Waar heb jij je vandaag aan geërgerd? (Gesloten)
Omdat ik het niet vind passen in het 'Wat wil je niet hardop zeggen' topic, heb ik een lekker klaagtopic aangemaakt.
Waar heb jij je vandaag aan geërgerd?
Fietser die hun hand niet uitsteken bij het afslaan, mensen die zomaar oversteken zonder te kijken of er verkeer aan komt? Of gewoon met het verkeerde been uit bed gestapt?
Alle ergenissen zijn welkom!
Peen schreef op 17-01-2022 om 18:22:
Geen ergernis, maar ik moet het ergens kwijt: binnen een week ken ik nu al 3 mensen die zijn overleden aan Covid en nu is het 2 jarig kindje van een collega ernstig ziek opgenomen. Pffff, ik merk persoonlijk dus niet dat omikron minder ziekmakend is
Pfff heftig zeg… Mijn jongste van tien heeft ook Corona. Ze is er ook goed ziek van… en zo kak dat ze bij haar vader is en ik haar niet kan knuffelen.
Wat onwijs naar, SuzyQFive. Knuffel voor jou.
Een zeer egoïstische en verwende ergernis: werd vandaag veertig en schoonmoeder was de enige die voor een cadeautje had gezorgd.
Geef niet veel om mijn verjaardag, maar het wrong toch een beetje vandaag.
Valdemar schreef op 17-01-2022 om 23:25:
Een zeer egoïstische en verwende ergernis: werd vandaag veertig en schoonmoeder was de enige die voor een cadeautje had gezorgd.
Geef niet veel om mijn verjaardag, maar het wrong toch een beetje vandaag.
Op de valreep: van harte gefeliciteerd met je 40e verjaardag!
niet_rechts schreef op 17-01-2022 om 23:35:
[..]
Op de valreep: van harte gefeliciteerd met je 40e verjaardag!
Toch bedankt.
Valdemar schreef op 17-01-2022 om 23:25:
Een zeer egoïstische en verwende ergernis: werd vandaag veertig en schoonmoeder was de enige die voor een cadeautje had gezorgd.
Geef niet veel om mijn verjaardag, maar het wrong toch een beetje vandaag.
Gefeliciteerd. Wel lullig dat je eigen ouders en vriendin 't vergeten zijn.
Valdemar schreef op 17-01-2022 om 23:25:
Een zeer egoïstische en verwende ergernis: werd vandaag veertig en schoonmoeder was de enige die voor een cadeautje had gezorgd.
Geef niet veel om mijn verjaardag, maar het wrong toch een beetje vandaag.
Nog gefeliciteerd
Alsnog gefeliciteerd Valdemar! Niet veel om je verjaardag geven is iets anders dan het helemaal maar vergeten.
Van harte Valdemar!
Peen en Dorestad, wat ontzettend heftig! Sterkte.
En SuzyQ, zo naar dat je er nu even niet zo voor je kind kunt zijn als je zou willen. Hopelijk knapt ze snel weer op en kun je haar weer zien!
dat ik zo verdomde klaar ben met mijn long covid.
Eind november 2 dagen lamlemdig van een virusje en mijn energie kreeg meteen een optater.
Sinds kerst slaap ik bagger, nog meer optaters.
3 dagen ziek en een week herstellen van mijn prik, boemboemboem, optater, optater, optater.
En inmiddels zit ik voor de derde keer in de fase dat ik vlink moet bijkomen na het doen van een klein afwasje. Eind november dacht ik nog dat ik rond deze tijd wel weer halve uurtjes kon gaan werken. En jep, zelfs naar een half uur per dag keek ik uit. Dat voelde als een overwinning.
Tegen iedereen beweer ik dat ik vast weer sprongen ga maken als ik weer goed ga slapen. Maar wanneer is dat? Normaliter helpt een korte periode elke 3 dagen een temazepam, om uit die vicieuze cirkel te komen. Maar nu merk ik er niks van.
En daarbij weet ik inmiddels ook niet meer of dat energiegebrek nog steeds door dat virusje komt, die prik of toch vooral die slechte nachten. Of dat het vooral weer een zware terugslag is.
En ik voel me kut en ben het zwaar zat en zou het liefst een potje zwaar gaan lopen janken, maar het kutte is. Daarvan moet ik dan ook een paar uur bijkomen terwijl ik al moe ben van de halve afwas die ik ner heb gedaan en ik vandaag ook nog fysio heb.
En normaal hou ik me groot, maar nu gooi ik het er gewoon allemaal even uit. Ik zit al 9 maanden thuis, iedereen verheugt zich op alles wat er open gaat en ik... Ik voel me kut, want het confronteert met alles dat ik niet kan. Alsof ik weer aan het begin sta 😡😭
En morgen ben ik vast weer mijn positieve zelf, maar vandaag gewoon even niet 
Lollypopje schreef op 18-01-2022 om 13:26:
dat ik zo verdomde klaar ben met mijn long covid.
Eind november 2 dagen lamlemdig van een virusje en mijn energie kreeg meteen een optater.
Sinds kerst slaap ik bagger, nog meer optaters.
3 dagen ziek en een week herstellen van mijn prik, boemboemboem, optater, optater, optater.
En inmiddels zit ik voor de derde keer in de fase dat ik vlink moet bijkomen na het doen van een klein afwasje. Eind november dacht ik nog dat ik rond deze tijd wel weer halve uurtjes kon gaan werken. En jep, zelfs naar een half uur per dag keek ik uit. Dat voelde als een overwinning.
Tegen iedereen beweer ik dat ik vast weer sprongen ga maken als ik weer goed ga slapen. Maar wanneer is dat? Normaliter helpt een korte periode elke 3 dagen een temazepam, om uit die vicieuze cirkel te komen. Maar nu merk ik er niks van.
En daarbij weet ik inmiddels ook niet meer of dat energiegebrek nog steeds door dat virusje komt, die prik of toch vooral die slechte nachten.
En ik voel me kut en ben het zwaar zat en zou het liefst een potje zwaar gaan lopen janken, maar het kutte is. Daarvan moet ik dan ook een paar uur bijkomen terwijl ik al moe ben van de halve afwas die ik ner heb gedaan en ik vandaag ook nog fysio heb.
En normaal hou ik me groot, maar nu gooi ik het er gewoon allemaal even uit. Ik zit al 9 maanden thuis, iedereen verheugt zich op alles wat er open gaat en ik... Ik voel me kut, want het confronteert met alles dat ik niet kan. Alsof ik weer aan het begin sta 😡😭
En morgen ben ik vast weer mijn positieve zelf, maar vandaag gewoon even niet
Ach Lollypopje, wat ontzettend rot voor je! Heel goed dat je het er even uitgooit! Sterkte en een virtuele knuffel voor jou!
Jeetje Lollypop, wat heftig zeg! Dikke 
voor jou.
Een dikke knuffel voor jou Lollypopje. Je hoeft niet altijd sterk te zijn
Ik zit ook in de baalmodus. Vandaag besefte ik dat ik in mijn ogen weer niet goed genoeg ben of het niet goed genoeg doe in mijn ogen. Ik projecteer dat gevoel op de ander en denk dat de ander dat van mij vind (maar niet uit). Wanneer leer ik mezelf nou eens te nemen zoals ik ben 😞