Ja ik werd gepest. Ik was aan het overleven. Elke dag ging ik met een knoop in mijn maag naar school. Elke keer denken, wat hangt er nu weer boven mijn hoofd, hoe kom ik deze dag door.
Werd altijd als laatste gekozen met gym. Een keer tijdens gym, hadden ze mijn kleding verstopt, broek in de prullenbak, t shirt in het maandverband emmertje en nog wel meer dingen.
boomhugger92 schreef op 10-06-2025 om 20:58:
Iets wat ik zelf heel erg vond was dat er was ook een jongen die mij altijd belachelijk maakte. Ik kwam hem 10 jaar later tegen en ik voelde mij zo aangetrokken tot hem. Ik fantaseerde zelfs over hem. Ik walg van mijzelf dat ik daar gevoelens voor heb ontwikkeld. Echt wat is er mis met mij.
Kan dit een vorm van Stockholm-syndroom zijn?
https://www.quest.nl/maatschappij/taal/a32966681/waar-komt-de-term-stockholmsyndroom-vandaan/
Val jezelf niet te hard...
Een groot verschil tussen vroeger en nu is de verhouding leerling-leraar. Tegenwoordig is de leraar een soort vriend. Vroeger keek je tegen hem op en was je bang voor hem. Dus men was vooral bezig, met zijn allen verenigd, om de leraar tevreden te stellen en dus richtte men zijn pijlen niet op elkaar.
Anderzijds kunnen er nu meer vriendschappelijke relaties tussen leerlingen onderling ontstaan. En daarmee lok je ook het tegenovergestelde gedrag uit, namelijk uitsluiting. Ik was niet de enige leerling die zich afzijdig opstelde. Gezamenlijke uitjes waren er maar zelden. Er was elk jaar één schoolreisje en dat was één dagje.
Alleen in de pauzes keek je echt naar elkaar. Er waren dan groepjes die met elkaar op het plein stonden te praten: je had de Populairen, de Raddraaiers, de evenwichtige Middenmoters en de Sloompjes. Ikzelf behoorde tot de Middenmoters met de voordurende neiging af te zakken naar de Sloompjesgroep.
Als er al probleempjes ontstonden, dan kwamen die van de Raddraaiers.
In mijn scholen was pestgedrag héél mild. Een spottende opmerking over je kleding, of je tas, of hoe je iets zei. Maar heel vaak kwam dat niet voor. De angst voor leraren verenigde ons.
Als ik nu kijk naar een documentaire over leerlingen op een school dan is het me vreemd te moede; zó anders dat het nu is. ik heb dat gewoon niet meegekregen.
@Rionyriony over welk vroeger heb je het in je post en over welk onderwijs? Po of vo?
Midden jaren 70 ging het er hier in po al wat harder aan toe dan spottende opmerkingen over je kleding of je tas. Ook toen werden er al dingen afgepakt en verstopt, zodat je naar huis moest zonder je handschoenen, omdat die "kwijt" waren.
En daarbij 4 jaar lang altijd flauwe opmerkingen over je kleding, je sport, je tas, een klas die de slappe lach krijgt tijdens je spreekbeurt is echt geen "mild" pestgedrag. Daarvan ben ik toch best beschadigd geraakt. Zeker, omdat er weinig anders aan gedaan werd dan zeggen dat ik meer van mij af moest bijten.
Pas in de zesde klas had ik een meester die echt met de klas ging praten dat duur geen leuk gedrag was.
Auwereel schreef op 10-06-2025 om 18:25:
Ik ben op de basisschool en middelbare gepest, soms mocht ik meedoen en dan weer niet. Ik was erg dik (dat was toen zeldzamer dan tegenwoordig), kon niet goed mee met gym, of renspelletjes, en kon wel goed leren, dus dat was waarschijnlijk de reden dat ik er vaak uit lag.
Toen jaaaren later ( ik ben van eind jaren zestig) Facebook opkwam, werd één van mijn vriendinnen/pesters die me met regelmaat als een baksteen liet vallen een connectie. Op een gegeven moment vroeg ze mij waarom ik haar vroeger zo pestte. Omdat ze zeer onaangenaam kon worden als je haar tegensprak, heb ik dat maar laten zitten. Ik vraag me oprecht af, hoe komt het dat zij mij zo pestte, maar van mening is dat ik haar pestte?
Tijdens mijn studie, waar ik wel moest opvallen als meisje tussen bijna allemaal jongens, had ik nergens last van. Op mijn werk kan ik met iedereen opschieten. Maar ik moet het stemmetje van "Je hebt het pesten verdient, denk je nu echt dat ze je aardig vinden?" nog af en toe de nek omdraaien. Dat stemmetje kwam zelfs terug toen mijn kinderen puberale houding begonnen aan te nemen, en tegen me ingingen in het gewone losmaakproces. Mijn zelfvertrouwen heeft dus wel een knauw gekregen.
