Conflict tussen zoon en dochter
Ik zit met mijn handen in het haar. Een conflict tussen mijn zoon en dochter is zo uit de hand gelopen dat ik denk dat ons gezin uit elkaar gaat vallen. En ik weet niet meer wat ik moet doen.
Mijn zoon had een vriendin en daar is mijn dochter erg close mee geworden. Het is een jaar geleden uitgegaan omdat mijn zoon was vreemdgegaan. Het meisje waar die mee was vreemdgegaan is nu zijn huidige vriendin. Mijn dochter is nog erg loyaal naar de ex van zoon en wil daarom de huidige vriendin niet ontmoeten. Ik snap haar gevoel wel want zoon had het niet erg netjes uitgemaakt met zijn ex.
Onze dochter woont nog thuis (ze is 19) en zoon (hij is 25) woont op zichzelf. Dus als hij met zijn nieuwe vriendin langs komt dan geeft hij dat van te voren aan en dochter gaat dan zelf weg.
Het is niet ideaal, maar ik hoopte dat onze dochter wel bij zou draaien. Dat is nog niet gebeurd.
Mijn man was afgelopen weekend jarig en zoon kwam eerder onaangekondigd langs met zijn vriendin toen mijn dochter er nog was. Mijn dochter is toen uit haar slof geschoten en heeft haar uitgescholden voor h**r. Zoon is toen erg boos geworden en heeft mijn dochter een harde duw gegeven, ze viel zelfs op de grond. Mijn man moest er tussen springen zodat ze elkaar niet verder zouden aanvallen. Uiteindelijk voelde zoon zich ongewenst en is weggegaan en dochter voelde zich ook niet begrepen door ons. Het was een uur voor de verjaardag van mijn man dus wij konden ook niet de rest van de familie afzeggen. Het was een erg beladen feestje.
Wij zijn nu drie dagen verder en zoon reageert niet meer op appjes of belletjes en ik weet niet wat ik nu moet doen. Heeft iemand advies om dit op te lossen?
Eens
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 15:04:
[..]
Zowel de ex, vriendin, dochter en zoon lijken mij overal de schuld van te geven.
Volgens mij doe je dat zelf ook.
En daar zit hem de crux. Je hebt je best gedaan met de opvoeding, maar beide kinderen zijn volwassen en maken hun eigen keuzes. Sommige vind je leuk, andere niet. Dat kan gaan over een tshirt, het werk dat ze doen, de politieke partij die ze stemmen of hun partner en hoe ze daarmee omgaan. Maar volwassen kinderen hebben betekent dat je je eigen invloed daarop loslaat. Die is er niet meer.
Als ouder stel je grenzen aan hoe mensen zich in jouw huis gedragen. Of dat nou je kinderen zijn of een willekeurige bezoeker. Tijd om dat aan iedereen duidelijk te maken.
Grenzen stellen is het enige wat je kunt doen om op langere termijn de relatie ok te houden. Je bent je nu in allerlei bochten aan het wringen, omdat je de sfeer goed wil houden en je misschien dus wel schuldig voelt. Terwijl door een grens te stellen en te melden dat iedereen fouten heeft gemaakt maar het nu tijd voor de toekomst is, laat je wel zien dat dingen op een gegeven moment ook wel klaar zijn.
Dus aan de ex; hoe zoon is vreemdgegaan is naar, maar dan hoef je je nog niet door haar te laten beledigen.
Dochter; er wordt hier niet gescholden. Wat je broer doet of deed mag je van alles van vinden, maar er wordt hier niemand een hoer genoemd. Je mag je broer ontwijken, maar je biedt wél je excuses aan voor je gescheld
Zoon; het is hier geen Jerry springer. Fysiek geweld staan we niet toe. Daar verwacht ik je excuses voor aan haar. En ga leren je agressie te beteugelen.
Nieuwe vriendin; je bent niet echt leuk begonnen aan deze relatie maar dat is jouw keuze. Maar ook van jou accepteer ik geen opvoedkundig advies. Zolang je bevriend bent met zoon ben je welkom, maar de vete tussen jou en ex, ontstaan door zoon, ga je niet voeden met naar gedrag richting mijn dochter.
Dan is het aan hen om zich aan te passen. Misschien doen ze dat niet. Maar laten we eerlijk zijn, een relatie waar je niet elkaar kunt vertellen wat niet goed gaat, is geen fijne relatie.
Frisdrank1972 schreef op 05-07-2025 om 16:33:
De vriendin van zoon, zei dat ze erg teleurgesteld in ons was omdat wij onze dochter niet beter onder controle hadden. Ik heb haar toen gezegd dat ze 19 is en dat wij haar moeilijk naar haar kamer konden sturen. Vriendin zei zelfs dat wij haar maar uit huis moesten zetten als zij haar broer en haar niet respecteert. Maar dat vind ik zelf veel te ver gaan.
