Korte opname of niet? Help
vanuit behandelaar is er een advies om een kortdurende opname te overwegen. Vooral om de druk thuis in combi met therapie doebaar te houden/maken. Drukke thuissituatie met 3 jonge kinderen en ik ben met regelmaat compleet ontregeld. Behandeling valt zwaar. Waardeer mijn psych enorm maar dwang/angst fout te doen (normale leven) komt ook in therapie heel consequent terug. Met als gevolg dat ik nog meer ontregel. Maar ik vind het eng. En confronterend, ik wil niet dat mensen weten hoe slecht ik ga. Maar op mijn slechtste momenten is het heel donker. Maar ik wil stiekem verdwijnen. Ik weet niet waar ik goed aan doe. Ik wil niet zo slecht zijn. Maar m’n hoofd is giga obsessief. Hoe maak je keuze: en 3 weken van huis hoe?? Partner etc vinden t overdreven. Ik weet niet wat ik moet en voel me zo onstabiel dat dit nog enger is. Iemand tips?
Wat goed dat je dat sporten aan het organiseren bent voor jezelf. Fijne tips hier allemaal! Ik heb ook veel aan sporten, en hier in mijn multiculturele wijk is bedekkende kleding meer regel dan uitzondering. Echt helemaal prima om in een comfortabele longsleeve of zoiets te sporten! Ik heb er ook veel aan gehad en ik moet zeggen dat jouw post me motiveert om het ook weer wat meer op te pakken, omdat ik er nu weer over nadenk hoe fijn het eigenlijk is. De routine kan al heel helpend zijn, zoals TootieTover heel mooi beschrijft. Het brengt structuur aan en het creëert kleine succesjes. Ook op momenten dat die verder schaars lijken.
Ies schreef op 19-04-2024 om 00:55:
Even voor de goede orde: ik ken (vooral beroepsmatig) heel veel mensen met een bps.
Het heeft een slechte naam, mensen zijn vaak erg moeilijk voor anderen.
Maar….dat is zeker niet altijd zo!
Ze zijn wél áltijd moeilijk voor zichzelf. (uiteraard)
Maar ik ken dus veel mensen met zo’n diagnose die voor anderen echt enorm mooie mensen zijn.
Dankjewel ies, dat is heel fijn om te lezen. Ook meer passend beeld voor mij. Al realiseer ik me wel dat intiemere relaties, gevoelens delen etc een kant in mij triggert die me indd moeilijk maakt voor anderen. Maar dat is dan ook meteen waarom ik iedereen op afstand hou. Zien ze alleen de mooie kant. Dan lukt het me dat vol te houden. Nogmaals dankje
ToetieToover schreef op 19-04-2024 om 07:26:
Ik lees alles wat je schrijft en ik lees dat je van plan bent te gaan sporten. Mij helpt dat altijd enorm, het is mijn coping mechanisme. Na het sporten voel ik me beter. In slechte tijden kan ik door yoga of meditatie enorm huilen omdat ik dan beter bij mijn gevoel kan. Meer intensievere sporten geven mij een heerlijk gevoel, ergens na de eerste 10 minuten begint dat eigenlijk al en dat duurt nog een tijdje door. Meestal word ik er als bonus zo moe van, dat ik beter slaap.
Op zijn minst heb je afleiding gedurende de tijd dat je bezig bent met sporten. Begin eens met het inbouwen van een routine: sportspullen klaarzetten (handdoek, flesje water, binnenschoenen), alvast thuis omkleden (doe ik meestal), erheen reizen, spullen daar in een kluisje. En dan 5 minuten op een fiets en 5 minuten op een loopband. Al doe je alleen dat maar, om te wennen aan de routine. Of doe een groepsles, bijvoorbeeld yoga, dan is het de bedoeling dat je op jezelf let.
