Brachiosaurus schreef op 11-06-2025 om 11:31:
Ik ben ook erg gepest, vanaf groep 2 tot de 2e van de middelbare.
Leraren hebben mij altijd in de kou laten staan. -De keer dat ik een pester sloeg, die mij nota bene in een hoekje gedrukt had om te knijpen schoppen en slaan, kreeg ik straf.
Of de keer dat ik een meisje uitschold nadat ze me een boek op mijn hoofd gooide, ik kreeg straf.
Ik heb er veel aan overgehouden. Sowieso qua zelfvertrouwen, dat bestond heel lang niet. Maar ook qua vertrouwen in personen die je zouden moeten helpen, vroeger volwassenen zoals docenten, of oudere familie. Ik vertrouw nog steeds niet snel iemand.
Ja dat precies
En ik voel me, ondanks mijn nu goede sociale leven, en werk, en prachtig gezin, nog vaak ondergeschikt aan anderen, en minderwaardig en ben 53
En ik heb dus nooit een onbezorgde jeugd gehad, dat kan ik nooit meer opnieuw doen
Miepjecody schreef op 11-06-2025 om 11:38:
En ik heb dus nooit een onbezorgde jeugd gehad, dat kan ik nooit meer opnieuw doen
Aan de andere kant wil ik daar zelf niet te veel over dwalen. Voor mij was mijn jeugd niet perfect, maar het had ook een stuk erger gekund. Daarnaast probeer ik blij dat zijn met de dingen die ik tegenwoordig heb. Ik wil mij niet meer verdrietig voelen over mijn jeugd. En ik denk dat het gezond is als men dat hoofdstuk kan afsluiten.
boomhugger92 schreef op 11-06-2025 om 13:07:
[..]
Aan de andere kant wil ik daar zelf niet te veel over dwalen. Voor mij was mijn jeugd niet perfect, maar het had ook een stuk erger gekund. Daarnaast probeer ik blij dat zijn met de dingen die ik tegenwoordig heb. Ik wil mij niet meer verdrietig voelen over mijn jeugd. En ik denk dat het gezond is als men dat hoofdstuk kan afsluiten.
Ik voel mij ook niet meer verdrietig over mijn jaren op de lagere school. Ik heb een leuke middelbare schooltijd gehad, en leuke studietijd en nu heb ik een fijn gezin.
En toch......
Ineens is het nare gevoel er weer als ik in het schoolgebouw (waar alles gebeurde) moet zijn voor voor het werk dat ik doe.
Als ik nu getuige ben van pestgedrag tussen leerlingen tijdens mijn vrijwilligerswerk. Twee weken geleden de docenten aangesproken over het buitensluiten wat ik al 4x zag gebeuren. Ze zouden er eens op letten. Vandaag waren die meisjes allebei ziek, ze zijn vaak ziek........
Misschien moet het team er toch eens iets mee doen.
boomhugger92 schreef op 11-06-2025 om 13:07:
[..]
Aan de andere kant wil ik daar zelf niet te veel over dwalen. Voor mij was mijn jeugd niet perfect, maar het had ook een stuk erger gekund. Daarnaast probeer ik blij dat zijn met de dingen die ik tegenwoordig heb. Ik wil mij niet meer verdrietig voelen over mijn jeugd. En ik denk dat het gezond is als men dat hoofdstuk kan afsluiten.
Nou ik ben ook nog jaren misbruikt door mijn broer. En nog meer ellende
Dat laat je niet zomaar los
Auwereel schreef op 10-06-2025 om 18:25:
Ik ben op de basisschool en middelbare gepest, soms mocht ik meedoen en dan weer niet. Ik was erg dik (dat was toen zeldzamer dan tegenwoordig), kon niet goed mee met gym, of renspelletjes, en kon wel goed leren, dus dat was waarschijnlijk de reden dat ik er vaak uit lag.
Toen jaaaren later ( ik ben van eind jaren zestig) Facebook opkwam, werd één van mijn vriendinnen/pesters die me met regelmaat als een baksteen liet vallen een connectie. Op een gegeven moment vroeg ze mij waarom ik haar vroeger zo pestte. Omdat ze zeer onaangenaam kon worden als je haar tegensprak, heb ik dat maar laten zitten. Ik vraag me oprecht af, hoe komt het dat zij mij zo pestte, maar van mening is dat ik haar pestte.
