Korte opname of niet? Help

Heb je al eens geprobeerd te boksen oid? 

Dat stukje ken je iig al goed van jezelf, je weet bepaalde grenzen te liggen! Je weet wat teveel is voor je en wat het met je doet. (klinkt basaal maar is toch lang niet voor iedereen vanzelfsprekend) 
Nu nog leren je grenzen te bewaken/ goed voor jezelf te zorgen. 
2 weken aanstaan is teveel voor je, dus moeten er oplossingen komen. Zie je mogelijkheden, om voldoende rust voor jezelf te creëren? Kan je partner zaken overnemen, familie, vrienden, andere ouders? Gaan jullie weg? 

@Onlyhuman:
Even opgezocht en ik zie dat het in Nederland meivakantie is binnenkort. Als je schrijft dat je de hele tijd aan moet staan, veronderstel ik dat je partner gewoon twee weken doorwerkt en jij er alleen voorstaat met de kind(eren).
Dat opzien tegen schoolvakanties herken ik omdat het dan redelijk druk is thuis terwijl ik eigenlijk veel alleentijd nodig heb. Wat ons helpt is om dat te accepteren en daar rond te denken. Voor de zomer bijvoorbeeld gaan mijn partner en stiefzoon op hun tweetjes een week op vakantie, ook bij daguitstappen blijf ik soms thuis en zorg ik er gewoon voor dat er 's avonds lekker eten op tafel staat. In het begin van onze relatie probeerde ik overal bij te zijn, maar gelukkig zag mijn partner hoeveel energie mij dat koste en welke gevolgen dit had in de dagen daarna; dus voor haar is het prima als ik thuis blijf en zij alleen op stap gaat met stiefzoon. Spijtig dat jouw partner niet meedenkt. 

Ik kan begrijpen dat je psycholoog wat afstand neemt (het zijn ook maar mensen), zit in hetzelfde schuitje. Laat het je niet tegenhouden om hier te blijven posten. Het is een veilige omgeving en het ergste dat kan gebeuren is dat je een ban krijgt.

maar om een ban te krijgen moet je wel heel nare dingen schrijven over anderen of mensen aanvallen dus dat is voor jou niet aan de orde @Onlyhuman. 

Weet je omgeving dat je opgenomen bent? Vrienden, familie, of de ouders van vriendjes van je kinderen, etc? Dan kun je wellicht vragen of zij je kinderen een dagje of dagdeel willen opvangen omdat jij dat nu nog niet volhoudt.

Zo heb ik ook wel eens een vriendje van mijn zoon een dag hier gehad. Moeder op dienstreis, vader net uit het ziekenhuis of hij een dagje bij mij mocht want vader moest overdag echt nog slapen. 

Het is zwaar, zo alleen!!
Dat betekent dat je helemaal alleen voor jezelf moet gaan zorgen. Loeizwaar. Maar an sich misschien niet verkeerd, want zo leer je goed voor jezelf zorgen en die vaardigheid heb je keihard nodig.
Heb je contacten met ouders van of vrienden? Heb je vertrouwen in iemand of durf je iemand in vertrouwen te nemen?
Ik zou echt insteken op deze eerste hobbel: hoe houd je deze vakantie voor jezelf houdbaar, hoe zorg je ervoor dat je er redelijk doorheen komt. Als dat lukt heb je heel wat overwonnen.
Pers je laatste beetje energie eruit en ga aan de slag om je kinderen zoveel mogelijk uit te besteden. Kunnen ze niet naar vriendjes, desnoods neem je vriendjes ook een dag. Gooi overal je hengeltje uit. Als ik je in de buurt had wonen en ik zou ervan weten had ik je met alle plezier wat uitgeholpen! Mensen helpen graag maar ze moeten wel weten dat er een vraag is…
En maakt niet uit dat als partner thuis is jullie samen in huis zijn. Laat los, laat gaan. Creeer je eigen plek en/of tijd. Jij trekt je zo en zo laat terug, voor mijn part in bed. Verboden terrein/ moment voor de anderen. 
Jammer dat er geen geld is, dan kun je vast ook geen oppas betalen. Misschien vindt een buurtpuber of student of vrijwilliger (oppasgrootouder?) het wel hartstikke leuk om voor weinig wat met ze bezig te zijn. 
In al die situaties ben je overigens geen enkele uitleg verschuldigd, je vertelt wat je wil en meer niet. 

Onlyhuman schreef op 27-04-2024 om 21:43:

Als het goed is sta ik trouwens op lijst voor acute dagbehandeling. Ik twijfel wat wijsheid is. Dat of fitness. Bij fitness is weer plek waar ik me goed moet voordoen. Heb bij intake al hele boel bij elkaar gelogen. Maar weet niet of dagbehandeling dan beter is. Iemand ervaring? En ik heb gevraagd waarom er gedacht wordt aan behandeling gericht op persoonlijkheidsstoornis (borderline) en niet trauma. Volgend psych is behandeling op trauma korter en directer. Waar ik teveel moeite heb om me open te stellen, kwetsbaar te zijn etc en dan ontregeld raak. Terwijl bij persoonlijkheidsstoornis er meer ruimte is voor het effect op je persoonlijkheid. En zijn er tussen C-PTSS en borderline zoveel overeenkomsten dat een kant en klare diagnose heel moeilijk is. Maar dat bij vroegkinderlijk trauma sowieso je persoonlijkheid niet goed vorm heeft gekregen en heb ik duidelijk issues op dat gebied. Ofzoiets. Merk dat het eenzaam is want wil zeker deze eventuele diagnose niet delen. Maar kan dus ook niet sparren met mensen. Maar dit heeft m’n vader en weet hoe iedereen over hem denkt. Incl ik. Zo stom

Ik zou voor dagbehandeling gaan. Fitness is toch weer iets, wat je zelf zegt, je beter voordoet dan het gaat. Vanuit de dagbehandeling kun je misschien betere stappen maken voor een vervolgtraject. Je bent al jaren zo, dat is niet binnen een paar maanden opgelost. Het heeft tijd nodig. Fitness kun je misschien ook in de avond of weekenden doen?

ik vind het bijzonder dat je twijfelt tussen fitness en dagbehandeling. Dagbehandeling natuurlijk. Fitness is maar gewoon fitness. Dagbehandeling is echt gericht op jouw psychische gesteldheid, structuur bieden, daginvulling, handvaten, etc. Kies voor jezelf en daarmee voor je kinderen. Ga de dagbehandeling starten 

hier nog een bijdrage voor team dagbehandeling. 
Fitness is geen behandeling, hooguit onderdeel van een behandeling in jouw geval.

Uiteraard dagbehandeling! Je hebt psychische hulp nodig, fitness is meer iets voor erbij om je beter te voelen.