Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Herfstappeltaart schreef op 10-08-2021 om 12:39:
[..]
Het zal allemaal wel bekrompen van me zijn, maar afgezien van de geschetste situaties met bijvoorbeeld een demente partner e.d. ben ik in dit geval heel erg zwart/wit ja. En daar sta ik helemaal achter.
Mijn relatie is exclusief. Dat hebben we zo afgesproken en als die afspraak geschonden wordt is hij niets meer waard. Zéker als het gaat om een langdurige periode van liegen en bedriegen. Vooral het liegen zou bij mij alles kapotmaken.
Nee maar ik vind mensen die tegen vreemdgaan zijn ook helemaal niet bekrompen. Ik kan heel goed begrijpen dat het voor anderen einde relatie is. Alleen voor mij was dat niet het geval. En soms zijn dingen gewoon niet zwart/wit in mijn ogen dan.
Nee hoor, niks bekrompen aan. Het gaat erom wat voor jouw en je partner werkt. In eerste instantie zou het bij een lange periode van leugens en bedrog voor mij ook einde verhaal zijn. Het lijkt me bijzonder lastig om daarna weer fatsoenlijk met elkaar om te gaan, niet steeds wantrouwig te zijn. Dat zou afbreuk aan mezelf doen.
Er zijn enkele situaties mogelijk waarom ik wél zou doorgaan en dat heeft inderdaad vaak met ziekte te maken of dat ik een heel ander libido zou krijgen, zodanig dat het verschil te groot is maar bij dat laatste zou ik zelf als libido verminderde partner het gesprek opengooien. Dat zie ik ook als mijn verantwoordelijkheid.
Ik gaf elders mijn voorbeeld over mijn burn out lang geleden. Mijn (ex)partner was er verder helemaal voor mij. Hij had gevoelens voor een collega en dat was wederzijds. Voor zover ik weet, is er niks gebeurt. Maar stel, er was wel wat gebeurt, dan heeft hij voor mij nog steeds de waarde dat wij een fijne tijd hebben gehad en dat hij er voor mij was. Het is niet alsof dat dan niks meer voorstelt. Het is een gedachtengang die ik vaker zie en die ik zelf kwetsend zou vinden, vooral naar mezelf.
Het ligt misschien ook aan wat je zelf hebt meegemaakt, in mijn geval sowieso.
Als kind al heb ik de gevolgen van vreemdgaan van dichtbij gezien. Ook nu zie ik het nog bij collega's en vrienden. Ik zie hoe het zelfvertrouwen en de zelfwaarde ineenstorten. Ik hoor de verhalen over pubers die elke keer weer van slag zijn als ze hun vader met zijn nieuwe vlam zien en dan in tranen hun moeder opbellen (één van die pubers had vader destijds betrapt).
En ja, ook als een relatie wordt beëindigd zonder dat er is vreemdgegaan kan dat heftig zijn voor de achterblijvers. Maar dan is er ook vaak wel een besef dat het toch al niet goed zat. Vreemdgaan zie ik meer als nog een trap na geven.
Zit absoluut wat in Malibu. Omdat ik zelf behoorlijk wat shit als kind heb meegemaakt, behalve dan vreemdgaan, betrap ik mezelf er weleens op dat ik onbewust andere problemen soms als minder ‘erg’ beschouw. Dat is natuurlijk niet helemaal eerlijk. Dat is ook wat ik zoek in een wat genuanceerdere discussie, dat je stilstaat zowel bij jezelf als het gevoel van een ander. Dingen van meerdere kanten belichten.
Het vreemdgaan van een ouder doet ongetwijfeld iets met je beeld over relaties, je mist houvast, je kan het gevoel als kind hebben dat je niet zo belangrijk bent etc.
Wat deed het voor jou? Tenminste als je er iets over kwijt wil.
Vreemdgaan gebeurd zo veel en is dus menselijk gedrag. Het leven bestaat uit keuzes maken gekleurd door de omstandigheden, niemand is goed óf slecht.
Vreemdgaan doen mensen door verschillende omstandigheden. Omdat het kan of uit gebrek aan seks en aandacht of omdat een ander persoon iets anders spiegelt en losmaakt.
Ik weet een vreemdgangers meestal geen last hebben van schuldgevoelens. Het voelt zo goed dat je overtuigingen automatisch aanpast zodat het leefbaar is ” hij/zij is mijn soulmate dit heb ik nooit eerder gevoelt, ik voel me weer aantrekkelijk/op en top man/vrouw en zelfs mijn partner profiteert hier seksueel van, wat niet weet wat niet deert, ik leef maar 1 keer, ik heb nu eenmaal niet zo’n seksuele klik met mijn partner, hij/zij is toch altijd bezig met werk/kinderen, het is mij overkomen etc”
Het schuldgevoel komt vaak pas weer naar voren als de affaire voorbij is of je tegen de lamp loopt. Dan knapt de bubbel en voel je in volle omvang wat je hebt gedaan.
