Mischa83 schreef op 10-06-2025 om 15:49:
Wat een verdrietige verhalen hier! Zelf ben ik nooit gepest gelukkig. Mijn oudste zoon wel een poosje op de basisschool. Heel vervelend, steeds hetzelfde groepje jongens. School probeerde wel van alles maar het hielp niet voldoende. Totdat zoon op een dag de grootste pestkop een bloedneus sloeg. Nooit meer last gehad. Niet een dag.
Ik wou dat mijn kind het had mogen doen.
Hij heeft een keer terug getimmerd tien de pester de zakken van zijn spijkerbroek probeerde af te trekken. Toen kreeg hij van de juf op zijn kop: Nee Pietje op deze school slaan we niet terug, we lossen en ruzie met woorden op! Toen ben ik wel even gaan vragen of ze het stuktrekken van spijkerbroeken die de pester dan wel als normaal gedrag zag. Nee dat was ook niet oké maar dat had ze niet zien gebeuren, dat kon ze nu niet bestraffen.
Echt als ik ooit kleinkinderen heb die gepest worden dan ga ik zeggen dat ze erop los moeten timmeren, ook als het niet mag van de juf.
Van 12 tot 15. Niet echt gepest maar meer genegeerd of achter mijn rug om uitgelachen. Het was allemaal zo sneaky dat het moeilijk was er iets tegen te doen. Als ik er wat van zei werd ik gegaslight (dat woord bestond toen nog niet) dat ik het allemaal verzon. Dus er is ook nooit wat meegedaan omdat ik geen bewijs had.
Vreselijk gepest op de lagere school. En nog een aantal jaar daarna in mildere vorm. De lagere schoolpesters kwam ik later nog wel eens tegen. Zelfs toen ik al in de 20 was , werd ik nog door ze in mijn gezicht gespuugd.😭
Totaal geen zelfvertrouwen daardoor en daar worstel ik nog steeds mee ondanks dat ik al ruim in de 50 ben.
Waarom ? Vraag ik me nog steeds af. Was een makkelijk slachtoffer denk. Arm thuis dus alleen zesdehands oude kleding. Aan een oog blind en scheel. Flaporen. Door armoe kon ik nergens aan meedoen. Kon wel heel goed leren dus afgunst.
School deed niks. Ouders vonden dat ik maar van me af moest gaan bijten. Trauma heb ik er van. Tijd terug was er een reünie van de lagere school. Begon al te huilen als ik er aan dacht. Ben niet gegaan dus.
Op de lagere school werd ik gepest. Dat wilde ik koste wat kost voorkomen op de middelbare. Dus daar was ik de meeloper. Niet trots op. Het kwam voort uit zelf behoud. Ik denkt dat dat voor de meeste meelopers geld.
Lientje 
RaSa schreef op 10-06-2025 om 17:35:
Op de lagere school werd ik gepest. Dat wilde ik koste wat kost voorkomen op de middelbare. Dus daar was ik de meeloper. Niet trots op. Het kwam voort uit zelf behoud. Ik denkt dat dat voor de meeste meelopers geld.
Dat denk ik ook .
Ik was op de basisschool het enige vriendinnetje van een meisje dat vreselijk gepest werd. Er werd niks aan gedaan. Ja, zij ging in therapie. Ik vind dat nog steeds bizar. En het gaat gewoon nog steeds zo, op veel scholen.
Je moet de hele klas of eigenlijk de hele schoolaanpakken, preventief. Een sfeer creëren waarin het niet normaal is om onaardig te doen. Zodat dat direct wordt gestopt. Dat zie ik nu op de nieuwe school van mijn kinderen. Zegt iemand dat een ander lelijk is, dan roept een ander direct 'hee, doe eens aardig'. Maakt een kind een racistische opmerking, dan wordt die direct geschorst. Op die school wordt niet gepest. Natuurlijk doet iemand wel eens onaardig tegen een ander, en sommige kinderen doen dat wel erg vaak. Maar er zijn geen kinderen die steeds de pineut zijn.