Die blaast hoog van de toren zeg.
Wie denkt ze wel niet dat ze is om jullie zo de les te lezen??
Ik begin te begrijpen waarom dochter haar niet mag.
BeesAreCool schreef op 14-07-2025 om 16:18:
[..]
Die blaast hoog van de toren zeg.
Wie denkt ze wel niet dat ze is om jullie zo de les te lezen??
Ik begin te begrijpen waarom dochter haar niet mag.
nou eerlijk gezegd zou ik ook teleurgesteld zijn in mijn schoonouders als zij hun kind mij laten uitschelden voor hoer en niet ingrijpen.
Dat over dochter dan het huis uit moet is volkomen belachelijk van uit de huidige vriendin.
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 14:37:
Als ik heel eerlijk moet zijn, schaam ik mij ook kapot over hij mijn zoon zijn relatie heeft beëindigd (3 maanden lang vreemd gaan en het pas opbiechten toen ze er achterkwam en dan doodleuk doorgaan met de ander). Die ex heeft toen ook wel eens tegen mij gezegd dat ik hem beter had moeten opvoeden. Dus toen het net gebeurde snapte ik mijn dochter en haar gevoelens heel erg goed. En toen heb ik niet op de rem getrapt. Ik hoopte dat zoon weer een nieuwe vriendin kreeg en dat iedereen met een schone lei kon beginnen. Wij zijn nu een jaar verder en mijn zoon is nog steeds bij de vriendin waarmee die is vreemdgegaan en dochter's gevoelens zijn nog steeds erg vijandig. Het is nu alleen tot een kookpunt gekomen en dat is allemaal mijn schuld omdat ik niet op tijd had ingegrepen. Het voelt inderdaad dat de band die er nog is zo fragiel is dat ik ontzettend bang bent dat het snel gaat breken.
En dat is het hele probleem hier. Jij vindt dat hij het niet goed aangepakt heeft (en dat mag) maar daarom hou je je dochter de hand boven hoofd. Jij zou daar neutraal in moeten zijn, je zou (na het hele gebeuren) hem dat kunnen zeggen dat jij dat niet de juiste manier vindt maar daarna is het zijn probleem en niet de jouwe of die van je man of van je dochter.
En TO je angst dat je kinderen niet meer thuis komen . Waar is dat op gegrond ??
De meeste kinderen zijn vrij loyaal aan hun ouders . Ondanks opvoed fouten .
Die iedereen maakt .
Ysenda schreef op 14-07-2025 om 16:22:
[..]
nou eerlijk gezegd zou ik ook teleurgesteld zijn in mijn schoonouders als zij hun kind mij laten uitschelden voor hoer en niet ingrijpen.
Dat over dochter dan het huis uit moet is volkomen belachelijk van uit de huidige vriendin.
TO: hebben jullie helemaal niet ingegrepen of ging alles in een oogwenk en waren jullie te verbaasd om te reageren meteen?
Ander vraagje; heeft jou zoon en zijn nieuwe vriendin überhaupt wel iets van schuldgevoel over hun handelen betuigd?
En ja, ik zou mij ook schamen voor hoe hij dit aangepakt heeft. Daarom vind ik die nieuwe vriendin wel erg hoog van de toren blazen. Eerst zoiets (mede) veroorzaken en daarna zulke eisen stellen. Daaruit blijkt gewoon een gebrek aan empathie
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 11:29:
[..]
Ik ben gewoon heel erg bang dat als ik op mijn strepen zou staan, dat ik de band met mijn kinderen verpest. Zeker nu ze beide zo vijandig zijn naar elkaar toe.
Maar de keerzijde van ‘geen grenzen stellen’ is dat je kinderen ook niet leren om grenzen te respecteren, te reflecteren op zichzelf als ze de grens van een ander zijn overgegaan en evenmin verantwoordelijkheid leren pakken voor hun eigen grensoverschrijdende gedrag.
Het resultaat merk je: ze hebben allemaal de mond vol van “fouten van de ander” en hebben geen oog voor hun eigen aandeel en gedrag. En ipv het conflict oplossen maken ze het steeds groter.
Wees dus niet bang om de volwassene te zijn en die grenzen te trekken. Ze kunnen er qua conflicthantering alleen maar op vooruitgaan. Sterkte TO 🍀
Mensen gaan nu eenmaal vreemd en dat kunnen ze niet in hun eentje. Daar kun je van alles van vinden maar sommigen lijken het wel gelijk te stellen aan de meest gruwelijke misdaad.
Wie hier is zonder zonde?
TO, het is eigenlijk best duidelijk in je topic dat je worstelt met jezelf, grenzen stellen, onvermogen om het te doen, verdriet en je onvermogen als ouder zijnde.