Ik denk wanneer je structureel vreemdgaat of in een langdurige affaire blijft hangen je wel issues hebt met een laag zelfbeeld en kenmerken hebt van onveilige hechtingstijl waardoor je meer externe bevestiging nodig hebt en automatisch valt op (emotioneel) onbereikbare partners en bijbehorende dynamiek. Het kan ook erg verslavend zijn om de rush te ervaren van de interval beloning van aantrekken/afstoten. Bezig zijn met een minnaar/minnares leid ook erg af van je eigen problemen en pijn. Het kan in die zin net zo verslavend zijn als een ander soort verslaving.
Mijn man is vele malen vreemdgegaan, en dat heeft me enorm veel pijn gedaan. Maar uiteindelijk kwam het goed doordat ik ondanks de pijn heb willen luisteren naar zijn redenen en behoeften, en verder heb willen denken dan mijn gekwetstheid en ook echt heb kunnen nagaan waar ik dan behoefte aan had. We hebben er goede afspraken over kunnen maken en ik vond het ook wel wat hebben om samen zijn appjes te lezen en zijn dates te bespreken.
Het ging goed tot ik zelf ook iets buiten de deur wilde maar dan met iemand op wie ik verliefd werd. Dat trok mijn man niet.
Na een hoop geruzie daarover zijn we tot de conclusie gekomen dat een open relatie toch niet (meer) zo goed werkte voor ons.
Wat mij betreft: vreemdgaan hoeft geen dealbreaker te zijn. Stap over je 'regeltjes' heen en bespreek met elkaar wat je nodig hebt om je veilig te kunnen voelen in je relatie. Het liefst zou ik willen dat mijn volgende relatie (ik ben inmiddels weduwe) ook zoveel openheid bevat dat álles bespreekbaar is.
vreemdgaan heeft alles te maken met liegen en bedriegen. (Tenminste, al je geen open relatie hebt of als je niet de afspraak hebt gemaakt dat het "mag".)
Ik houd niet van leugens en bedrog.
Poezie schreef op 11-08-2021 om 13:15:
vreemdgaan heeft alles te maken met liegen en bedriegen. (Tenminste, al je geen open relatie hebt of als je niet de afspraak hebt gemaakt dat het "mag".)
Ik houd niet van leugens en bedrog.
Niemand houdt daarvan. Tegelijk is denk ik niemand altijd 100% open en eerlijk.
Andere orde dan vreemdgaan meestal. Overigens vind in seks met een ander geen dealbreaker, en hoef ik daar geen details van. Ik vind ook dat je een ander geen regels op hoeft te leggen.
Ik denk wel dat derden in een relatie uiteindelijk leiden tot verwijdering.
HexOpBezemsteel schreef op 11-08-2021 om 13:33:
[..]
Niemand houdt daarvan. Tegelijk is denk ik niemand altijd 100% open en eerlijk.
Andere orde dan vreemdgaan meestal. Overigens vind in seks met een ander geen dealbreaker, en hoef ik daar geen details van. Ik vind ook dat je een ander geen regels op hoeft te leggen.
Ik denk wel dat derden in een relatie uiteindelijk leiden tot verwijdering.
Iedereen heeft weleens een pen van het werk meegenomen. Maar is het dan ok om de lievelingspen van je collega mee te nemen?
Daar ligt voor mij een hele dikke grens.
Vreemdgaan met medeweten en toestemming van (beide) partners heb ik totaal geen moeite mee. Maar dan valt het voor mij ook niet onder liegen en bedriegen.
blauwevrouw schreef op 11-08-2021 om 12:37:
Mijn man is vele malen vreemdgegaan, en dat heeft me enorm veel pijn gedaan. Maar uiteindelijk kwam het goed doordat ik ondanks de pijn heb willen luisteren naar zijn redenen en behoeften, en verder heb willen denken dan mijn gekwetstheid en ook echt heb kunnen nagaan waar ik dan behoefte aan had. We hebben er goede afspraken over kunnen maken en ik vond het ook wel wat hebben om samen zijn appjes te lezen en zijn dates te bespreken.
Het ging goed tot ik zelf ook iets buiten de deur wilde maar dan met iemand op wie ik verliefd werd. Dat trok mijn man niet.
Na een hoop geruzie daarover zijn we tot de conclusie gekomen dat een open relatie toch niet (meer) zo goed werkte voor ons.
Wat mij betreft: vreemdgaan hoeft geen dealbreaker te zijn. Stap over je 'regeltjes' heen en bespreek met elkaar wat je nodig hebt om je veilig te kunnen voelen in je relatie. Het liefst zou ik willen dat mijn volgende relatie (ik ben inmiddels weduwe) ook zoveel openheid bevat dat álles bespreekbaar is.
