Is vreemdgaan ok?

Diyer schreef op 08-06-2022 om 23:13:

Dan bekijk je het heel zwart wit en ga je over schuld praten. Terwijl ik van mening ben dat in dit soort situaties niet zoiets bestaat als schuld. Alleen maar verliezers aan beide zijden én zelfs partners die menen het beste te doen binnen de gegeven omstandigheden. Sommigen zullen er bijv. voor kiezen (oprecht bedoeld) dat ze liever vreemdgaan, zodat ze hun partner niet kwetsen of belasten. Sommigen zien geen praktische mogelijkheid tot uit elkaar gaan (financieel gezien, kinderen, geen woning kunnen krijgen) en proberen zo tegemoet te komen aan de behoeften die voor hen noodzakelijk voelen en die ze niet (meer) krijgen binnen de relatie.

Mijn antwoord op de openingspost kan dus zijn dat ik van mening ben dat er inderdaad met veel meer factoren rekening gehouden kan worden dan sec. vreemdgaan. Omdat er zoveel meer verklaarbare redenen voor zijn dan de platte mogelijkheid tot koud bedrog. Omdat ook de persoon binnen de relatie die geen seks (meer) wil kan voelen als de geweldenaar.

Het is veel te makkelijk om met een vingertje te wijzen naar 1 partij, terwijl de andere partij net zo'n grote rol heeft in het grote geheel.

Je schreef zelf over schuld hebben en daar haakte ik op in. Je spreekt jezelf nogal tegen dan als je dat nu zwart-wit gaat noemen. En scheiden kan altijd, de tijd dat een huwelijk als een gevangenis was ligt al een tijd achter ons. De rest zijn gewoon slappe excuses om iets recht te praten wat krom is. En niks raars aan om te willen dat je partner niet vreemdgaat, dat zijn zo’n beetje de fundamentele afspraken die in een relatie worden gemaakt voor veel mensen maar het is aan ieder vrij om andere afspraken te hebben natuurlijk. Dan noem je het alleen geen vreemdgaan meer. 

Diyer schreef op 08-06-2022 om 21:51:

[..]

Zo. Precies. En dat is dus wat er niet klopt aan de relatie. En waarvoor degene die geen seks (meer) wil net zo "schuldig" is. Alleen die heeft er "geen last van" en kan stoicijns verder leven. Ook al is dit de persoon die het gedrag (de ander onthouden van een seksuele relatie) uitvoert.

Ik voer het even extreem door- degene die de seks niet wil, krijgt zijn/haar zin. En heeft het gelijk hiermee aan zijn/haar kant, ook al doet degene die geen seks krijgt daarmee geweld aan. Maar dat is oke, omdat we ooit met elkaar hebben afgesproken dat deze vorm van "geweld" is toegestaan. Het is misschien geen actieve vorm van geweld. Maar iets niet ontvangen kan voelen als een vorm van geweld. Dat is voor de meesten wel te begrijpen als we het hebben over: aandacht, gezien worden in een relatie, zorg voor de ander, luisteren, interesse, in contact staan. Leef maar eens een half jaar met iemand die dat niet heeft voor je en kom dan eens terug op het ontbreken ervan en hoe dat voelt voor het zelfbeeld. Dit geldt ook voor veel mensen als het aankomt op seksualiteit, omdat ze er dezelfde gevoelens uit halen. Lees er maar eens onderzoeken op na, dat een seksloze relatie als ontzettend pijnlijk, verdrietig, beschadigend, eenzaam of wat dat ook kan voelen.
Dus je mag dat doen en dan moet degene die het gedrag ontvangt, maar zelf zeggen dat de maat vol is. In plaats van dat degene die het gedrag uitoefent de boodschap ontvangt dat het niet ok is om iemand eigenlijk een soort adem te onthouden. Dat is hoe we daar wereldwijd vaak naar kijken.

In geval van seks hebben voor de ander, wil je dat begrijpelijkerwijs niet. Je kunt iemand geen seks opleggen, want dat is verkrachting of aanranding en geweldadig naar de persoon die het doet voor de ander. Maar er vanuit gaande dat we het hier hebben over een gezonde relatie met gezonde liefhebbende volwassenen waarvoor bij de meeste volwassenen seks gelijk staat aan liefde, koestering, gezien worden, zich bemind voelen, begeert voelen en alle andere positieve aspecten van seks, het ontbreken hiervan als enorm pijnlijk, kwetsend, eenzaam en verdrietig kan voelen. Degene die het laat, pleegt daarmee al een vorm van geweld richting de partner die geen seks krijgt, vóór deze vreemdganger de stap naar buiten heeft gezet en daarmee geweld terug pleegd (nl. vreemdgaan, wat gezien wordt als verraad). Die zet deze stap meestal vanuit een gevoel van ten einde raad zijn en snakt naar dat stukje 'zorg'.

