Groeten bij binnenkomst/weg gaan
Ik ben (van ‘huis uit’) gewend om te groeten bij binnenkomst in een wachtkamer/kleedkamer op de sportclub en bij het weg gaan. Het valt me op dat tegenwoordig meer dan de helft van de mensen dat niet doet, en niet eens alleen de 30-minners. Soms komt er zelfs geen enkele reactie als ik ergens binnen loop en groet. Gelukkig vind ik dat niet beschamend voor mezelf maar meer onbeleefd van die anderen.
Hoe doen jullie dat? Altijd groeten, of alleen als reactie, of gewoon helemaal niet? En vooral, wat denk je dan als iemand ‘hoi/hallo/goedemiddag’ of ‘doei/fijne dag’ zegt en je antwoordt niet?
Ja ik ben een echte groeter maar in de omgeving waar ik woon is dat nog vrij normaal, dus in de wachtkamer bij de dokter en in winkels wordt er gegroet.
Ik ga niet naar een sportschool maar golf en de golfbaan is een walhalla voor mensen die van groeten houden. Je zegt echt iedereen gedag en wenst veel mensen een fijne ronden, met oortjes inlopen heb ik daar nog nooit gezien.
Ik wandel ook vaak in natuurgebieden waar het vrij rustig is en daar groet je ook altijd andere wandelaars.
Denk er eigenlijk nooit bij na ik groet en bijna altijd wordt er terug gegroet.
Ik groet niet uit mezelf. Als iemand anders groet groet ik wel terug. Waar ik woon wordt op straat ook niet gegroet, maar we gaan binnenkort verhuizen naar de andere kant van ons dorp (4km verderop) en merkte tijdens de keren dat ik daar was er wel gegroet werd op straat.
IngridT schreef op 09-04-2025 om 23:44:
Ik groet altijd mijn leerlingen. bij binnenkomst en vertrek. Opmerkinkje erbij hier en daar. Succes met de wiskunde toets straks. Leuk kapsel vandaag. Doe je kauwgum even uit…Dat soort dingen. Aan t begin van t schooljaar reageren ze vaak niet/ wat ongemakkelijk/ terughoudend, maar na een paar weken komt er vanzelf meer respons , en tegen de kerst wensen ze me een fijne dag, en vragen op maandagochtend hoe m’n weekend was. Ik hou daar wel van. Stukje opvoeding ook.
Merk je ook verschil tussen leerlingen van verschillende basisscholen?
Want bij de basisschool van mijn kinderen stonden de docenten bij de deur van het lokaal en gaven de kinderen een hand of een boks of andere begroeting als door religie lichamelijk contact niet was toegestaan.
Dus die zouden jouw begroeting als heel gewoon beschouwen.
Ik ben een enthousiast en niet-groeter 
Als iemand groet, groet ik terug, maar ik heb vaak liever als mensen me gewoon in mijn eigen bubbel laten zitten.
Waarschijnlijk niet sociaal, maar ik heb dan ook geen behoefte om sociaal te zijn op die momenten.
Zeker als ik bijvoorbeeld in de wachtkamer van de huisarts zit, dan heb ik echt niet de energie om ook nog sociaal te moeten doen
Ik groet vaak, ook wandelend op straat.
Ik ken ook iemand die nooit groet, die wordt ergens binnen dan ook vaak over het hoofd gezien....(in een bedrijf of winkel).
Over het algemeen een goede gewoonte om een passend "hallo" te zeggen. Alles heeft zo zijn gewoonten. Ik kan me herinneren dat op mijn werk niemand goedendag zei in de lift, en in andere liften in andere gebouwen juist geanimeerde gesprekken ontstonden.
Ik ben een tamelijk verlegen/introvert mens, dus de blikken die meteen naar je toe gaan als je ergens binnenkomt waar het stil is en iedereen voor zich uitkijkt, tellen op sommige momenten zwaarder dan anders.
Vooral als ik veel pijn heb, als ik narigheid aan het verwerken ben, of/en slecht gekleed toch even de vuilniszak buiten zet dan voel ik me nog extra in het nadeel en ben ik geneigd de geringste aandacht niet fijn te vinden en te willen vermijden.
