Korte opname of niet? Help

Bedankt voor alle reacties, 

ik schrik indd wel heel erg van pleegzorg maar zoals jullie het brengen kan het misschien wel helpend zijn. Net als steungezin. Weet dat ze dat hier in de omgeving hebben. Het is alleen zo lastig omdat zogenaamd m’n moeder wil helpen. Maar ze verwijt me vervolgens wel als ik iets doe wat haar niet aanstaat. Of zoals vandaag dat ik niet iets voor mezelf mag doen omdat het slecht is voor de kinderen. En ze komt beloftes nooit na. Maar dan zegt ze dat ik het niet door vreemden moet laten doen want dan traumatiseer ik m’n kinderen. En ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Ze is er maar ze is er niet. Ze is in de veronderstelling dat ik moet stoppen met medicatie want die maken alles erger. En dat ik dan gewoon m’n rijbewijs kan halen etc 

Ik laat afspraak morgen doorgaan. Snap dat ze grens moet trekken omdat het voor haar te zwaar werd. Maar het is zo hard, zo’n verandering. Zij was eerste die onvoorwaardelijk er was. En nu voelt dat stuk. Ben het echt niet waard. 
Dankjewel voor alle bemoedigende woorden. Heb gevoel alles fout doe dus fijn te lezen. Dank

Thanks ninoea, dat is het inderdaad. Ze ziet het niet. Wilde het nooit zien. Door oa haar reacties twijfel ik aan al mijn eigen waarheden, aan of ik recht heb op mijn emoties. Of ze bestaansrecht hebben. Of ik bestaansrecht heb. Ik ben zo gigantisch getraumatiseerd in mijn jeugd en om dan nu op dit moment, terwijl ik alle ballen hoog probeer te houden, te zeggen dat ik aan de kinderen moet denken en hun traumatiseer door paar uurtjes weg te gaan doet pijn. Ik zorg tenminste voor een veilige omgeving voor ze. Ga uit logeren met ze om de sfeer die er nu thuis is te ontsnappen. Ze hadden het hartstikke leuk kunnen hebben bij m’n moeder. Had ze leuk kunnen aankleden en mij even een break kunnen gunnen. Heb verteld wat er thuis gebeurt is. En ze weer van m’n voorgeschiedenis. Ik snap het niet. 

vandaag wel bij psycholoog geweest. Ik was eerst heel boos en teleurgesteld in haar. Echt rotdingen gezegd. Maar uiteindelijk is het best een goed gesprek geweest. Wel vindt ze t niet meer te verantwoorden om me (alleen) te blijven behandelen. Probleem is nu dat dagbehandeling in eigen gemeente ik niet bij haar mag blijven. Als ik in andere gemeente ga, waar zij ook praktijk heeft mag het wel. Vraag is alleen of ik daarheen mag terwijl ik hier woon. Ik wil heel graag bij haar blijven dus ze gaat het proberen. Dan belt ze me. Daarnaast zijn we tot conclusie gekomen dat ik iets onmogelijks van haar vraag. Maar zij ook van mij. Ik kan niet vertrouwen houden dmv 1 u per week. Dus dat niet één het fout doet. Maar ze wil sowieso intensiever voor me. Door zelfverwonding en roekeloos gedrag. Het is teveel voor alleen psychotherapie. Zeker nu met ook nog scheiding erbij. Dus hoop zo dat ik bij die andere gemeente mag en bij haar kan blijven. Ze is nml wel houvast geworden. 

wat ontzettend goed dat je, ondanks je teleurstelling en boosheid op psycholoog toch tot een goed gesprek heb kunnen komen. Dat je zelf inziet dat 1 uur therapie te weinig is voor nu.  Dat is een goed inzicht, hopelijk komt er ook snel hulp bij. En dat is goed. Dat is voor jezelf zorgen. 

Wat betreft je moeder.  Zo jammer dat ze niet inziet hoe hij je best doet, wat jij nodig heb. Dat ze je eigenijk verder de put in krijgt door je een schuldgevoel te geven. Ik hoop dat je leert inzien dat even ertussenuit gaan naar bv het strand geen trauma bij ze veroorzaakt, dat dat juist gezond gedrag is. Dat jouw emoties er mogen zijn. Ik denk dat je je verwachtingen omtrent je moeder los moet laten. Ze zal je nooit kunnen geven wat je nodig heb. Ik hoop dat ze een leuke oma voor jouw kinderen is. Ik gun je een zo rustig mogelijke dag. 