Ja en dus moet je er over liegen als je met een ander gaat seksen? Want dat is het verraad. Niet het hebben van behoefte aan seks en het met een ander doen

Lexus schreef op 08-06-2022 om 23:48:

[..]

Ja en dus moet je er over liegen als je met een ander gaat seksen? Want dat is het verraad. Niet het hebben van behoefte aan seks en het met een ander doen

Ja hoor, er kunnen legio redenen zijn om te liegen. Mensen liegen zelfs uit liefde. En het gevoel van verraad werd al lang voor het vreemdgaan ervaren. Dat is waarschijnlijk zelfs het moment geweest waarom iemand het aan zichzelf kon verkopen om uberhaupt vreemd te gaan...

je punt is wel duidelijk hoor Diyer, jij vind vreemdgaan prima. Ben wel benieuwd of je dat ook zou vinden als jouw partner degene is die jou bedriegt. 

Nee Diyer vreemdgaan is altijd je eigen keuze. Eigen keuze hoe je met jezelf, je verantwoordelijkheden en anderen omgaat. Je bent zelf verantwoordelijk voor je leven en je geluk. Als je niet gelukkig in relatie bent dan heb je altijd nog een keuze om te gaan scheiden. Dit is het meest eerlijke houding. 

En natuurlijk niet alle mensen zijn altijd eerlijk enz. We liegen allemaal wel eens. Er spelen ook hele boel andere belangen die ervoor zorgen dat scheiden een erg moeilijke keuze wordt.
En je keuze om niet te scheiden omdat de andere belangen in de weg zitten ook je eigen keuze is. 
Het meeste laffe van mensen vind ik "schuld de partner geven voor de keuze om vreemd te gaan". Omdat men niet in staat was verantwoordelijkheid te nemen om uit onvrede uit de relatie te stappen.

Zou jij zelf willen dat je partner tegen je liegt,
niet eerlijk is en achter je rug van alles uitspookt wat jou verdriet en pijn doet? Dat je niet meer je partner kunt vertrouwen omdat hij zich alleen aan de afspraken houdt die hem uitkomen?

 

Diyer schreef op 08-06-2022 om 23:57:

[..]

Ja hoor, er kunnen legio redenen zijn om te liegen. Mensen liegen zelfs uit liefde. En het gevoel van verraad werd al lang voor het vreemdgaan ervaren. Dat is waarschijnlijk zelfs het moment geweest waarom iemand het aan zichzelf kon verkopen om uberhaupt vreemd te gaan...

Nou ik vind dat je de zaken totaal omdraait. Ik was altijd dol op seks, jaren met seksloze partner een relatie geleefd zonder vreemdgaan, ook niet toen hij terminaal werd. Het heeft me ook veel pijn gedaan maar ik hield te veel van hem om vreemd te gaan, ik vond dat ik dan bij hem weg moest gaan. Ik kan me dus wel degelijk voorstellen hoe belangrijk seks voor iemand is. En ook dat je het mist en je partner euvel duidt maar toch een andere keuze maakt dan maar stiekem iets met iemand anders te beginnen.

De reden dat mensen het niet vertellen is toch in 99 procent van de keren om de consequenties voor jezelf niet te willen. M.a.w. om van twee walletjes te kunnen blijven eten. Die 1 procent kan ik me voorstellen bij bijvoorbeeld: terminale partner, partner met dementie etc. Het "ik kan het niet vertellen want het zou mijn partner te veel pijn doen" wordt gebracht als zijnde een daad van liefde is veelal een smoes om geen slapende honden wakker te maken en zowel een genoeglijk thuisfront als een spannende affairette te kunnen onderhouden. 

Diyer schreef op 09-06-2022 om 11:22:

[..]

