Is vreemdgaan ok?

HexOpBezemsteel schreef op 21-08-2021 om 12:11:

Miraval, dat is dus precies de reden waarom ik niet meer begin aan een open relatie. Omdat je vroeg of laat altijd wel een keer op zo'n punt belandt. Het is een glijdende schaal en het beschadigt je relatie.

In mijn open relatie ben ik niet aan één minnaar mijn hart verloren, het zat voor iedereen op slot. Inclusief mijn echtgenoot. Die open relatie katapulteerde onze relatie richting uitgang. Zonder open relatie was dat ook gebeurd, alleen waarschijnlijk jaaaaaren later pas. Ben blij dat we de knoop door hebben kunnen hakken zodat we  allebei een fijne, nieuwe relatie konden gevonden. 

Ik zou het nog steeds wel kunnen, denk ik, minnaren zonder mijn hart te verliezen, alleen heb ik er geen behoefte meer aan. En dat voelt me toch een partij heerlijk rustig. 

Mok schreef op 21-08-2021 om 12:38:

[..]

In mijn open relatie ben ik niet aan één minnaar mijn hart verloren, het zat voor iedereen op slot. Inclusief mijn echtgenoot. Die open relatie katapulteerde onze relatie richting uitgang. Zonder open relatie was dat ook gebeurd, alleen waarschijnlijk jaaaaaren later pas. Ben blij dat we de knoop door hebben kunnen hakken zodat we allebei een fijne, nieuwe relatie konden gevonden.

Ik zou het nog steeds wel kunnen, denk ik, minnaren zonder mijn hart te verliezen, alleen heb ik er geen behoefte meer aan. En dat voelt me toch een partij heerlijk rustig.

Mok ik heb het ook nooit eerder ervaren. Andere minnaars waren puur spanning en lust. Ik had ook nooit verwacht dat het mij zou overkomen en dacht ook dat ik een slotje had, en toch was het niet zo. Gelukkig hebben we erover gepraat en zijn we er samen uit gekomen. Het is niet het einde van onze open relatie geweest al merk ik wel dat ik een stuk voorzichtiger ben en eerder ga voor kortstondige contacten en niet echt meer opensta voor een minnaar voor langere tijd. Misschien omdat ik nu dus ook mezelf niet meer vertrouw?

"Het feit dat je je zelfvertrouwen kwijt raakt en niet meer op je eigen gevoel durft te vertrouwen"

"Man en ik... hebben afgesproken om soms los van elkaar anderen te zien.  ...heb 1,5 jaar een gebonden minnaar gehad waarvoor ik gevoelens heb ontwikkeld. Ondanks de afspraak die ik thuis had (hij wist altijd wanneer we afspraken) heb ik ook veel dingen niet gezegd. Onder andere de mate van contact en mijn gevoel voor hem. Voor mij voelde het op een gegeven moment dus als vreemdgaan ook al wist hij wel van het fysieke maar niet van het mentale gedeelte. Ik heb me hier achteraf ook enorm schuldig over gevoeld omdat ik niet eerlijk ben geweest daarover. En dat is naar mijn idee dus vreemdgaan volgens het boekje. Het feit dat je ergens niet eerlijk over durft te zijn uit angst voor wat dan ook en dat je partner dit wel aan zou kunnen voelen maar dat jij het continue ontkend. Waardoor ik hem heb laten twijfelen aan zichzelf."

Exact dit. Dat doet het met je. Dat je niet meer op je eigen gevoel durft te vertrouwen. Been there. Ben voor een periode van meerdere jaren aaneen bedrogen, belogen en heb toen inderdaad gevoeld dat er iets niet goed zat, maar nee, er was niets aan de hand. 
De gevoelens die er voor de ander waren met als gevolg dat ik ahw even 'geparkeerd' werd, dat de ander de prioriteit kreeg, zij degene was waar dagelijks via een tekstberichtje het eerste 'goedemorgen schatje' tegen gezegd werd, voordat ik mijn ogen open had en die als laatste het berichtje 'welterusten mijn lief' toegewenst kreeg wanneer ik alweer lag te slapen, waarmee gedurende elke dag contact was om de plannen, dagelijkse gebeurtenissen op werk en in vrije tijd doorgesproken werden, ze zo voor elkaar dat luisterend oor wilden zijn op momenten dat ze het ergens moeilijk mee hadden en dus alles met elkaar deelden wat je normaal gesproken met je eigen partner deelt, en meer... Dat die ander zogezegd eigenlijk de plek van mij had ingenomen. Dat hij meer met haar was dan met mij, ook al was ze dan niet 'lijfelijk' aanwezig. Het was alsof ik er niet meer toe deed. En dat doet pijn. Heel veel pijn. Dat laat je over jezelf denken dat je niets waard bent. Vreselijk.