Mijn dochter is op de eerste van de middelbare behoorlijk buitengesloten. Dat is een klas later goedgekomen. Op de basisschool maakten mijn kinderen af en toe pesten mee bij het overblijven, ouders die als overblijfmedewerkers de boel in de gaten hielden, zeiden altijd dat ze daar zelf wel medeschuldig aan zouden zijn. Maar daar hadden meer kinderen last van, dus mijn kinderen hadden niet het gevoel dat het aan hen lag.
Interessante vraag, want waarschijnlijk vroeg zij dat ook af.
Miepjecody schreef op 10-06-2025 om 18:59:
gepest op de lagere school, de middelbare school, en thuis.
Dit heeft mijn leven getekend, en nog steeds nu ik 53 ben
Wat ik als oplossing zie, prent kinderen in wat voor impact het heeft om iemand anders zoveel pijn te doen in zijn leven!
En dat de pester geen veilige thuissituatie heeft vind ik niet genoeg excuses. Ik kom ook niet uit een fijne situatie
Wat de post van auwereel een beetje laat zien: de pester kan dondersgoed weten hoe het voelt om gepest te worden. Pesters pesten uit lijfsbehoud. Ze hebben een hele onzekere positie in de groep.
Bakblik schreef op 11-06-2025 om 07:15:
@Rionyriony over welk vroeger heb je het in je post en over welk onderwijs? Po of vo?
Midden jaren 70 ging het er hier in po al wat harder aan toe dan spottende opmerkingen over je kleding of je tas. Ook toen werden er al dingen afgepakt en verstopt, zodat je naar huis moest zonder je handschoenen, omdat die "kwijt" waren.
En daarbij 4 jaar lang altijd flauwe opmerkingen over je kleding, je sport, je tas, een klas die de slappe lach krijgt tijdens je spreekbeurt is echt geen "mild" pestgedrag. Daarvan ben ik toch best beschadigd geraakt. Zeker, omdat er weinig anders aan gedaan werd dan zeggen dat ik meer van mij af moest bijten.
Pas in de zesde klas had ik een meester die echt met de klas ging praten dat duur geen leuk gedrag was.
Na het basisonderwijs heb ik ongeveer zeven jaar middelbaar en voortgezet onderwijs gehad.
Ik had toen weinig spullen om af te pakken. Het kwam wel voor dat iemand iets uit je jaszak jatte. Ik vatte dat niet persoonlijk op. Ik voelde me niet duidelijk een doelwit. Het ging niet om mij. Zo deed men nu eenmaal.
Iemand uitlachen die voor de klas stond was onmogelijk omdat iedereen gewoon stil moest zijn of anders weggestuurd zou worden. Maar de angst voor spreekbeurten heb ik met je gemeen. Ik kon vaak niet presteren als dat van me verwacht werd. Kreeg steevast blackouts en dat had men niet door. Dus volgde afkeuring en straf.
Ik heb gewoon geluk gehad. De spreekbeurt zal nog steeds niet lukken, denk ik.
rionyriony schreef op 11-06-2025 om 06:55:
Een groot verschil tussen vroeger en nu is de verhouding leerling-leraar. Tegenwoordig is de leraar een soort vriend. Vroeger keek je tegen hem op en was je bang voor hem. Dus men was vooral bezig, met zijn allen verenigd, om de leraar tevreden te stellen en dus richtte men zijn pijlen niet op elkaar.
Anderzijds kunnen er nu meer vriendschappelijke relaties tussen leerlingen onderling ontstaan. En daarmee lok je ook het tegenovergestelde gedrag uit, namelijk uitsluiting. Ik was niet de enige leerling die zich afzijdig opstelde. Gezamenlijke uitjes waren er maar zelden. Er was elk jaar één schoolreisje en dat was één dagje.
Alleen in de pauzes keek je echt naar elkaar. Er waren dan groepjes die met elkaar op het plein stonden te praten: je had de Populairen, de Raddraaiers, de evenwichtige Middenmoters en de Sloompjes. Ikzelf behoorde tot de Middenmoters met de voordurende neiging af te zakken naar de Sloompjesgroep.
Als er al probleempjes ontstonden, dan kwamen die van de Raddraaiers.
In mijn scholen was pestgedrag héél mild. Een spottende opmerking over je kleding, of je tas, of hoe je iets zei. Maar heel vaak kwam dat niet voor. De angst voor leraren verenigde ons.
Als ik nu kijk naar een documentaire over leerlingen op een school dan is het me vreemd te moede; zó anders dat het nu is. ik heb dat gewoon niet meegekregen.
Ik snap dit niet helemaal. Zelfs in de eerste kinderboeken gaat het vaak over pesten.
Wat ik wel meemaak, en dat gebeurde vroeger ook, is dat de docent gepest wordt en dat wordt openlijk leuk gevonden en verdedigd.
Mevrouw75 schreef op 11-06-2025 om 08:34:
[..]
Ik snap dit niet helemaal. Zelfs in de eerste kinderboeken gaat het vaak over pesten.
Wat ik wel meemaak, en dat gebeurde vroeger ook, is dat de docent gepest wordt en dat wordt openlijk leuk gevonden en verdedigd.
