Een vreemde afscheidsspeech
Ik ben op zoek naar ervaringen met (onverwachte) vreemde afscheidsspeechen op uitvaarten en afscheidsdiensten.
Mijn broer was in de 30 en is onlangs overleden. Er waren met één ander familielid al wat relationele problemen. Die persoon geloofde bijvoorbeeld niet dat mijn broer terminaal ziek is.
Mijn ouders, zus en ik hebben samen de afscheidsdienst georganiseerd. Dat ene familielid heeft daar een speech gehouden waar we vreemde dingen hoorden die we niet eens wisten van onze broer en zoon. Zelfs dingen waarvan ik denk: dat kan niet waar zijn.
Ik ben voornemens om helemaal geen contact meer te leggen met dat ene familielid. Misschien sta ik daar over een paar maanden anders in.
Maar zijn er meer mensen die zoiets mee hebben gemaakt, en wat deed het dan met je? Hoe ging je er zelf mee om?
Gecondoleerd en het klinkt erg naar die speech. Ik heb alleen meegemaakt dat consequent de vekeerde naam in een speech werd uitgeproken. Denk aan jan in plaats van willem ofzo
Ja, de spreker van de uitvaartmaatschappij begon met het benoemen van de kinderen die overledene gekregen had en vergat er gewoon 1. Iedereen keek elkaar aan en het betreffende kind begon te huilen , later na melding aan de spreker kwamen excuses maar het was een heel pijnlijk moment.
Gecondoleerd met je broer, en wat een raar verhaal van dat familielid.
Ik heb nooit zoiets meegemaakt. Wel dat bij een uitvaart heel andere accenten worden gelegd dan ik zou verwachten, of dat blijkt dat iemands persoonlijkheid in de familiekring anders werd ervaren dan voor de buitenwereld.
Maar dat is an sich niet zo raar. Toen mijn moeder overleed hebben wij ook dingen gezegd waarvan ik denk dat anderen dat anders zouden zien. Zij was iemand die door de buitenwereld op een voetstuk werd gezet, en wij hebben daar wat tegengas in gegeven. Dat zullen anderen misschien ook vreemd hebben gevonden.
Mijn vader, op de uitvaart van zijn vader. Ik kende mn opa niet, zij hadden al heel lang moeilijk contact. Vader wilde mij graag mee naar de uitvaart (achteraf denk ik, whyyyyy). Hij had een speech vol oud zeer en was heel verbitterd. De rest van de speeches waren wat voorzichtig, was schijnbaar niet zo'n leuke man maar m'n vader doet niet aan voorzichtig. Heel misplaatst en omgemakkelijk.
Sterkte met het overlijden van je broer...
Op een voetstuk zetten, er komt opeens wat oud zeer naar boven bij mij.
Mijn moeder had door kanker en hersenbloedingen heel veel pijn op het laatst van haar leven en daarom weinig aandacht voor mij. Logisch, maar ik was zwanger en wilde dat graag delen, maar dat ging niet meer, heel verdrietig.
Bij de begrafenis stak de dominee een lofrede over mijn moeder af, heel mooi, totdat hij zei, ja zelfs op het eind van haar leven, door haar pijn heen, had ze veel belangstelling voor andere mensen en had ze altijd een luisterend oor. Daar werd ik me toch verdrietig van! Voor iedereen, maar niet voor mij?
Later bedacht ik dat de dominee waarschijnlijk schromelijk overdreven heeft onder het motto, over de doden niets dan goeds. Dat deze lofrede alleen gold in de tijd dat ze nog goed was. Of dat de dominee dàcht dat ze nog luisterde, terwijl ze inwendig dacht, ga alsjeblieft weg!
Waaruit blijkt dat je bij zulke redes gemakkelijk de plank kan misslaan.
