Relaties Relaties

Relaties

Een vreemde afscheidsspeech


Ik was op een uitvaart waar een familielid de financiele problemen (schulden) van de overledene uitgebreid ging benoemen. Inclusief wat volgens haar de oorzaken zijn. 

De overledene is dood dus waarom zou ook maar iemand dat werkelijk interessant vinden? 

Zacharias schreef op 17-11-2025 om 13:25:

Ik was op een uitvaart waar een familielid de financiele problemen (schulden) van de overledene uitgebreid ging benoemen. Inclusief wat volgens haar de oorzaken zijn.

De overledene is dood dus waarom zou ook maar iemand dat werkelijk interessant vinden?

Bwah ... Ik zou me dan de vraag stellen waar de schaal blijft zodat we allemaal wat kunnen bijspekken .

Want het geld voor de koffie nadien zal wel door iemand betaald moeten worden.

Iets à la "stop met miepen" en "laat iedereen dan maar zijn eigen koffie zodadelijk betalen".

Frisdrank1972 schreef op 11-11-2025 om 09:48:

[..]

Dat zal ik nooit doen. Je kan altijd wel 5 minuutjes vinden in het programma om iemand te laten spreken.

'je' hebt daar niet zo veel over te zeggen. Je krijgt de ruimte voor bijv 60, 80, 90  min en dan moet je er uit. Ergens zul je dus een grens moeten trekken. En als je weken, maanden, hebt om te plannen, zoals bij een bruiloft, dan kun je vast wel hier wat schuiven, daar wat indikken enz. Maar zo gaat dat niet bij een overlijden, dat moet binnen een paar dagen rond zijn. Plus: je hebt de hoofdruimte er niet voor op dat moment om tot flexibel denken te komen. Dus tel je minuten op en als de tijd 'vol' is zeg je; sorry tante Truus, geen tijd voor uw bijdrage.

Zacharias schreef op 17-11-2025 om 13:25:

Ik was op een uitvaart waar een familielid de financiele problemen (schulden) van de overledene uitgebreid ging benoemen. Inclusief wat volgens haar de oorzaken zijn.

De overledene is dood dus waarom zou ook maar iemand dat werkelijk interessant vinden?

Misschien kreeg ze nog 100 euro van de overledene en wilde even de erfgenamen erop aanspreken.

Ben een keer bij een afscheid geweest waar de nabestaanden alles in eigen regie hadden gehouden. Die hadden zelf een zaaltje gehuurd. De overledene had 3 zussen die allemaal iets vertelden. 2 zussen vertelden de levensloop van de overledene. Ze leerde al lopen met 10 maanden, op de basisschool, haar eerste vriendje, een baan, een kind, tweede echtgenoot, nog een kind enz. En toen dat eindelijk klaar was kwam zus 2 het allemaal nog een keer vertellen. Op wat details na gewoon het zelfde verhaal. Toen die andere zus met een gedicht, man nummer 2 met een emotioneel stukje, dochter die nog iets vertelde, een vriendin. En dan tussendoor liedjes die de overledene mooi had gevonden. Allemaal volledig afgespeeld. Het duurde uren. Ik was er als collega van de echtgenoot en kende de overledene niet. Ik had een staplaats achter in het kleine zaaltje. Heb overwogen weg te sneaken, zag dat een paar mensen doen, maar ik durfde niet... Niet zo zeer heel vreemde speeches, maar ik begreep na die uitvaart wel de toegevoegde waarde van Dela  

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.