Ik ben bedrogen door mijn partner en heb zelf niet bedrogen. Dus ja, ik sta nog steeds achter deze mening. Omdat ik ook jarenlang de vrouw ben geweest van een partner die met mij om welke reden dan ook geen seksueel leven meer wilde of kon hebben en ik weet hoe verdomde eenzaam dat is. Ik heb er alleen nooit naar gehandeld, maar zou het heel begrijpelijk vinden als er anderen zijn die dat uiteindelijk wel doen.

Die eenzaamheid ken ik ook. Je doet je best om de situatie bespreekbaar te maken zonder resultaat. Pas toen ik voorstel deed voor een scheiding omdat de situatie voor mij ondraagbaar was, was alles in relatie veranderd. Ik heb toen ook duidelijk gemaakt wat ik in relatie nodig heb om te blijven. 

Nu nog steeds in relatie, maar o zo anders en veel gelukkiger.

Ik ben wel trouw gebleven aan mezelf en mijn waarden en normen.

Diyer schreef op 09-06-2022 om 11:22:

[..]

Ik ben bedrogen door mijn partner en heb zelf niet bedrogen. Dus ja, ik sta nog steeds achter deze mening. Omdat ik ook jarenlang de vrouw ben geweest van een partner die met mij om welke reden dan ook geen seksueel leven meer wilde of kon hebben en ik weet hoe verdomde eenzaam dat is. Ik heb er alleen nooit naar gehandeld, maar zou het heel begrijpelijk vinden als er anderen zijn die dat uiteindelijk wel doen.

ja ik begrijp -doordat ik in een zelfde situatie zat- dat mensen kiezen voor een relatie met wel seks. Of dat nu is door het gesprek aan te gaan of een andere relatie in te gaan. 

Ik heb alleen, voor mijzelf wel een mening over dingen stiekem doen waar je weet dat áls je partner het zou weten zij/hij andere keuzes zou maken. Ik vind dat je mensen niet keuzes kan onthouden. 

dus ja: begrijpelijk dat het eenzaam is en dat je meer wilt maar nee: ik wil er niet over liegen. 

Diyer schreef op 09-06-2022 om 12:27:

Ik heb mijn partner meerdere keren aangegeven dat ik er erg verdrietig van werd en ik niet uitsloot dat het voor mij ooit ergens zou stoppen met ongelukkig zijn. Mijn partner koos er zelf ook voor om dat gesprek te negeren. Heeft misschien gedacht dat het zo'n vaart niet zou lopen. Ik heb er uiteindelijk niks mee gedaan, maar hij wist wel dat ik me hierin ontzettend eenzaam voelde. We hebben er samen voor gekozen om deze kant vd relatie te negeren. Maar negeren van rook kun je net zo goed zien als wachten totdat het een keer vlam vat. De signalen lagen iig op tafel, voor mij, maar ook voor hem. En we hebben beiden geen actie ondernomen om het te veranderen. Mocht ik er wel naar gehandeld hebben, zou ik me zeker niet alleen verantwoordelijk hebben gevoeld. Dat weet ik erg zeker, ondanks dat de goe gemeente dat wel zo beoordeeld. Dus nee, ik zou me geen slecht mens voelen om dat soort keuzes. En iedereen die meent een ander daarvoor te veroordelen, tja, vooral doen als dat maakt dat het leven voor jouzelf daarmee heerlijk overzichtelijk blijft.

Ja okay, maar zou je het vertellen? Want mij gaat het niet eens om je heil buiten de relatie zoeken maar er over liegen. Want daarmee ontneem je je partner een keuze. En dan kan je zeggen 'dat is veroordelend' om daar iets van te vinden, goed dat zij dan zo. Hoewel het naast dat het draadje 'is vreemdgaan okay?" heet en dus een oordeel ontlokt, voor mij veel meer iets wat ik zelf niet zou willen doen of meemaken. Dan liever uit elkaar. 

Diyer schreef op 09-06-2022 om 12:27:

Ik heb mijn partner meerdere keren aangegeven dat ik er erg verdrietig van werd en ik niet uitsloot dat het voor mij ooit ergens zou stoppen met ongelukkig zijn. Mijn partner koos er zelf ook voor om dat gesprek te negeren. Heeft misschien gedacht dat het zo'n vaart niet zou lopen. Ik heb er uiteindelijk niks mee gedaan, maar hij wist wel dat ik me hierin ontzettend eenzaam voelde. We hebben er samen voor gekozen om deze kant vd relatie te negeren. Maar negeren van rook kun je net zo goed zien als wachten totdat het een keer vlam vat. De signalen lagen iig op tafel, voor mij, maar ook voor hem. En we hebben beiden geen actie ondernomen om het te veranderen. Mocht ik er wel naar gehandeld hebben, zou ik me zeker niet alleen verantwoordelijk hebben gevoeld. Dat weet ik erg zeker, ondanks dat de goe gemeente dat wel zo beoordeeld. Dus nee, ik zou me geen slecht mens voelen om dat soort keuzes. En iedereen die meent een ander daarvoor te veroordelen, tja, vooral doen als dat maakt dat het leven voor jouzelf daarmee heerlijk overzichtelijk blijft.

