Conflict tussen zoon en dochter
Ik zit met mijn handen in het haar. Een conflict tussen mijn zoon en dochter is zo uit de hand gelopen dat ik denk dat ons gezin uit elkaar gaat vallen. En ik weet niet meer wat ik moet doen.
Mijn zoon had een vriendin en daar is mijn dochter erg close mee geworden. Het is een jaar geleden uitgegaan omdat mijn zoon was vreemdgegaan. Het meisje waar die mee was vreemdgegaan is nu zijn huidige vriendin. Mijn dochter is nog erg loyaal naar de ex van zoon en wil daarom de huidige vriendin niet ontmoeten. Ik snap haar gevoel wel want zoon had het niet erg netjes uitgemaakt met zijn ex.
Onze dochter woont nog thuis (ze is 19) en zoon (hij is 25) woont op zichzelf. Dus als hij met zijn nieuwe vriendin langs komt dan geeft hij dat van te voren aan en dochter gaat dan zelf weg.
Het is niet ideaal, maar ik hoopte dat onze dochter wel bij zou draaien. Dat is nog niet gebeurd.
Mijn man was afgelopen weekend jarig en zoon kwam eerder onaangekondigd langs met zijn vriendin toen mijn dochter er nog was. Mijn dochter is toen uit haar slof geschoten en heeft haar uitgescholden voor h**r. Zoon is toen erg boos geworden en heeft mijn dochter een harde duw gegeven, ze viel zelfs op de grond. Mijn man moest er tussen springen zodat ze elkaar niet verder zouden aanvallen. Uiteindelijk voelde zoon zich ongewenst en is weggegaan en dochter voelde zich ook niet begrepen door ons. Het was een uur voor de verjaardag van mijn man dus wij konden ook niet de rest van de familie afzeggen. Het was een erg beladen feestje.
Wij zijn nu drie dagen verder en zoon reageert niet meer op appjes of belletjes en ik weet niet wat ik nu moet doen. Heeft iemand advies om dit op te lossen?
Roos57 schreef op 14-07-2025 om 10:56:
zoon mag blij zijn dat hij nog mag komen
Dat zou ik uitstralen.😜
Nou inderdaad! Als ik dit topic zo lees dan schuift de hele jongere garde (dochter, zoon en nieuwe vriendin) met jullie als pionnen op een schaakbord. Ik verbaas me daar wel over. Jullie zijn toch autonome wezens, niet het verlengstuk van je kinderen en hun partners? Positioneer jezelf dan ook zo en benoemd het waar nodig.
er.is.maar.1.Pino schreef op 14-07-2025 om 11:01:
[..]
Nou inderdaad! Als ik dit topic zo lees dan schuift de hele jongere garde (dochter, zoon en nieuwe vriendin) met jullie als pionnen op een schaakbord. Ik verbaas me daar wel over. Jullie zijn toch autonome wezens, niet het verlengstuk van je kinderen en hun partners? Positioneer jezelf dan ook zo en benoemd het waar nodig.
Ik ben gewoon heel erg bang dat als ik op mijn strepen zou staan, dat ik de band met mijn kinderen verpest. Zeker nu ze beide zo vijandig zijn naar elkaar toe.
is er nog veel te verpesten dan? Het klinkt niet alsof het nu zo leuk is allemaal
Frisdrank1972 schreef op 01-07-2025 om 20:33:
[..]