Inpeperen met zand, als laatste met gym uitgekozen worden, negeren & buitensluiten, slaan in gezicht (toen heeft mijn moeder de betreffende pestkop aangesproken, daarna van deze pestkop nooit meer last van gehad), bang maken en achterna rennen.
Op mijn 8e moest ik van de lagere schoollerares naar een psycholoog want ik viel erbuiten, er kwam niks bijzonders uit de tests.
Ik vermoed dat mijn onveilige achtergrond, armoede en het vele verhuizen me kwetsbaar maakte. Wel had ik altijd een paar schoolvriendinnetjes, een ervan was ook meeloper omdat ze bang was zelf gepest te worden. Nog steeds een goede vriendin nu.
In de hoogste klas (11 jaar) stopte het pesten. 1 keer pestte ik op een middag zelf mee (frisbee verstoppen) totdat het meisje moest huilen. Dat voelde zo naar dat ik meteen mijn excuses heb aangeboden, samen gehuild en we werden vrienden.
Op de middelbare school ben ik weleens voor een gepest meisje opgekomen. Stapte op de meest populaire pestkop af of ze ermee wilde stoppen. Ik ben niet echt moedig maar wonder boven wonder luisterde ze.
Nog steeds ben ik niet dol op groepsdynamiek, ook al hoor ik er op het werk aardig bij. 1 op 1 kom ik het meest tot m’n recht.
Ik ben op de basisschool en middelbare gepest, soms mocht ik meedoen en dan weer niet. Ik was erg dik (dat was toen zeldzamer dan tegenwoordig), kon niet goed mee met gym, of renspelletjes, en kon wel goed leren, dus dat was waarschijnlijk de reden dat ik er vaak uit lag.
Toen jaaaren later ( ik ben van eind jaren zestig) Facebook opkwam, werd één van mijn vriendinnen/pesters die me met regelmaat als een baksteen liet vallen een connectie. Op een gegeven moment vroeg ze mij waarom ik haar vroeger zo pestte. Omdat ze zeer onaangenaam kon worden als je haar tegensprak, heb ik dat maar laten zitten. Ik vraag me oprecht af, hoe komt het dat zij mij zo pestte, maar van mening is dat ik haar pestte?
Tijdens mijn studie, waar ik wel moest opvallen als meisje tussen bijna allemaal jongens, had ik nergens last van. Op mijn werk kan ik met iedereen opschieten. Maar ik moet het stemmetje van "Je hebt het pesten verdient, denk je nu echt dat ze je aardig vinden?" nog af en toe de nek omdraaien. Dat stemmetje kwam zelfs terug toen mijn kinderen puberale houding begonnen aan te nemen, en tegen me ingingen in het gewone losmaakproces. Mijn zelfvertrouwen heeft dus wel een knauw gekregen.
Mijn dochter is op de eerste van de middelbare behoorlijk buitengesloten. Dat is een klas later goedgekomen. Op de basisschool maakten mijn kinderen af en toe pesten mee bij het overblijven, ouders die als overblijfmedewerkers de boel in de gaten hielden, zeiden altijd dat ze daar zelf wel medeschuldig aan zouden zijn. Maar daar hadden meer kinderen last van, dus mijn kinderen hadden niet het gevoel dat het aan hen lag.
Voor jullie
gepest op de lagere school, de middelbare school, en thuis.
Dit heeft mijn leven getekend, en nog steeds nu ik 53 ben
Wat ik als oplossing zie, prent kinderen in wat voor impact het heeft om iemand anders zoveel pijn te doen in zijn leven!
En dat de pester geen veilige thuissituatie heeft vind ik niet genoeg excuses. Ik kom ook niet uit een fijne situatie
Jongste (werkzaam in de kinderentertainment sector) kwam net thuis met een heldere analyse. Hij was weer eens getuige van een schoolreidjesruzie.
Mam weet je nog dat zinnetje van vroeger, wat je moest zeggen om het pesten te stoppen?
