Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Roodkapjeendewolf schreef op 20-08-2021 om 20:58:
[..]
Ja natuurlijk maar niemand is 100% slecht óf goed
Ja, om nog maar eens een drogreden toe te voegen aan de discussie (daar hadden we er nog niet genoeg van): Hitler was vegetariër, dierenvriend en ging, voor zover historici hebben kunnen nagaan, niet vreemd.
Als je dat afspreekt is dat toch prima
3xscheepsrecht schreef op 20-08-2021 om 21:04:
[..]
Dat ligt eraan. Ik zou bijvoorbeeld niet willen weten als man daadwerkelijk intiem is met een ander. Wat volgens talloze berichten in dit topic dus valt onder vreemdgaan omdat het verzwegen wordt. Terwijl het dus gewoon zo kan zijn dat een relatie goed is - ondanks seks buiten de deur - en er gevallen zijn waarbij 'wat niet weet wat niet deert' voor beide partijen gewoon de beste oplossing blijkt te zijn om samen oud te worden.
Maar als je dat afspreekt (dat je het niet wil weten), dan is dat ook al een afspraak die veel zegt over hoe je erin staat.
Het lijkt me vooral belangrijk dat mensen zichzelf gaan begrijpen. Een affaire starten of faciliteren of structureel vreemdgaan heeft juist weinig met die ander of de situatie te te maken. Zelfs niet met die voorbeelden van terminale partners. Vreemdgaan gaat in die zin niet eens over seks. Juist die denkfout maakt dat je niet tot de kern komt.
Jezelf verschuilen achter de bekende smoezen of de ander beschuldigen houd de situatie in stand.
Het is een spiegel wie JIJ bent en hoe JIJ omgaat met de (stress) situatie waar je in zit. Je bent alleen vertrouwd met je eigen patronen en mechanisme ( vaak opgebouwd uit je vroege jeugd) Om dat gedrag te doorbreken zul je jezelf moeten begrijpen en doorgronden.
Je vergeet het woord hechtingsproblematiek
Maar de mensen die zeggen vreemdgaan= niet okay, hebben het toch ook over het gedrag. Het gedrag vreemdgaan is niet okay voor mij. Net als stelen niet okay is (ja behalve als je kinderen honger lijden) maar de dief nog niet een slecht mens is.
Dat was toch ook de vraag: is vreemdgaan okay. Niet: is de vreemdganger een fout persoon. Dat mensen het als een oordeel over hun persoon opvatten als je het gedrag afkeurt, kan je de boodschapper niet kwalijk nemen imho.
Roodkapjeendewolf schreef op 20-08-2021 om 21:19:
Het lijkt me vooral belangrijk dat mensen zichzelf gaan begrijpen. Een affaire starten of faciliteren of structureel vreemdgaan heeft juist weinig met die ander of de situatie te te maken. Zelfs niet met die voorbeelden van terminale partners. Vreemdgaan gaat in die zin niet eens over seks. Juist die denkfout maakt dat je niet tot de kern komt.
Jezelf verschuilen achter de bekende smoezen of de ander beschuldigen houd de situatie in stand.
Het is een spiegel wie JIJ bent en hoe JIJ omgaat met de (stress) situatie waar je in zit. Je bent alleen vertrouwd met je eigen patronen en mechanisme ( vaak opgebouwd uit je vroege jeugd) Om dat gedrag te doorbreken zul je jezelf moeten begrijpen en doorgronden.
ja maar dat vind jij. Dat vinden de mensen die vreemdgaan toch niet?
febag schreef op 20-08-2021 om 21:21:
Je vergeet het woord hechtingsproblematiek
lol
Roodkapjeendewolf schreef op 20-08-2021 om 21:19:
Het lijkt me vooral belangrijk dat mensen zichzelf gaan begrijpen. Een affaire starten of faciliteren of structureel vreemdgaan heeft juist weinig met die ander of de situatie te te maken. Zelfs niet met die voorbeelden van terminale partners. Vreemdgaan gaat in die zin niet eens over seks. Juist die denkfout maakt dat je niet tot de kern komt.
Jezelf verschuilen achter de bekende smoezen of de ander beschuldigen houd de situatie in stand.
Het is een spiegel wie JIJ bent en hoe JIJ omgaat met de (stress) situatie waar je in zit. Je bent alleen vertrouwd met je eigen patronen en mechanisme ( vaak opgebouwd uit je vroege jeugd) Om dat gedrag te doorbreken zul je jezelf moeten begrijpen en doorgronden.
Dit is zeker waar. Ik vind het tekenend dat zoveel mensen denken dat het een een op een reactie is, dus als de situatie maar moeilijk genoeg is, dan is het gevolg dat je vreemdgaat.
Terwijl het vooral om de persoon zelf gaatje met alle patronen en mechanismen die daarbij horen (al dan niet bewust).
Daarom vind ik het zo naïef om te denken dat iedereen hetzelfde zou reageren op een terminaal ziekte partner, of een partner met een burn out of depressie. Dat is niet zo, als je jezelf goed kent dan kun je bewuste keuzes maken, altijd.
mariarosa schreef op 20-08-2021 om 21:23:
Maar de mensen die zeggen vreemdgaan= niet okay, hebben het toch ook over het gedrag. Het gedrag vreemdgaan is niet okay voor mij. Net als stelen niet okay is (ja behalve als je kinderen honger lijden) maar de dief nog niet een slecht mens is.
