Een vreemde afscheidsspeech
Ik ben op zoek naar ervaringen met (onverwachte) vreemde afscheidsspeechen op uitvaarten en afscheidsdiensten.
Mijn broer was in de 30 en is onlangs overleden. Er waren met één ander familielid al wat relationele problemen. Die persoon geloofde bijvoorbeeld niet dat mijn broer terminaal ziek is.
Mijn ouders, zus en ik hebben samen de afscheidsdienst georganiseerd. Dat ene familielid heeft daar een speech gehouden waar we vreemde dingen hoorden die we niet eens wisten van onze broer en zoon. Zelfs dingen waarvan ik denk: dat kan niet waar zijn.
Ik ben voornemens om helemaal geen contact meer te leggen met dat ene familielid. Misschien sta ik daar over een paar maanden anders in.
Maar zijn er meer mensen die zoiets mee hebben gemaakt, en wat deed het dan met je? Hoe ging je er zelf mee om?
Rosemary00 schreef op 06-11-2025 om 08:25:
[..]
Dan vraag je het aan achternicht Joke of zij wil kijken of het klopt. Het lijkt mij een belangrijk onderdeel van de begrafenis. Te belangrijk om aan het toeval over te laten.
Ik ben het dus niet eens met je impliciete aanname dat het de schuld is van de nabestaanden dat het niet goed gaat. Het is niet zo dat zij iets 'aan toeval overlaten'. Zij betalen al iemand om het afscheid goed te doen en moeten erop kunnen vertrouwen dat het dan ook goed gaat.
Misschien ben ik zelf wel een enorme regelnicht. Maar voor een tante las ik wel de speech door van de begrafenisondernemer. Ik stond wat verder weg van de begrafenis dus ik had er de tijd en mindset voor. Had het zelf ook aangeboden als er iets was, dat ik het kon doen. Moet er wel bijzeggen dat we al verwacht hadden dat ze snel zou overlijden dus er was geen shock element dat bij plotseling overlijden wel is.
Rosemary00 schreef op 06-11-2025 om 07:34:
Wat ik niet snap is waarom niet de speech van de begrafenisondernemer even proofread. Zodat je weet dat er geen fouten in staan. Daarnaast zien sommige mensen hun hond of kat als een extra kind. Dus dat vind ik niet zo raar.
Wat ik wel vaak merk is dat de mensen die het meest huilen (op het hysterische af), vaak mensen zijn die erg ver weg van de overledenen staan. Denk dat te familie zelf te gestrest is om vol in de emotie te schieten. Maar de tante van de buurvrouw van de slager gooit zich zowat op de kist.
Als familie heb je het gewoon heel druk voor en bij een uitvaart. De omvang van het verlies dringt ook pas veel later door. Bij mijn buurvrouw van in de 90 kwam zoveel oud verdriet naar boven dat het snot me uit de neus liep. Echt letterlijk, want ik was daar totaal niet op voorbereid en had niet eens zakdoekjes meegenomen. Ik vond het heel genant, maar ik kon er op dat moment echt niets aan doen. Ik probeerde heel hard aan iets anders te denken. Tevergeefs, dat werkte alleen maar averechts.
De kat komt bij ons niet op de kaart. Eerlijk gezegd vind ik die pootjes bij een rouwadvertentie een beetje raar.
Rosemary00 schreef op 06-11-2025 om 08:25:
[..]
Dan vraag je het aan achternicht Joke of zij wil kijken of het klopt. Het lijkt mij een belangrijk onderdeel van de begrafenis. Te belangrijk om aan het toeval over te laten.
Toen mijn moeder overleed belandden we in een storm. Om allerlei redenen. Een begrafenis regelen is in veel gevallen veel gedoe en hier kwamen nog wat bijzondere complicaties bij. Ik ben zelf nog maanden van het padje geweest van de gillende stress.
Ook bij ons zijn dingen anders gelopen dan gehoopt en als ik het allemaal van tevoren had kunnen beslissen was het heus anders gegaan. Maar iedereen die me op dat moment de les had gelezen met een “dan vraag je achternicht Joke om het in orde te maken” had de volle laag gekregen.
Soms is het leven niet zo maakbaar en overzichtelijk en zit je ook niet te wachten op mensen die in hun wijsheid even weten te vertellen hoe de familie het anders had moeten doen.
Ik kreeg die speech ook gewoon niet te zien bij mijn schoonvader.
Totaal onverwacht overlijden, begrafenis binnen de 4 dagen, een uur de tijd bij de begrafenisondernemer 10u na het overlijden om alles te bepalen (begraafplaats, kist, kaarten, muziek, speech, koffie, ...), ... op een moment dat niemand daar klaar voor was.
We waren al lang blij dat die begrafenisondernemer zijn assistente een speech wou afsteken want niemand in de familie zag dat zitten. We hebben die assistente ook enkel op dag 1 gezien en weer terug gezien tijdens de begrafenis.
Het enige wat ik ergens 's nachts nog zelf kon doen was 1 foto aanleveren. En ik heb als schoondochter de overlijdensbrief 3 keer teruggestuurd. Na 1 keer had man het al gehad maar ik bleef klagen dat die brief niet klopte.
Ik kan me de speech niet meer heugen, dus gekkigheden zijn er niet gezegd.
Bij de begrafenis van mijn oma deed de uitvaartondernemer ook de speech. Mijn oma was lief voor mij maar het was voor de rest een kenau pur sang. Over de doden niets dan goeds natuurlijk maar ze werd nog net niet uitgeroepen tot moeder Theresa. Toen zag je ook wel de verbazing op de gezichten.
