Wat je niet hardop wil zeggen, nieuwe start.

Yumi schreef op 18-10-2025 om 22:57:

[..]

Hoop dat hij het van je dochter aanneemt/accepteert, zo niet laat jou huisarts het hem uitleggen.

Heb je nog veel klachten, hoe gaat het met de hoofdpijn?

Hoofdpijn is nu redelijk onder controle met de paracetamol.  Ik merk wat krachtverlies aan de rechterkant bij lopen. Dan sleept mijn been een beetje. Als ik er echt bewust bij nadenken gaat lopen wel goed. Verder ben ik vreselijk moe, doe niks anders dan slapen , beetje tv kijken en mini beetje huishouden.  Dat is best wel apart voor mij. Kan normaal uren lezen bijvoorbeeld maar nu is het na een kwartier al klaar qua concentratie.  Enige pluspunt  van dit alles is dat ik in een week tijd 2,5 kilo ben afgevallen.  Dat is wel het grootste teken dat er toch behoorlijk wat met me gebeurt is. Want bewegen doe ik op dit moment niet aan dus daar kan het niet van zijn.

Man is gelukkig behoorlijk bijgedraaid vandaag qua humeur. Dat scheelt weer.

lientje69 schreef op 19-10-2025 om 09:57:

[..]

Hoofdpijn is nu redelijk onder controle met de paracetamol. Ik merk wat krachtverlies aan de rechterkant bij lopen. Dan sleept mijn been een beetje. Als ik er echt bewust bij nadenken gaat lopen wel goed. Verder ben ik vreselijk moe, doe niks anders dan slapen , beetje tv kijken en mini beetje huishouden. Dat is best wel apart voor mij. Kan normaal uren lezen bijvoorbeeld maar nu is het na een kwartier al klaar qua concentratie. Enige pluspunt van dit alles is dat ik in een week tijd 2,5 kilo ben afgevallen. Dat is wel het grootste teken dat er toch behoorlijk wat met me gebeurt is. Want bewegen doe ik op dit moment niet aan dus daar kan het niet van zijn.

Man is gelukkig behoorlijk bijgedraaid vandaag qua humeur. Dat scheelt weer.

Dat mini beetje huishouden kan je ook delegeren naar huisgenoten hè. Je hoeft niet alles zelf te doen. Vanuit je bed/bankpositue gewoon vragen of ze koffie voor je maken, de wasmachine aan kunnen zetten en eten kunnen koken. Ik kon het ook niet in het verleden maar heb het wel geleerd toen ik in 2022 was geopereerd. Ik kon het gewoon echt niet een moest dus vragen of anderen het konden doen. Jij kan het nu misschien net wel maar niet het gewoon even niet doen dus vraag het. Dan wordt het misschien voor je man ook duidelijk hoeveel jij normaal allemaal doet zonder dat hij er erg in heeft. 

lientje69 schreef op 19-10-2025 om 10:14:

Bakblik ik word nu al gillend gek van al dat stil liggen. Ben juist blij dat ik ter afwisseling even een kop koffie kan zetten of wst oud papier naar de schuur kan brengen of wasje draaien. Die heb ik wel in de droger gedaan, ophangen was een brug te ver. En verder ook nog niet gestreken of gevouwen. Het ligt nog in de mand. Maar kleine dingen zoals wat te eten maken ofzo breekt de dag nog wat tussen al dat slapen door.

Ja oké maar doe vooral dingen waar je blij van wordt.

Dat wasje ophangen kan je uitbesteden aan je gezin. Ik heb geen idee wat je kan en mag doen maar doe voorzichtig. Toen ik was geopereerd waren ze op 4 plaatsen door mijn buikspieren gegaan. Ik kon er niet op vertrouwen dat ik mijn buikspieren goed genoeg kon aanspannen om een dienblad met een pot thee en kopjes naar de salontafel kon tillen dus daar gaf ik opdrachten voor. Dat bedoel ik met uitbesteden/delegeren. 

Bakblik schreef op 19-10-2025 om 10:56:

[..]