Bij ons is alles bespreekbaar, maar er is ook ruimte om onze grenzen aan te geven. Als je iets niet fijn vindt, dan is dat ook ok. Op dit moment hebben wij beide geen behoefte aan anderen, mocht dat in de toekomst anders zijn, dan valt daarover te praten.
Ik zie het nog niet zo snel gebeuren, maar we weten van elkaar dat het een onderwerp is waar we het op een normale manier over kunnen hebben. Ik heb wel eens een crush gehad op een collega en mijn man is de eerste deel waarmee ik dat deel.
Wij hebben geen vaste regels binnen onze relatie. We hebben alles vanaf dag 1 samen opgebouwd door veel kwetsbare gesprekken te voeren. Respect voor elkaar onze behoeften, verlangens en fantasieën, maar ook voor onze grenzen is de basis van al onze afspraken.
Julali schreef op 11-08-2021 om 14:04:
[..]
Bij ons is alles bespreekbaar, maar er is ook ruimte om onze grenzen aan te geven. Als je iets niet fijn vindt, dan is dat ook ok. Op dit moment hebben wij beide geen behoefte aan anderen, mocht dat in de toekomst anders zijn, dan valt daarover te praten.
Ik zie het nog niet zo snel gebeuren, maar we weten van elkaar dat het een onderwerp is waar we het op een normale manier over kunnen hebben. Ik heb wel eens een crush gehad op een collega en mijn man is de eerste deel waarmee ik dat deel.
Wij hebben geen vaste regels binnen onze relatie. We hebben alles vanaf dag 1 samen opgebouwd door veel kwetsbare gesprekken te voeren. Respect voor elkaar onze behoeften, verlangens en fantasieën, maar ook voor onze grenzen is de basis van al onze afspraken.
Ik dacht ook dat ik zo'n huwelijk had. We waren 23 jaar samen en ik stak mijn hand in het vuur voor mijn man. Ik vind seks met een ander niet eens een dealbreaker.
Achteraf heb ik ontdekt dat mijn, inmiddels ex, man jarenlang loog over van alles en nog wat.
Als er iets is wat ik daarvan heb geleerd is het dat je beter niet vanaf je hoge paard de waarheid kan prediken. Soms zijn dingen niet wat ze lijken. Ik gebruikte mijn eigen huwelijk regelmatig als voorbeeld van hoe het ook kon. Beetje jammer alleen dat er echt niets van waar was.
HexOpBezemsteel schreef op 11-08-2021 om 14:53:
[..]
Ik dacht ook dat ik zo'n huwelijk had. We waren 23 jaar samen en ik stak mijn hand in het vuur voor mijn man. Ik vind seks met een ander niet eens een dealbreaker.
Achteraf heb ik ontdekt dat mijn, inmiddels ex, man jarenlang loog over van alles en nog wat.
Als er iets is wat ik daarvan heb geleerd is het dat je beter niet vanaf je hoge paard de waarheid kan prediken. Soms zijn dingen niet wat ze lijken. Ik gebruikte mijn eigen huwelijk regelmatig als voorbeeld van hoe het ook kon. Beetje jammer alleen dat er echt niets van waar was.
Ik ken jouw verhaal natuurlijk al, maar dit is exact hetgeen ik hier in dit topic met niet zoveel woorden heb gezegd. Ik snap dat deze woorden uit mijn mond (toetsenbord) sowieso al anders gelezen worden, maar dat maakt het resultaat helaas niet anders.
Vertrouwen in je partner is heel erg mooi, maar de realiteit zegt in vele gevallen ook heel wat anders. Hiermee wil ik ook absoluut niet beweren dat niemand te vertrouwen is, maar dat het absoluut vertrouwen zoals hier door sommigen gepredikt wordt ook niet altijd realistisch is.
Kersje schreef op 11-08-2021 om 15:14:
[..]
Ik ken jouw verhaal natuurlijk al, maar dit is exact hetgeen ik hier in dit topic met niet zoveel woorden heb gezegd. Ik snap dat deze woorden uit mijn mond (toetsenbord) sowieso al anders gelezen worden, maar dat maakt het resultaat helaas niet anders.
Vertrouwen in je partner is heel erg mooi, maar de realiteit zegt in vele gevallen ook heel wat anders. Hiermee wil ik ook absoluut niet beweren dat niemand te vertrouwen is, maar dat het absoluut vertrouwen zoals hier door sommigen gepredikt wordt ook niet altijd realistisch is.
Maar waar bouw je een relatie dan op, vertrouwen in elkaar hoort daar toch bij?
Poezie schreef op 11-08-2021 om 15:22:
[..]
Maar waar bouw je een relatie dan op, vertrouwen in elkaar hoort daar toch bij?
Gewoon niemand 100% vertrouwen.
Poezie schreef op 11-08-2021 om 15:22:
[..]
Maar waar bouw je een relatie dan op, vertrouwen in elkaar hoort daar toch bij?
Precies. Als je een relatie al begint met wantrouwen stelt het vanaf het begin niets voor.