Groeten bij binnenkomst/weg gaan
Ik ben (van ‘huis uit’) gewend om te groeten bij binnenkomst in een wachtkamer/kleedkamer op de sportclub en bij het weg gaan. Het valt me op dat tegenwoordig meer dan de helft van de mensen dat niet doet, en niet eens alleen de 30-minners. Soms komt er zelfs geen enkele reactie als ik ergens binnen loop en groet. Gelukkig vind ik dat niet beschamend voor mezelf maar meer onbeleefd van die anderen.
Hoe doen jullie dat? Altijd groeten, of alleen als reactie, of gewoon helemaal niet? En vooral, wat denk je dan als iemand ‘hoi/hallo/goedemiddag’ of ‘doei/fijne dag’ zegt en je antwoordt niet?
Ik groet ook bij binnenkomst en zeg fijne avond (oid) bij het weggaan. Ook bij bijv. de chinees.
Ik ben een enthousiaste groeter en ik hecht er veel waarde aan. Ik groet ook als ik op straat loop. Meestal wordt het gewaardeerd.
Ik groet trouwens niet de mensen die te wachten staan voor een bushalte als ik er slechts voorbij loop. Dat realiseerde ik me vanmiddag toevallig dus vandaar dat ik het extra benoem.
Ik zeg ook altijd goede dag als ik de wachtkamer binnen kom.
Als ik weg ga ligt het eraan of ik weer door de wachtkamer loop of niet.
Owja en als ik plaats neem naast iemand in de bioscoop.
ik groet soms wel, soms niet als eerst. Je noemt de kleedkamer in de sportschool. Daar heb ik het groeten al lang opgegeven, de meeste mensen hebben oordopjes in en horen je toch niet. Als iemand eerst groet zeg ik wel altijd wat terug.
Ja ik groet altijd als ik ergens binnen kom of wegga. En meestal zeggen mensen wat terug.
Ook als ik langs iemand fiets en er is oog contact, vaak is dat een oudere groet ik met een vrolijk hallo of goedemorgen. Steeds meer mensen groeten terug. Ik merk dat oudere mensen het echt fijn vinden om gegroet te worden.
Ik ben ook een enthousiaste groeter of fijne dag of werk ze 😊
Meestal wel, maar niet altijd. Wel als ik bijv. bij de huisarts in de wachtkamer kom. Maar in een ziekenhuis niet altijd. Daar is het veel groter en dat is gevoelsmatig anders. Ik groet wel terug als iemand mij groet. Tenzij ik in gedachten ben.
ik groet meestal wel, soms niet.
”En vooral, wat denk je dan als iemand ‘hoi/hallo/goedemiddag’ of ‘doei/fijne dag’ zegt en je antwoordt niet?” aan iets anders dan terug groeten.
Meestal wel. Buschauffeur bij uitstappen groet ik ook.
Ik groet wel, maar er lopen steeds meer mensen met van die grote oordoppen op dus die horen je niet.
Vaak groet ik wel, (bij binnenkomst of vertrek) maar je leert ook wel herkennen dat bepaalde mensen nooit wat terugzeggen, dus die blijf ik ook niet eeuwig groeten. Maar soms heb ik er ook gewoon even niet zo'n zin, en dat uit zich bij mij in zwijgen. Tenzij de ander dan eerst groet natuurlijk, dan geef ik wel antwoord.
Ik groet wel als ik de kleedkamer van de sportschool binnen loop.
Het maakt me niet uit of er terug gegroet wordt. Ik heb mijn beleefdheid getoond.
Ik heb de sportschool al heel lang geleden vaarwel gegroet 😉
Verder ben ik meestal wel een groeter, het is wel een beetje afhankelijk van de locatie, hoeveelheid mensen en hoe ze erbij zitten. Terug groeten doe ik wel altijd, maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik onbekende alleenlopende/-fietsende mannen buiten niet groet uit veiligheidsoverwegingen. Misschien een gekke regel die nergens op slaat maar ik voel me daar prettiger bij.
Op straat wel altijd groeten, ik woon in een buurt met veel ouderen en die vinden dat leuk (ik ook) en soms zelf vanachter het raam zelfs een groet.
Ik groet altijd mijn leerlingen. bij binnenkomst en vertrek. Opmerkinkje erbij hier en daar. Succes met de wiskunde toets straks. Leuk kapsel vandaag. Doe je kauwgum even uit…Dat soort dingen. Aan t begin van t schooljaar reageren ze vaak niet/ wat ongemakkelijk/ terughoudend, maar na een paar weken komt er vanzelf meer respons , en tegen de kerst wensen ze me een fijne dag, en vragen op maandagochtend hoe m’n weekend was. Ik hou daar wel van. Stukje opvoeding ook.
Ik groet altijd als ik iemand tegenkom. Kom ik iemand vaker tegen dan krijg ik vaak contact, door aan te geven dat we hetzelfde ritme lijken te hebben of id. Die gesprekken kunnen alle kanten opgaan. Ik groet in de wachtkamer, de buschauffeur of de verkoopster van de winkel waar ik binnen stap. Sommige geven inderdaad geen antwoord en die negeer ik ook na een tijdje.