Groeten bij binnenkomst/weg gaan
Ik ben (van ‘huis uit’) gewend om te groeten bij binnenkomst in een wachtkamer/kleedkamer op de sportclub en bij het weg gaan. Het valt me op dat tegenwoordig meer dan de helft van de mensen dat niet doet, en niet eens alleen de 30-minners. Soms komt er zelfs geen enkele reactie als ik ergens binnen loop en groet. Gelukkig vind ik dat niet beschamend voor mezelf maar meer onbeleefd van die anderen.
Hoe doen jullie dat? Altijd groeten, of alleen als reactie, of gewoon helemaal niet? En vooral, wat denk je dan als iemand ‘hoi/hallo/goedemiddag’ of ‘doei/fijne dag’ zegt en je antwoordt niet?
Daglichtlamp schreef op 11-04-2025 om 16:36:
inmiddels vraag ik me af wat onbeleefder is, volslagen wildvreemden in een drukke omgeving wel groeten of juist niet groeten.
Iemand groeten is echt niet onbeleefd. Dat vind ik echt de zaken omdraaien. Er zijn wat mensen die het echt vervelend vinden, maar volgens mij zijn dat er véél minder dan mensen die het neutraal of juist fijn vinden. En je kunt niet aan de buitenkant zien of iemand er wel of niet op zit te wachten.
Als iemand me niet groet, vind ik het ook niet onbeleefd, ook niet echt belangrijk eigenlijk.
Meestal zoek ik ook wel iets van oogcontact of non-verbale toenadering, daar maak je vaak wel uit op of iemand ook contact legt/wil leggen of dat juist absoluut niet wil. Ik ga niet actief iemand groeten die ik niet ken, die niet naar me kijkt en verder ook niks van me moet/is.
Wat ik pas interessant vind is dat je bijvoorbeeld sommige mensen die je vaker langs ziet lopen niet groet, tot je ook een hond/racefiets/motor/kind in dezelfde klas hebt, en dan ineens wel. Dus voorwaarde voor de groet is dat je iets gezamenlijks hebt, ook al ken je diegene nog net zo goed of dus eigenlijk slecht als daarvoor.
Daglichtlamp schreef op 11-04-2025 om 16:36:
inmiddels vraag ik me af wat onbeleefder is, volslagen wildvreemden in een drukke omgeving wel groeten of juist niet groeten.
Ik denk dat groeten nooit onbeleefd is, maar niet groeten ook niet altijd onbeleefd is.
Daglichtlamp schreef op 11-04-2025 om 16:36:
inmiddels vraag ik me af wat onbeleefder is, volslagen wildvreemden in een drukke omgeving wel groeten of juist niet groeten.
Groeten vind ik niet onbeleefd, wel als mensen er een heel issue van maken als anderen dat niet doen. Uit de topic blijk namelijk wel dat je nooit weet waarom iemand het niet doet.
Laat ieder mens gewoon doen waar die zich goed bij voelt
Het zal mij echt mijn kanaal roesten of iemand mij groet ja of de nee. Ik maak er geen punt van.
Daglichtlamp schreef op 11-04-2025 om 16:36:
inmiddels vraag ik me af wat onbeleefder is, volslagen wildvreemden in een drukke omgeving wel groeten of juist niet groeten.
Nouja, zelf vind ik groeten wat onbeleefd als het een wat dwingend/ opdringerig karakter heeft. Minder afgestemd dus.
Maar ik realiseer me heus wel dat deze mening niet zo gangbaar is.
Voor mij is het een beetje als bijv handen schudden. Ik doe dat nog steeds heel graag maar weet ook dat veel mensen dat niet meer graag doen. ( en het dus vast als onbeleefd ervaren) Ik vind iets als handen schudden wel lastiger af te stemmen trouwens.
het vervelende aan gegroet worden door onbekenden is dat je daarna nog zeker een week soms langer dus bezig bent om te bedenken waar je die persoon dan van zou moeten kennen.
Ik groet iemand omdat ik die ken, een soort bevestiging van de relatie die je al hebt.
Als ik aan de wandel ben en ik ben al een tijdje niemand tegengekomen en ik kom dan medewandelaars tegen, groet ik. Niet omdat ik ze ken, maar omdat we allebei wandelen.
Als het druk is, doe ik dat niet omdat je dan bezig blijft. Maar ik groet beslist onbekenden.
Ies schreef op 11-04-2025 om 18:53:
[..]
Nouja, zelf vind ik groeten wat onbeleefd als het een wat dwingend/ opdringerig karakter heeft. Minder afgestemd dus.
Maar ik realiseer me heus wel dat deze mening niet zo gangbaar is.
Voor mij is het een beetje als bijv handen schudden. Ik doe dat nog steeds heel graag maar weet ook dat veel mensen dat niet meer graag doen. ( en het dus vast als onbeleefd ervaren) Ik vind iets als handen schudden wel lastiger af te stemmen trouwens.
Dwingend groeten, is dat net zoiets als ‘graag gedaan’ zeggen als je de deur voor iemand open houdt die je dan niet bedankt?
Auwereel schreef op 11-04-2025 om 20:47:
Als ik aan de wandel ben en ik ben al een tijdje niemand tegengekomen en ik kom dan medewandelaars tegen, groet ik. Niet omdat ik ze ken, maar omdat we allebei wandelen.
Als het druk is, doe ik dat niet omdat je dan bezig blijft. Maar ik groet beslist onbekenden.
Mijn Finse lief kende dat gebruik niet en wij wandelen veel in natuurgebieden. Zo ook in het begin van onze relatie. Op een gegeven moment ging hij toch eens aan mij vragen waar ik al die mensen toch van kende? 
“die ken ik helemaal niet” was mijn antwoord, ik zie nog zijn peinzende blik. Onbegrijpelijk vond hij. Net zoals de hondenriem losclippen nota bene onder het bordje ‘honden aan de lijn/ natuurgebied enz.’
Ik groet ook meestal wel. Ik merk ook dat veel mensen altijd vriendelijk naar mij lachen. Vroeger wist ik niet hoe dat kwam maar het schijnt dat ik een vriendelijke uitstaling heb en met een glimlach op mijn gezicht. Ik doe dat niet bewust. Maar zo zie je maar wie goed doet die goed ontmoet.
Ik groet ook niet meer tijdens wandelen in het park.
Het is er veel te druk voor geworden sinds de coronapandemie.
En ik heb ook geen behoefte aan iedereen te groeten. Ik wil rustig wandelen zonder afleiding.
ToetieToover schreef op 11-04-2025 om 22:45:
[..]
Mijn Finse lief kende dat gebruik niet en wij wandelen veel in natuurgebieden. Zo ook in het begin van onze relatie. Op een gegeven moment ging hij toch eens aan mij vragen waar ik al die mensen toch van kende?
En toen was je toch nog asociaal.