Groeten bij binnenkomst/weg gaan
Ik ben (van ‘huis uit’) gewend om te groeten bij binnenkomst in een wachtkamer/kleedkamer op de sportclub en bij het weg gaan. Het valt me op dat tegenwoordig meer dan de helft van de mensen dat niet doet, en niet eens alleen de 30-minners. Soms komt er zelfs geen enkele reactie als ik ergens binnen loop en groet. Gelukkig vind ik dat niet beschamend voor mezelf maar meer onbeleefd van die anderen.
Hoe doen jullie dat? Altijd groeten, of alleen als reactie, of gewoon helemaal niet? En vooral, wat denk je dan als iemand ‘hoi/hallo/goedemiddag’ of ‘doei/fijne dag’ zegt en je antwoordt niet?
Hm goede vraag.
Ik zeg meestal wel iets als 'hallo of goedemorgen' als ik ergens een wachtkamer binnenloop. Bij het weggaan vervolgens niet, want dan word je door je behandelaar opgehaald en dan heb ik eerlijk gezegd niet zo de neiging om 'tot ziens' tegen de onbekende andere wachtende mensen te zeggen.
Op straat zeg ik meestal wel gedag tegen andere wandelaars. En sowieso antwoord ik als iemand mij groet. Maar met het naar school brengen van de kinderen, zeg ik tegenwoordig alleen nog wat tegen de mensen die over het algemeen dan ook gewoon reageren. De mensen die mij structureel negeren als ik wat zeg, die ga ik vanzelf ook negeren. Daar word ik zelf niet onzeker van, maar ik vind het wel echt heel onaardig, eerlijk gezegd.
Ik mompel wat als ik in een kleine stille wachtruimte kom. In een grote drukke zeg ik niks. Bij het weg gaan zeg ik ook niks.
Ik probeer altijd te groeten. Soms ben ik met mijn gedachten elders en kan het zijn dat ik niet gegroet heb maar ik probeer het altijd wel te doen. Ook de mensen die niet terug groeten blijf ik groeten omdat ik dat beleefd vind.
Niet overdreven of enthousiast maar gewoon 'dag', 'hallo', 'tot ziens'.
Waarom vind je het eigenlijk onbeleefd TO?
Meestal vind er bij mij wel iets van oogcontact plaats, voor ik groet.
Bij de tandarts doe ik het, omdat het een gewoonte is. Buschauffeur altijd, omdat het beleefd is, maar ook omdat ze soms al jaren tegenkom, dus bekend. 
Maar gedag zeggen tegen iemand die jou een dienst verleend, lijkt mij alleen maar normaal. Winkelpersoneel doet het ook vaak omdat dit er voor zorgt dat klanten zich gezien voelen. Dus beleefdheid, maar ook diefstalpreventie.
Op mijn werk groet ik als ik ergens binnen kom of iemand tegenkom én oogcontact maak. En als ik weg ga of de lift uitstap.
Maar niet als ik bij een bushalte ga staan of ergens in de rij sta. Vroeghur... als ik naar de bakker ging was het; goedemorgen, wie is de laatste? Zodat je wist dat je aan de buurt was.
amarna schreef op 10-04-2025 om 08:37:
Ja, ik groet altijd. Bij de OV-halte, de chauffeur, in de lift, cassiere, passanten op straat.
Maar ik glimlach en knik en zeg goedemorgen, -middag of -avond en nooit "fijne dag". Dat vind ik niet altijd van toepassing. En is iets van de laatste paar jaar, voorheen zei niemand dat. Zelfs als ik om half elf in de avond uit de bus stap hoor ik "fijne dag"....
'Fijne avond' had dan ook gekund . Ik weet niet wat ik anders moet zeggen. 'Tot ziens' is ook meestal niet van toepassing, want ik zie die mensen niet meer. En niks zeggen vind ik ook zo onaardig. En 'daaaag' klinkt zo stom.
Lollypopje schreef op 10-04-2025 om 09:46:
[..]
[..]
Dat vind ik juist altijd zo vervelend als ze me meteen aanspreken al is het met een groet, ik wil gewoon lekker rustig rond snuffelen zonder me gezien te voelen
Maar zij heeft het hier andersom. Zij groet het personeel en die zeggen niets terug. Ik geloof dat ik dan misschien meteen weer omdraai. Tenzij de winkel echt iets heeft wat ik wil hebben. Ik vind dit zo onbeleefd naar je klanten toe.
Ik ben eerlijk gezegd verbaast dat iedereen ja zegt.
Ik ben best sociaal al zeg ik het zelf, maar niet als het op groeten aankomt.