Ik heb een hele tijd meegelezen en nu toch een account aangemaakt om te reageren.
Ja, vreemdgaan is verkeerd. Het is veel beter om eerlijk te zijn.
én dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Vaak gaat er een tijd aan vooraf dat de andere partner al is uitgecheckt; er is weinig seks en intimiteit meer. Ik vind dit filmpje enorm verhelderend: the sex-starved relatonship (te vinden op youtube - ik mag nog geen linkjes plaatsen)

Dit laat zien wat er met je gebeurt in een relatie waar de een de ander vaak afwijst. Juist dan is het vreselijk moeilijk om eerlijk te zijn over je behoefte. Je voelt je lelijk, onaanraakbaar, het minste van het minste. Dus een seksueel verlangen wordt iets schaamtevols en niet iets waar je eerlijk over kan praten. Het is een ander gesprek dan over een eerlijke verdeling van het huishouden.

Moet je dan maar scheiden? Ook daar vind ik dat te makkelijk over gepraat wordt. Je doet je kinderen en je partner nogal wat aan. Er wordt al enorm vaak gescheiden - als iedereen die vreemdgaat gaat scheiden, blijft er geen relatie meer overeind. En of we daar uiteindelijk zo goed mee af zijn?

Dan mijn eigen verhaal. Ik was degene die alsmaar afgewezen werd. Er viel niet over te praten. Therapie was onbespreekbaar. Uiteindelijk was er geen seks meer en was er ook geen uitzicht dat dat zou veranderen. Een van onze kinderen had zware problemen; een scheiding zou ze er niet bij kunnen hebben. Ik wist dat mijn man ook totaal zou wegzakken als ik bij hem weg zou gaan. En ik hield van hem, van mijn gezin, van wat we samen hadden. En ik wilde niet 80 worden en nooit meer seks hebben.

Dus ik ben vreemdgegaan. Meerdere keren. En dat deed me goed, want ik ontdekte dat mannen me wel aantrekkelijk vonden. Ik keek anders naar mezelf. En het deed me ook kwaad, want ik kon niet leven met het geheim. Ik snapte nooit dat mensen het op moesten biechten maar nu zat ik er zelf. Ik heb dus alles afgekapt en alles opgebiecht.

En toen is het wonder gebeurd: mijn man snapte waarom ik ertoe was gekomen. Hij gooide alles open. we kregen gesprekken zoals we nooit hadden gevoerd, ik was veranderd, hij veranderde - en nu hebben we eindelijk de open lustvolle relatie die ik al die jaren had gedroomd (open in de zin van alles is bespreekbaar tussen ons; niet dat we met andere mensen zijn).

De mannen die ik in die tijd heb ontmoet  gehad waren grotendeels net zoals ik: ze misten intimiteit thuis. Eentje had al 6 jaar geen seks meer, na de geboorte van hun kind. Een ander eens in de zes weken. Een ander had wensen die zijn vrouw vies vond. Weer iemand anders wilde een avontuurlijker leven in zijn geheel. Rode draad: het was niet bespreekbaar.

Ik vond er niet alleen seks maar vooral ook het praten over seks, over wat je wil en lekker vindt en niet wilt.

Dus ja, vreemdgaan is niet oké. Ik ga het ook nooit meer doen. Maar dat is makkelijk gezegd nu ik een relatie heb waarin ik echt over alles kan praten. Maar waar er een vreemdgaat is de ander vaak al eerder uitgecheckt. Dus de schuld zit zelden aan één kant.

