Een vreemde afscheidsspeech

je kan het wel treffen, op de begrafenis van mijn oom was een dame die we als familie verder niet kenden. Katholieke begrafenis, daar wordt aan het einde van de dienst gevraagd of er nog iemand iets wil zeggen, dat is traditie. En daar kwam ze, ze bleek hem ooit te hebben ontmoet op vakantie en zij was daar met haar honden en daarna bleef ze een 3 kwartier verhalen over haar honden vertellen, steeds in herhaling vallend, echt een beetje raar hoe ze sprak, leek nogal verward? En toen is ze uiteindelijk heel voorzichtig afgekapt door de voorganger. 

Toen mijn schoonmoeder overleed hebben beide kinderen een speech gedaan.  De een een levensloop en de ander een in memoriam. Over de doden niets dan goeds dus het was een beetje nietszeggend allemaal. 
De twee kleinkinderen hebben samen 1 gedicht voorgedragen, gedicht was passend maar had geen persoonlijke noot. 
In de dagen na de uitvaart regelmatig teruggehoord dat het allemaal zo formeel was. Men miste de persoonlijke noot. 
Een half jaar daarvoor hadden we tante Johanneke begraven en daar hadden de 6 kleinkinderen een voordracht gedaan met allemaal een kleine anekdote:
==Als ik aan oma denk dan denk ik aan grote kommen kippensoep als ik tijdens het folders bezorgen koud en nat was en even bij oma op ging warmen.==
Vroegen ze aan mijn man en mij of de kleinkinderen niet zoiets hadden kunnen doen in plaats van dat onpersoonlijke gedicht. 

Nee dus, oma was altijd boos.  Over de herrie die de kleinkinderen maakten, de rommel die het gaf (een bak duplo los op de grond). Boos over het feit dat de kleinkinderen altijd hun eten voor de helft lieten staan. Sorry een peuter eet geen kingsize mars.

De familie begreep er niks van. Naar hun toe was oma altijd zeer positief over de (klein) kinderen.  Altijd trotse verhalen en liefdevolle gesprekken over wat de kinderen deden of meegemaakt hadden. 
Jammer dat wij daar nooit iets van gemerkt hebben in de 22 jaar dat ze de kleinkinderen heeft meegemaakt. 

haarklover schreef op 01-11-2025 om 12:05:

[..]

Wat vervelend. En raar.

Al denk ik ook: was het dan niet mogelijk om een anekdote van vroeger te vertellen? Dat ze iets leuks deed toen haar kinderen nog klein waren? Of was ze toen ook al een vervelende moeder?

In die levensloop zaten totdat de kinderen naar de middelbare gingen wel wat leuke dingen. Maar vanaf dat de kinderen puber waren was hun moeder altijd boos. Toen ik op mijn 24e deel ging uitmaken van het gezin was er alleen maar boosheid van haar kant. Ik heb haar niet gekend als lieve vrouw en mijn kinderen ook niet. 

Edit:

Als je moeder vanaf je puberteit altijd boos is over alles wat je doet gaat dat in de herinneringen toch wel de boventoon voeren.  Als je dan 2e helft 50 bent als ze overlijdt is het moeilijk om nog wat fijns/gezeligs/warms op te diepen uit je geheugen. 40 jaar negativiteit is niet zomaar weg. 

OnherkenbaarAnoniem schreef op 01-11-2025 om 12:24:

[..]

In die levensloop zaten totdat de kinderen naar de middelbare gingen wel wat leuke dingen. Maar vanaf dat de kinderen puber waren was hun moeder altijd boos. Toen ik op mijn 24e deel ging uitmaken van het gezin was er alleen maar boosheid van haar kant. Ik heb haar niet gekend als lieve vrouw en mijn kinderen ook niet.

Edit:

Als je moeder vanaf je puberteit altijd boos is over alles wat je doet gaat dat in de herinneringen toch wel de boventoon voeren. Als je dan 2e helft 50 bent als ze overlijdt is het moeilijk om nog wat fijns/gezeligs/warms op te diepen uit je geheugen. 40 jaar negativiteit is niet zomaar weg.

Dan is een wat formelere uitvaart zonder (al te) persoonlijke noot toch een prima en gepaste manier, dat hebben jullie goed gedaan.

Isabel9992, gecondoleerd met het overlijden van je broer. Zo’n speech is ongepast en maakt het de rouwende dierbaren niet makkelijker. 