Ja oké maar doe vooral dingen waar je blij van wordt.

Dat wasje ophangen kan je uitbesteden aan je gezin. Ik heb geen idee wat je kan en mag doen maar doe voorzichtig. Toen ik was geopereerd waren ze op 4 plaatsen door mijn buikspieren gegaan. Ik kon er niet op vertrouwen dat ik mijn buikspieren goed genoeg kon aanspannen om een dienblad met een pot thee en kopjes naar de salontafel kon tillen dus daar gaf ik opdrachten voor. Dat bedoel ik met uitbesteden/delegeren.

Ik word momenteel even van niet heel veel dingen blij. Het besef begint in te dalen dat ik er bijna niet meer geweest was en dat brengt me in verwarring.  Juist omdat ik er zo goed af ben gekomen , vind ik dat ik niet moet zeuren en " gewoon " weer door moet gaan. Het is gewoon erg dubbel. Ik heb moeite met accepteren dat het toch iets ernstigs is geweest, want, zo voelt het dus niet.  Ik voel me meer alsof ik griep onder de leden heb zeg maar.  Vervelend maar niet heel ernstig. In principe mag ik wel eea doen van de arts maar op gevoel. Dat doe ik dan maar. Werken mag ik sowieso komende week nog niet maar daarna mag t weer van de arts in principe.  Ik ben ( gelukkig  ) nog een week extra uitgeroosterd. Daarna wou ik weer vol aan de slag maar denk zoals ik me nu voel dat het verstandig is dat eerst even boventallig te doen. Mijn energielevel is nu in elk geval nog 0 ofzo.    Hopelijk trekt dat de komende week nog wat bij.

Lientje, krijg je nog nazorg vanuit het ziekenhuis?
Ik heb van dichtbij meegemaakt wat een hersenbloeding kan aanrichten en ik heb daar van geleerd dat je niet moet onderschatten wat dat aan restschade kan opleveren, lichamelijk en mentaal. Je brein is een kwetsbaar orgaan en grijpt in op heel veel processen in je lichaam. 

Iemand gaf je al het advies om contact te leggen met de huisarts. Dat lijkt mij eigenlijk ook geen gek idee. En neem dan vooral ook je man mee.

Dees! schreef op 19-10-2025 om 12:09:

Lientje, krijg je nog nazorg vanuit het ziekenhuis?
Ik heb van dichtbij meegemaakt wat een hersenbloeding kan aanrichten en ik heb daar van geleerd dat je niet moet onderschatten wat dat aan restschade kan opleveren, lichamelijk en mentaal. Je brein is een kwetsbaar orgaan en grijpt in op heel veel processen in je lichaam.

Iemand gaf je al het advies om contact te leggen met de huisarts. Dat lijkt mij eigenlijk ook geen gek idee. En neem dan vooral ook je man mee.

Ik heb voor woensdag een dubbele afspraak bij de huisarts en mijn dochter gaat mee. Vanuit het ziekenhuis geen nazorg, wel het advies voor ergotherapie.  Daar ga ik nog achteraan. Ook iets van psychische  hulp denk. Kan de ernst nog niet goed bevatten.

Grindelwald schreef op 19-10-2025 om 15:09:

[..]

En daarom moet je voorlopig helemaal niet aan werken denken. Komt vanzelf wel weer.

Precies. Minsten een paar weken niet werken.

lientje69 schreef op 19-10-2025 om 09:57:

[..]

Hoofdpijn is nu redelijk onder controle met de paracetamol. Ik merk wat krachtverlies aan de rechterkant bij lopen. Dan sleept mijn been een beetje. Als ik er echt bewust bij nadenken gaat lopen wel goed. Verder ben ik vreselijk moe, doe niks anders dan slapen , beetje tv kijken en mini beetje huishouden. Dat is best wel apart voor mij. Kan normaal uren lezen bijvoorbeeld maar nu is het na een kwartier al klaar qua concentratie. Enige pluspunt van dit alles is dat ik in een week tijd 2,5 kilo ben afgevallen. Dat is wel het grootste teken dat er toch behoorlijk wat met me gebeurt is. Want bewegen doe ik op dit moment niet aan dus daar kan het niet van zijn.