Anderen hebben dat niet altijd door. Het zij zo. Maar soms begint iemand toch vrolijk tegen je aan te tetteren en probeer je jezelf bij elkaar te rapen en correct te reageren. Je voelt je dan wel onecht.
Ik denk dat mensen die zich beledigd voelen in feite onzeker zijn. Ze voelen zich al gauw niet gerespecteerd. Ze voelen zich een target. Terwijl dat het laatste is waar je mee bezig bent.
Beterlaat2021! schreef op 10-04-2025 om 07:37:
Ik groet vaak, ook wandelend op straat.
Ik ook en ik word ook vaak begroet omdat ik door bezoekers van mijn werk herkend wordt al herken ik hun dan niet altijd.
Ook een groeter.
Niet te uitgebreid, maar wel altijd even een goedemorgen/-middag/-avond, werkze, fijne dag ofzo. Soms gooi ik er nog een 'lekker weer he', of 'pfoeh wat een regen' tegenaan 
Ook op straat. Niet naar iedereen, dan blijf je bezig. Maar als ik wandel en ik loop langs iemand, dan zeker.
Ik groet ook altijd, in de wachtkamer van de dokter, op straat als ik aan het wandelen ben. Meestal groeten mensen gewoon terug. Als ze niet terug groeten denk ik daar niet zoveel van. Je hebt nu eenmaal vriendelijke en onvriendelijke mensen.
Ja, ik groet altijd. Bij de OV-halte, de chauffeur, in de lift, cassiere, passanten op straat.
Maar ik glimlach en knik en zeg goedemorgen, -middag of -avond en nooit "fijne dag". Dat vind ik niet altijd van toepassing. En is iets van de laatste paar jaar, voorheen zei niemand dat. Zelfs als ik om half elf in de avond uit de bus stap hoor ik "fijne dag"....
Alleen bij bekenden als ik er niet onderuit kan.
In de wachtkamer van de dokter, aan de bushalte, ... laat ik de mensen gewoon met rust. En wil ik zelf ook met rust gelaten worden. Niets zo irritant als zo'n onbekende "vrolijkerd" die dan wel persé moet groeten.
misschien niet helemaal on topic, maar het valt me op dat in kledingwinkels je vaak gewoon niet gegroet wordt door personeel. Gister zelfs gehad dat ik hallo zeg in een lege zaak en het personeel met elkaar aan 't kletsen waren en niet de moeite nemen om hallo terug te zeggen. Voelt dan zo ongemakkelijk in zo'n winkel.
Ik groet meestal wel maar bv in de wachtkamer van een groot ziekenhuis niet altijd iedereen. Ik ben van een stad naar een redelijk groot dorp verhuisd en ik vind het heel verwarrend. Je groet niet iedereen, dat is niet gebruikelijk, alleen mensen die je kent. Maar op een gegeven moment zie je heel veel bekende gezichten. Soms ga je iemand dan alsnog groeten. Soms ook niet. Dan blijkt diegene een goede bekende te zijn van iemand die jij kent en dan wordt het ongemakkelijk. Ik probeer te doorgronden wat de ongeschreven regels zijn maar die lijken volkomen inconsequent.
Marty1984 schreef op 10-04-2025 om 08:51:
Alleen bij bekenden als ik er niet onderuit kan.
In de wachtkamer van de dokter, aan de bushalte, ... laat ik de mensen gewoon met rust. En wil ik zelf ook met rust gelaten worden. Niets zo irritant als zo'n onbekende "vrolijkerd" die dan wel persé moet groeten.
gyal schreef op 10-04-2025 om 08:56:
misschien niet helemaal on topic, maar het valt me op dat in kledingwinkels je vaak gewoon niet gegroet wordt door personeel. Gister zelfs gehad dat ik hallo zeg in een lege zaak en het personeel met elkaar aan 't kletsen waren en niet de moeite nemen om hallo terug te zeggen. Voelt dan zo ongemakkelijk in zo'n winkel.
Dat vind ik juist altijd zo vervelend als ze me meteen aanspreken al is het met een groet, ik wil gewoon lekker rustig rond snuffelen zonder me gezien te voelen
Meestal wel , heel soms niet .
Meestal maakt me ook niet uit of er terug gegroet wordt , soms wel.