Wat doe je als je (en passant) ziet dat iemand een kind slecht behandelt?
Ik moet dit even kwijt want ik heb er een beetje buikpijn van.
Was vanmiddag op de fiets onderweg toen ik langs een wandelpad een kinderwagen met huilend kind erin zag staan. Denk een jaar of 1/1,5. Een stukje ervoor liep een vrouw weg van de wagen zonder om te kijken. Ik bleef staan omdat ik niet wist of de vrouw nu bij het kind hoorde. Verder was er niemand in de buurt, maar zij liep daar alsof ze er niets mee te maken had. Iemand anders die langs fietste kwam ook al terug, maar fietste weer door toen de vrouw zich plotseling omdraaide en terug kwam lopen.
Ik fietste een klein stukje verder maar bleef verderop uit het zicht staan, omdat ik wilde zien wat er gebeurde. De vrouw begon tegen het kind te praten, op een boze/indringende toon in een taal die ik niet verstond. Kind bleef natuurlijk huilen en ze deed niks om het te troosten. Toen er even niemand langs kwam gaf ze een paar keer achter elkaar een duw tegen de wagen waarbij ze maar boos bleef praten/roepen. Het kind nog meer overstuur. Toen ben ik weer naar haar terug gefietst. Ze begon ondertussen te lopen met de wagen. Ik heb haar toen aangesproken, gevraagd of het goed ging met haar. Gezegd dat haar kind nog maar klein was en er niets aan kon doen dat het huilde. Of ze alsjeblieft goed voor haar kind wilde zorgen.
Ze gaf niet echt antwoord maar keek me wel aan en knikte steeds terwijl ze met ontwijkende houding door bleef lopen. Ik weet niet of ze me echt verstond. Ik fietste toen toch maar door en toen ik nog een keer achterom keek stond ze weer stil en praatte tegen het kind terwijl ze het de wangen afveegde.
Nu weet ik niet of ik nog meer had moeten doen. Ik moet steeds denken aan dat arme kind. Had ik een eindje mee moeten lopen? Iets anders moeten zeggen/doen? Wat hadden jullie gedaan in mijn plaats?
Maar ohohoh wat heb ik een enorme hekel aan rollende ogen en elkaar veelbetekenend aankijkende omstanders. Ik snap echt de functie wel maar nee, echt niet.
Hoewel het heel soms wel zinnig kan zijn om even te peilen hoe mede omstanders erin staan.
Maar pppff ik heb doorgaans meer last van de ogen die me zoeken bij ‘ongewenst’ gedrag dan van het ongewenste gedrag zelf. Bah.
En to, ik denk dat ik net als jij had gereageerd. En dat ik achteraf wellicht bedacht had eigenlijk meer te hebben willen doen.
Maar je bent natuurlijk ook overdonderd door zo’n situatie.
En dat je misschien een beetje miskleunt bij het (respectvol!) aanspreken van een vreemde dat zij nu eenmaal zo. Dat is toch ook geen ramp.
Ies schreef op 07-11-2025 om 12:21:
Maar ohohoh wat heb ik een enorme hekel aan rollende ogen en elkaar veelbetekenend aankijkende omstanders. Ik snap echt de functie wel maar nee, echt niet.
Hoewel het heel soms wel zinnig kan zijn om even te peilen hoe mede omstanders erin staan.
Maar pppff ik heb doorgaans meer last van de ogen die me zoeken bij ‘ongewenst’ gedrag dan van het ongewenste gedrag zelf. Bah.
Dit. Vandaag was er een kindje zo aan het huilen en driftkikkeren in de supermarkt. En deze moeder bleef rustig. Die had niks gehad aan rollende ogen. Meer aan een bemoedigende glimlach
Schoondochter schreef op 07-11-2025 om 12:17:
[..]
Je poneert een algemene stelling, niet gek dat mensen die zich daar niet herkennen reageren dan toch?
Dit topic gaat over volwassenen die zich in het openbaar misdragen naar hun kind toe. Daar ging mijn opmerking over.
Poezie schreef op 07-11-2025 om 14:04:
[..]
Dit topic gaat over volwassenen die zich in het openbaar misdragen naar hun kind toe. Daar ging mijn opmerking over.
