De lange wachtlijst en angst voor therapie
Ik sta nu 6 maanden op een wachtlijst na een heel naar conflict bij mijn vorige hulpverleners. En ik ga het steeds spannender vinden.
Inmiddels heb ik wel meer grip op wat er mis is gegaan bij de vorige behandeling. Ik heb ook gesprekken gehad daarover met de directie (de eerste die luistert...). Die was echt heel erg verbaasd dat er dit soort dingen gebeurde op haar afdeling. Ze is nu nog dingen aan het uitzoeken. De belofte is uitgesproken dat dingen bij dit team gaan verbeteren maar ik heb daar zelf niks meer aan.
Ik weet nu wel waar ik op moet letten. Maar ja als ik iets signaleer durf ik het vast niet aan te kaarten (want daardoor gingen dingen hier mis).
Ik heb nu om de tijd te overbruggen gesprekken bij de praktijkondersteuner, maar die wil niet teveel de diepte in, terwijl ik dat eigenlijk heel erg nodig heb. Zij is wel tot de conclusie gekomen dat ik een trauma erbij heb gekregen bij die therapie en dat het niet mijn schuld is.
Ik geef helaas wel nog steeds mezelf de schuld; ik had veel eerder weg moeten gaan bij de vorige GGZ instelling. Gek genoeg heb ik nu al meer aan de praktijkondersteuner dan die therapeuten die allen gespecialiseerd waren.
Ze helpt me wel om een plan te maken om te signaleren als ik me weer niet veilig voel bij mijn toekomstige therapeut. Gek dat het moet.
De angst dat het weer misgaat is zo groot. Dat ik eindelijk aan de beurt ben en weer geen klik heb met de therapeut en niet mag veranderen.
Nog vaak nachtmerries over de therapie. En eigenlijk helemaal nooit hulp gekregen bij de problemen waarvoor ik in therapie ging.
Het gaat nu echt even slecht en ben bang dat ik het niet ga redden tot ik aan de beurt ben. Dit kan nog een half jaar duren, maar ook langer.
Pfff
Ik zit morgen weer bij de POH. Ik weet al dat ze niet weten waar ik terecht kan.
Blijkbaar weten huisartsen dat niet.
succes vandaag bij de poh. Ik zou toch daar aan de bel blijven trekken voor hulp. Is het geen praktijk met meerdere huisartsen, zodat hoe huisarts t kan bespreken met zijn/ haar collega's?
Ze weet dus helaas niet waar ik goede hulp kan krijgen. Ik heb nu zelf een doorverwijzing gevraagd voor een niet gecontracteerde ggz. Ik ben benieuwd of ze me kunnen/willen helpen en hoeveel me dat dan gaat kosten (ik heb nog geen duidelijkheid van de verzekeraar).
En dan de keuze of ik het dan ga doen/kan betalen.
Ik ervaar nu zoveel stress en chaos dat me dit echt aanvliegt. Waarom moet ik dit allemaal zelf doen?!
En ik wist dus helemaal niet dat je op meerdere wachtlijsten mocht staan. Als ik dat 8 maanden geleden had geweten….
Goed dat je door blijft zoeken Wizz.
Zodra je duidelijkheid hebt met je verzekeraar en zij wellicht adressen geven, of je krijgt wat van je vorige hulpverleningsplek, kijk dan online. Lees reviews van de praktijk, de therapeut.
Als iemand veel goede reviews krijgt, is dat in ieder geval wel een teken dat meerdere mensen de therapeut prettig vinden.
Maar voor nu even adem halen.
Het is veel…maar het is te doen.
En blijf ook hier schrijven om te kunnen spuien, uiten, een luisterend oor.
Sterkte, je kunt het absoluut.
Nou ik heb nu een intake gehad, maar door vakanties pas in augustus een kennismaking met een (eventuele) behandelaar. Ongecontracteerde zorg, dus dat gaat me waarschijnlijk veel geld kosten. Daar baal ik echt van.
En nog steeds de angst dat ze me alsnog wegsturen na deze kennismaking.
Als mijn vorige zorgverlener geen fouten had gemaakt (en dat hebben ze helaas) en me vervolgens ook goed hadden doorverwezen (ook daar hebben ze grote steken laten vallen), was ik nu niet in deze toestand beland.
Ook mijn huisarts heeft me absoluut niet geholpen, die vond de organisatie die me had doorverwezen verantwoordelijk voor de continuïteit van de zorg. En zij vonden dat de huisarts dit moest doen.
Ik ben wel opgelucht, maar ook heel boos en verdrietig dat het zo ontzettend mis is gelopen.
En durf eigenlijk ook geen hoop te hebben nu
Goed dat de intake is geweest.
Ja lastig als het allemaal lang duurt, er verschillende dingen zijn fout gegaan en niet goed zijn gelopen.
Je hebt een flink uithoudingsvermogen nodig.
Ik hoop enorm dat je een prettige behandelaar krijgt en een klik voelt. Heb je wat informatie of reviews kunnen lezen over wie je krijgt?
Geen reviews kunnen vinden, maar dat zegt volgens mij helemaal niks. De organisatie is ook vrij nieuw.
De therapeut die in eerste instantie alles heeft verkloot bij mij krijgt een ruime 8 op de zorgkaart.
En anderen uit dat team staan er niet eens op. Het hele team krijgt op de zorgkaart (als therapievorm) een zesje. Maar inmiddels zijn alle behandelaren daar vervangen door andere.
De instelling waar ik lang op de wachtlijst stond heeft wel goede reviews, maar die willen me niet eens helpen. En eigenlijk begrijp ik nog steeds niet waarom
Sorry voor de late reaktie,
Ja, inderdaad zeggen reviews lang niet altijd iets.
Heb je een datum voor de kennismakingsgesprek met de behandelaar?
Nou inmiddels heb ik nog niks. De ongecontracteerde zorg kan in zijn. Geheel niet gedeclareerd worden omdat er een fout is gemaakt bij de aanvraag bij de zorgverzekeraar. Deze is onvermurwbaar. Alles zelf betalen is echt teveel.
Dus plan is om dan in Januari maar weer over te stappen en het nogmaals te proberen.
Het gaat heel slecht en ik weet echt niet wat ik nou moet.
Wat vreselijk, die regeltjes en zaken waar je nu niet de energie voor heb. Als het echt heel slecht gaat, zou ik zsm naar de huisarts gaan en zeggen dat je t niet meer trekt. De huisarts kan je doorverwijzen naar de crisisdienst. Die heeft mij indertijd echt goed geholpen met tijdelijk extra medicatie, maar ook een acute dagbehandeling van een aantal weken. Dit was in groepsverband, en geen vervanging van therapie, maar heb er heel veel aan gehad.
Veel sterkte
Ik wil echt geen crisisdienst.
De huisarts is sowieso erg weinig helpend. Schuift steeds zijn verantwoordelijkheid af, vindt dat de doorverwijzer het moet regelen.
De doorverwijzer daar heb ik een conflict mee.
De doorverwijzer is helaas ook dezelfde instelling die de crisisdienst heeft in deze regio. Ik heb vorig jaar kort hulp thuis gehad en werd steeds verweten dat ik te goed was voor deze hulp.
Zolang ik me nog aankleed en mijn haar kam ben ik niet in crisis vond die mevrouw daar.