Ja zeg ik. Stop hou op ik vind het niet meer leuk!
Ja die!
Hoezo niet meer leuk? Dat zegt eigenlijk dat het eerst wel leuk was en pesten is nooit leuk ook niet als het begint! Dat meer moet uit die zin!
Daar heeft hij gewoon gelijk in natuurlijk.
ik ben gepest op de lagere school en tot de derde klas havo. Ik ben destijds op judo gegaan. Alleen de pester kwam ook op de judoclub. Dat heeft hij geweten toen ik met hem moest judoën. De pester heeft alle hoeken van de mat gezien en daarna niet meer gepest.
Ik heb de laatste twee jaren havo op een andere school afgemaakt en daar had ik opeens een grote vriendengroep en werd ik niet meer gepest.
Ik ben nu zo nu en dan onzeker over wat mensen van mij vinden en trek mij soms te veel dingen aan en pieker daardoor veel.
Bakblik schreef op 10-06-2025 om 16:05:
[..]
Ik wou dat mijn kind het had mogen doen.
Hij heeft een keer terug getimmerd tien de pester de zakken van zijn spijkerbroek probeerde af te trekken. Toen kreeg hij van de juf op zijn kop: Nee Pietje op deze school slaan we niet terug, we lossen en ruzie met woorden op! Toen ben ik wel even gaan vragen of ze het stuktrekken van spijkerbroeken die de pester dan wel als normaal gedrag zag. Nee dat was ook niet oké maar dat had ze niet zien gebeuren, dat kon ze nu niet bestraffen.
Echt als ik ooit kleinkinderen heb die gepest worden dan ga ik zeggen dat ze erop los moeten timmeren, ook als het niet mag van de juf.
mijn moeder zei altijd, als iemand je slaat dan je sla je terug geen discussie, je laat je niet slaan.!
en als de juf boos wordt dan, kom ik wel naar school.
ik ben op de basischool een halfjaar gepest door meiden van wie ik dacht dat het mijn vriendinnen waren.
kwam echt uit het niets, en opeens deden ze weer normaal, maar ben ze altijd met argus ogen blijven bekijken.
1x heb ik zelfs een van de aanstichters aangevallen nadat ze aan mijn haar trok, gelukkig kreeg ik geen straf zij wel omdat de juf het zag.
later kwam ik er achter dat ze vooral met zichzelf in de knoop zaten en wat doe je dan het op iemand anders afreageren die wat minder sterk in de schoenen staat.
het eerste jaar op de middelbare school was ook niet makkelijk toen werd ik door een paar jongens uit de klas en hun vrienden(uit een andere klas) gepest.
een keer ben ik zelfs wegelopen van school in de pauze en heb ik de rest van de dag met een vriendin die heel veel spijbelde door gebracht. toen ik thuis kwam en het mijn moeder vertelde heeft ze die zelfde dag nog gebeld naar school.
die jongens werden allemaal geschorst voor een week, eentje werd zelfs van school gestuurd later maar dat had niks mij te maken.
het tweede jaar, ging een stuk beter, maar toen kwam een van de pestkoppen terug en hij probeerde me aan te randen in de pauze en toen werd ik gek. Ik heb hem vol op zijn bek geslagen en in zijn gezicht.
werden door een leraar die gang dienst had uit elkaar gehaald en ik moest bij de rector komen, gelukkig nam de leraar die alles had gezien het voor mij op en werd die jongen voorgoed van school getrapt.
de enige impact die heeft is dat ik me best snel buitengesloten voel, en dat ik overal bij ''wil'' zijn.
Iets wat ik zelf heel erg vond was dat er was ook een jongen die mij altijd belachelijk maakte. Ik kwam hem 10 jaar later tegen en ik voelde mij zo aangetrokken tot hem. Ik fantaseerde zelfs over hem. Ik walg van mijzelf dat ik daar gevoelens voor heb ontwikkeld. Echt wat is er mis met mij.