Schoonmoeder overleden, zus laat niets weten
Het is inmiddels al een aantal dagen geleden sinds mijn schoonmoeder is overleden. Ze had een spierziekte waar ze uiteindelijk aan overleden is. Op een app met sterkte (na overlijden) heb ik sinds haar overlijden niets meer van mijn zus en haar vriend gehoord. Zij kenden haar ook. Zo zagen ze elkaar regelmatig op verjaardagen. Op de dag van de crematie niet maar nu dagen later ook niets. Ook mijn schoonvader heeft niets van ze gehoord. Ze hebben wel een uitnodiging gekregen voor de crematie. Geen app, geen kaart, geen bloemen, geen bezoek.
Ik ben boos, teleurgesteld en verdrietig. Of verwacht ik teveel van mijn zus? Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je er niet aan denkt. Wat zouden jullie doen? En hoe denken jullie hierover?
Herkenbaar. Ik vind je teleurstelling logisch
Gecondoleerd en sterkte 
Ik vind het geen hele rare reactie van je zus eigenlijk. Ik zou zelf ook niet naar de crematie van de schoonouders van mijn broer gaan. Ik heb geen band met die mensen, zie ze op verjaardagen maar ook daar spreek ik ze maar sporadisch. Ze heeft een app gestuurd om jullie sterkte te wensen. Wat zou je nog meer moeten doen bij een verlies van mensen die zo ver van je af staan?
BlairW schreef op 30-09-2025 om 14:36:
Ik vind het geen hele rare reactie van je zus eigenlijk. Ik zou zelf ook niet naar de crematie van de schoonouders van mijn broer gaan. Ik heb geen band met die mensen, zie ze op verjaardagen maar ook daar spreek ik ze maar sporadisch. Ze heeft een app gestuurd om jullie sterkte te wensen. Wat zou je nog meer moeten doen bij een verlies van mensen die zo ver van je af staan?
To, gecondoleerd ik snap je teleurstelling. Ook al had ze niets met de overledene ze had wel aan jouw iets kunnen laten blijken van medeleven.
Je gaat toch niet naar een uitvaart/crematie voor de overledene? Je gaat naar een uitvaart om de nabestaanden te steunen in een moeilijke tijd.
Als de moeder van mijn vriendin binnenkort overlijdt dan ben ik er voor mijn vriendin en haar siblings. Haar moeder heb ik de laatste 8 jaar niet echt meer gesproken. Als ik haar tegenkwam bij de buurtsuper zei ik haar gedag en maakte soms een kort praatje over koekjes en kalfjes. De laatste 3 jaar was ze ziek en heb ik haar niet meer gezien. Mijn vriendin heb ikook nauwelijks gezien maar onze band is goed dus ga ik naar die uitvaart.
Eerlijk gezegd ben ik al bij uitvaarten geweest waarvan ik de overledene niet eens gekend heb. Ouders van collega's, moeder van een klasgenoot van een van mijn kinderen. Mijn kind kon daar zelfstandig nog niet naartoe. Dat doe je voor de nabestaanden.
Ik kan de gedachte volgen dat zij mijn schoonmoeder niet vaak zag en dus komt ze niet. Wat ik niet kan volgen is dat ik zelfs van mijn burenmeer medeleven/betrokkenheid kreeg. Misschien is daarom het contrast zo groot. En de teleurstelling des te groter dat dit eigenlijk bevestigt wat ik al voel: er is een afstand tussen ons. Als zij iets meemaken, moeten wij er wel allemaal zijn en met ze meeleven en meedenken en meehelpen. Andersom komt er werkelijk niets..
Ik zag de schoonouders van mijn zus ook amper tot nooit. Nog niet eens op verjaardagen. Maar ik ging wel naar hun crematies. Voor mijn zwager. En voor mijn zus. En voor mijn neefje en nichtje. En ik kreeg daar ook gewoon vrij voor.
Dus echt wel shit en jammer dat jouw zus zich er zo makkelijk vanaf maakt. Snap goed dat je dat niet leuk vindt.
thinkso schreef op 30-09-2025 om 15:11:
Ik kan de gedachte volgen dat zij mijn schoonmoeder niet vaak zag en dus komt ze niet. Wat ik niet kan volgen is dat ik zelfs van mijn burenmeer medeleven/betrokkenheid kreeg. Misschien is daarom het contrast zo groot. En de teleurstelling des te groter dat dit eigenlijk bevestigt wat ik al voel: er is een afstand tussen ons. Als zij iets meemaken, moeten wij er wel allemaal zijn en met ze meeleven en meedenken en meehelpen. Andersom komt er werkelijk niets..
Duidelijk hoor . Niet leuk dit !
Ik snap je teleurstelling TO. Je verwacht gewoon wat steun van je zus, aan jou èn aan je man. Niet leuk. Naar een uitvaart ga je voor de nabestaanden.
Mijn eerste gedachte was. Misschien zijn er problemen bij je zus en zwager, waardoor er geen ruimte is voor de buitenwereld. Maar meer van je gelezen hebbende, schrijf je al dat ze normaal ook nooit attent was. En de band niet goed is. Dus ik denk dat je iets verwacht van wat er niet in zit.
Ik zou normaal wel naar uitvaarten van schoonouders van siblings gaan. Die mensen kennen we over het algemeen toch al zo'n 30-35 jaar en zien we regelmatig met verjaardagen. Ik zou er weer geen vakantie voor afbreken.
thinkso schreef op 30-09-2025 om 13:13:
[..]
