Onze huisdieren en samenwonen
Een moeilijk maar onvermijdelijk onderwerp kwam vandaag ter sprake zoals de titel al aangeeft.
We zijn 30plus, wonen op behoorlijke afstand van elkaar en willen op ten duur natuurlijk gaan samenwonen. We hebben beide een koophuis, beide de wens nog een keer om te scholen en er is een kinderwens ter sprake gekomen.
Zucht. Wat wil een mens toch veel en hoe de hel gaan we dit vormgeven. Even wat inzichten van buitenaf nodig dus.
Ik heb 2 honden van 9 en 11 jaar oud, hij heeft een binnenkat van nog geen 2.5 jaar oud.
Zijn kat is heel erg op hem gericht, wat logisch is want ze heeft alleen hem. Ik zelf ben geen kattenmens. Heb als kind een hele nare ervaring gehad, en het dier zelf trekt me gewoon niet. Vrienden van me hebben allen katten en ook al heb ik daar ook niets mee, die komen wel naar me toe, ik aai ze, komen soms op schoot.. Kortom die maken contact en ik vind ze lief natuurlijk. Maar de kat van mijn vriend is zo niet.. Lief beestje maar gewoon geen leuke kat vergeleken met de katten die ik verder ken.
Verder heeft ze helaas gedrag aangeleerd wat moeilijk af te leren is; naast de krabpaal krabt ze ook aan de hoeken van zijn (hele oude) bank. Bloemen in huis is een no go want die eet ze. Ze heeft een angstig karakter en is schrikkerig. Voor kinderen is ze heel bang. Ze mag overal in huis komen en slaapt op bed, en zelfs in de kledingkast. Heel onhygiënisch.
Mijn honden zijn zo ontzettend gek met hem. Vooral na mijn ex die met name verbaal heel agressief was waardoor de sfeer in huis vreselijk was. De honden kropen al in de hoek als ze hem boven uit bed hoorden komen op een gegeven moment. Uiteraard was zijn gedrag de reden dat ik het uit heb gemaakt, vandaar hoe fijn en bijzonder ik het ook vind dat ze zo gek met mijn huidige vriend zijn.
Met m'n oudste hond kan ik lezen en schrijven. Ontzettend makkelijk dier en ondanks dat ze uit het asiel komt, amper op hoeven te voeden. Mijn andere hond is wel vaak een lastige en zijn gedrag doet me steeds meer afvragen of ik hem tekort doe (vraagt negatieve aandacht). Ze kunnen absoluut niet samen met katten, hebben een enorm jachtinstinct.
We zullen elkaar nooit vragen (1 van) de dieren weg te doen, maar we weten dat dit een heel zwaar onderwerp is waar over gecommuniceerd moet blijven worden. Latten bijvoorbeeld tot mijn honden ooit overlijden is geen optie; gezien de kinderwens, studies, maar voornamelijk omdat we heel graag willen samenzijn natuurlijk. Het is al een enorm gepuzzel met die afstand om elkaar te zien en we hebben altijd oppas/uitlaat nodig wanneer dat is.
Dutchgirly schreef op 03-09-2022 om 08:23:
Je schrijft wel over hoe je honden naar katten zijn, maar hoe is de kat naar honden? Mijn hond bijvoorbeeld is heel nieuwsgierig naar katten, wil altijd even kijken of de kat wil spelen. Sommige katten spelen ook daadwerkelijk met haar, geven kopjes enzo, heel schattig. Maar ze is ook een paar keer (bijna) aangevallen door een kat. Dus het kan ook nog dat de kat niet met honden kan.
Ik vind wat je verteld over de kat best smerig trouwens. Dat deze in bed slaapt en in de kledingkast. Ik ben allergisch voor katten dus voor mij zou het sowieso een no go zijn.
Alle dieren weg doen lijkt me echt geen optie. Het gaat hier niet over ikea kasten... het zijn levende dieren. Ik denk dat ik zou kijken of er misschien iemand is die ik ken die de kat zou willen. Twee honden ga je echt niet gemakkelijk samen kunnen herplaatsen.
Zijn kat is best angstig dus. Ze is erg op hem gericht maar ook als hij iets doet waar ze van schrikt rent ze weg. Kat is niet met kinderen of honden gesocialiseerd. Kruipt weg en pieste op bed toen een neefje langs kwam. Doodsbang als ze vervoerd wordt met naar dierenarts gaan.
Ik wil voor ons beide niet dat de dieren weggaan, daarom probeer ik het wat rationeler te bekijken. Ook al voeden we ze opnieuw op, wat valt er te halen?