Ze is erg goed bevriend met die ex van mijn zoon, dus ik denk dat ze vooral haar kant van het verhaal heeft gehoord. Daarnaast is ze nog best jong en ziet ze dingen nog erg zwart/wit. Mijn zoon heeft die relatie niet netjes afgesloten, maar ik hoopte dat dochter wel bij zou draaien maar dat heeft ze nog niet gedaan. Ik denk niet dat ze excuses gaat maken, ze zit nog erg in het kamp van ex. En ik kan haar ook niet dwingen om excuses te maken. Ik vind het erg lastig. Het helpt ook niet dat de nieuwe vriendin waarschijnlijk wel wist dat zoon een relatie had. Dat argument gebruikt mijn dochter steeds om haar gelijk te halen. Ze is nog te jong om te snappen dat veel relaties nogal slordig kunnen zijn.
even heel eerlijk: alles wat je hier zegt zal waar zijn, maar is totaal irrelevant in dit verhaal.
mijn moeder zou mij bij mijn 19 jarige zwart-witte oren gepakt hebben en even héééél duidelijk gemaakt hebben dat ik mag voelen wat ik wil, maar dat er in dit huis NIET op deze manier met elkaar omgegaan wordt. dat als ik mij na meer dan een jaar zó op blijf stellen ik maar op mijn kamer moet gaan zitten als zoon met vriendin binnenkomt. dat hij hier net zo hoort als ik en zich niet vooraf hoeft te melden.
als ik je zoon was zou ik bovenstaande van jullie als ouders verwachten. hij is jullie zoon. punt.
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 10:32:
Ik vind het erg moeilijk om met mijn dochter over grenzen te praten. Ik wil aan de ene kant dat ze haar gevoelens thuis veilig kan uiten, maar aan de andere kant wil ik niet dat gescheld in huis hebben. Daar moet ik nog een balans in vinden. Ik merk ook dat dochter verbaal veel sterker is dan ons. Ze praat ons zo onder de tafel. Dus daar moet ik ook nog een manier in vinden.
"Ik wil dat je je thuis vrij voelt om je gevoelens te uiten, maar wil dat gescheld niet hebben"
waarom wil je graag zo moeilijk mogelijk doen? ze is 19. zeg gewoon wat je wil. en verbaal sterker my ass. als ze begint te ratelen herhaal je gewoon: ik wil dat je je vrij voelt thuis, maar zonder al dat gevloek en getier. koffie?
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 11:29:
[..]
Ik ben gewoon heel erg bang dat als ik op mijn strepen zou staan, dat ik de band met mijn kinderen verpest. Zeker nu ze beide zo vijandig zijn naar elkaar toe.
jouw strepen moeten niet inhoudelijk zijn, maar huisregels. onder ons dak gedraag je je.
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 10:32:
Ik wil aan de ene kant dat ze haar gevoelens thuis veilig kan uiten, maar aan de andere kant wil ik niet dat gescheld in huis hebben. Daar moet ik nog een balans in vinden. Ik merk ook dat dochter verbaal veel sterker is dan ons. Ze praat ons zo onder de tafel.
Ik vind dit best zorgelijk klinken. Hoezo haar gevoelens veilig kunnen uiten? Hoe ging dat vroeger dan, mochten je kinderen toen ook veilig zeggen dat mama een kutwijf is of zo? Je leert je kinderen toch dat gevoelens op een beschaafde manier geuit worden, en dat het op zeker moment klaar is? Dat mag ik toch hopen althans.
Het is op geen enkele manier gezond, veilig of goede-band-bevorderend dat kinderen alles mogen zeggen wat ze voor de kop komt.
Je zegt in een andere reactie dat je bang bent de band met je kinderen te verpesten. Maar je verpest de band met je kinderen niet door grenzen te stellen. Massa's ouders hebben een prima band met hun kinderen én grenzen gesteld in de opvoeding. Grenzen geven veiligheid. Ouders hóren hun kinderen kaders te geven, over wat wel en niet mag onder hun dak.
Het is juist onveilig als kinderen onder het mom van "hun gevoelens uiten" mogen schelden, wrokken, vijandig doen en duwen. Hoe veilig vind je het nu in je huis? Vind je de aanpak tot nu toe erg effectief om veiligheid te creëren?
Ik krijg het idee dat dit probleem al veel vroeger is ontstaan, omdat je bang bent je rol als ouders te pakken.
