Ervaringen opgraven en cremeren
Ik ben op zoek naar ervaringen met het alsnog laten opgraven en cremeren van menselijke resten.
In 2008 is mijn vader overleden. Ik was 20 jaar en de oudste van een gezin van 4. Het was een hectische tijd, we dachten thuis samen met mijn moeder alle 5: dat wordt een begrafenis. Mijn vader kwam met 2 onbekenden in 1 graf. We hebben allemaal het graf regelmatig bezocht.
Vervolgens in 2017 is moeder ook overleden. Toen zat ik met mijn zussen en broer bij de begrafenisondernemer. Wegens de kosten, maar vooral omdat we nu wat ouder waren en nu wel begrepen wat een “algemeen graf” en de nadelen daarvan zijn, kozen we allemaal onverwacht en unaniem om moeder te laten cremeren. De asurn staat sindsdien bij mijn jongste zus thuis.
Nu is de gemeente voornemens om na 17 jaar het graf van vader te ruimen, dus dan wordt hij opgegraven. Ik denk dat de botjes dan in een verzamelgraf of knekelput ruimen. Met mijn zussen en broer twijfelen we of we nu niet toch beter de botjes alsnog kunnen laten cremeren, als er nog wat over is. De knekelput is definitief en bij cremeren kunnen we nog nadenken over wat we met de as doen. Anderszijds vraag ik me ook af in hoeverre alsnog cremeren “helpt”.
Dus bij deze wie heeft ervaringen die die wil delen?
Ik lees even mee. Mijn moeder is ook begraven in een algemeen graf. In de gemeente hier kan je alleen kiezen tussen een algemeen graf of een urnennis. Voor een familiegraf moeten mensen naar grotere buurgemeentes.
Het algemeen graf van moeder wordt waarschijnlijk over 2 jaar geruimd, dat staat in de brief die ik vandaag heb ontvangen.
Het valt mij op dat er in mijn omgeving veel mensen alsnog hun dierbaren laten cremeren (en daar altijd genoeg resten voor over zijn) en nooit spijt hebben. Maar hoe zit dat met geen actie ondernemen en passief dus het graf laten ruimen?
MMcGonagall schreef op 13-05-2025 om 22:12:
[..]
Wij hebben ook bewust daarom de as uitgestrooid. Je wilt niet het (klein-) kind zijn dat over 50 jaar op 15 urnen van voorouders moet gaan passen
Hier kon het sowieso niet staan, of hooguit in een afgesloten kast buiten bereik van de katten.
Een urn thuis had ik sowieso niet gewild. Ik overweeg om mijn moeder misschien alsnog te laten cremeren. Maar als ik haar dan laat uitstrooien komt de as natuurlijk in schoenzolen terecht of worden er op die plek huizen gebouwd en dus het zand met de as afgevoerd naar de vuilstort… Of zijn er mogelijkheden waarbij dat niet kan?
Moira1 schreef op 09-07-2025 om 12:15:
Ik lees even mee. Mijn moeder is ook begraven in een algemeen graf. In de gemeente hier kan je alleen kiezen tussen een algemeen graf of een urnennis. Voor een familiegraf moeten mensen naar grotere buurgemeentes.
Het algemeen graf van moeder wordt waarschijnlijk over 2 jaar geruimd, dat staat in de brief die ik vandaag heb ontvangen.
Het valt mij op dat er in mijn omgeving veel mensen alsnog hun dierbaren laten cremeren (en daar altijd genoeg resten voor over zijn) en nooit spijt hebben. Maar hoe zit dat met geen actie ondernemen en passief dus het graf laten ruimen?
Meestal gaan de resten dan de knekelput in.
MMcGonagall schreef op 10-05-2025 om 18:28:
Ik begrijp nooit zo goed dat mensen zoiets willen, dat gesol met overleden mensen. Ook niet dat mensen as verdelen of zo of er allerlei creatiefs mee doen. De kosten zou ik er dus niet voor over hebben.
Helemaal mee eens. Toen mijn moeder 35 jaar later werd begraven, was het graf van mijn vader geruimd (er is niet voor gekozen hem elders te herbegraven).
Op haar steen is hij ook genoemd, in de zin van 'in leven echtgenoot van...- met data. Het is een gedachtenisplaats voor hen beiden, ook al ligt er maar één.
Een urn die dan hier, dan daar een plaats krijgt, of meegaat bij emigratie, daar heb ik niets mee. Een overledene heeft rust. In mijn beleving.
De plek van herinnering kan er ook zijn als de persoon niet op die plek is begraven /uitgestrooid.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 09-07-2025 om 12:45:
[..]
Meestal gaan de resten dan de knekelput in.
Ja, dat snap ik. Maar ik bedoel of mensen daar spijt van hebben. Van dat ze de resten dan niet hebben laten herbegraven of alsnog cremeren.