Hai toetietoover, indd vooral die routine zal goed voor me zijn. Vandaag bed ingedoken 9u en net wakker. En het voelt alsof het goed is maar verstandelijk weet ik niet de oplossing. Helaas bieden ze daar geen yoga maar wel Pilates. Dus die wil ik wel proberen. Ook fitness in klein groepsverband of individueel. Ik ga het iig proberen dankjewel
euphoria en Ysenda, thanks ik ga in dat geval in iedere geval 1 top lange mouwen aanschaffen. Heb wel wat sportkleding maar zo erg als met die brandwonden nu voelt het erg fout. Hopelijk tzt minder duidelijk of meer schijt. Do kennismaking dus daarna starten dan maar. Ben benieuwd. Is iig iets nieuws. Daarnaast sinds vandaag gestart ontbijt en lunchen. Kleine stapjes
Gelebloem schreef op 19-04-2024 om 08:13:
Wat goed dat je dat sporten aan het organiseren bent voor jezelf. Fijne tips hier allemaal! Ik heb ook veel aan sporten, en hier in mijn multiculturele wijk is bedekkende kleding meer regel dan uitzondering. Echt helemaal prima om in een comfortabele longsleeve of zoiets te sporten! Ik heb er ook veel aan gehad en ik moet zeggen dat jouw post me motiveert om het ook weer wat meer op te pakken, omdat ik er nu weer over nadenk hoe fijn het eigenlijk is. De routine kan al heel helpend zijn, zoals TootieTover heel mooi beschrijft. Het brengt structuur aan en het creëert kleine succesjes. Ook op momenten dat die verder schaars lijken.
Wat fijn te lezen dat jij er zoveel aan gehad hebt (en het misschien weer gaat oppakken). Ik vind het lastig om die prikkelarme momenten op te geven voor dit maar hoop dat het mij hetzelfde gaat brengen. Dit wat ik nu doe is iig geen weg vooruit. Dus op naar kleine succesjes. Thanks
Onlyhuman schreef op 19-04-2024 om 14:08:
euphoria en Ysenda, thanks ik ga in dat geval in iedere geval 1 top lange mouwen aanschaffen. Heb wel wat sportkleding maar zo erg als met die brandwonden nu voelt het erg fout. Hopelijk tzt minder duidelijk of meer schijt. Do kennismaking dus daarna starten dan maar. Ben benieuwd. Is iig iets nieuws. Daarnaast sinds vandaag gestart ontbijt en lunchen. Kleine stapjes
je kunt ook gewoon een longs leeve katoenen shirt aan natuurlijk. Hoeft niet gelijk zo'n duur sport shirt te zijn.
Zo iets als dit is prima.
Discern Dames Yoga T-shirt - Zwart | DARE 2B | Decathlon.nl
Ysenda schreef op 19-04-2024 om 14:11:
[..]
je kunt ook gewoon een longs leeve katoenen shirt aan natuurlijk. Hoeft niet gelijk zo'n duur sport shirt te zijn.
Zo iets als dit is prima.
Discern Dames Yoga T-shirt - Zwart | DARE 2B | Decathlon.nl
Top thanks!
Onlyhuman schreef op 19-04-2024 om 14:04:
[..]
Dankjewel ies, dat is heel fijn om te lezen. Ook meer passend beeld voor mij. Al realiseer ik me wel dat intiemere relaties, gevoelens delen etc een kant in mij triggert die me indd moeilijk maakt voor anderen. Maar dat is dan ook meteen waarom ik iedereen op afstand hou. Zien ze alleen de mooie kant. Dan lukt het me dat vol te houden. Nogmaals dankje
Onlyhuman, ik snap misschien wel wat je bedoelt.
(Van de andere kant doen we dat allemaal wel wat in mindere of meerdere mate.
Het is ook niet áltijd verkeerd. Niet alles valt ook te delen met iedereen.)
Maar het is dus zeker niet zo dat de mooie mensen met bps die ik ken altijd alleen hun mooie kant laten zien. Ze zijn mooi in hun totaliteit, mét hun moeilijke kanten.
thanks ies, dat is heel fijn om te lezen. Ik heb indd vooral het gevoel dat ik moeilijk voor mezelf ben. Volgens psych zijn de overeenkomsten tussen ‘klachten’ bps en complex trauma sowieso bijna gelijk. Dus etiket geven vindt ze lastig. Maar de behandeling van bps zou wel het meest aansluiten omdat de verschijnselen dus zo’n gelijkenis hebben.