Als de kat blijft wil ik beslist niet dat er toegang tot de slaapkamer/kledingkasten is. Maar ook het krabben aan de bank kan gewoon echt niet. Ze springt soms op de salontafel.. Ik wil me thuis kunnen voelen en gewoon een bos bloemen op tafel kunnen zetten. Vriend zei terloops dan moeten we planten neerzetten die niet giftig zijn. Dus ik kan in dat geval de komende 15? jaar geen bloemen neerzetten want die eet ze op..
En het komt heel negatief over dat weet ik, maar ik zie (veel) meer werk in het opvoeden van de kat dan de honden. Het is gewoon zo jammer dat door omstandigheden de poes niet consequent is opgevoed. Dan was het een stuk makkelijker geweest.
Sunny_ schreef op 03-09-2022 om 08:27:
een binnenkat die op bed slaapt is minder smerig dan een buiten hond die op het tapijt ligt. Katten zijn hele schone dieren.
Nou niet dus. Omdat mijn vriend hetzelfde zei ben ik het een poosje terug gaan opzoeken, en in een vorige reactie schreef ik het al. Kattenvacht zit ook vol met poep bacteriën. Lekker de vacht poetsen betekent dat uitsmeren over het hele lichaam dus nee, wat de bacteriebron betreft is een kat zeker niet schoner dan een hond.
Caramelzeezoutchocola schreef op 03-09-2022 om 14:03:
off topic; zijn er hier eigenlijk baasjes die zowel hond(en) als kat(ten) hebben? Ik lees vaak “ ik ben een honden- cq kattenmens”. Ik kan me daar niet zoveel bij voorstellen als dierenliefhebber. Ik houd eigenlijk van alle dieren.
Over het niet zoveel kunnen voorstellen: ik ‘lees’ katten heel erg goed, maar honden niet (of paarden bv). Het heeft dus niet met wel of geen dierenliefhebber te maken, maar in hoeverre je het dier ‘snapt’ in gedrag en of je er mee kan communiceren.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 14:19:
[..]
Het is wat ik om me heen hoor hé. Hoe gek mijn vrienden ook zijn op hun katten, ook zij geven aan dat het anders is (ervaringen met honden vanuit ouderlijk huis of voor er een kat kwam, of zelfs samen een hond en kat hadden).
Oh, dat kan. Toch is het niet de waarheid.
Dutchgirly schreef op 03-09-2022 om 08:33:
[..]
Dat schreef ik toch al, omdat het me niet makkelijk lijkt de honden samen te herplaatsen. Die kat is nog jong en het is er maar 1. Misschien kennen ze een vriend of familielid die dat leuk vind. TO schrijft zelf dat ze niet wil blijven latten. Dus er zijn 2 opties over. Alle dieren in 1 huis, of 1 diersoort weg.
Ook dat telt mee natuurlijk. Ik denk ook aan het belang van de kat. In het begin was er altijd iemand thuis bij hem, nu niet en moet er veel oppas geregeld worden. Want naast werk heeft ook hij gewoon zijn hobbies en komt ook mijn kant op (naar elkaar toe doen we zo veel mogelijk om en om). De wereld van haar als binnenkat is best klein zo (geen tuin momenteel).
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 14:35:
[..]
Ik heb alle reacties gelezen en begin dingen wel uit een ander perspectief te zien (daarom mede ook dit topic), en ik zou er misschien voor openstaan om ze te trainen als samen in 1 huis de beslissing gaat worden.
We hebben er nog niet veel over gesproken, sinds er samenwoongesprekken zijn pas. Tuurlijk heb ik wel eens gevraagd en gereageerd op het feit dat de kat op bed ligt en waarom hij toelaat dat ze aan de bank krabt. Laatst had ze op bed gekotst dat vond ik zo goor en had voorkomen kunnen worden als ze niet toegelaten wordt in de slaapkamer. Hij reageert dan heel nuchter van; ja maar het is al opgeruimd en verschoond. Daar gaat het niet om het is gewoon smerig. Of dat we het hadden over een klamboe, maar dat was niet echt een optie want dan hangt de kat erin.
Mijn vriend zou zeker moeten bijdragen aan de opvoeding van de kat maar is veel van huis vanwege werk. Hij vindt de poes snel zielig als hij haar dingen ontzegd en heeft op dat vlak meer moeite met consequent zijn.
Hij is hartstikke consequent, maar het werkt niet als hij moet doen wat jij wil.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 15:20:
[..]