Vroege tekenen van Narcisme in haar jeugd en nu in volwassenheid wordt je weer gegaslight door diezelfde pester, omdat het precies andersom is: jij werd gepest.
Gewoon denken; je bent niet goed in je bovenkamer!
En een mail terugsturen dat ze zich even na moer laten kijken. En dat jij excusses van haar wenst voor haar gepest naar jou van vroeger.
Maar dat, wat vroeger niet bekend was, maar nu wel: ze een narcist is.
Mevrouw75 schreef op 11-06-2025 om 08:11:
[..]
Interessante vraag, want waarschijnlijk vroeg zij dat ook af.
Bij het verhaal over pestende vrienden wordt er op gewezen dat je op kan stappen. Helaas kan dat in een schoolklas niet, zeker op de vrij kleine school waar ik op zat. Je was tot elkaar veroordeeld, op school, in de kerk. Ik was altijd opgelucht als er een tijdje normaal tegen me gedaan werd, maar dan kon ze zich van het ene op het andere moment zich helemaal tegen me keren en (anderen meeslepend) binnen de kortste keren werd ik weer gepest door kinderen in de klas. Waarschijnlijk nadat ze vond ik haar gepest had op de één of andere manier. Ik heb nooit goed doorgehad op school hoe ik nou kon peilen hoe de vlag erbij hing, of ik me kon aansluiten of dat ik me maar beter weer in mijn eentje moest vermaken.
Hoe ik me het wel eigen gemaakt heb hoe je met anderen omgaat, zodat ik op mijn werk met iedereen kan opschieten, weet ik eigenlijk niet. Kennelijk genoeg ervaring opgedaan tijdens de periodes dat ik niet gepest werd
BritgetJones007 schreef op 11-06-2025 om 19:51:
[..]
Vroege tekenen van Narcisme in haar jeugd en nu in volwassenheid wordt je weer gegaslight door diezelfde pester, omdat het precies andersom is: jij werd gepest.
Gewoon denken; je bent niet goed in je bovenkamer!
En een mail terugsturen dat ze zich even na moer laten kijken. En dat jij excusses van haar wenst voor haar gepest naar jou van vroeger.
Maar dat, wat vroeger niet bekend was, maar nu wel: ze een narcist is.
Een narcist, of iemand die zelf heel onzeker is, zoiets weet je nooit. Misschien een thuissituatie die niet fijn was.
En Facebook daar doe ik al jaren niet meer aan, dus lekker laten zitten. Het is een verhaal om op een forum te delen dat je kan denken, ja, ook zulke dingen kunnen gebeuren.
Zoals gezegd, ben blij dat ik in een omgeving zit waar ik goed met collega's kan opschieten, want daar mankeert het regelmatig aan in werksituaties!
Als diagnostiek zo makkelijk was, hadden we geen psychologen meer nodig 
Met mijn dochter heb ik ook een situatie gehad, "wie is de pester". Ik kreeg van een ouder van een klasgenootje van mijn dochter, ik noem haar Janneke, te horen dat mijn dochter Janneje pestte, dus mijn dochter gevraagd hoe het zat. Janneke bleek mijn dochter te claimen, ze moest en zou alleen met haar spelen, maar dan kreeg mijn dochter telkens te horen dat een oud-klasgenootje Jip die verhuisd was zóveel leuker was dan en dat ze mijn dochter meteen het huis uit zou zetten als Jip voor de deur stond. Dat vond mijn dochter niet leuk, dus die liep weg als Janneke met haar wilde spelen, maar dat vond Janneke pesten en klaagde daarover bij haar moeder.
Ik legde mijn dochter uit dat ze niet met Janneke hoefde te spelen, maar de klassenregel was "we spelen altijd samen", dat was nog best lastig. Hoe dat uiteindelijk is opgelost, weet ik niet meer, maar buiten schooltijd hebben Janneke en mijn dochter nooit meer samen gespeeld.