Schoonmoeder overleden, zus laat niets weten

Bakblik schreef op 30-09-2025 om 22:18:

[..]

Bij ons in de familie maar ook in de (katholieke) omgeving waar ik ben opgegroeid is het heel gebruikelijk om zulke uitvaarten juist wel te bezoeken..

Mijn ouders raken op een leeftijd waarbij ze misschien binnenkort niet meer zelfstandig naar uitvaarten kunnen dan voel ik toch wel de verplichting om te zorgen dat ze weer komen en dan zal ik er zelf ook bij zijn.

Het voelt voor mij ook niet ongepast. Soms geeft een familie aan om in kleine kring de ouder naar het kerkhof te brengen of een laatste moment samen te hebben in het crematorium. Daar zal ik nooit mezelf bij wringen.

Toen mijn schoonouder overleden was hebben we in besloten kring de kist gesloten voorafgaand aan de uitvaart. Dat was ons laatste moment met de familie bij elkaar.

In mijn omgeving is het ook heel normaal om naar de condoleance of de uitvaart van een naaste van een schoonzus of zwager te gaan zeker als je een rouwkaart hebt ontvangen. Je gaat dan speciaal om hen persoonlijk te condoleren en natuurlijk ook de andere directe familie leden. 

Bij geen rouwkaart bellen we even om te condoleren en vragen we of het op prijs wordt gesteld als we naar de uitvaart komen.

Alleen een appje vind ik wel heel weinig. Ik begrijp dus best dat to hier verdrietig over is.

Ik zou denken dat mijn zus mijn schoonmoeder niet zo dichtbij ervaarde. Dat kan. Dat hoeft niet negatief te zijn; misschien vond ze het een prima mens, maar niet close genoeg om naar haar begrafenis te gaan. Ik zou me daar niet persoonlijk aan storen. En het er ook niet over hebben. Dat heeft totaal geen zin. Natuurlijk kan je best zeggen dat je haar hebt gemist, maar ik denk niet dat ze daar iets mee kan. Maar dan heb je je geuit.

Tuinfluiter schreef op 30-09-2025 om 22:55:

[..]

In mijn omgeving is het ook heel normaal om naar de condoleance of de uitvaart van een naaste van een schoonzus of zwager te gaan zeker als je een rouwkaart hebt ontvangen. Je gaat dan speciaal om hen persoonlijk te condoleren en natuurlijk ook de andere directe familie leden.

Bij geen rouwkaart bellen we even om te condoleren en vragen we of het op prijs wordt gesteld als we naar de uitvaart komen.

Alleen een appje vind ik wel heel weinig. Ik begrijp dus best dat to hier verdrietig over is.

Nou dit inderdaad. Ik ben ook naar uitvaarten geweest van (schoon)ouders van collega's waarbij ik de ouder in kwestie helemaal niet kende. Maar dan gingen we met een afvaardiging van de afdeling als steun voor collega. Dus bij een goede band zou ik ook naar de uitvaart van de schoonouder van zus gaan, als ik een kaart gekregen heb en ik niet bijv als oppas voor haar baby hoef te fungeren. 

Happyapple schreef op 01-10-2025 om 08:07:

[..]

Nou dit inderdaad. Ik ben ook naar uitvaarten geweest van (schoon)ouders van collega's waarbij ik de ouder in kwestie helemaal niet kende. Maar dan gingen we met een afvaardiging van de afdeling als steun voor collega. Dus bij een goede band zou ik ook naar de uitvaart van de schoonouder van zus gaan, als ik een kaart gekregen heb en ik niet bijv als oppas voor haar baby hoef te fungeren.

Daar zouden wij als collega's niet eens over nadenken. Collega of oud collega die overlijdt gaan we naar toe als bedrijf (als het kan, we mogen er geen declaratie voor indienen dus het moet wel enigsinds in de buurt zijn, als in Nederland voor mij, binnen 4 uur rijden voor andere locaties).