Je zou best gebaat zijn met wat hulp voor jezelf. Heb je daar wel eens aan gedacht?
Een psychotherapeut of psycholoog bijvoorbeeld
er.is.maar.1.Pino schreef op 14-07-2025 om 11:01:
[..]
Nou inderdaad! Als ik dit topic zo lees dan schuift de hele jongere garde (dochter, zoon en nieuwe vriendin) met jullie als pionnen op een schaakbord. Ik verbaas me daar wel over. Jullie zijn toch autonome wezens, niet het verlengstuk van je kinderen en hun partners? Positioneer jezelf dan ook zo en benoemd het waar nodig.
Ik vind dit zo treffend geschreven. Alsof letterlijk elk (ex)(schoon)kind maar kan doen en laten wat ze zich in het hoofd halen en de ouders hun best moeten doen alles heel te houden en te herstellen en iedereen weer tot rust te brengen.
Dat is overigens absoluut niet als waardeoordeel bedoeld, Frisdrank. Ik vind het juist super verdrietig voor je. Je doet voor elk kind je best en jij en je man zitten nu steeds met ellende of gesprekken, en de angst dat je kinderen of elkaar of zelfs jullie niet meer willen zien.
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 14:37:
Als ik heel eerlijk moet zijn, schaam ik mij ook kapot over hij mijn zoon zijn relatie heeft beëindigd (3 maanden lang vreemd gaan en het pas opbiechten toen ze er achterkwam en dan doodleuk doorgaan met de ander). Die ex heeft toen ook wel eens tegen mij gezegd dat ik hem beter had moeten opvoeden. Dus toen het net gebeurde snapte ik mijn dochter en haar gevoelens heel erg goed. En toen heb ik niet op de rem getrapt. Ik hoopte dat zoon weer een nieuwe vriendin kreeg en dat iedereen met een schone lei kon beginnen. Wij zijn nu een jaar verder en mijn zoon is nog steeds bij de vriendin waarmee die is vreemdgegaan en dochter's gevoelens zijn nog steeds erg vijandig. Het is nu alleen tot een kookpunt gekomen en dat is allemaal mijn schuld omdat ik niet op tijd had ingegrepen. Het voelt inderdaad dat de band die er nog is zo fragiel is dat ik ontzettend bang bent dat het snel gaat breken.
Nog meer jonge mensen die jou de schuld geven en die jij gelooft.
Allemaal ellende waar je kinderen zich in verwikkeld hebben, waar jij nu de verantwoordelijkheid voor probeert te nemen zodat je niet het conflict met je kinderen aan hoeft, omdat je bang bent ze kwijt te raken. Begrijpelijk, maar zo blijf jij hard werken en blijven zij problemen maken.
Iedereen mag toch voelen wat ze voelen? En de mogen hun eigen liefdesrelatie of broer-zus-relatie regelen. Wat ze niet mogen is in jullie huis schelden, duwen en jullie de schuld geven.
Je zegt dat je dochter verbaal sterk is en je onder tafel praat. Ga je nu inhoudelijk met je dochter in gesprek over wat ze vindt/voelt? Dan kom je al gauw in een discussie waar je niet uitkomt, zeker als ze verbaal handig is. Mogelijk helpt het als je uit de inhoud blijft. Dus helemaal niet in gesprek gaan over het vreemdgaan, de ex, de vriendin. Alleen refereren aan het gedrag dat ze nu laten zien naar hun broer/zus/man/jou en wat je daarin anders wilt zien. Aangeven dat je niet wilt praten over wat haar broer heeft gedaan, wat de ex voelt of wat de vriendin is. En dat ook consequent niet doen. Alleen: "Ik verwacht van je dat je je gedraagt als je broer thuis is en als je dat niet kunt, je zelf weggaat." Andersom, zelfde gesprek tegen zoon: "Ik verwacht van je dat je van je zusje af blijft, ook als zij je uitlokt, dan loop je naar weg."
Het lastige is waarschijnlijk dat je kinderen ook zullen voelen dat je bang bent ze kwijt te raken, dus dat je uiteindelijk toe zult geven. Daarom heeft het denk ik geen zin om inhoudelijk met ze in discussie te gaan, dan besteed je je energie aan de 'verkeerde' dingen.
Laat maar
Naminokurashi schreef op 15-07-2025 om 13:25:
Ik weet wel, als ik zo had gedaan of gesproken als de dochter van TO, dan had ik nu niet meer geleefd. Dan kon een knal voor mijn kop krijgen, nu nog trouwens
Ik snap dit soort opmerkingen nooit zo. Komt op mij over alsof je fysiek geweld tegen je kinderen kunt verantwoorden op het moment dat ze zich onjuist gedragen. Wat is nou precies je boodschap?
laat maar