Groeten bij binnenkomst/weg gaan

Poezie schreef op 11-04-2025 om 10:51:

Van die gigantische oordoppen en permanente oordopjes in snap ik helemaal niets. (En zeker niet als je dan ook nog vastgeplakt zit aan je telefoon).
Zodra je je in de buitenlucht bevindt heb je te maken met andere mensen. Om je er op die manier van af te sluiten levert ronduit gevaarlijke situaties op.

Ik heb als ik wandel altijd mijn koptelefoon op. Dan heb ik vrij weinig te maken met andere mensen hoor, ik loop af en toe iemand voorbij of tegemoet en dat is het wel. 

DeOnbekende schreef op 11-04-2025 om 12:45:

[..]

Ik heb als ik wandel altijd mijn koptelefoon op. Dan heb ik vrij weinig te maken met andere mensen hoor, ik loop af en toe iemand voorbij of tegemoet en dat is het wel.

Dan heb je ook niet in de gaten als je bijna overhoop wordt gereden.

MMcGonagall schreef op 11-04-2025 om 13:03:

[..]

Ik vind dat ook bijzonder. Mijn kind met ASS heeft speciale onzichtbare oordoppen om het geluid te filteren. Bij mensen met zo’n grote koptelefoon denk je toch als eerste ‘daar is wat mee’, en die indruk wil ze niet wekken.

Huh jij denkt dan meteen daar is wat mee? Wat een rare gedachte gang. Ligt dan toch echt aan jouw. 

Nu heb je in mijn geval gelijk maar bijna al mijn collega's en meerdere vrienden hebben ook zon grote koptelefoon en daar is "niks mee".

Ik let uiteraard extra goed op als ik niet ergens loop waar ik alleen ben. Ik draag ze niet op de fiets, wel lopend. Ik ben me echt wel bewust dat ik op de straat, bij oversteken bv extra op moet letten omdat ik niks hoor. Maar dat moet mijn moeder ook en die heeft geen koptelefoon, die is gewoon doof. 

DeOnbekende schreef op 11-04-2025 om 12:58:

[..]

Jawel hoor, ik let gewoon op mijn omgeving. Met mijn ogen.

Precies. Alsof je met een koptelefoon ook meteen blind bent geworden. Ik zie prima hoor. 

PinkFlower schreef op 11-04-2025 om 08:57:

Ik haat groeten. Bekenden, en die zijn er nogal veel door mijn werk, krijgen een hallo (of een knik als ik mijn koptelefoon op heb).
Onbekenden een knikje of soms een hoi terug als ik toevallig opmerk want ik zit met lopen in 99% van de tijd in mijn eigen bubbel. Laat me daar ook in! Ik vind groeten zo stom. Ik zie je echt wel, waarom moeten we iets tegen elkaar zeggen? We kennen elkaar niet. Ik wandel veel en loop altijd met een giga koptelefoon op, noise canceling. En zelfs dan zijn er mensen die hoi zeggen!
Zie je dan die koptelefoon niet? Of zit hoi er zo ingebakken dat het eigenlijk niks meer betekend maar je het automatisch tegen iedereen zegt? Ik hoor je echt niet. Als ik het door heb knik ik terug. Ik zeg niet iets uit mezelf. Ik heb ADHD en heel erg behoefte aan die bubbel, vandaar ook die koptelefoon, laat me daar gewoon in.

Kom ik ergens binnen en kijken mensen me aan dan zeg ik een beleefd hallo. Ook als iemand ergens binnen komt en zelf hallo zegt, zegt ik hoi terug of ik knik een keer.
En ik groet ook de buschauffeur, de bakker enz.

En tja dan ben ik asociaal op straat volgens sommigen. Ik weet zelf wel beter, ik ben van nature juist heel erg sociaal. Te sociaal dat goed is voor mijn ADHD en daardoor overprikkeld. Dat wil ik graag verwerken met wandelen, en dan is mijn sociale batterij op...

Nou, hoe durven ze.

ik heb ook vaak mijn koptelefoon op.  Heerlijk een podcast luisteren. Ik groet ook gewoon met koptelefoon op. Soms met een knikje, een glimlach een handje of gewoon hallo zeggen als de ander geen koptelefoon op heeft. 

Vrijevlinder schreef op 11-04-2025 om 13:11:

[..]

Nou, hoe durven ze.

Ja dit is wat jij uit mijn hele verhaal haalt? Beetje sneu wel. 

Ik vind het heel raar dat je hoi zegt terwijl iemand duidelijk je niet hoort. Dan komt het echt niet meer gemeend over maar uit automatisme. En sommige mensen kijken dan nog pissed ook als je niks terug zegt want dan ben je aso. Tja ik hoor je niet en ik zit ook helemaal niet op begroetingen van vreemden te wachten. 

Marty1984 schreef op 10-04-2025 om 08:51:

Alleen bij bekenden als ik er niet onderuit kan.

In de wachtkamer van de dokter, aan de bushalte, ... laat ik de mensen gewoon met rust. En wil ik zelf ook met rust gelaten worden. Niets zo irritant als zo'n onbekende "vrolijkerd" die dan wel persé moet groeten.

"Mensen met rust laten" ??? Allemachtig het lijkt me gewoon een kwestie van fatsoen .

Het wordt nu wel flink in het belachelijke getrokken. 
Prima hoor, als mensen zich daar fijn bij voelen. 
Voor wie wel interesse heeft: de wereld zit vol met (sociale) prikkels. In Nederland zitten we nu eenmaal dicht op elkaar en is het fijn wat rekening met elkaar te houden. 
Ik heb de tijd bijv echt niet om écht rustige plekken op te zoeken om te wandelen. Dat is wat het is. En ik groet ook heus terug en soms doe ik dat nog gemeend ook. Maar als ik al overprikkeld ben is ‘alles’ me teveel. De geuren van andere mensen (gatver, gebruikten mensen altijd al zo veel parfummetjes ed??) soms het geluid. (Toch dat muziekje op in natuurgebied, zoveel auto’s op achtergrond etc) En dan dat groeten. Dat groeten is niet ‘zomaar iets’ maar dient wel degelijk een hoop sociale functies. Er worden razendsnel allerlei signalen uitgezonden. En natuurlijk zijn die functies hartstikke zinnig. Het vergroot veiligheid, overzicht, duidelijkheid, structuur enz. Maar een nogal gevoelig afgesteld iemand kan makkelijk overweldigd worden door al die signalen. 
Als ik op mijn best ben en zelf graag groet zoek ik altijd oogcontact. Krijg ik dat niet dan groet ik sowieso niet. Ik wil groeten om de ander een fijn gevoel te geven en niet perse mezelf. 

Ik ben denk ik een wisselvallige groeter. Ik heb er totaal geen moeite mee als een ander mij niet begroet. Zelf doe ik het soms. Wachtkamer mompel ik wel wat. Kleedkamer sportvereniging doe ik het wel, kleedkamer zwembad niet. Tijdens het wandelen niet, behalve als ik zelf gegroet word (maar tijdens het wandelen hoeft dat van mij absoluut niet), bus alleen de buschauffeur

inmiddels vraag ik me af wat onbeleefder is, volslagen wildvreemden in een drukke omgeving wel groeten of juist niet groeten.