Als iemand mij groet doe ik het heus wel terug, maar ik weet eigenlijk niet of ik ook in een wachtkamer groet. Hangt misschien van de grootte af. Even uitgaande van een ziekenhuis; mensen gaan daar niet naar toe voor zweetvoeten, dus ik snap dat niet iedereen zin heeft om sociaal te doen. Als zo'n wachtkamer helemaal vol zou zitten zou ik in elk geval niet groeten.
Ik groet ook nooit als ik ergens een lift in stap, tenzij het een bekende is.
Mijn ouders wandelen vaak en begroeten elke voorbijganger, ik zou daar op een gegeven moment echt wel klaar mee zijn hoor.
Het ligt er voor mij heel erg aan. Vooral aan mijn stemming, en ik vind het zelf wel prettig als het een beetje ‘afgestemd’ is. Zo kan ik dus heel blij worden van sommige terloopse begroetingen maar net zo goed geërgerd. Sommige mensen groeten op een wat dwingende manier, vind ik. Zelf zal ik nooit groeten als ik opvang dat iemand daar geen behoefte aan heeft. Groeten moet ook ‘fijn’ zijn imho en niet om te laten horen dat je er bent ofzo.
Er is hier een winkel waarin het personeel op een voor mij opdringerige manier beleefdheidsfrases uitstrooit en die winkel mijd ik echt.
Nederland is dicht bevolkt dus dit soort dingen kunnen schuren
Het is bijv best lastig om een stukje natuur te vinden waar je niet non-stop mensen tegenkomt. Het continue ‘aanstaan’ kan best vermoeiend zijn.
Hier groet iedereen altijd in de wachtkamer bij de huisarts, dus dat doe ik daarom ook altijd. Verder ben ik niet zo groeterig, maar als iemand me begroet geef ik wel reactie.
Als iemand niks zegt vind ik het ook best.
Schemerlampje schreef op 10-04-2025 om 11:54:
[..]
Maar zij heeft het hier andersom. Zij groet het personeel en die zeggen niets terug. Ik geloof dat ik dan misschien meteen weer omdraai. Tenzij de winkel echt iets heeft wat ik wil hebben. Ik vind dit zo onbeleefd naar je klanten toe.
Dan had ik niet goed gelezen. Niet teruggroeten is inderdaad raar. Dat heb ik in Amsterdam een aantal keer meegemaakt met tramchauffeurs.
In de wachtkamer snap ik een beetje gemompel wel, maar ik vind een bepaald soort dwingende groet daar (meestal van bejaarde mannen die hun hele leven al in het dorp wonen)wel typisch. Dat is het soort dat direct de ruimte inneemt en gedragspatronen afdwingt. Ofzo.
Mevrouw75 schreef op 10-04-2025 om 13:25:
In de wachtkamer snap ik een beetje gemompel wel, maar ik vind een bepaald soort dwingende groet daar (meestal van bejaarde mannen die hun hele leven al in het dorp wonen)wel typisch. Dat is het soort dat direct de ruimte inneemt en gedragspatronen afdwingt. Ofzo.
Nah waarom dan? Ik vind even goedemorgen of hallo als je ergens binnenkomt gewoon een vorm van beleefdheid, anders niks.
Ik snap de term 'sociaal doen' ook niet. Je hoeft toch geen gesprek te beginnen ofzo. Ik vind een volle wachtkamer binnenstappen zonder te groeten eigenlijk onbeleefd.
Herfstappeltaart schreef op 10-04-2025 om 13:28:
[..]
Nah waarom dan? Ik vind even goedemorgen of hallo als je ergens binnenkomt gewoon een vorm van beleefdheid, anders niks.
Ik snap de term 'sociaal doen' ook niet. Je hoeft toch geen gesprek te beginnen ofzo. Ik vind een volle wachtkamer binnenstappen zonder te groeten eigenlijk onbeleefd.
Eens
Herfstappeltaart schreef op 10-04-2025 om 13:28:
[..]
Nah waarom dan? Ik vind even goedemorgen of hallo als je ergens binnenkomt gewoon een vorm van beleefdheid, anders niks.
Ik snap de term 'sociaal doen' ook niet. Je hoeft toch geen gesprek te beginnen ofzo. Ik vind een volle wachtkamer binnenstappen zonder te groeten eigenlijk onbeleefd.
Nouja, dat dus Binnen die paar seconden worden een hele hoop sociale signalen uitgezonden… noem dat maar niet sociaal.
Het kost (de een meer dan de ander) toch ‘sociale energie’ en dat heeft niet iedereen altijd in overvloed.
Ies schreef op 10-04-2025 om 13:32:
[..]
Nouja, dat dus
Het kost (de een meer dan de ander) toch ‘sociale energie’ en dat heeft niet iedereen altijd in overvloed.
Alleen 'hallo' zeggen kost teveel sociale energie? Zeg je dan ook geen 'dankjewel' als de bakker je je brood aanreikt, of de caissière je wisselgeld/bonnetje/whatever?
Schiet mij maar lek.