Bij het overlijden van mijn man sprak de man in het crematorium de naam van mijn man verkeerd uit. Dan krijg je het gevoel dat je bij de verkeerde uitvaart bent en het is echt het laatste wat er is wat je kunt doen voor je man en je vader. Mijn zoon en ik zijn echt nachten wakker gebleven om foto's en muziek uit te zoeken om alles maar zo mooi mogelijk te maken. En dan zit je daar heel zenuwachtig en verdrietig op de voorste rij en dan spreekt die man constant de naam van je man verkeerd uit! Ter voorbeeld het is niet de echte naam van mijn man maar hij zei bv Brandsun terwijl het Brandson was. Dan word het zo onpersoonlijk. Mijn broer is toen opgestaan en heeft gezegd dat zijn naam Brandson was. Toen ging het verder wel goed.
Er gingen toen wel meer dingen fout bij de Dela maar dan niet in negatieve dingen voor ons als familie. Je krijgt een hoop papierwerk wat je door moet lezen. Toen wij gingen lezen zaten er nog papieren bij van andere families met dierbare overledenen. Wel duizenden excuses gehad van de Dela,
Zo zeg, wat een blunder van Dela, terwijl dat o.a. hun core business is, om papierwerk goed organiseren.
Twee rare speeches meegemaakt. De eerste was bij de partner van mijn oom. Die vrouw was 63 en haar oudste kind bleek 50 te zijn. De speech door twee van haar veel meer kinderen ging er vooral over dat zij veel te jong was om voor zoveel kinderen te zorgen en beter geen moeder had kunnen worden. Twee van de dochters waren weliswaar in het zwart gekleed, maar niet echt stemmig of gepast. Bleek dat zij nadien door moesten naar hun werk, een eigen horecabedrijf dat hij navraag een seksclub bleek te zijn.
Andere speech was eigenlijk heel treurig, door een 15-jarige jongen die veel te jong zijn moeder moest missen. Ik vond dat iemand hem in bescherming had moeten nemen. De speech was vooral een aaneenschakeling van de narigheid die leidde tot het overlijden en dat hij daar nooit overheen zou komen.
Maar dat is toch heel raar, iemand die ongevraagd een speech houdt op een uitvaart/herdenking die jullie zelf organiseren? Komt op mij over als een soort van 'crashen', al is die term hier wel heel ongelukkig gekozen. Of begrijp ik het verkeerd?
Sowieso, erg naar voor jullie.
mijn schoonmoeder was op de begrafenis van een oude buurvrouw. Geen gemakkelijk mens, haar kinderen deden het nooit goed. Vlgs mijn schoonmoeder waren het juist schatten
op haar begrafenis werd vervolgens een vooraf opgenomen audio bericht afgespeeld, had ze zelf opgenomen voor haar dood speciaal met als doel het op haar begrafenis af te laten spelen
In die bericht heeft ze echt met steken onder water over haar kinderen gesproken. Insinuerend dat ze er te weinig waren enzo
..echt toen mijn schoonmoeder dit vertelde ik was verbijsterd. Wat een verdriet moet dit zijn zo
Hier ook bij mijn oom degene die de dienst deed die 1.5 uur lang consequent de naam verkeerd uitsprak (Franse naam, de star vooraan verkoos duidelijk een Nederlandstalige variant). De helft van de familie zat zich toch echt 1.5 uur lang groen en geel te ergeren.
Andere oom stierf en had de laatste 25 jaar een zwaar parcours gehad. Maar aangezien de man 65 was waren er ook bergen leuke herinneringen. Die probeerden we zoveel mogelijk naar voren te halen.
Eén tante - nota bene aangetrouwd - wou persé ook speechen én als laatste, een speech die we van tevoren niet te zien kregen. Moest ze persé elk pietluttig detail van de afgelopen 25 drama-jaren bovenhalen. En niets van de 40 voorgaande jaren.
