij zoeken. Nee, echt niet. Het zou me alleen dan pas op dat moment duidelijk zijn geworden dat mijn poging om te leven met een seksloos huwelijk niet gelukt is.
Diyer schreef op 13-06-2022 om 10:59:
[..]
Ik denk dat het niet iets stiekems is. Er is nl. geen intentie om vreemd te gaan. Ten minste, ik praat nu alleen vanuit mijn situatie he, en als ik die door zou trekken tot het punt waarop ik mogelijk wel vreemd zou zijn gegaan (dat punt is nooit gekomen, want toen waren we al uit elkaar). Ik kan niet voor anderen spreken. Maar als ik in de relatie was gebleven, weet ik redelijk zeker dat ik mijn eigen gevoelens zolang zou hebben genegeerd, dat er een moment zou zijn gekomen dat ik in wat voor bui dan ook, met de juiste man op het juiste moment met aandacht en vleierij, voor de bijl zou zijn gegaan. En dan pas tot de ontdekking zou komen hoe ontzettend hard ik de intimiteit gemist zou hebben en dan is dat volgens Hex er achteraf een excuus bij zoeken. Nee, echt niet. Het zou me alleen dan pas op dat moment duidelijk zijn geworden dat mijn poging om te leven met een seksloos huwelijk niet gelukt is.
Ja okay dan zitten we anders in elkaar. Toen ik zeven jaar in een seksloze relatie zat, heb ik daar over geprobeerd te praten. Ik was me bewust dat ik een seksueel wezen was en dat ik veel miste door geen seks te hebben. Ik had makkelijk vreemd kunnen gaan in de zin dat er veel kandidaten waren (het is lang geleden en ik paste in een traditioneel aantrekkelijk profiel). Maar ik koos er bewust voor dat niet te doen.
Het is grappig hoe verschillend mensen in elkaar zitten: ik kan me niet voorstellen (en dat is geen verwijt, ik begrijp het gewoon niet) dat je niet nadenkt over: goh ik zit nu zonder seks, wat als er iemand langs komt die me dat wel kan geven?" Ik wist dat het mijn relatie met mijn man zou schaden ook mijzelf kennende (dat ik mijn aandacht meer zou verleggen naar de minnaar of minnares). Dus ik nam mij voor dat niet te doen.
Diyer schreef op 12-06-2022 om 18:46:
[..]
Geen idee. Daar zijn geen statistieken op te trekken. Ik kan alleen mezelf als voorbeeld nemen en na 6 JAAR geen seks (en de twee jaar ervoor heel matig) keek ik toch iets genuanceerder tegen de situatie aan. Je hebt gewoon nuances en als mensen daar niet aan willen, ook prima. Dan veroordeel je alles en iedereen als dat beter voelt.
Het zijn geen statistieken, het is een vraag. Als ik het me goed herinner was jouw ex gewoon verliefd op een ander. Hij beweerde niet fysiek vreemd gegaan te zijn, maar blijkbaar wel mentaal.
Maar goed, dan nog steeds, waarom liegen? Als je partner al jaren geen seks meer wil kan je ook weggaan of eerlijk zijn over het buiten de deur zoeken.
Ik geloof dat we het over verschillende dingen hebben.
HexOpBezemsteel schreef op 13-06-2022 om 22:03:
[..]
Het zijn geen statistieken, het is een vraag. Als ik het me goed herinner was jouw ex gewoon verliefd op een ander. Hij beweerde niet fysiek vreemd gegaan te zijn, maar blijkbaar wel mentaal.
Maar goed, dan nog steeds, waarom liegen? Als je partner al jaren geen seks meer wil kan je ook weggaan of eerlijk zijn over het buiten de deur zoeken.
Ja dat vraag ik me ook steeds af. Ik begrijp ook wel dat als je jaren in een seksloze relatie zit, dat je dan ontvankelijk wordt voor seks met een ander. Maar dan kan je dat toch op enig moment zeggen? Ja dat heeft consequenties, en dat is volgens mij waarom het veelal verzwegen wordt.
Waarom zou je het economisch bedrijfje, genaamd het huwelijk, uit elkaar laten vallen door vreemdgaan op te biechten?