Reacties kinderloosheid
Ik ben begin dertig en wat later begonnen met studeren. Daardoor kwam ik pas enkele maanden voor de coronapandemie op de arbeidsmarkt terecht. Vergeleken met leeftijdsgenoten die wél met ongeveer 18 jaar al gingen werken, voel ik daardoor soms een “achterstand”.
Onlangs zag ik dat ik op Facebook nog ongelezen berichten had. Daar zaten ook berichten tussen van twee meiden van mijn oude basisschool. Ik zat destijds op een school in een wat mindere wijk, al woonde ik daar zelf niet. Omdat ik een havo/vwo-advies kreeg, ging ik als enige van mijn klas naar een specifieke middelbare school. Het contact met de basisschool klasgenoten verwaterde daardoor. Nu, achttien jaar later, wilden die twee meiden weer contact.
We begonnen te appen en spraken al snel af om samen naar de bioscoop te gaan. Dat was kort geleden.
In het begin hadden we het vooral over wie er vroeger bij ons in de klas zat en wat we ons van die tijd herinnerden. Maar al snel ging het vooral over wie er nú kinderen heeft, hoe ze heten en zelfs hoorde ik opmerkingen als “die en die haar partner is echt lelijk”. Ik merkte dat ik wat uit de toon val. Blijkbaar ben ik ‘raar’ omdat ik geen kinderen heb én nooit een vriendje heb gehad. Op dat ik nog bij moeder woon, werd daar dan weer niet op gereageerd.
Ik krijg steeds vragen als: “Maar waarom heb je nog geen leuke jongen?” en vooral: “Waarom heb je geen kinderen?”
Ik vind dat helemaal niet fijn. Dat ik nog niet de ware tegen ben gekomen, dat doet me zelf ook pijn. Het lijkt me geweldig om iemand in het leven te hebben waar ik gek op ben en alles mee wil doen (ondanks dat ik ook vaak hoor aan dat ik niks mis aan het ontbreken van een partner). Ik denk dat ik ook wel een kind wil, maar dat gaat niet zonder partner. Bovendien maak ik me zorgen over mijn (nog niet bestaande) kinderen. Het leven is duur, ik zoek zelf al jaren tevergeefs naar een huis, en ik ben vroeger gepest omdat mijn vader uit Afrika komt. Hij is overleden, dus een jubelton of financiële steun van hem voor iets als een woning of heel praktisch oppas voor de kinderen is er ook niet.
Op mijn werk merk ik ook dat mensen steeds agressiever worden, en ik vraag me af in wat voor wereld ik mijn kinderen zou brengen. Wie weet ben ik zelfs onvruchtbaar, zonder dat ik dat nu weet. Of besluit ik later samen met een eventuele partner juist bewust géén kinderen te nemen. Maakt dat mij dan minder waard dan leeftijdsgenoten die wél kinderen hebben?
Deze situatie maakt me erg onzeker. Ik heb zelfs opgezocht hoe het zit met oud-klasgenoten van de middelbare school en universiteit. Niet iedereen zit op Facebook of Instagram, maar het lijkt erop dat slechts drie van die vele tientallen mensen nu al kinderen hebben. En toch hebben er best veel een relatie, dus waarschijnlijk zijn er ook een hoop momenteel bewust kinderloos of kunnen ze geen kinderen krijgen. Is het dan écht zo vreemd dat ik nog geen kinderen heb?
Afgelopen week appte ik één van die meiden: “Waarom heb jij wél kinderen?”, waarop ze me meteen blokkeerde. Dat vind ik eigenlijk niet eens zo erg. Maar ik vrees dat ik de komende tijd nog vaak dit soort opmerkingen of vragen zal krijgen.
Mijn vraag is: Hoe gaan andere mensen, bewust kinderloos, die geen kinderen kunnen krijgen of om een andere reden zonder kinderen, om met dit soort vragen of commentaar?
Ik denk in zien dat ieder leven weer anders loopt en de ene krijgt wat jonger kinderen en de ander is weer een stuk ouder of krijgt zelfs geen kinderen. Het een is niet minder of slechter dan het andere. Ik denk dat jij er vooral moeite mee hebt met die opmerkingen omdat je er dan aan wordt herinnerd dat je nog geen vaste vriend hebt en ook geen kinderen nog terwijl je dat wel graag zou willen. Het is onzeker of en wanneer het komt. Dat maakt het allemaal pijnlijk. Maar weet: bij de meesten komt het gewoon dik in orde. Bij jou vast ook. Zeker als mensen zo doen alsof het een vanzelfsprekendheid is. Ik zou goed op zoek gaan naar een leuke partner. Dan kan het heel snel gaan ook al geloof je dat nu misschien nog niet. Twijfel niet aan jezelf, je bent de juiste persoon nog niet tegengekomen. Als je die treft gaat het vast vanzelf.