Kijk het filmpje als je vreemdgaan veroordeelt. En als je het overweegt: nee, het is uiteindelijk geen oplossing. Want je haalt wel degelijk intimiteit weg bij je partner. Juist omdat de minnaar/minnares je wél ziet in je seksualiteit is dat heel intiem en raak je daar verslingerd aan. Dus het idee dat je het kan doen zonder thuis te schaden geloof ik niet. Maar ik geloof wel dat het alternatief voor het hele gezin soms echt erger is.

Tja.

mooi verwoord Amara.

Roodkapjeendewolf schreef op 20-08-2021 om 22:06:

[..]

Dit soort opmerkingen zijn behoorlijk op de man. Het zou je sieren als je inhoudelijk aan de discussies mee gaat doen.
Of raak ik je?

Nee hoor, maar er is inmiddels door verschillende personen tegen jou gezegd dat je niet overal de hechting theorie op moet plakken, zeker niet zonder concrete aanleiding. Dus als je dat blijft doen, kan je dat soort reacties verwachten.

febag schreef op 21-08-2021 om 15:38:

[..]

Goed argument!

Ik had er even geen woorden voor.

Miraval schreef op 21-08-2021 om 12:41:

[..]

Mok ik heb het ook nooit eerder ervaren. Andere minnaars waren puur spanning en lust. Ik had ook nooit verwacht dat het mij zou overkomen en dacht ook dat ik een slotje had, en toch was het niet zo. Gelukkig hebben we erover gepraat en zijn we er samen uit gekomen. Het is niet het einde van onze open relatie geweest al merk ik wel dat ik een stuk voorzichtiger ben en eerder ga voor kortstondige contacten en niet echt meer opensta voor een minnaar voor langere tijd. Misschien omdat ik nu dus ook mezelf niet meer vertrouw?

Ach, ik als single, die dus niet vreemdga maar wel faciliteer, dacht ook dat slotje op mijn hart te hebben, maar toch wist deze ene minnaar mijn diepere gevoelenssnaar te raken. Was best even schrikken, maar uiteindelijk heb ik er juist van kunnen genieten zonder dat hij mijn leven op zn kop heeft gezet en letterlijk aan de haal is gegaan met mijn hart. Het heeft er absoluut niet voor gezorgd dat ik opeens wel behoefte heb aan een (vaste) partner in mijn leven, eerder een bevestiging van dat mijn leven als single net zo compleet is als met partner. Mooi leermoment iig 

febag schreef op 21-08-2021 om 15:44:

[..]

Nee hoor, maar er is inmiddels door verschillende personen tegen jou gezegd dat je niet overal de hechting theorie op moet plakken, zeker niet zonder concrete aanleiding. Dus als je dat blijft doen, kan je dat soort reacties verwachten.

Helemaal met je eens Febag! Wil het nog onderbouwen ook, want deze persoon relateerde ook BDSM aan hechtingsproblemen, net zoals het overige in haar laatste post, wat gewoonweg complete onzin is en er genoeg onderzoeken het tegendeel bewijzen. Klein citaat:

 Toch zijn er nog steeds veel mensen die geloven dat BDSM het resultaat is van seksueel misbruik of trauma tijdens de kindertijd. Deze onderzoeken spreken deze overtuigingen tegen omdat er geen associatie is gevonden tussen BDSM en seksueel misbruik of onveilige hechtingsstijl. Ook vertonen BDSM beoefenaars geen tekenen van psychopathologische ziektes. Dit betekent dat BDSM gewoon een andere manier is waarin mensen hun seksualiteit kunnen uiten.

Bron: https://sexologistexplains.com/nl/taboe/persoonlijkheid-en-bdsm/

@Amara, mooie openhartige post en (voor mij) heel begrijpelijk ook.

Miraval schreef op 21-08-2021 om 17:26:

[..]

Je kan er ook voor kiezen om er niet op te reageren als je niks beters weet te verzinnen dan dit.

Ik vond de post van Amara juist wel heel nuttig en zinvol. De andere kant belichtend en nogmaals aangeven dat het niet of zelden zwart/wit is.

Tja (om in dezelfde bewoordingen te blijven  ), je zou eens verder moeten nadenken dan je eigen tunnelvisie en te moeten lezen dat er ook grijs is dan alleen zwart/wit. Rondje googlen zegt voldoende over de cijfers, maar ik plaats deze bewust niet, want dan schrijven hier in dit topic ‘toevallig’ alle uitzonderingen mee.