Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
Friezinnetje schreef op 04-02-2025 om 21:55:
Vrouw92, wat vervelend zeg, dat je wat een terugval hebt. Lukt het evt ook om nog 1 of 2 dagen vrij te nemen? Weet niet of dit zomaar kan bij je werk. En anders zou ik een gesprek aanvragen met je leidinggevende, en het haar proberen uit te leggen. Zij is, als ik het goed begrijp, wel op de hoogte van je Autisme.
Iedereen is op de hoogte van mijn autisme, maar het is niet voor iedereen makkelijk ermee om te gaan. Het was wederom een pittige week. Een dag of meer vrij nemen is niet mogelijk en voor mij ook niet de oplossing. Gelukkig heb ik echt een hele fijne leidinggevende die mij goed kent. De mist is ondertussen wat opgetrokken, maar het was wederom een hele pittige week met veel emoties.
vrouw92 schreef op 09-02-2025 om 19:51:
[..]
Iedereen is op de hoogte van mijn autisme, maar het is niet voor iedereen makkelijk ermee om te gaan. Het was wederom een pittige week. Een dag of meer vrij nemen is niet mogelijk en voor mij ook niet de oplossing. Gelukkig heb ik echt een hele fijne leidinggevende die mij goed kent. De mist is ondertussen wat opgetrokken, maar het was wederom een hele pittige week met veel emoties.
Fijn dat het weer wat beter gaat en dat je een fijne leidinggevende hebt.
Dat je soms beslissingen moet ndmen die je eigenlijk niet wilt terwijl je weet dat het toch beter is om het wel te doen.
Van een afstand te zien hoe een vroegere vriendin steeds verder wegzakt in het drijfzand. Ik heb haar gewaarschuwd, maar ze denkt dat het allemaal wel meevalt, nog altijd even koppig als vroeger. Ik weet alleen dat het NIET meevalt, ik ken meerdere mensen die dat pad ook hebben bewandeld en er uiteindelijk flink beschadigd door zijn geraakt. En ik gun haar zoveel beter...
Van het nieuws van m'n zus; haar relatie is uit en ik vind het zo jammer 
Hij is echt heel leuk en raakte steeds meer op hem gesteld.. Het werkte niet samen, al zijn ze wel echt gek op elkaar nog. Zo verdrietig!
Vanochtend weer afscheid genomen van een vrouw uit mijn fydio-fit groepje. Met mijn oude mensen kwaal zit ik al 10 jaar in zo'n groepje waar mensen komen "sporten" als voorbereiding op een operatie en dan na de operatie komen ze revalideren. Ik word voorlopig nog niet geopereerd maar heb wel vast bij de oefeningen.
In de afgelopen 2 jaar is de en na de ander ernstig ziek en komt te overlijden. Vanochtend koffie met gebak om dag te zeggen tegen weer iemand die ernstig ziek blijkt te zijn. Vanwege haar hoge leeftijd geen behandeling meer, omdat de kans op genezing heel klein is.
Zo moeilijk te begrijpen, ze zag er nog zo goed uit en straaldee nog zoveel levenslust uit.......
Op termijn weer een uitvaart😥
Van de mist in mijn hoofd.
van mijn schoonzusje. Ze heeft al een tijdje last van moeilijk uit woorden komen, vergeetachtigheid. Begin okt een hartstilstand gekregen, waar ze nog herstellende van is. Voor de vergeetachtigheid en het moeilijk uit woorden komen zijn al wat onderzoeken gedaan, maar komt niets uit. Toch lijkt het erg op dementie/alzheimer, maar dit kunnen ze niet uit die onderzoeken halen. Zou naar A'dam naar het zkh maar afspraak is 3 weken verzet. Ze is bijna 57 jaar, kan nog niet aan het werk. Ik hoop zo dat het wat anders, waar ze iets aan kunnen doen, maar ik vrees toch dat het dementie is.
Van een situatie op het werk. Ik ben iemand die alles aanpakt en zich altijd meer dan 100% geeft maar had gisteren een stank voor dank gevoel. Als het echt zo gaat gebeuren hebben ze aan mij voortaan iemand die alleen precies doet wat moet zonder dat stapje extra.
Ik zit in een emotionele flow, de tranen stromen vanavond, mijn gevoelens gaan alle kanten op. Mijn gezondheid lijkt weer in een dip te zitten, een verwijzing die alles (weer) op zijn kop zet. Aan de andere kant een foto van het gezin van een van mijn kinderen, waarin het plezier dat ze samen hebben me toelacht. Het nieuws dat binnenkomt met de boodschap dat veiligheid, steeds meer een droom lijkt te zijn, van een wereld die er niet meer is. Waar is de tijd gebleven waarin het leven me toelachte? Dacht dat ik mijn tranen al vergoten had...🥲
Yumi schreef op 02-03-2025 om 00:22:
Ik zit in een emotionele flow, de tranen stromen vanavond, mijn gevoelens gaan alle kanten op. Mijn gezondheid lijkt weer in een dip te zitten, een verwijzing die alles (weer) op zijn kop zet. Aan de andere kant een foto van het gezin van een van mijn kinderen, waarin het plezier dat ze samen hebben me toelacht. Het nieuws dat binnenkomt met de boodschap dat veiligheid, steeds meer een droom lijkt te zijn, van een wereld die er niet meer is. Waar is de tijd gebleven waarin het leven me toelachte? Dacht dat ik mijn tranen al vergoten had...🥲
Dikke knuffel van mij 
Yumi schreef op 02-03-2025 om 00:22:
Ik zit in een emotionele flow, de tranen stromen vanavond, mijn gevoelens gaan alle kanten op. Mijn gezondheid lijkt weer in een dip te zitten, een verwijzing die alles (weer) op zijn kop zet. Aan de andere kant een foto van het gezin van een van mijn kinderen, waarin het plezier dat ze samen hebben me toelacht. Het nieuws dat binnenkomt met de boodschap dat veiligheid, steeds meer een droom lijkt te zijn, van een wereld die er niet meer is. Waar is de tijd gebleven waarin het leven me toelachte? Dacht dat ik mijn tranen al vergoten had...🥲
Ah Yumi...
Yumi
Hier ook moeilijk. Een dochter van iemand die ik ken is gisteren seksueel misbruikt. Dat triggerde eea bij mij. De rechtzaak van onze dochter is aanstaande en bij mij vloeiden de tranen ook na het horen van dit nieuws. Ik weet exact hoe deze moeder zich nu voelt...
Yumi schreef op 02-03-2025 om 00:22:
Ik zit in een emotionele flow, de tranen stromen vanavond, mijn gevoelens gaan alle kanten op. Mijn gezondheid lijkt weer in een dip te zitten, een verwijzing die alles (weer) op zijn kop zet. Aan de andere kant een foto van het gezin van een van mijn kinderen, waarin het plezier dat ze samen hebben me toelacht. Het nieuws dat binnenkomt met de boodschap dat veiligheid, steeds meer een droom lijkt te zijn, van een wereld die er niet meer is. Waar is de tijd gebleven waarin het leven me toelachte? Dacht dat ik mijn tranen al vergoten had...🥲
lientje69 schreef op 02-03-2025 om 12:06:
Yumi
Hier ook moeilijk. Een dochter van iemand die ik ken is gisteren seksueel misbruikt. Dat triggerde eea bij mij. De rechtzaak van onze dochter is aanstaande en bij mij vloeiden de tranen ook na het horen van dit nieuws. Ik weet exact hoe deze moeder zich nu voelt...
Een knuffel voor iedereen