Mijn opa wilde dat zijn broer, een dominee, de uitvaart van mijn oma zou doen. 

Die man kende haar amper, want ze lagen elkaar helemaal niet. Hij had dus ook weinig persoonlijks over haar te melden en wat hij vertelde, klopte voor geen meter. Zo zou mijn oma een godvruchtige vrouw zijn geweest. Ze geloofde welliswaar, maar ze geloofde méér in de wetenschap. Las hele andere boeken dan de Bijbel en ze ging niet naar de kerk. Verder predikte die oudoom dik een uur hel en verdoemenis. Er kwam geen eind aan. De hele dienst draaide om vergeving vragen. We hebben wat afgebeden in de hoop ook ooit in de hemel te komen - net als onze zogenaamd vrome oma.  

Mijn vader was zó boos, die zat op een gegeven moment met betraande ogen, ingehouden te vloeken.

Bij een uitvaart van een aangetrouwde oom van mijn man. Tijdens het vertellen over het leven van zijn oom werd opgenoemd in welke auto's die oom had gereden. In 1970 een Opel Manta, in 1973 een Ford huppeldepup enzovoort enzovoort. Ik vond dat heel bijzonder. 

Grindelwald schreef op 02-11-2025 om 11:17:

Bij een uitvaart van een aangetrouwde oom van mijn man. Tijdens het vertellen over het leven van zijn oom werd opgenoemd in welke auto's die oom had gereden. In 1970 een Opel Manta, in 1973 een Ford huppeldepup enzovoort enzovoort. Ik vond dat heel bijzonder.

Ik vind het ook vreemd, behalve als de oom echt een auto-liefhebber was.
Het klinkt meer alsof er verder he-le-maal niets interessants over die oom te vertellen viel.

Nehalennia schreef op 02-11-2025 om 14:13:

Wat een verhalen allemaal zeg. Ik heb bij een suicide van een bevriende studiegenote, enorm tragische dienst,meegemaakt dat een random kennis ongevraagd een hele monoloog ging houden over het gebrek aan sociale cohesie in onze huidige maatschappij en dat dat leidde tot dit soort dingen. We hebben haar zacht maar ferm van het podium verwijderd want het was echt ongepast.

Oef dat is ook akelig zeg. 

Worden mensen dan op zo'n bijeenkomst uitgenodigd om nog wat te komen zeggen of zo? Ik ken het eigenlijk niet anders dan dat vooraf afgesproken wordt wie er wat gaat zeggen, ook vanwege de tijd. Ik heb vanwege de tijd wel eens iemand geweigerd, er waren al veel sprekers, maar ik moet er niet aan denken dat random figuren volstrekt onvoorspelbare verhalen gaan houden. 

Ginevra schreef op 02-11-2025 om 16:56:

[..]

Oef dat is ook akelig zeg.

Worden mensen dan op zo'n bijeenkomst uitgenodigd om nog wat te komen zeggen of zo? Ik ken het eigenlijk niet anders dan dat vooraf afgesproken wordt wie er wat gaat zeggen, ook vanwege de tijd. Ik heb vanwege de tijd wel eens iemand geweigerd, er waren al veel sprekers, maar ik moet er niet aan denken dat random figuren volstrekt onvoorspelbare verhalen gaan houden.

Ja het was in een kerk en ik geloof dat dat binnen die gemeenschap gebruikelijk was of zo, het staat me niet meer helemaal bij, maar heel heftig inderdaad.

Grindelwald schreef op 02-11-2025 om 11:17:

Bij een uitvaart van een aangetrouwde oom van mijn man. Tijdens het vertellen over het leven van zijn oom werd opgenoemd in welke auto's die oom had gereden. In 1970 een Opel Manta, in 1973 een Ford huppeldepup enzovoort enzovoort. Ik vond dat heel bijzonder.

Hahahaha wtf

ik was een paar jaar geleden bij een uitvaart en de speech werd gehouden door iemand van het uitvaartcentrum. Het zat vol fouten, diegene moest meerdere keren gecorrigeerd worden  ze zei dat diegene dol was op een bepaalde diersoort terwijl de overledene daar juist een hekel aan had..  en meer van zulke fouten. in de zaal werd het steeds onrustiger. Ik dacht heel even dat ze de verkeerde speech voor zich had maar ze noemde de overledene wel goed bij naam.