Uiteraard moest ze er ook nog eens stevig inwrijven "wat ZIJ de afgelopen jaren wel allemaal had gedaan voor de single broer van haar man". Dat ze 3 kwart van die spullen ongevraagd en totaal onnodig deed liet ze tegelijk wel achterwege om te vertellen aan de zaal.
Blij dat ze nadien de koffie skipte.
bij overlijden van mijn oma uitvaart in de kerk. Oma was een lieve vrouw die veel uitdagingen in het leven heeft gehad. Ze heeft een zwaar leven gehad.
Speech van de pastoor ging er in de kern over dat je terugkrijgt in het leven wat je verdient. Nou wat mijn oma op haar bordje heeft gekregen had ze niet verdient en verdient niemand. Meerdere mensen zaten zich hierover op te winden bleek na afloop. Ik ook, ergerde me verschrikkelijk aan die pastoor. Mijn vader en zijn broers zijn achteraf het gesprek hierover nog wel aangegaan met de pastoor. Hij wist van het leven van mijn oma en had ook een andere speech kunnen kiezen. Hij bleef volgens mij vrij stug in zijn overtuiging.
Dela heeft bij mijn oma ook flinke fouten gemaakt (kist vergeten op de dag van de uitvaart, oma lag op bed opgebaard, uiteindelijk kwam de kist met vertraging, er was gezegd dat het opgelost was, dat de gekozen kist eraan kwam. Komt er een veel te grote kist, oma was erg klein. Kerk was inmiddels al gevuld met de gasten die zich afvroegen wat er aan de hand was, was wel gedeeld dat er door omstandigheden wat vertraging was maar niet wat er nu echt aan de hand was.
Oma is in de te grote kist meegegaan. Bleek verwisseld te zijn. Ergens was dus ook iemand met een veel te kleine kist... dat was helaas niet het enige wat fout ging door dela maar wel de grootste blunder. Achteraf heel veel korting gekregen maar maakt het niet goed. Maar goed dit is eigenlijk offtopic.
Wat vreselijk zo jong! Ik denk dat de bevreemding ontstaat doordat de enige persoon die het had kunnen relativeren, niet meer in staat is om zijn eigen verhaal te vertellen.
Op een begrafenis zijn er altijd mensen aanwezig die een heel andere kant van de overledene kennen, en daar dan over gaan vertellen, iets wat ze niet hadden gedaan als hij nog geleefd had. Je hoort bijvoorbeeld dat hij een speciale relatie had met de broer van collega x, terwijl je daar nog nooit van had gehoord. Dat kan de persoon in kwestie zo ervaren hebben. Je kan het niet navragen bij de overledene zelf.
Bij wangedrag kan je iemand wel laten verwijderen. De kans daarop is vrij groot. Ik heb weleens een begrafenis bijgewoond waar een relatief veraf staand familielid van het begin tot het einde luid door alles heen zat te snikken, wat zo storend was dat deze persoon discreet werd opgehaald en weggevoerd.
Het valt niet mee om alles goed te doen trouwens. Hoe minder aangeslagen je bent, hoe groter de kans is dat je precies de goede toon treft.
Zo negatief heb ik het niet meegemaakt, maar wel in de zin, dat je vaak nieuwe dingen te horen krijgt. Omdat je gewoon niet alle aspecten van andermans leven meekrijgt.
Verder is het toch een ongeschreven regel, niets dan goeds te vertellen over de doden. Want de dode kan zichzelf niet meer verdedigen. Dus of wat gezegd is nu wel of niet waar is, ongepast is het zeker.
Ik was bij een begrafenis van een oom die niet heel treurig was: de oom had een lang en leuk leven gehad, hij was niet bang voor de dood, en geen lang sterfbed (euthanasie thuis, 2 dagen ervoor gaf hij mij nog een stevige handdruk).
Maar ik vond dat de uitvaartbegeleider de luchtigheid een beetje overdreef: het leek alsof hij aan het speechen was voor een huwelijksfeest.
Ik denk dat hij het liefst disc-jockey geworden was.