Hangt ervan wat je als misdragen ziet en of je het hele verhaal kent. Niet alle ouders praktiseren gentle parenting. Vind het sowieso nogal vreemd om ouders die je verder niet kent aan te spreken op hun opvoeding of tegen hun peuter te gaan praten.
Nick90 schreef op 07-11-2025 om 15:03:
[..]
Hangt ervan wat je als misdragen ziet en of je het hele verhaal kent. Niet alle ouders praktiseren gentle parenting. Vind het sowieso nogal vreemd om ouders die je verder niet kent aan te spreken op hun opvoeding of tegen hun peuter te gaan praten.
Ook zonder gentle parenting zijn sommige dingen natuurlijk gewoon not done.
rionyriony schreef op 07-11-2025 om 07:38:
Dat hangt van mijn beoordeling af. Je ziet weleens in supermarkten kinderen die gillen en schreeuwen en dat hun moeder hen niet kan beheersen en dat kind dat weet dus die drijft zijn zin door. Hoewel ik de situatie van beide kanten begrijp ben ik zelf ook een partij die er last van heeft. Want dat doet pijn aan mijn kop. Dus mijn beoordeling is altijd gekleurd.
Ik houd een eventuele reactie van mijn kant dus liefst zo afstandelijk mogelijk. Ik schud mijn hoofd, zucht, rol met mijn ogen, wissel blikken met omstanders. Ik weet dat moeders gewone mensen zijn, en dat een kind ook wel een psychische bluts kan oplopen tijdens zijn jeugd. Maar dat moeders spijt kunnen hebben en kinderen begrip krijgen voor ma en dat alles meestal goed komt als iedereen ouder wordt. Ik denk dat minder expliciete reacties ook nut kunnen hebben, want een moeder die uit haar plaat gaat is onzeker dus als ze onbehagen en afkeuring ziet dan zal dat onaangenaam zijn en ze zal de toestand heroverwegen.
Mocht het uit de hand lopen dan zou ik misschien persoonlijker worden. Als er een stuk hout bij geïntroduceerd wordt of ik moet vrezen voor uit de kom gedraaide armpjes e.d. Maar dan is iemand al ver weg. Ik heb dat nog nooit eerder gezien. Ik houd me eerder bezig met mijn eigen trommelvliezen.Laatst stond er een kind op een fatbike vóór me bij de kassa (Action) en daar was kennelijk geen protocol voor want de verkoopster zei alleen dat dat niet de bedoeling was. Later nam ze dat zelfs aarzelend terug, vermoedelijk uit angst. Nee, dat wist dat kind ook wel maar die probeerde de regels naar zijn hand te zetten.
Goh, lief van je. Dan heb ik nog liever dat mensen 'advies' geven dan dat ze zo non-verbaal theatraal gaan tonen dat ze vinden dat ik/mijn kind het verkeerd doen. Peuters hebben soms driftbuien. De ene peuter is temperamentvoller dan de andere. En zo ook de ouders. Daar heb je als ouders weinig aan 'te beheersen'. Als je zo veel last hebt van de peuter kies je een ander gangpad. Als je iets wil doen dan biedt je de ouder steun. Maar erbij gaan staan zuchten en ogen rollen, werkelijk. En dan ook nog denken dat de moeder iets gaat heroverwegen door jouw aso gedrag. Ik denk het niet. Hoogstens wordt ze nog ongemakkelijker dan ze al was. (bij jullie trouwens nooit vaders met gillende kindjes? Of is het dan alsnog de schuld van de moeder?)
Meesje schreef op 07-11-2025 om 19:31:
[..]
Goh, lief van je. Dan heb ik nog liever dat mensen 'advies' geven dan dat ze zo non-verbaal theatraal gaan tonen dat ze vinden dat ik/mijn kind het verkeerd doen. Peuters hebben soms driftbuien. De ene peuter is temperamentvoller dan de andere. En zo ook de ouders. Daar heb je als ouders weinig aan 'te beheersen'. Als je zo veel last hebt van de peuter kies je een ander gangpad. Als je iets wil doen dan biedt je de ouder steun. Maar erbij gaan staan zuchten en ogen rollen, werkelijk. En dan ook nog denken dat de moeder iets gaat heroverwegen door jouw aso gedrag. Ik denk het niet. Hoogstens wordt ze nog ongemakkelijker dan ze al was. (bij jullie trouwens nooit vaders met gillende kindjes? Of is het dan alsnog de schuld van de moeder?)