Haar gevoelens veilig mogen uiten zou ik ook belangrijk vinden. Maar dan in een rustig gesprek met haar broer; Joris ik vind het écht niet ok hoe dit is gegaan... Maar nu stel je haar veilige gevoel ver boven het gevoel van veiligheid van je zoon. Dat is wat mij betreft niet fair. Je zoon moet zich óók veilig voelen bij jullie thuis, moet langs kunnen komen etc. Nu geef je dochter alle ruimte en moet zoon maar slikken wat er gebeurt
Als ik heel eerlijk moet zijn, schaam ik mij ook kapot over hij mijn zoon zijn relatie heeft beëindigd (3 maanden lang vreemd gaan en het pas opbiechten toen ze er achterkwam en dan doodleuk doorgaan met de ander). Die ex heeft toen ook wel eens tegen mij gezegd dat ik hem beter had moeten opvoeden. Dus toen het net gebeurde snapte ik mijn dochter en haar gevoelens heel erg goed. En toen heb ik niet op de rem getrapt. Ik hoopte dat zoon weer een nieuwe vriendin kreeg en dat iedereen met een schone lei kon beginnen. Wij zijn nu een jaar verder en mijn zoon is nog steeds bij de vriendin waarmee die is vreemdgegaan en dochter's gevoelens zijn nog steeds erg vijandig. Het is nu alleen tot een kookpunt gekomen en dat is allemaal mijn schuld omdat ik niet op tijd had ingegrepen. Het voelt inderdaad dat de band die er nog is zo fragiel is dat ik ontzettend bang bent dat het snel gaat breken.
jij bent niet verantwoordelijk voor zijn vreemd gaan
dat ex boos is mag
Maar zo n opmerking naar jou toe niet
En ook gedrag dochter is van haar
Jij stelt alleen maar de grenzen
Daar heb je nml wel invloed op
Roos57 schreef op 14-07-2025 om 14:58:
dat ex boos is mag
Maar zo n opmerking naar jou toe niet
Zowel de ex, vriendin, dochter en zoon lijken mij overal de schuld van te geven.
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 15:04:
[..]
Zowel de ex, vriendin, dochter en zoon lijken mij overal de schuld van te geven.
Maar jij laat dat gebeuren
Dus pak jullie zelf bij elkaar .
Frisdrank1972 schreef op 14-07-2025 om 14:37:
Als ik heel eerlijk moet zijn, schaam ik mij ook kapot over hij mijn zoon zijn relatie heeft beëindigd (3 maanden lang vreemd gaan en het pas opbiechten toen ze er achterkwam en dan doodleuk doorgaan met de ander). Die ex heeft toen ook wel eens tegen mij gezegd dat ik hem beter had moeten opvoeden. Dus toen het net gebeurde snapte ik mijn dochter en haar gevoelens heel erg goed. En toen heb ik niet op de rem getrapt. Ik hoopte dat zoon weer een nieuwe vriendin kreeg en dat iedereen met een schone lei kon beginnen. Wij zijn nu een jaar verder en mijn zoon is nog steeds bij de vriendin waarmee die is vreemdgegaan en dochter's gevoelens zijn nog steeds erg vijandig. Het is nu alleen tot een kookpunt gekomen en dat is allemaal mijn schuld omdat ik niet op tijd had ingegrepen. Het voelt inderdaad dat de band die er nog is zo fragiel is dat ik ontzettend bang bent dat het snel gaat breken.
Je zoon is volwassen. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn acties. Die tijd is wel geweest hoor. Er zijn wel meer volwassenen die een keertje vreemd gaan en waarbij de wereld gewoon doordraait. Je maakt er wel een groot circus van samen met je kinderen.
zijn keuze, zijn actie en klaar nu. Dochter moet stoppen, zoon bepaald zelf met wie hij een relatie heeft. Jij moet nu gewoon even duidelijk zijn en zeggen dat iedereen moet stoppen met het in de slachtoffer rol zitten. Ook jij!