Zijn kat is best angstig dus. Ze is erg op hem gericht maar ook als hij iets doet waar ze van schrikt rent ze weg. Kat is niet met kinderen of honden gesocialiseerd. Kruipt weg en pieste op bed toen een neefje langs kwam. Doodsbang als ze vervoerd wordt met naar dierenarts gaan.
Ik wil voor ons beide niet dat de dieren weggaan, daarom probeer ik het wat rationeler te bekijken. Ook al voeden we ze opnieuw op, wat valt er te halen?
Als de kat blijft wil ik beslist niet dat er toegang tot de slaapkamer/kledingkasten is. Maar ook het krabben aan de bank kan gewoon echt niet. Ze springt soms op de salontafel.. Ik wil me thuis kunnen voelen en gewoon een bos bloemen op tafel kunnen zetten. Vriend zei terloops dan moeten we planten neerzetten die niet giftig zijn. Dus ik kan in dat geval de komende 15? jaar geen bloemen neerzetten want die eet ze op..
En het komt heel negatief over dat weet ik, maar ik zie (veel) meer werk in het opvoeden van de kat dan de honden. Het is gewoon zo jammer dat door omstandigheden de poes niet consequent is opgevoed. Dan was het een stuk makkelijker geweest.
Het klinkt alsof jullie beter niet kunnen gaan samenwonen voor het welzijn van je vriend zijn geliefde huisgenoot. Jij wil die poes gewoon niet, punt uit. Wees eerlijk naar je vriend toe en vertel hem dat je hem wel wil maar zijn geliefde huisgenoot niet.
Je maakt er wel een beetje een groter drama van dan het is 
15 jaar geen bloemen meer, is natuurlijk echt onzin. Je bent vast ook niet gestopt met het kopen van chocolade en rozijnen omdat dat giftig is voor je honden. Gewoon een kwestie van een plekje zoeken waar ze er niet bij kunnen.
Mevrouw75 schreef op 03-09-2022 om 08:36:
[..]
Ze wil niet blijven latten, maar ze wil ook gewoon die kat weg. Tsja, das gewoon niet eerlijk.
Ook mijn vriend ziet latten niet zitten. En hij vindt dat hij te weinig thuis is voor de kat en er daardoor veel oppas geregeld moet worden, maar de situatie was zo niet toen hij de kat aanschafte. Dus dat maakt ook dat hij in een enorme tweestrijd zit, want voor het beestje is er gewoon niet genoeg tijd eigenlijk. Maar hij is gek met de kat dus daarom draag ik mijn (negatieve) argumenten aan; waarom ik meer neig naar de kat weg en honden houden, en na hun overlijden even geen dieren meer.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 15:20:
[..]
Zijn kat is best angstig dus. Ze is erg op hem gericht maar ook als hij iets doet waar ze van schrikt rent ze weg. Kat is niet met kinderen of honden gesocialiseerd. Kruipt weg en pieste op bed toen een neefje langs kwam. Doodsbang als ze vervoerd wordt met naar dierenarts gaan.
Ik wil voor ons beide niet dat de dieren weggaan, daarom probeer ik het wat rationeler te bekijken. Ook al voeden we ze opnieuw op, wat valt er te halen?
Als de kat blijft wil ik beslist niet dat er toegang tot de slaapkamer/kledingkasten is. Maar ook het krabben aan de bank kan gewoon echt niet. Ze springt soms op de salontafel.. Ik wil me thuis kunnen voelen en gewoon een bos bloemen op tafel kunnen zetten. Vriend zei terloops dan moeten we planten neerzetten die niet giftig zijn. Dus ik kan in dat geval de komende 15? jaar geen bloemen neerzetten want die eet ze op..
En het komt heel negatief over dat weet ik, maar ik zie (veel) meer werk in het opvoeden van de kat dan de honden. Het is gewoon zo jammer dat door omstandigheden de poes niet consequent is opgevoed. Dan was het een stuk makkelijker geweest.
Je vriend wil zich ook thuis voelen natuurlijk.
En ik vind je nog steeds redelijk negatief over de kat. Je wil het wel rationeel bekijken, maar dat lukt nog niet zo goed.
De poes is wel consequent opgevoed, maar niet naar jouw wensen, dat is iets heel anders.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 15:37:
[..]