Maar ouders of schoonouders van collega's, no-way, dat voelt heel ongepast en opdringerig. Bloemen voor de collega, zeker maar niet bij de kist. Dat is niet onze plek. Als er een delegatie van mijn werk zou komen bij het overlijden van mijn ouders zou ik dat echt niet waarderen. Zit ik daar met mijn verdriet moet ik me ook nog bezighouden met mijn collega's. Ik heb wel wat beters te doen. Het is een zakelijke relatie die moet je niet doortrekken naar je prive leven. Vriendschap met individuele collega's kan ontstaan natuurlijk. En afhankelijk van de band kunnen die er eventueel zijn maar een afvaardiging vanuit het bedrijf bij de uitvaart van ouders of nog verder weg schoonouders van een medewerker gaat echt veel te ver.

thinkso schreef op 30-09-2025 om 21:00:

Bedankt voor jullie reacties. Ik hecht belang aan haar condoleances (of het nou via een kaart is of via bezoek aan de dienst) omdat ik toch meer verwacht van een zus. Ik kan ook het gevoel niet handelen dat het erop lijkt dat het (of ik?) er niet toedoet voor haar. Alsof het haar niks interesseert. Misschien is dat ook gewoon zo. Eerdere ervaringen laten weinig betrokkenheid of interesse zien. Er is vanuit haar geen wederkerigheid. En toch hoop ik elke keer op die toenadering die ik nu voel te missen. Ik weet ook dat iedereen omgaat met verlies en dat het ook soms gewoon heel ongemakkelijk kan zijn om te vragen hoe het met iemand gaat in rouw. Of om überhaupt met zo'n situatie om te gaan. Dus dat ze niet langs is geweest, tsja.. Dat is dan zo. Dat is niemand verplicht. Maar de totale desinteresse (zo voelt het) voor én na het verlies, dat had ik niet verwacht.

Ik wil je met mijn opmerking niet kwetsen, TO: misschien zijn je verwachtingen ten opzichte van jouw zus te hoog.

Het zou misschien zelfs kunnen dat - als haar schoonmoeder was overleden (als ze die heeft natuurlijk - en jij zou op die uitvaart komen, dat jouw zus denkt: wàt komt die hier doen! Het is maar hoe iemand over een bepaald iets denkt en daar borduurt men dan verder op met (be)oordel(ing)en, conclusies, gedachten. De band met je zus is niet optimaal, maar zelfs al zou dat wel zo zijn, kon het nog dat ze niet op de begrafenis was gekomen. 

En wat ik tot slot nog wil zeggen: leg het naast je neer, want je kwelt er jezelf alleen maar mee en bij haar gaat het leven 'gewoon' verder. Maar nogmaals, ik begrijp je pijn hoor.

BlairW schreef op 30-09-2025 om 14:36:

Ik vind het geen hele rare reactie van je zus eigenlijk. Ik zou zelf ook niet naar de crematie van de schoonouders van mijn broer gaan. Ik heb geen band met die mensen, zie ze op verjaardagen maar ook daar spreek ik ze maar sporadisch. Ze heeft een app gestuurd om jullie sterkte te wensen. Wat zou je nog meer moeten doen bij een verlies van mensen die zo ver van je af staan?

ik wel, maar dat moet ieder voor zich weten.

Ik vind wel dat als je een rouwkaart krijgt, je dan dus op zijn minst of naar de uitvaart gaat, of naar de condoleance (als die op een apart moment is, in onze omgeving vaak de avond voor de uitvaart), of een kaartje stuurt. Dat is wat mij betreft een kwestie van goed fatsoen. Dus ik begrijp wel dat TO hierin meer had verwacht.

TO schrijft ergens hierboven dat ze snapt dat iedereen verlies anders verwerkt. Ik denk dat het overlijden van jouw schoonmoeder niet als verlies binnenkomt bij je zus. Er is iemand overleden die ze soms zag op een verjaardag en waar ze verder geen band mee heeft. Zij heeft daar geen rouwgevoelens bij. 
Daarnaast lees ik dat ze niet heel veel empathie heeft naar jou bij welke gebeurtenis dan ook, het komt gewoon niet in haar op om jou hierin te steunen. Daar denkt ze gewoon niet aan. Ik heb een broer die ook zo is. Het komt gewoon niet in ze op. 
Ik begrijp ook eigenlijk niet waarom ervoor gekozen is om haar een rouwkaart te sturen, maar dat zal wel aan mij liggen.

Als je als collega's of als sportteam naar een uitvaart wilt gaan kun je het beste even contact opnemen met de nabestaanden of ze dat op prijsstellen.
Ik heb dat voor een sportclub verschillende keren gedaan toen vrij veel mensen wilde gaan.
Ik stel dan mijn vraag en sluit af met of willen jullie het in de familie of klein houden, zodat nee zeggen ook makkelijk is voor degene met wie je in gesprek bent.