Ik ben het met je eens hoor Diyer, ook al heb ik nooit bedrogen en ben ik nooit bedrogen (althans, zo ver ik weet natuurlijk, want heb wel mijn twijfels nl). 

Zoals ik al eerder schreef, het ligt vaak een stuk genuanceerder dan dat het klinkt vanaf de zijlijn en je niet in de situatie zit. Hoeveel vrouwen/mannen hebben niet van de daken geschreeuwd dat vreemdgaan einde relatie zou betekenen, maar toen puntje bij paaltje kwam tóch samen bleven? Daarnaast, de meesten houden dit issue ook stil voor de buitenwereld, want schaamte of angst veroordeeld te worden.

Jammer, want vreemdgaan kan dan wel veroordeeld worden, maar niet iedereen denkt/vindt dan maar dat het einde relatie moet zijn om zoveel andere redenen die voor hen heel erg belangrijk zijn. Ook daarbij heeft men geen bemoeienis of veroordelingen van buitenstaanders nodig. Het zal mensen verbazen hoeveel personen uit hun directe omgeving met dit bijltje hebben gehakt of hakken en de behoefte voel(d)en het met hen te kunnen delen zonder direct veroordeeld te worden. Zowel voor de vreemdgaande partij als de partner daarvan, die op zijn/haar beurt weer veroordeeld wordt, omdat hij/zij niet de keuze maakt hun vreemdgaande partner op straat te schoppen. Tja…..

Kersje schreef op 09-06-2022 om 18:20:

[..]

Ik ben het met je eens hoor Diyer, ook al heb ik nooit bedrogen en ben ik nooit bedrogen (althans, zo ver ik weet natuurlijk, want heb wel mijn twijfels nl).

Zoals ik al eerder schreef, het ligt vaak een stuk genuanceerder dan dat het klinkt vanaf de zijlijn en je niet in de situatie zit. Hoeveel vrouwen/mannen hebben niet van de daken geschreeuwd dat vreemdgaan einde relatie zou betekenen, maar toen puntje bij paaltje kwam tóch samen bleven? Daarnaast, de meesten houden dit issue ook stil voor de buitenwereld, want schaamte of angst veroordeeld te worden.

Jammer, want vreemdgaan kan dan wel veroordeeld worden, maar niet iedereen denkt/vindt dan maar dat het einde relatie moet zijn om zoveel andere redenen die voor hen heel erg belangrijk zijn. Ook daarbij heeft men geen bemoeienis of veroordelingen van buitenstaanders nodig. Het zal mensen verbazen hoeveel personen uit hun directe omgeving met dit bijltje hebben gehakt of hakken en de behoefte voel(d)en het met hen te kunnen delen zonder direct veroordeeld te worden. Zowel voor de vreemdgaande partij als de partner daarvan, die op zijn/haar beurt weer veroordeeld wordt, omdat hij/zij niet de keuze maakt hun vreemdgaande partner op straat te schoppen. Tja…..

vette tekst: nou ik heb in beide situaties gezeten. Sterker nog: ik heb ook in driehoeksrelaties gezeten. Ik blijf vinden (voor mijzelf de rest mag zelf weten wie ze willen zijn) dat eerlijk de basis van een relatie is, de basis van vertrouwen. Want afgezien van die paar uitzonderingen die heel begrijpelijk zijn (partner terminaal, dement, in coma bijvoorbeeld) is liegen toch meestal uit eigenbelang?
tja dat het veel gebeurt, maakt het okay? Dan weet ik er nog wel een paar.

Gaan we er maar van uit dat iedereen liegt en bedriegt?

Je moest eens weten hoeveel mensen eenmalig vreemdgaan, om wat voor een reden dan ook. En dat nooit vertellen. En er ook nooit naar gevraagd worden. Het gebeurt en dat is het. Daar wordt toch niemand slechter van?