Nou, inderdaad. Ik had toch anders verwacht. Ze is sowieso nooit echt betrokken/steunend bij levensgebeurtenissen van ons (bijvoorbeeld toen ik zelf een tijd erg ziek was) maar toch valt het me vies tegen.
Gecondoleerd Thinkso.
Ik denk wel dat in bovenstaande je antwoord ligt. Je verwacht iets van je zus wat zij eigenlijk nooit waar maakt.
Dat je nu boos en verdrietig bent is niet gek. En wat wij er van vinden doet er niet toe.
Misschien kan je (als je door de meeste rouw bent) het eens bespreken met je zus. Hoe ziet zij jullie relatie voor zich? Wat vinden jullie belangrijk en wat kunnen jullie elkaar bieden?
Voor nu zou ik mij richten op mijn partner en schoonfamilie en het verlies van schoonmoeder een plekje te geven.
Hier zelfde verhaal. Toen mijn schoonvader overleed heeft mijn zusje alleen een appje gestuurd met gecondoleerd. Verder niks. Was nota bene in de kraamperiode van mijn kind. Ze is niet naar de condoleance of begrafenis gegaan. Ze heeft wel een rouwkaart ontvangen, daar had ze wel commentaar op wat ze er allemaal stom aan vond.
thinkso schreef op 30-09-2025 om 15:11:
Ik kan de gedachte volgen dat zij mijn schoonmoeder niet vaak zag en dus komt ze niet. Wat ik niet kan volgen is dat ik zelfs van mijn burenmeer medeleven/betrokkenheid kreeg. Misschien is daarom het contrast zo groot. En de teleurstelling des te groter dat dit eigenlijk bevestigt wat ik al voel: er is een afstand tussen ons. Als zij iets meemaken, moeten wij er wel allemaal zijn en met ze meeleven en meedenken en meehelpen. Andersom komt er werkelijk niets..
Heel herkenbaar, helaas
Ik vind het zelf ook een beetje vreemd eerlijk gezegd. Toen mijn moeder overleed, kwamen al mijn schoonzussen met aanhang, en zelfs de opa en oma en oom en tante van mijn man. Zij kenden mijn moeder idd van verjaardagen, trouwdagen, feestjes etc.
Dus dat zou ik bij een redelijk tot goede band wel verwachten, of in ieder geval een kaart of telefoontje, niet iedereen kan vrij krijgen / nemen op korte termijn.
Misschien ook wel afhankelijk van hoe lang je in de familie bent, mijn man en ik waren 7 jaar getrouwd en 15 jaar samen toen mijn moeder overleed.
Ik snap je teleurstelling. Ik kan mij wel voorstellen dat ze niet heen zou gaan maar aandacht voor jou en je man zou ik wel verwachten. Iets meer dan een eenmalige sterkte. Ook na de dag van crematie even inchecken hoe het met jullie is, vind ik eigenlijk wel normaal. En mijn broer en ik zijn niet super close omdat we zo verschillende zijn maar gunnen elkaar wel het goede.
Bakblik schreef op 30-09-2025 om 14:43:
[..]
To, gecondoleerd ik snap je teleurstelling. Ook al had ze niets met de overledene ze had wel aan jouw iets kunnen laten blijken van medeleven.
Je gaat toch niet naar een uitvaart/crematie voor de overledene? Je gaat naar een uitvaart om de nabestaanden te steunen in een moeilijke tijd.
Als de moeder van mijn vriendin binnenkort overlijdt dan ben ik er voor mijn vriendin en haar siblings. Haar moeder heb ik de laatste 8 jaar niet echt meer gesproken. Als ik haar tegenkwam bij de buurtsuper zei ik haar gedag en maakte soms een kort praatje over koekjes en kalfjes. De laatste 3 jaar was ze ziek en heb ik haar niet meer gezien. Mijn vriendin heb ikook nauwelijks gezien maar onze band is goed dus ga ik naar die uitvaart.
Eerlijk gezegd ben ik al bij uitvaarten geweest waarvan ik de overledene niet eens gekend heb. Ouders van collega's, moeder van een klasgenoot van een van mijn kinderen. Mijn kind kon daar zelfstandig nog niet naartoe. Dat doe je voor de nabestaanden.
Ik neem aan dat die nabestaanden vooral steun vinden bij de mensen die dichtbij de overledene stonden. De band tussen TO en haar zus is al niet geweldig, ga je dan nu ineens staan uithuilen bij juist die mensen? Mijn ervaring bij uitvaarten is dat de directe nabestaanden steun vinden bij elkaar, omdat die allemaal dezelfde band hadden. Dus ja, ik snap best dat zus dan niet nu ineens wel komt. Dan zou het alleen voor de vorm zijn. Even condoleren en dat was het. Dat heeft ze nu ook gedaan via een app. Blijkbaar is dit dus hoe zus in de relatie staat. Daar kan je later wel eens een gesprek over aan gaan, als TO daar behoefte aan heeft.
Overigens gaat iedereen anders om met verlies. Ik vind sowieso niet dat je in een periode van rouw iets moet verwachten van anderen. Wie weet is zus gewoon heel erg geschrokken en weet ze zich geen houding te geven tegenover TO? Vind ze het moeilijk om een reactie te geven op dit verlies of zo. Alles kan hè.