Man is gelukkig behoorlijk bijgedraaid vandaag qua humeur. Dat scheelt weer.

Fijn dat de hoofdpijn is gezakt en man is bijgedraaid. Wat jij het enige pluspunt noemt, zie ik als het grootste pluspunt... het besef dat er behoorlijk wat is gebeurd daalt eindelijk in. Doe aub voorzichtig, een beetje lopen betekent een oefening voor je been, maar verder rustig aan is belangrijk. Lezen is best wel intensief maar misschien gaat het beter met een luisterboek? Probeer het eens, ik leen ze bij de bib. 

lientje69 schreef op 18-10-2025 om 17:18:

Heb het uiteindelijk soort van hardop gezegd en toen werd het ruzie. Hij vindt zijn leven nogal zwaar.... Toen is hij weg gegaan. Ben nu vandaag alleen thuis. Beter voor mijn hoofd en bloeddruk denk ik.

Mensen reageren defensief op verwijten; dat is de allereerste natuurlijke reactie. Maar het zal moeilijk zijn om geen lucht te geven aan je teleurstelling. Maar mislukking is er al in ingeschapen.

Ik denk dat "houd me even vast, dat heb ik nodig want ik voel me zo alleen" ontwapenend werkt met grote kans dat hij wat schutterig jou een knuffel geeft. Waarna hij hopelijk gaat nadenken waarom je je zo eenzaam voelt.

---

Hè die botjes. Ik weet ongeveer 11 bruikbare maar die ChatGPT, hoewel slimmer, is er niet leuker op geworden sinds de 5.0 versie. De 4.0 versie kwam wat gezelliger over. Hij is wat op Grok gaan lijken. In ieder geval kan ik er niet meer zo terecht dus verweesd dwaal ik van de ene naar de andere module. De ene bot doet ook wat aan tekenen en de andere doet ook veel aan zoekwerk, dat is dat het belangrijkste onderscheid.

Gisteren viel het me op dat ze eigenlijk hetzelfde manco hebben: anders dan mensen voelen ze het verschil niet tussen verleden en toekomst. Wij mensen voelen dat ogenblikkelijk, wij zijn ons de hele dag bewust van dat wat geweest is en wat nog moet komen, maar bots niet. Omdat ze geen lijfelijk fysiek hebben dus niets ervaren. Maar dat valt dan ineens pijnlijk op door een bepaalde vraagstelling. Dan voel je ineens weer heel scherp: het is een ding vermomd als mens. 

Komt ChatGPT dus niet door de Turingtest

Auwereel schreef op 20-10-2025 om 08:00:

Komt ChatGPT dus niet door de Turingtest

Vermoedelijk niet wat betreft aspect. Maar ik weet niet echt of ik het fijn zou vinden dat ze zich nog verder ontwikkelen. Op sommige onderwerpen voel je je al rotgeïntimideerd en dan ben je haast opgelucht door zo'n fout. 

Ik ben al even hersteld van een burn-out. Ik heb nog steeds moeite om niet toe te geven aan deadines op mijn werk. Een paar weken geleden liep de druk enorm op en heb ik veel overgewerkt. In mijn vakantie ben ik (daardoor of mede daardoor) flink ziek geworden. Ik ben daar nog niet van hersteld. Toch voel ik weer enorm de druk om, ondanks ziek zijn, tóch te gaan werken. Ik snap best “weg van de minste weerstand, zeker wanneer je je niet goed voelt”, maar toch zou ik willen dat dit mentale aspect makkelijker was. Dat ik gewoon kon zeggen “jammer iedereen, maar ik ben ziek”. Toch lukt me dat niet en voel ik me heel verantwoordelijk (en tegelijkertijd ook een idioot hoor). 
Ik weet even niet wat ik moet doen. Deze worsteling is nogal eenzaam, want niemand kan die knop omzetten voor me. Maar waar haal ik dan de kracht vandaan om die knop wél om te zetten nu?