Rondom 10: tijgermoeders of knuffelmoeders
Wie van jullie heeft Rondom 10 gezien?
Het ging over tijgermoeders en knuffelmoeders. Zoals het op mij overkwam zijn tijgermoeders moeders die de resultaten van hun kinderen belangrijk vinden en de knuffelmoeders zijn "relaxter" m.b.t. de schoolprestaties van hun kinderen.
Persoonlijk vind ik resultaten belangrijk maar niet ten koste van alles. En jullie?
Natuurlijk fio
Die hebben geen tijd om journaal te kijken met hun topbanen.
Tirza
Opleiding vs ontwikkeling
Een goede opleiding en goede algemene ontwikkeling gaan niet 1 op 1 samen. Gemiddeld genomen is het natuurlijk wel zo dat je bij een hogere opleiding vaak wel iets meer meekrijgt van grotere verbanden en dergelijke maar het hoeft niet. Intelligentie meet je ook niet af aan opleiding. Ik heb heel vaak mensen ontmoet die denken dat mijn huwelijk heel onevenwichtig is wat intellectuele vermogens betreft omdat ik een promotie heb gedaan en mijn man niet meer dan lagere school heeft. Dat klopt niet. Ik ben niet slimmer dan mijn man en heb ook geen bredere algemene ontwikkeling. Toch ervaart mijn man het zelf wel als een gebrek dat hij weinig opleiding heeft. Hij heeft wel bij geleerd via cursussen en hij is ook heel tevreden met het werk wat hij doet maar hij ervaart het wel als een gemiste kans en dringt er bij de kinderen dus ook op aan dat ze een goede opleiding volgen. Een goede opleiding draagt wel degelijk bij aan een goede algemene ontwikkeling. Niet 1 op 1 overzetbaar op individuele basis maar het helpt zeker.
Levensgeluk en opleiding hangen ook niet samen. Echter niet kunnen doen wat je eigenlijk zou willen maakt niet gelukkiger. Een 12jarige weet gewoon nog niet wat ie wil in de meeste gevallen en het is echt zonde als die 12jarige er op z’n 16de achterkomt dat wat hij eigenlijk wil nu al bemoeilijkt is door een verkeerde keuze van opleiding. Ik probeer dus ook mijn kinderen zo hoog mogelijk te krijgen en adviseer hun ook om een zo breed mogelijk vakkenpakket te kiezen. Daarnaast is het ook zo dat het steeds moeilijker wordt om zonder diploma ergens te komen. Mijn man heeft door hard werken en wat geluk toch nog best veel kunnen bereiken maar ik vraag me of het tegenwoordig in onze op diploma gerichte maatschappij wel was gelukt. Diploma’s zijn ook aan inflatie onderhevig en je hebt er steeds meer van nodig voor dezelfde positie.
Tijger tot 16 (leren leren)
ik heb mijn kinderen gestimuleerd, geholpen, achter hun veren gezeten tot ze het zelf in handen hadden, Nu hoef ik niet meer om te kijken naar hun schoolse prestaties, doen het nu zelf uitmuntend goed, maar ik ben er heeeeel zeker van dat ze dat niet konden als ik hen niet had leren leren .
Vaak lees ik hier ook van ouders welke weinig tijd hebben voor hun kinderen, liever gaan sporten, zelf cursussen volgen edm, dat zijn geen knuffelaars en ook geen tijgers, er zijn dus duidelijk nog andere 'soorten' ook 'verwaarlozers' ed
ik heb echt veel tijd in hun schoolse studies gestoken, meer dan dat ik soms zelf zin in had, maar ben nu achteraf reuze blij als ik zie hoe mijn kinderen het nu hebben !!
Leeuw
Maar een kind helpen om het leren onder de knie te krijgen is wat anders dan een kind tot het uiterste van zijn kunnen te pushen.
Je hebt maar 24 uur
in een etmaal zitten. Tijd gaat voorbij en kan niet meer ingehaald worden. Tijd indelen is keuzes maken, altijd. Voor iets kiezen betekent altijd andere zaken laten liggen. Zo zal iedere ouder andere keuzes maken. Behalve leren vond ik het bijv ontzettend belangrijk dat er genoeg tijd was om te spelen, vooral voor jonge kinderen vind ik dat zo'n beetje het belangrijkste. En 'lege tijd', zodat ze die leren invullen. Hoe meer je achter zo aanzit, hoe minder ze dat weer kunnen leren. Of zelf tegen consequenties aanlopen, vind het wel jammer dat daar in het algemeen wat minder ruimte voor is. (vastlopen op school bijv.kun je je kinderen bijna niet meer gunnen vandaag de dag) Knuffelen begint een slecht imago te krijgen, en dat vind ik best jammer. Kinderen worden daar ook sterk van, wellicht op een andere manier.
Tijgermoeder kan ook knuffelen
ik zie tegenwoordig vaker moeders welke na hun werk willen sporten, lessen volgen ed terwijl ze nog jonge kinderen in huis hebben, volgens mij is dat een vorm van egocentrisme, kunnen ze in die periode beter zichzelf even wegcijferen en als een tijger ervoor zorgen dat hun kinderen er wat van kunnen maken, met de nodige knuffels erbij. Moeders,vaak in nieuw samengestelde gezinnen, welke ook 'HUN' momenten opeisen en hun ontspanning, en vinden dat hun kinderen dus maar de 'kans' moeten hebben zelf hun weg te vinden, zelf alles uit te dokteren, terwijl moeder haar eigen pleziertjes opzoekt...tja, daar ben ik het dus niet zo mee eens, eerder zielig,
ik glimlach altijd in mijzelf als ik ze zo overtuigd hoor uitroepen hoe belangrijk een kind het allemaal zelf wel weet, nog voor iemand iets gezegd heeft, is natuurlijk wel het gemakkelijkste, steekt het minste korte-termijn energie in 
Nou zeg
"ik zie tegenwoordig vaker moeders welke na hun werk willen sporten, lessen volgen ed terwijl ze nog jonge kinderen in huis hebben, volgens mij is dat een vorm van egocentrisme, kunnen ze in die periode beter zichzelf even wegcijferen en als een tijger ervoor zorgen dat hun kinderen er wat van kunnen maken, met de nodige knuffels erbij."