Ik zou voor nu zoveel als mogelijk proberen te genieten van wat je nu hebt. Omring je met mensen waar je blij van wordt en accepteer dat op sommige momenten het rot voelt als er bv stomme opmerkingen komen. En natuurlijk wel echt op zoek gaan naar een partner, lekker gaan daten goed aangeven wat je wel en niet wil. In de 30 kom je minder leuke vrijgezelle mannen tegen in het wild. Niet opgeven er is ook een geweldig iemand voor jou.
Jorni schreef op 16-07-2025 om 15:03:
Ik denk in zien dat ieder leven weer anders loopt en de ene krijgt wat jonger kinderen en de ander is weer een stuk ouder of krijgt zelfs geen kinderen. Het een is niet minder of slechter dan het andere. Ik denk dat jij er vooral moeite mee hebt met die opmerkingen omdat je er dan aan wordt herinnerd dat je nog geen vaste vriend hebt en ook geen kinderen nog terwijl je dat wel graag zou willen. Het is onzeker of en wanneer het komt. Dat maakt het allemaal pijnlijk. Maar weet: bij de meesten komt het gewoon dik in orde. Bij jou vast ook. Zeker als mensen zo doen alsof het een vanzelfsprekendheid is. Ik zou goed op zoek gaan naar een leuke partner. Dan kan het heel snel gaan ook al geloof je dat nu misschien nog niet. Twijfel niet aan jezelf, je bent de juiste persoon nog niet tegengekomen. Als je die treft gaat het vast vanzelf.
Ik zou voor nu zoveel als mogelijk proberen te genieten van wat je nu hebt. Omring je met mensen waar je blij van wordt en accepteer dat op sommige momenten het rot voelt als er bv stomme opmerkingen komen. En natuurlijk wel echt op zoek gaan naar een partner, lekker gaan daten goed aangeven wat je wel en niet wil. In de 30 kom je minder leuke vrijgezelle mannen tegen in het wild. Niet opgeven er is ook een geweldig iemand voor jou.
Dankjewel voor jou lieve woorden ❤️
Een partner en kinderen waren heel lang de standaard. Die vragen zitten diepgeworteld in onze maatschappij en daarom is het niet zo gek dat je ze vaker krijgt. Juist op deze leeftijd. Dat jij er zo'n moeite mee hebt, komt door jouw pijn. Maar dat kan de vrager niet ruiken.
Ik zou me dus vooral bezig houden met wat jij met dat gevoel kunt, in plaats van waarom anderen dit soort vragen stellen.
"Daarom niet." is in dit geval een prima antwoord. Je bent ze geen verantwoording schuldig.
Totaal andere strekking: een wildvreemde vrouw vroeg in de supermarkt of ik zwanger was. Dat was niet zo en ik was er ook totaal niet mee bezig. Toen zei ik "Nee, ik heb net een miskraam gehad." en liep weg, niet eens een antwoord afgewacht. Ik hoop dat die vrouw het nooit meer aan een vreemde heeft gevraagd.
Ik vind het zo ongepast om dit te vragen. Het gaat niemand iets aan!.
Ik vind het eigenlijk ongepast om mensen dit soort vragen te stellen. Kinderen krijgen is een hele persoonlijke keuze en geen moetje.
Ik heb er zelf ook mee te maken gehad. Tot mijn 35ste vond ik kinderen kut. Toendertijd had ik een relatie en wilden we ineens wel een kind. Helaas is mijn toenmalige partner snel daarna vreemd gegaan. Mijn dochter heeft daarom zelfs een zusje dat 5 maanden jonger is dan zijzelf…
Kinderen hebben is pittig, al is mijn dochter nu nog steeds het mooiste wat mij ooit is gegund. Wij “hoogopgeleiden” hebben de luxe om te kunnen nadenken over hoe het is om kinderen te hebben en of we wel kinderen willen. Helaas is er ook een grote groep in de samenleving die dat niet kan, denkt dat bepaalde gebeurtenissen zwart-wit op bepaalde leeftijden moeten plaatsvinden (ook bv. scooterrijbewijs halen met 16 jaar), en echt oprecht verbaasd is als je met 30 jaar nog niet thuis op z’n minst een peuter hebt rondlopen.
Ik heb op een opmerking als “waarom is ze nog zo klein” of “wanneer komt de tweede” na er nu niet zoveel last van. Eigenlijk had ik er vroeger ook niet zoveel last van. Ik denk dat als ik dan toch vragen erop kreeg het hield bij “nee nog niet” en geen uitleg gaf. Ook al wilde ik vroeger absoluut geen kinderen.