Je had wel leraren die "orde konden houden" en sommige die daar wat meer moeite mee hadden. Ik heb me vaker afgevraagd; ook toen, waarom het de ene wel en de andere niet lukte. Ik denk omdat de ene meer defensief is dan de andere. En die defensieve houding merk je.
rionyriony schreef op 11-06-2025 om 08:44:
[..]
Je had wel leraren die "orde konden houden" en sommigen die daar wat meer moeite mee hadden. Ik heb me vaker afgevraagd; ook toen, waarom het de ene wel en de andere niet lukte. Ik denk omdat de ene meer defensief is dan de andere. En die defensieve houding merk je.
Leraarschap is nl een echt vak. Zo echt, dat het specialisme met algemeen combineert.
Mevrouw75 schreef op 11-06-2025 om 08:34:
[..]
Ik snap dit niet helemaal. Zelfs in de eerste kinderboeken gaat het vaak over pesten.
Wat ik wel meemaak, en dat gebeurde vroeger ook, is dat de docent gepest wordt en dat wordt openlijk leuk gevonden en verdedigd.
Oh ja, ik zat dus in zo’n klas. Waren helemaal trots dat ze één docente huilend de klas uit hebben gejaagd. Ik deed daar niet aan mee, dat zal ook niet meegeholpen hebben met buiten de boot vallen.
Ik weet ook nog een keer dat ik blijkbaar zelf ''aan het pesten was''. Dat was toen ik een meisje niet had uitgenodigd voor mijn kinderfeestje in groep 6 ofzo. Ik sprak ook nooit met haar af dus ik snap niet dat zij een uitnodiging verwachten. Daarnaast waren er nog een stuk of 5 meisjes die ik niet had uitgenodigd. Maar blijkbaar voelde zij dit als buitensluiten. Ik weet nog dat dit in de klas werd besproken en hoe zij het slachtoffer speelde. Moest zelfs mijn excuses aanbieden. Het was zo raar. Dus ik denk dat soms pesten ook een vorm van perspectief is.
boomhugger92 schreef op 11-06-2025 om 10:01:
Ik weet ook nog een keer dat ik blijkbaar zelf ''aan het pesten was''. Dat was toen ik een meisje niet had uitgenodigd voor mijn kinderfeestje in groep 6 ofzo. Ik sprak ook nooit met haar af dus ik snap niet dat zij een uitnodiging verwachten. Daarnaast waren er nog een stuk of 5 meisjes die ik niet had uitgenodigd. Maar blijkbaar voelde zij dit als buitensluiten. Ik weet nog dat dit in de klas werd besproken en hoe zij het slachtoffer speelde. Moest zelfs mijn excuses aanbieden. Het was zo raar. Dus ik denk dat soms pesten ook een vorm van perspectief is.
Dat vind ik geen pesten dus inderdaad.
Maar jarenlang uitgelachen, gekleineerd en beschimpt worden wel zoals bij mij.
Liefst zo vroeg mogelijk met kinderen bespreken wat hier de gevolgen van zijn
Waar ik mij als SMW vreselijk boos over kon maken is het meten met 2 maten. Niet zien dat er gepest wordt maar als een gepest kind een keer compleet uit zijn plaat gaat ( voor mij zeer begrijpelijk) dan lag het aan dit gepeste kind. Dan moest dat kind bij mij op gesprek komen. Als ik dan met docent in gesprek probeerde te gaan om de hele situatie te bespreken zoals het pesten, hoe ermee om te gaan in de klas, groepsdynamiek, de pester en de gepeste, ouders betrekken etc. Dan was dat allemaal echt geen optie want vooral geen aandacht aan besteden want dat stopt het vanzelf. Zucht. Dan mailde ik maar weer het voltallige lerarenteam over de gevolgen van pesten, consequenties op latere leeftijd, suïcide cijfers, drank/drugs gebruik ( ik zette graag zwaar aan om mijn punt duidelijk te krijgen) en dan kreeg ik wel weer tijd op de vergadering om een uur lang leerkrachten proberen duidelijk te maken dat ze er wel echt iets mee moesten doen. Ik heb gemerkt dat als iets een eigenwijze doelgroep is, het docenten zijn. Vooral niet denken dat je over iets meer kennis hebt want dan sta je met 2-0 achter.
Ik ben ook erg gepest, vanaf groep 2 tot de 2e van de middelbare.
Leraren hebben mij altijd in de kou laten staan. -De keer dat ik een pester sloeg, die mij nota bene in een hoekje gedrukt had om te knijpen schoppen en slaan, kreeg ik straf.
Of de keer dat ik een meisje uitschold nadat ze me een boek op mijn hoofd gooide, ik kreeg straf.
Ik heb er veel aan overgehouden. Sowieso qua zelfvertrouwen, dat bestond heel lang niet. Maar ook qua vertrouwen in personen die je zouden moeten helpen, vroeger volwassenen zoals docenten, of oudere familie. Ik vertrouw nog steeds niet snel iemand.