Op de begrafenis van de vader van een vriend heb ik zo hard gelachen dat ik me schuldig voelde. Een van de zonen gaf een speech op zijn manier. Het leek wel een stand up comedy.
kenfan schreef op 06-11-2025 om 11:03:
[..]
Als familie heb je het gewoon heel druk voor en bij een uitvaart. De omvang van het verlies dringt ook pas veel later door. Bij mijn buurvrouw van in de 90 kwam zoveel oud verdriet naar boven dat het snot me uit de neus liep. Echt letterlijk, want ik was daar totaal niet op voorbereid en had niet eens zakdoekjes meegenomen. Ik vond het heel genant, maar ik kon er op dat moment echt niets aan doen. Ik probeerde heel hard aan iets anders te denken. Tevergeefs, dat werkte alleen maar averechts.
De kat komt bij ons niet op de kaart. Eerlijk gezegd vind ik die pootjes bij een rouwadvertentie een beetje raar.
Why not? Huisdieren zijn onderdeel van iemands leven en rouwen ook.
Nick90 schreef op 09-11-2025 om 18:53:
[..]
Why not? Huisdieren zijn onderdeel van iemands leven en rouwen ook.
Ik houd niemand tegen, vooral doen hoor als je je er goed bij voelt. Ik houd veel van mijn kat, praat er ook tegen. Maar dieper dan "zo jonge,heppie weer een vol bakkie" gaan die gesprekken niet, en hij zegt in tegenstelling tot man en kinderen nooit iets terug. Dan vind ik de relatie net niet volwaardig genoeg om Poekie op de kaart te zetten. Maar wie weet, als ie zijn naam leert schrijven ipv zo'n pootje, want dat blijf ik toch geen porem vinden.
kenfan schreef op 09-11-2025 om 19:05:
[..]
Ik houd niemand tegen, vooral doen hoor als je je er goed bij voelt. Ik houd veel van mijn kat, praat er ook tegen. Maar dieper dan "zo jonge,heppie weer een vol bakkie" gaan die gesprekken niet, en hij zegt in tegenstelling tot man en kinderen nooit iets terug. Dan vind ik de relatie net niet volwaardig genoeg om Poekie op de kaart te zetten. Maar wie weet, als ie zijn naam leert schrijven ipv zo'n pootje, want dat blijf ik toch geen porem vinden.
M'n pa was dol op z'n honden, toen hij stierf had hij er nog 3, hij had er voorheen meestal 5-6-7 honden, border collies en rollers. Toen m'n pa overleed hebben we wel die hondenpootjes gedaan met de namen van de hondjes erbij. Ze waren ook gewoon echt van slag zonder ons pap.
,Voor mij hoeven huisdieren namen ook niet op een rouwkaart, maar als ze ervaren worden als onderdeel van het gezin, snap ik dat nog wel. Maar een tijdje geleden kregen we ook een rouwkaart, waar de huisdieren van de kinderen van de overleden persoon op stonden, dat vond ik toch wel bijzonder.
Bij de begrafenis van mijn vader ging de uitvaartbegeleidster als allerlaatste nog even zonder overleg de tekst van een lied aan míj voordragen. Heel cliché: Geen Kind Meer van Jan Boerstoel. Ja, ik werk in het theater, maar dat betekent niet dat ik alle liedteksten ook mooi vind. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat je met zoiets niet bij mij aan moet komen.
Ben ik best een beetje pissig over geweest. Dat ze daarvoor meerdere malen de verkeerde datum (2053...) in de overlijdensadvertentie plaatste, heeft daarbij niet geholpen.
Hier ging de uitvaartleidster idd ook ongevraagd een gedicht aan het eind voordragen. Ik had er niet vreselijk last van, maar ik vond het wel raar. Dat overleg je toch vantevoren? Kennelijk doen meer uitvaartleiders dat dus.
De inhoud was verder niet storend, maar ik vond het een beetje lullig omdat we iemand anders als spreker hadden geweigerd, omdat de tijd vol was. Als er dan wel tijd is voor een obligaat gedicht van een onbekende komt dat niet zo aardig over naar de beoogde spreker die wel in de zaal zat 
Ik had ook gezien dat iemand zijn papagaai op de kaart zette, dat vond ik ook raar. Ook al zijn die dieren slimmer dan honden en katten en die leven nog eens 80 jaar langer. Dus in feiten hebben die vogels wel meer ''rechten'' om op een rouwkaart te komen.
Ginevra schreef op 11-11-2025 om 09:46:
Hier ging de uitvaartleidster idd ook ongevraagd een gedicht aan het eind voordragen. Ik had er niet vreselijk last van, maar ik vond het wel raar. Dat overleg je toch vantevoren? Kennelijk doen meer uitvaartleiders dat dus.
De inhoud was verder niet storend, maar ik vond het een beetje lullig omdat we iemand anders als spreker hadden geweigerd, omdat de tijd vol was. Als er dan wel tijd is voor een obligaat gedicht van een onbekende komt dat niet zo aardig over naar de beoogde spreker die wel in de zaal zat
Dat zal ik nooit doen. Je kan altijd wel 5 minuutjes vinden in het programma om iemand te laten spreken.
Frisdrank1972 schreef op 11-11-2025 om 09:48:
[..]
Dat zal ik nooit doen. Je kan altijd wel 5 minuutjes vinden in het programma om iemand te laten spreken.
Zie mijn post enkele posts hierboven, van 6-11 20.58 uur.