Als mensen echt opdringerig worden mag je er ook best wat van zeggen of het gesprek afkappen. Met zulke mensen is toch niet normaal te praten.
Waarom heb je geen kinderen? Elke keer als ik die van jou zie weet ik weer precies waarom ik ze niet wilde.
Echt waar bemoeien mensen zich mee. Ik snap dat de vraag of je kinderen hebt een soort sociaal smeermiddel is, net als de vraag naar je werk. Maar nee is dan gewoon genoeg als antwoord en ik heb geen enkele behoefte om uit te leggen aan een halve of hele vreemde waarom niet
Bij mij was altijd de vraag van wanneer komt de tweede? Wij wilden graag 2 of 3 kinderen maar het is er maar bij 1 gebleven. Ik heb na een probleemloze zwangerschap en moeiteloos zwanger worden van mijn zoon 5 keer een miskraam gehad. Dan doet het pijn als mensen die van niks weten vragen waar nummer 2 blijft. Zo vaak mee gemaakt.
Joszy schreef op 16-07-2025 om 18:23:
Waarom heb je geen kinderen? Elke keer als ik die van jou zie weet ik weer precies waarom ik ze niet wilde.
😂
Bij mij in de familie wil men absoluut geen kinderen. ik heb 1 zoon en hij wil geen kinderen. Mijn oudste broer heeft 2 dochters en ook zij willen geen kinderen en dan heb ik andere broer met 2 zonen en die willen ook geen kinderen. Onze generatie sterft uit en nee dat doet me geen verdriet.
watertoren schreef op 16-07-2025 om 19:03:
Bij mij in de familie wil men absoluut geen kinderen. ik heb 1 zoon en hij wil geen kinderen. Mijn oudste broer heeft 2 dochters en ook zij willen geen kinderen en dan heb ik andere broer met 2 zonen en die willen ook geen kinderen. Onze generatie sterft uit en nee dat doet me geen verdriet.
Ik kom uit een gezin van 4 en ben (nu nog) de enige met een kind. Soms heb ik me wel ingebeeld hoe het zou zijn als de stamboom bij ons stopt. Om me daarna te bedenken dat dat niemand iets boeit & dat wij het zelf nooit zouden weten in hoeverre onze (klein) kinderen zich blijven voortplanten.
watertoren schreef op 16-07-2025 om 19:03:
Bij mij in de familie wil men absoluut geen kinderen. ik heb 1 zoon en hij wil geen kinderen. Mijn oudste broer heeft 2 dochters en ook zij willen geen kinderen en dan heb ik andere broer met 2 zonen en die willen ook geen kinderen. Onze generatie sterft uit en nee dat doet me geen verdriet.
Mag hopen dat de broer die jou heeft misbruikt geen dochters heeft 😌
Joszy schreef op 16-07-2025 om 18:23:
Waarom heb je geen kinderen? Elke keer als ik die van jou zie weet ik weer precies waarom ik ze niet wilde.
Echt waar bemoeien mensen zich mee. Ik snap dat de vraag of je kinderen hebt een soort sociaal smeermiddel is, net als de vraag naar je werk. Maar nee is dan gewoon genoeg als antwoord en ik heb geen enkele behoefte om uit te leggen aan een halve of hele vreemde waarom niet
Ik lach hardop hahaha.
Idd de vraag of je kinderen of een partner hebt is genoeg om “gezellig” te zijn. Ik heb jaren terug mensen ook niet gevraagd waarom zijzelf wel voor een scooterrijbewijs gaan, toen ik op mijn 16de verjaardag juist de vraag kreeg WAAROM ik daar niet voor ga 😂😂😂
Ik vraag het me ook wel eens af waarom mensen geen kinderen hebben. Zeker de vrouwen van 35-40. Ik ga er dan weer nooit naar vragen want dat is nogal ongepast en je loopt het risico om in pijnlijke zaken te prikken. Het is ook mijn zaak niet natuurlijk.
Op mijn beurt kreeg ik reacties als ‘hé wat een groot leeftijdsverschil. Hoe kan dat?’ en zelfs ‘hebben ze dezelfde vader?’ Dan zei ik altijd wel dat ik (die laatste dan) dat nogal een impertinente vraag vond. Ik vraag jou toch ook niet of je man wel de vader van je kinderen is.
Ik zou zoiets zeggen als dat hou ik graag even voor mezelf.
Inmiddels ben ik de vruchtbare leeftijd voorbij en zeg ik zoiets als het is er niet van gekomen. Het leven is anders gelopen.
Gemiddeld beginnen mensen met een hogere opleiding (veel) later aan kinderen dan mensen met een lage opleiding. Dat verklaart het verschil tussen de meiden van je basisschool en je studiegenoten.