Bij mij wel, naast me bij de kassa, een vader met 2 gillende en huilende kindjes, die zelf rolde met zijn ogen. Ik lachte en zei, ook dit gaat weer over en ging door met mijn boodschappen scannen. Vraagt vader aan zijn kinderen, zien jullie die mevrouw, die wordt heel boos als jullie nu niet ophouden. Raadt eens wie er zich ongemakkelijk voelde? Ben met mijn rug naar hem toe gaan staan en zo snel mogelijk verdwenen. Belachelijk om mij als boeman te gebruiken, sukkel.
Je hoopt altijd maar dat mensen verstandig handelen. De opvoedingsstijl van ouders bediscussiëren in aanwezigheid van een kind is niet verstandig.
De situatie zie ik als volgt: immigrantenmoeder heeft het moeilijk. Vreemd land, andere gewoonten. Vandaag was het kind lastig, kind voelt namelijk aan dat haar moeder, die haar rots in de branding zou moeten zijn, labiel is en gaat daar buitengewoon onrustig op reageren, waardoor de moeder nog meer aangeslagen raakt. Moeder verliest het van de stress en na de zoveelste huil- en schreeuwpartij kiest ze in haar wanhoop een wat stomme methode: ze denkt "als ik nou wegloop dan ervaart kind dat als een straf en dan krijgt hij spijt! Dat zal 'm leren!".
Had ze dat af kunnen maken, dat had ze geleerd dat dat niet zou werken en had ze gelaten het nog meer over de rooie geraakte kind krijsend en wel mee naar huis genomen, maar er komt iemand aan die met ma gaat praten. Nou altijd interessant zo'n nieuw persoon en kind zwijgt pardoes om met grote ogen die nieuwe mevrouw te gaan bekijken.
Immigrantenmevrouw denkt: ik ben in een vreemd land dus ik zal maar beleefd zijn en knikt maar van ja. Ja natuurlijk ben ik goed voor mijn kind. Raar.
Ik denk dat je erg voorzichtig moet zijn met interventie en niet bij alles wat jij als verkeerd ziet meteen van leer moet trekken. Veel dingen moet je eerst verkeerd doen om daaruit te ervaren hoe je het wel goed moet doen. Je moet ieder zijn eigen leerproces gunnen.
En of kinderrechters altijd de wijsheid in pacht hebben? Vraag dat maar aan de slachtoffers van Jeugdzorg.
rionyriony schreef op 08-11-2025 om 05:38:
Je hoopt altijd maar dat mensen verstandig handelen. De opvoedingsstijl van ouders bediscussiëren in aanwezigheid van een kind is niet verstandig.
De situatie zie ik als volgt: immigrantenmoeder heeft het moeilijk. Vreemd land, andere gewoonten. Vandaag was het kind lastig, kind voelt namelijk aan dat haar moeder, die haar rots in de branding zou moeten zijn, labiel is en gaat daar buitengewoon onrustig op reageren, waardoor de moeder nog meer aangeslagen raakt. Moeder verliest het van de stress en na de zoveelste huil- en schreeuwpartij kiest ze in haar wanhoop een wat stomme methode: ze denkt "als ik nou wegloop dan ervaart kind dat als een straf en dan krijgt hij spijt! Dat zal 'm leren!".
Had ze dat af kunnen maken, dat had ze geleerd dat dat niet zou werken en had ze gelaten het nog meer over de rooie geraakte kind krijsend en wel mee naar huis genomen, maar er komt iemand aan die met ma gaat praten. Nou altijd interessant zo'n nieuw persoon en kind zwijgt pardoes om met grote ogen die nieuwe mevrouw te gaan bekijken.
Immigrantenmevrouw denkt: ik ben in een vreemd land dus ik zal maar beleefd zijn en knikt maar van ja. Ja natuurlijk ben ik goed voor mijn kind. Raar.