Dat was toch ook de vraag: is vreemdgaan okay. Niet: is de vreemdganger een fout persoon. Dat mensen het als een oordeel over hun persoon opvatten als je het gedrag afkeurt, kan je de boodschapper niet kwalijk nemen imho.
Ja da's logisch. Ook de wet verbiedt niet 'een slecht mens zijn', maar 'slechte dingen doen'.
Maar wat je doet bepaalt voor de buitenwereld natuurlijk wel hoe je als persoon gezien wordt. In praktijk blijkt het loskoppelen van 'daad' en 'persoon' dan vooral een filosofische discussie.
FordPrefect schreef op 20-08-2021 om 21:41:
[..]
Maar wat je doet bepaalt voor de buitenwereld natuurlijk wel hoe je als persoon gezien wordt. In praktijk blijkt het loskoppelen van 'daad' en 'persoon' dan vooral een filosofische discussie
Nee ik vind ik niet. Het valt me op dat de mensen die vreemdgaan zich op hun persoon aangevallen voelen terwijl het gedrag geadresseerd wordt. Dan maak je het groter dan het zou hoeven zijn
febag schreef op 20-08-2021 om 21:21:
Je vergeet het woord hechtingsproblematiek
Dit soort opmerkingen zijn behoorlijk op de man. Het zou je sieren als je inhoudelijk aan de discussies mee gaat doen.
Of raak ik je?
Hmmm... ik vind wat Hex eerder zei wel echt hout snijden en heb hier even over nagedacht. Het mentale aspect van vreemdgaan is erger dan de uiteindelijke fysieke daad. Het feit dat je "iets voelt wat niet goed zit" en dit stelselmatig wordt ontkend door je partner waardoor je aan jezelf gaat twijfelen. DAT is wat vreemdgaan (zonder dus de geschreven uitzonderingen) zo erg maakt. Het feit dat je je zelfvertrouwen kwijt raakt en niet meer op je eigen gevoel durft te vertrouwen.
Man en ik hebben een open relatie. Wij hebben afgesproken om soms los van elkaar anderen te zien. Ik heb 1,5 jaar een gebonden minnaar gehad waarvoor ik gevoelens heb ontwikkeld. Ondanks de afspraak die ik thuis had (hij wist altijd wanneer we afspraken) heb ik ook veel dingen niet gezegd. Onder andere de mate van contact en mijn gevoel voor hem. Voor mij voelde het op een gegeven moment dus als vreemdgaan ook al wist hij wel van het fysieke maar niet van het mentale gedeelte. Ik heb me hier achteraf ook enorm schuldig over gevoeld omdat ik niet eerlijk ben geweest daarover. En dat is naar mijn idee dus vreemdgaan volgens het boekje. Het feit dat je ergens niet eerlijk over durft te zijn uit angst voor wat dan ook en dat je partner dit wel aan zou kunnen voelen maar dat jij het continue ontkend. Waardoor ik hem heb laten twijfelen aan zichzelf.
Dit is ook de reden dat ik mezelf nu heel erg bescherm mij een eventuele nieuwe minnaar. Het moet dan alleen om het fysieke gaan,de spanning en de (kortdurende) aandacht. En het mentale gedeelte zo min mogelijk.
Graag niet quoten want best heel persoonlijk.
Miraval, dat is dus precies de reden waarom ik niet meer begin aan een open relatie. Omdat je vroeg of laat altijd wel een keer op zo'n punt belandt. Het is een glijdende schaal en het beschadigt je relatie.
Hex ik begrijp dat helemaal nu. Het heeft even geduurd bij mij voordat het kwartje viel wat jij me precies duidelijk wilde maken... haha. Maar ik snap het waarom je dit niet meer zou willen.
Uiteindelijk blijft gewoon feit dat je in wat voor relatie dan ook moet blijven praten met elkaar. Want op het moment dat het praten stopt is er ruimte voor geheimen. Dat klinkt misschien een beetje overtrokken en ik bedoel echt niet dat iedereen die niet praat met zijn partner uiteindelijk (emotioneel) vreemd zal gaan maar het zet wel een deur open. Voor mij is namelijk emotioneel vreemdgaan erger dan het fysieke deel. Want, laten we eerlijk zijn... seks is maar seks. Seks is iets natuurlijks, iets dierlijks ook. Het is een kortstondige behoefte die vervult wordt. Voor mij wordt het pas een probleem wanneer er daadwerkelijk verliefde gevoelens bij komen kijken.
Dus komt de vraag weer, wat is vreemdgaan? Dat is voor iedereen anders. Voor mij is seks geen vreemdgaan. Hier hebben we afspraken over. Maar vanaf het moment dat er geheimen gaan ontstaan binnen onze relatie valt het wel onder vreemdgaan. Is het dan ook gelijk einde relatie? Nee dat denk ik niet. Maar er zou wel degelijk een goed gesprek volgen en kijken waar we staan samen.