Onlyhuman schreef op 20-04-2024 om 10:56:
thanks ies, dat is heel fijn om te lezen. Ik heb indd vooral het gevoel dat ik moeilijk voor mezelf ben. Volgens psych zijn de overeenkomsten tussen ‘klachten’ bps en complex trauma sowieso bijna gelijk. Dus etiket geven vindt ze lastig. Maar de behandeling van bps zou wel het meest aansluiten omdat de verschijnselen dus zo’n gelijkenis hebben.
En als dat werkt dan werkt het dan maakt het label er onder helemaal niet uit. Het is het resultaat dat hier belangrijk is. Zodat jij beter in je vel komt te zitten op een gezonde manier en gezonde coping strategieën leert.
Ysenda schreef op 20-04-2024 om 12:01:
[..]
En als dat werkt dan werkt het dan maakt het label er onder helemaal niet uit. Het is het resultaat dat hier belangrijk is. Zodat jij beter in je vel komt te zitten op een gezonde manier en gezonde coping strategieën leert.
Je hebt gelijk. Is alleen beetje confronterend. Maar dat moet ik loslaten. Ik weet dat er meer mis is met mij als persoon. Van binnen. Wat hele behandeling nu ook nog eens bemoeilijkt Ik hoop dat het wat gaat brengen. Half jaar wachtlijst is wel lang. Maar in tussentijd proberen stappen te zetten met dagritme en zorg. Dagritme wbt kids zit er goed in. Voor mezelf niet.
Kent iemand het gevoel dat je alleen ‘goed’ bent in contact met anderen. Dan ben ik leuk en gezellig en behulpzaam etc. Als dat wegvalt ben ik ik. En die ik vind ik helemaal niks. Ik haat m’n gedachtes, gevoelens en wil die haat afreageren. In therapie, maar ook echte leven, is me vaak gevraagd of ik niet boos ben op wat me is overkomen, op de personen die het deden of juist degene die niet ingrepen. Ik ben nooit boos. Alleen op mezelf. En ik moet minder in dienst van de ander leren leven. Maar dan blijft dus alleen haat en walging over. Dus naast dat het me uitput die ander zijn in contact gaat het me wel makkelijk af en ben ik er goed in. Al verlies is mezelf. En op gegeven moment zorgt dat voor giga error omdat binnen en buitenwereld zo verschillen. Ik kan zijn wie ik moet zijn maar zoals nu met m’n arm dat ben ik. Alsof ik het integreer in het hier en nu. Die haat. En mensen mogen het niet zien en niet weten maar ik weet en voel dat die persoon er ook is. En nu klink ik ws heel wazig. Ik denk dat veel mensen met problemen zich iets beter gaan voelen als ze liever voor zichzelf zijn. Meer maar gevoel luisteren. Maar ik voel me dan zo ontzettend slecht.. hoop dat iemand het snapt. Het lijkt zo ongeijpbaar
het lijkt soms of er een zij is die sociaal, vrolijk, aangepast, tikje manisch etc is en een zij die onrust voelt, bang is, dwangmatig, doodmoe etc en welke ik ik ben is overspoelend. Geen middenweg. Klinkt dat gek? Ik probeer voor mezelf te kiezen maar hoe doe je dat als je ‘zelf’ zo tegenstrijdig is?
Ik ben ook heel lang en soms nog steeds zwart wit geweest zoals ik zelf noem.
Door therapieën te volgen heb ik nu eindelijk ook stukjes grijs waar ik zo lang naar op zoek ben geweest. Het zijn er niet veel maar genoeg om me wat beter te voelen.
Ik hoop voor je dat je de juiste therapievorm gaat krijgen. 💪
Onlyhuman schreef op 22-04-2024 om 13:35:
het lijkt soms of er een zij is die sociaal, vrolijk, aangepast, tikje manisch etc is en een zij die onrust voelt, bang is, dwangmatig, doodmoe etc en welke ik ik ben is overspoelend. Geen middenweg. Klinkt dat gek? Ik probeer voor mezelf te kiezen maar hoe doe je dat als je ‘zelf’ zo tegenstrijdig is?
Heel begrijpelijk. Je leert jezelf om toneel te spelen in sociale situaties, gewoon omdat je weet dat je andere zijde problemen opleveren.
Wie je dan echt bent (de persoon in de sociale omgeving, of de persoon wanneer je alleen bent en de nachtelijke uren voortkruipen), daar ben ik zelf nog niet uit.