Ik denk dat je erg voorzichtig moet zijn met interventie en niet bij alles wat jij als verkeerd ziet meteen van leer moet trekken. Veel dingen moet je eerst verkeerd doen om daaruit te ervaren hoe je het wel goed moet doen. Je moet ieder zijn eigen leerproces gunnen.
En of kinderrechters altijd de wijsheid in pacht hebben? Vraag dat maar aan de slachtoffers van Jeugdzorg.
Je hebt hier een mooi verhaal neergetypt maar gezien jij er niet bij was kan het verhaal ook heel anders in elkaar steken.
Poezie schreef op 08-11-2025 om 08:04:
[..]
Je hebt hier een mooi verhaal neergetypt maar gezien jij er niet bij was kan het verhaal ook heel anders in elkaar steken.
Inderdaad. Ik moet dit soort dingen ook niet op een forum zetten. Je krijgt nou eenmaal nooit precies de situatie overgebracht zoals die was.
Het is altijd makkelijk oordelen vanaf de zijlijn. Je weet nooit wat er eerder is gebeurd. Als ouder kun je al door de grond zakken als kind zich niet weet te gedragen in het openbaar en gaat krijsen. Misschien heeft kind een rotdag en/of is het moe en is het al de hele dag feest. Mensen kunnen je dan echt zo aangapen. Heel vervelend. En als ouder reageer je dan ook gelaten en wellicht dan soms ook op een net verkeerde manier toe naar het kind. Allemaal heel menselijk zeker als mensen je zo aangapen en hun oordeel al meteen klaar hebben. Laat staan dat ze er wat over hadden gezegd. Brr. Dat was dan helemaal ongemakkelijk geweest. Ik zou voorzichtig ermee zijn om mensen er zomaar op aan te spreken, tenzij het echt om keiharde mishandeling gaat. Alleen dan zou ik ook ingrijpen.
Desideria schreef op 07-11-2025 om 08:09:
Je hebt het goed gedaan, TO. Aanspreken alleen al kan tot een besef hebben geleid of iig even de focus van de moeder op het kind hebben gelegd.
Ikzelf heb een ervaring gehad met een nare situatie bij een supermarkt waar ik nog vaak aan terugdenk. Een peuter werd daar door vader en oma keihard schreeuwend op haar plek gezet. Het kind was over de rooie door iets en vader en oma vonden het nogal knap van zichzelf dat ze het met woorden aanpakte ipv fysiek, dat werd duidelijk toen ze 'normaal had je nu al een pak rammel gekregen, maar we hebben net geleerd dat dat niet meer mag!!!' schreeuwden.
Ik kon het niet aanzien en ben voorbij de kassa gelopen en ben tussen het kind en de verzorgers gaan staan, heb gezegd dat dit absoluut niet de manier was om op te voeden en gevraagd of ze zich konden voorstellen hoe onveilig dit kind zich moest voelen. Ze trokken zich er volledig niks van aan, richten zich helemaal op mij waarna ik me heb omgedraaid en het meisje op ooghoogte heb verteld dat wat er nu gebeurde niet normaal was, dat grote mensen niet zo zouden moeten schreeuwen tegen haar en dat er ooit een dag komt dat ze dit niet meer hoeft te pikken en er zelf iets tegen kon doen.
Omdat die vader erg verbaal naar mij werd heb ik toen ik terugliep naar de kassa nog geschreeuwd dat dit gedrag 'hier dus niet gepikt werd' en dat alles op beeld stond voor de politie (alsof het mijn appie was) en m'n boodschappen afgerekend. Trillend van woede wel.
Toen ik bij de auto aankwam waren de mensen al weg en kwam er een vrouw op me af gefietst. Het bleek een kinderrechter te zijn die me bedankte voor wat ik had gedaan. Het was misschien niks en het waren maar woorden, maar ik had het meisje misschien een flintertje vertrouwen in de mens teruggegeven, vertrouwen dat veel kinderen wanneer zij ze ziet, volledig kwijt waren.
Ik denk hier nog zó vaak aan terug, het zit helemaal in mn systeem. Elke keer als ik bij de supermarkt ben en een kind hoor huilen sta ik op scherp, zoveel indruk heeft het gemaakt.
Dus jij gooit nog een schepje boven op een toch al stressvolle situatie door ook te gaan schreeuwen?