dankjewel armband ik vind het heel moeilijk om voor mezelf te kiezen. Morgen gaan we naar indoor speeltuin met de kinderen en weekend ben ik thuis bij ze. Daarna gaat ex weer aan het werk (nu vakantie) ben vanmiddag naar het strand geweest en heb de mogelijkheid om vrijdag dag bij die vriendin door te brengen. Zou voor mij heel fijn zijn maar voel me zo’n slechte moeder als ik weer wegga na vandaag. Is dat terecht of zou het moeten kunnen? Sorry ik weet het echt niet. Merk anderen nodig heb om dat te leren. Cijfer mezelf al ruim 8 jaar weg en ga nooit zoveel weg. Maar vind thuis zijn met ex nu erg zwaar. Maar morgen zaterdag en zondag ben ik dat sowieso. Mag ik dan vrijdag weg? Of is dat erg voor ze nadat ik vandaag weg was maar vader en schoonmoeder er waren.. zie je zelfs zulke simpele beslissingen kan ik niet nemen 

natuurijk kan je vrijdag naar je vriendin. Goed voor jezelf zorgen, is goed voor je kinderen zorgen. Zolang de kinderen goed opgevangen worden, mag jij tijd aan jezelf besteden. Je hebt dit nodig,  om op te laden. 
Veel succes morgen in de indoor speeltuin, geweldig voor kinderen, maar voor ouders😱

Ik voel me niet goed vandaag. Alsof als er rust is de onrust pas komt. Tot nu toe steeds druk. En als die onrust er is wil ik zelfdestructief zijn. Waardoor er echt iets is om me druk om te maken. Klinkt dat borderline achtig? Sorry

Waarom doe en denk ik gekker en depressiever en alles als er rust is. Die hele scheiding boeit me echt niks. Kan er geen traan om laten. Maar deze dag ben ik zo boos. Op mezelf op m’n hoofd op m’n onrust. [Aangepast]

sorry stom om neer te zetten. Ik moet mezelf bij elkaqr rapen. Maar speel overa mooi weer en zelfs thuis. Niet dat t goed is. Wil nog scheiden maar hebben het er gwn niet over. Alle woede internaliseert zich. Had niet meer moeten zetten is stom. Weer niet eens of t mag. Ik ga slikken en slapen. Morgen kijken hoe het gaat. Echt sorry dit was stom. Ander HAP echt waar. Maar mag niet zwak overkomen als ik straks alleen voor kids ga zorgen 

hulp zoeken is niet zwak maar juist heel sterk!

Het is héél logisch dat je messed up bent als het rustig is. Jou is aangeleerd dat een crisis normaal is. Je weet dat een continu voortdurende crisis niet normaal en oké is maar dat weet jouw stresssysteem niet. Dus als er dan opeens rust is dan begin je te voelen en omdat jij héél veel hebt meegemaakt voel je dan ook meteen heel veel. Dit is echt volkomen logisch, maar wel heel zwaar. Het branden wat je doet is een coping waarmee je weer stress toevoegt (wat normaal is voor jouw stresssysteem) en waar fysieke pijn deels afleidt van de emotionele pijn. Ook dat is logisch verklaarbaar. Het is niet de meest wenselijke oplossing om op die manier met pijn om te gaan, maar het is nu blijkbaar wat deels werkt. Ik schrijf deels omdat er ook veel nieuwe emoties van afkeur ontstaan die je zelfhaat vergroten. Dit deel, in combinatie met de fysieke schade die je toebrengt, is niet helpend voor jou in de pijn reductie van de emotionele pijn die je voelt. 
Ik denk dat het heel krachtig is om hulp te zoeken. Dat je aangeeft dat je de stappen neemt om uit de situatie te komen (uit elkaar, meer intensieve therapie) maar dat je overspoeld wordt door emoties en nog geen goede copings hebt. Daarmee help je jezelf en je kinderen. 
Je bent niet waardeloos en je doet het niet waardeloos, je werkt met de vaardigheden die je in huis hebt en kent. 

Thanks. Dat klinkt eigenlijk wel logisch. Het voelt nu allemaal heel onrustig. Maar ik snap wat je zegt. Dan is het eigenlijk misschien niet zo heel gek. Sorry als wat ik gister zei stom was wil geen aandacht ervoor. Juist niet. Loop met trui zodat niemand t weet. En thuis is het zo normaal. Geen ruzie, geen woorden, geen openlijke stress het is alsof alles normaal is alleen van binnen niet. Wil echt heel graag wegvluchten naar die vriendin. Eerste plek waar ik echt geen kan maar dat kan niet met kinderen. Die hebben me nodig en morgen Moederdag. Maar dit normaal doen terwijl van binnen alles chaos is is gekmakend. Maar de rol past me perfect alleen van binnen stuk. Maar komt hoed. 
Za blij zijn als extra hulp op gang komt. Maar die uitleg is wel fijn want het klopt wel. Gister was t rustig en veilig en is er alsnog die onrust nu is het niet goed en doe ik perfect. Slaat nergens op. Dankjewel