Ook mijn vriend ziet latten niet zitten. En hij vindt dat hij te weinig thuis is voor de kat en er daardoor veel oppas geregeld moet worden, maar de situatie was zo niet toen hij de kat aanschafte. Dus dat maakt ook dat hij in een enorme tweestrijd zit, want voor het beestje is er gewoon niet genoeg tijd eigenlijk. Maar hij is gek met de kat dus daarom draag ik mijn (negatieve) argumenten aan; waarom ik meer neig naar de kat weg en honden houden, en na hun overlijden even geen dieren meer.
Worden er ook negatieve argumenten aangedragen over jouw honden? Ik snap wel dat jij dit topic geopend hebt, maar je blijft maar negatieve dingen over dat beestje roepen.
yette schreef op 03-09-2022 om 15:15:
[..]
Het gaat er in dit geval toch niet om hoe erg een kat of hond zich aan zijn verzorgers hecht? Het gaat erom dat je je als mens hecht aan je dier.
En een ander heeft niks te zeggen over hoe waardevol jouw spullen of dieren voor jou zouden moeten zijn. Ook je partner niet.
Dus hou het bij het oplossen van dit probleem ieder bij je eigen dieren. Jouw vraag moet zijn wat jij met jouw honden doet. Zijn vraag wat hij met zijn kat doet. Wil je beiden je dier(en) houden, bedenk daar dan een oplossing voor. Dit topic staat vol tips. Van de inrichting van je huis tot het uitstellen van samenwonen. Maar zodra één van beiden erop aan stuurt dat de ander maar afstand moet doen van zijn/haar huisdier(en), ben je in mijn ogen niet goed bezig. Dan zouden bij mij alle alarmbellen af gaan. Ik wil namelijk graag dat mijn partner respect heeft voor alles waar ik aan hecht. Of hij het nou snapt of niet.
Bovendien beland je vanaf het idee dat je partner zijn kat/hond/hobbie wat jou betreft maar voor jou op moet geven, al snel in gemanipuleer: 'Heb je dat er dan niet voor over? Ik dacht dat je samen een toekomst wilde?' Dat moet je echt zien te voorkomen.
Kortom: je vriend wordt gelukkig van dat beestje. Dat alleen al zou voor jou beiden reden moeten zijn om er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat daar niks tussen komt.
Wat een goede post.
Hoewel ik ook zielig vind voor de dieren.
Caramelzeezoutchocola schreef op 03-09-2022 om 08:39:
Je wist toch van te voren dat hij een kat heeft? Waarom ben je dan met hem verder gegaan als je weet dat hij die heeft? Ik zou nooit een relatie aangaan met iemand die op een bepaald vlak (in dit geval anders dieren) zo andere wensen heeft.
We waren beide niet op zoek naar een relatie, gewoon gezellig voor een (paar) keer. We zijn zo ontzettend verliefd geworden. Passen bizar goed bij elkaar alles klopt gewoon. Dat ga je afkappen vanwege huisdieren? Vroeger dacht ik nog wel eens zo, tot je het overkomt. Dat hadden we beide nooit maar dan ook nooit zien aankomen dit, we zijn zo enorm gelukkig en willen een leven opbouwen samen. Alleen het samenvoegen van onze levens is een praktische uitdaging en daar willen we de juiste beslissingen over nemen.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 15:48:
[..]
We waren beide niet op zoek naar een relatie, gewoon gezellig voor een (paar) keer. We zijn zo ontzettend verliefd geworden. Passen bizar goed bij elkaar alles klopt gewoon. Dat ga je afkappen vanwege huisdieren? Vroeger dacht ik nog wel eens zo, tot je het overkomt. Dat hadden we beide nooit maar dan ook nooit zien aankomen dit, we zijn zo enorm gelukkig en willen een leven opbouwen samen. Alleen het samenvoegen van onze levens is een praktische uitdaging en daar willen we de juiste beslissingen over nemen.
Moet het nu, of in de nabije toekomst?
Lollypopje schreef op 03-09-2022 om 08:40:
Je wilt niet latten. Je vind dat hij zijn kat weg moet doen, want jouw honden kunnen echt niet weg en samen kan ook niet volgens jou. Maar je wilt dat tegelijkertijd ook niet met hem bespreken.
Hoe verwacht je dan ooit tot een oplossing te komen?
Ik heb nergens geschreven dat ik dat niet wil bespreken. Ik heb gezegd dat het pas sinds kort een serieus onderwerp is geworden en dat het uiteraard heel gevoelig ligt. We gaan het samenwonen ook niet overhaasten dus we werken er naartoe. We zien elkaar niet altijd even veel vanwege de afstand en dit soort dingen bespreek je je persoonlijk. We gaan het er dus nog vaker over hebben uiteraard.