Ik werk part-time, doe een studie, sport (bittere noodzaak, anders krijg ik overal pijn) en ga ook nog 1 avond in de week zingen. Sommige dingen prop ik in m'n werkdag (tijdens creche-uren) en andere dingen doe ik 's avonds - mijn kind heeft namelijk ook nog een vader!
Ik zie al mijn activiteiten zeker niet als egocentrisme - als ik die dingen NIET doe, ben ik namelijk een vermoeide, chagrijnige moeder. Ik vind het ronduit stuitend om werkende moeders die "ook nog" tijd voor zichzelf nemen zo te omschrijven. Mijn kind is vier dagen per week thuis, en krijgt dan alle aandacht, hoor.
Egocentrisme?
ik werk, sport en ja doe ook leuke dingen voor mijzelf. Dus nu zijn mijn kinderen zielig en ben ik egocentrisch omdat ik mijzelf niet "wegcijfer"?
Mijn kinderen zijn lieve, leuke sociale kinderen die rekening kunnen houden met anderen, Dat is wat ik ze heb geleerd. Oh zo belangrijk in deze individualistische maatschappij. Zij weten dat de aarde niet alleen voor hen draait, dat ze niet moeten oordelen en rekening houden met de behoeften van anderen. Ook leren ze dat vader goed kan strijken, lekker kan koken, actief is in hun sportclub en ze goed kan voorlezen. Wat een waardevolle lessen nietwaar?
En dan je onverholen afkeer over " moeders in nieuw samengestelde gezinnen" vind ik niet zo aardig, Waar blijven de vaders in jouw verhaal?
Bah wat zijn vrouwen toch altijd onvriendelijk over en naar elkaar. Laat me is raden jij bent 'thuisblijfmoeder' ????
Groet, Jennie
Chagrijnig zonder eigen ontspanning?
hi, neen, ik ben geen thuisblijfmoeder, heb 3 kinderen en ga 4 dagen per week uit werken. Maar daarbuiten ben/was ik er steeds voor mijn kinderen, en dan leer ik hen dus ook leren. Mijn man doet terwijl het huishouden en zorgt voor het eten, Zonder mijn inzet ben ik -en ook mijn man- er helemaal zeker van dat ze het niet zo goed en ver op school hadden kunnen doen.
en ik zou ook hen niet zoveel hebben kunnen helpen als we een gebroken gezin zouden geweest zijn, dan had ik ze een aantal dagen per week niet onder mijn tijgers toezicht en kon ik ze dan dus niet bijstaan (een stiefouder zou nooit kunnen geven aan een stiefkind wat een tijgermoeder voor enrergie in haar kind kan/wil steken
Natuurlijk is het wel anders als je jezelf een chagrijn moet noemen als je je avonden niet voor jezelf kan invullen met uitstapjes ed, dan ben je idd geen tijger voor je kinderen, maar toch ook geen knuffel
Wie zich hierdoor aangevallen voelt, tja, ik geef enkel mijn mening, ben blij dat ik de nodige jaren mijn vrije tijd als een knuffelende tijger aan m'n kinderen heb gegeven, nu heb ik ondertussen veel tijd voor mijzelf, en kinderen met een mooi, dik diploma waar ze zelf veel mee kunnen
Leeuw
Weet je, soms loopt het leven gewoon niet hoe je het gewild zou willen hebben, het kan gebeuren dat je inderdaad uit elkaar gaat, maar ook kun je ziek worden, kan er een gezinslid overlijden of zijn er aandoeningen die erg veel aandacht vragen. Dan blijft er soms minder tijd over voor de kinderen dan je wilt.
Zo is het leven.
We zijn naast ouder ook gewoon mens.
Kinderen leren in zulke situaties wel hele wijze lessen weet ik uit ervaring.
Bijvoorbeeld dat het leven verder gaat,dat je kunt genieten ook als het leven je tegenzit.
Als moeder kun je in deze situaties nog steeds op sommige momenten een knuffel moeder of tijgermoeder zijn, misschien wel juist.
Er is zoveel meer in het leven dat een hoge opleiding.
He?
"ik zie tegenwoordig vaker moeders welke na hun werk willen sporten, lessen volgen ed terwijl ze nog jonge kinderen in huis hebben, volgens mij is dat een vorm van egocentrisme, kunnen ze in die periode beter zichzelf even wegcijferen en als een tijger ervoor zorgen dat hun kinderen er wat van kunnen maken, met de nodige knuffels erbij."
Oh foei! een moeder die ook nog sport en studeert! wat vreselijk voor een kind. Dus als moeder moet je je wegcijferen? wat een onzin zeg, je moet voor je kinderen zorgen! maar het een sluit het ander niet uit.
Ik doe veel voor de kinderen, en ik ben er voor ze als moeder, maar ik werk, sport, en studeer ook, dat heet jezelf blijven ontwikkelen, en dat is een prima voorbeeld voor kinderen!
Tess