Duufje schreef op 01-10-2025 om 08:49:

[..]

ik wel, maar dat moet ieder voor zich weten.

Ik vind wel dat als je een rouwkaart krijgt, je dan dus op zijn minst of naar de uitvaart gaat, of naar de condoleance (als die op een apart moment is, in onze omgeving vaak de avond voor de uitvaart), of een kaartje stuurt. Dat is wat mij betreft een kwestie van goed fatsoen. Dus ik begrijp wel dat TO hierin meer had verwacht.

Happyapple schreef op 01-10-2025 om 10:08:

[..]

Mijn leidinggevende checkt dan natuurlijk wel altijd bij de betrokken collega of er prijs op zijn/onze aanwezigheid gesteld wordt.

Ik zou al raar opkijken als die vraag komt vanuit mijn leidinggevende. Medeleven prima maar ga je niet opdringen. Want dat gevoel heb ik er bij, ongepast.

Ik begrijp niet helemaal waarom mijn reactie hier wordt gequote, want ik heb niets vermeld over collega's e.d.
Maar ik zou ook niet naar de uitvaart van een ouder van een collega gaan, zou niet bij me opkomen. Vind ik ook totaal ongepast. 
Maar als ik een rouwkaart kreeg, zou ik dus wel even een kaartje sturen.

BlairW schreef op 30-09-2025 om 18:21:

[..]

Dat kan. Ik sta daar anders in. En de zus van TO blijkbaar ook. Daarnaast vind ik dat je iemand dat niet kwalijk kan nemen. Er is geen goed of fout hierin. Iedereen mag zelf beslissen om wel of niet te gaan, wat daar de reden ook van is. Dat je die reden misschien wil weten, is een ander verhaal. Daar kan je altijd het gesprek over aan gaan.

Ik vind dat er wel een fout is hierin. En ook dat je mensen hierin iets kwalijk kunt nemen. Ik vind jouw houding echt heel kil, ook. En ik vind dat je (mensen in het algemeen) zich hier te makkelijk van dingen af kunnen maken. En jaaa ja iedereen mag zelf beslissen of ze gaan. It's a free country en zo. Maar er zijn degelijke mensen en niet zo degelijke mensen en ik vind dat je hiermee wel een schifting maakt daarin. 

Je gaat niet naar een begrafenis voor de overledene. Je gaat om de nabestaanden te steunen. Op mijn vaders uitvaart zijn heel veel vriendinnen van mij gekomen. Niet omdat ze mijn vader zo gaan missen. Maar hoe fijn dat ze erbij waren, dat ze weten hoe het was, dat ze wat over zijn leven hoorden, etc. 

mana_sutiyuq schreef op 01-10-2025 om 11:12:

[..]

[..]

Ik zou al raar opkijken als die vraag komt vanuit mijn leidinggevende. Medeleven prima maar ga je niet opdringen. Want dat gevoel heb ik er bij, ongepast.

Ik niet. Ik kom uit een omgeving waar het heel gebruikelijk is dat je degene die je kent steunt door de begrafenis van haar ouder/partner/kind te bezoeken. Natuurlijk vroeg ik de collega of ze het prettig vind als ik op de begrafenis ben. Ze zeiden soms ja en soms en die keuze was prima. Als we er wel waren, vonden ze het fijn dat toen ze terugkwamen ik wist over wie ze het hadden. Het was ook duidelijk dat de betreffende collega zich niet met ons hoefde bezig te houden; we lieten zien dat we er waren en dat was genoeg.

Dat ongepast noemen vind ik dan weer veel te extreem. Het toont maar weer dat ieder dat anders ervaart en je het alleen maar weet als je het vraagt.
Daarom to; ga het gesprek aan.  Niet confronteren, maar vragen hoe het met haar gaat. Niet boos worden, maar uitleggen dat je haar steun fijn had gevonden, bijvoorbeeld door op de begrafenis te verschijnen. Zeggen dat je haar gemist hebt en dan ook oprecht luisteren naar wat haar beweegredenen waren. 

Want mss vind zus van to het ook wel ongepast om op een begrafenis te verschijnen, en wil zus zelf met rust gelaten worden als ze verdriet heeft, ipv allerlei bezoekjes. Of speelt er iets in het leven van zus dat ze belangrijker vindt of haar meer energie kost.

Alleen als je het bespreekt, weet je wat er achter zit.