Eigen risico zorg max 150 euro per behandeling . Goed plan ?
Het kabinet verandert de regels van het medisch eigen risico. Per behandeling hoeven patiënten nog maar maximaal 150 euro van hun eigen risico te betalen, terwijl dat nu meestal het hele bedrag van 385 euro is.
" Volgens het kabinet leidt deze verandering ertoe dat mensen medisch-specialistische hulp mogelijk laten zitten als ze weten dat dat opnieuw 150 euro kost."
Wat vinden jullie van dit plan ?
https://nos.nl/artikel/2459745-kabinet-verandert-regels-voor-medisch-eigen-risico
Mija schreef op 14-01-2023 om 16:46:
[..]
En dus hoeft er niet naar de kosten gekeken te worden? Wat is nou precies je punt?
Wat een rare aanname. Kijk anders even waar dit topic over gaat.
Mija schreef op 14-01-2023 om 16:44:
[..]
Een individuele medeforummer kan dat natuurlijk niet voor een ander bepalen. Dat moeten artsen en onderzoekers doen. En natuurlijk moeten daar objectieve criteria aan ten grondslag liggen. Het moet niet zo zijn dat de een meer recht heeft op een (kleine) kans op overleven dan de ander. Maar als 60% van de kosten verspild wordt aan niet-effectieve behandelingen, is het de moeite waard om dat tot op de bodem uit te zoeken, waar die kans op succes ‘m (niet) in zit. Want er leeft dus niemand ook maar een dag langer door, volgens dat onderzoek. Dat is dus gewoon weggegooid geld: niemand wordt er beter van.
Precies! Mooi verwoord. En al zou ik het kunnen bepalen, dan zou ik dat echt niet willen😉
Het collectieve denken over zorgkosten zal denk ik wel moeten veranderen om de zorg betaalbaar en toegang daartoe te houden. Het huidige stelsel piept en kraakt aan alle kanten. Het eigen risico en de nu voorgestelde verandering gaan daarbij denk ik niet helpen.
HVW23 schreef op 14-01-2023 om 16:51:
[..]
Wat een rare aanname. Kijk anders even waar dit topic over gaat.
Maar misschien zou je op de inhoud kunnen reageren ipv op de vorm? Want dat wat Mija (en ik) aanhalen heeft direct een causaal verband met exact waar dit topic over gaat: wéér gemor aan het eigen risico in de zorg.
aardbei35 schreef op 14-01-2023 om 16:40:
[..]
Ik vind het heel vervelend te lezen dat je ongeneeslijk ziek bent, maar dat staat los van de discussie in dit topic. Soms is niet meer behandelen inderdaad de betere optie ook al druist dit tegen ons collectieve gevoel van (te lang en eindeloos) behandelen in. We kijken in de zorg helaas niet meer naar kwaliteit van leven, maar naar kwantiteit. Waarom zou je nog jaren gaan behandelen als je weet dat de dood onafwendbaar is? Hebben de ongeneeslijk zieke en diens dierbaren er iets aan als er bijvoorbeeld enorm veel bijwerkingen van een behandeling optreden? Ik zou dat zelf niet willen mocht ik in een dergelijke situatie terecht komen.
Nogmaals: ik vind het oprecht rot en erg voor je dat je ongeneeslijk ziek bent🌹.
3 x vetgedrukt:
1e: je zegt het goed, ‘soms’, maar helaas weet je dat vaak pas achteraf en niet op voorhand, zie mijn eerdere post dat het per geval verschillend is hoe je op een bepaalde behandeling reageert. Wie bepaalt dan die ‘soms’ bij wel of niet een behandeling aangaan?
2e: 3 jaar geleden, bij diagnose, wilde ik letterlijk een spuitje en dood, zo ziek als ik toen was! Nog maar een schim van de persoon die ik was, 45 kilo en doodziek en moe van de geleden pijn. En nu, 3 jaar later, heb ik een heerlijke kwaliteit van leven, geniet ik nóg meer van de kleine dingen des levens en bijna de persoon die ik was voor mijn ziekte. Nu al 3 jaar stabiel, terwijl niemand ooit nog dacht dat ik überhaupt het ziekenhuis zou uitkomen. De dood is voor iedereen onafwendbaar, niet enkel voor personen die ziek zijn! Dus ja, ik ben blij dat mijn oncoloog mij destijds heeft kunnen overtuigen de strijd aan te gaan, eeuwig dankbaar voor, want een gevecht is het zéker!
3e: dat waren mijn woorden ook altijd voordat ik ziek werd! Ik dacht precies te weten hoe ik in welke situatie zou reageren. Newsflash: NOT, dat weet je pas als het je daadwerkelijk overkomt en je écht in die situatie zit.
En ja, ik heb hele vervelende bijwerkingen van mijn huidige behandelingen, maar deze zijn te verwaarlozen tov hetgeen ik allemaal nog wel heb en kan! Geloof me, als je zo eenmaal ooit zo ziek bent geweest als ik was 3 jaar geleden, dan kun je echt ook wel zelf beslissen wanneer het genoeg is geweest en je genoeg ‘gestreden’ hebt. Hoeft echt niemand anders voor mij te beslissen!
HVW23 schreef op 14-01-2023 om 16:50:
[..]
[..]
Je baseert je op een ervaring, misschien er een paar bij verzinnen. Wie weet gaat dat verschil uitmaken. 😆
Wat een slappe manier van discussiëren. Waar wil je nou eigenlijk naartoe met je retorische trucs?
Mija schreef op 14-01-2023 om 17:00:
[..]
Wat een slappe manier van discussiëren. Waar wil je nou eigenlijk naartoe met je retorische trucs?
Nee hoor je kunt gewoon mijn oorspronkelijke bericht lezen en daar op reageren. In plaats van zaken verzinnen omdat je niet leest of omdat een ander niet leest. En daarom aannames te doen.
HVW23 schreef op 14-01-2023 om 17:04:
[..]
Nee hoor je kunt gewoon mijn oorspronkelijke bericht lezen en daar op reageren. In plaats van zaken verzinnen omdat je niet leest of omdat een ander niet leest. En daarom aannames te doen.
Prima joh. Duidelijk
Mija schreef op 14-01-2023 om 17:07:
[..]
Prima joh. Duidelijk
Geen antwoord op mijn eerdere vraag dus, duidelijk.
Kersje schreef op 14-01-2023 om 16:58:
[..]
3 x vetgedrukt:
1e: je zegt het goed, ‘soms’, maar helaas weet je dat vaak pas achteraf en niet op voorhand, zie mijn eerdere post dat het per geval verschillend is hoe je op een bepaalde behandeling reageert. Wie bepaalt dan die ‘soms’ bij wel of niet een behandeling aangaan?
2e: 3 jaar geleden, bij diagnose, wilde ik letterlijk een spuitje en dood, zo ziek als ik toen was! Nog maar een schim van de persoon die ik was, 45 kilo en doodziek en moe van de geleden pijn. En nu, 3 jaar later, heb ik een heerlijke kwaliteit van leven, geniet ik nóg meer van de kleine dingen des levens en bijna de persoon die ik was voor mijn ziekte. Nu al 3 jaar stabiel, terwijl niemand ooit nog dacht dat ik überhaupt het ziekenhuis zou uitkomen. De dood is voor iedereen onafwendbaar, niet enkel voor personen die ziek zijn! Dus ja, ik ben blij dat mijn oncoloog mij destijds heeft kunnen overtuigen de strijd aan te gaan, eeuwig dankbaar voor, want een gevecht is het zéker!
3e: dat waren mijn woorden ook altijd voordat ik ziek werd! Ik dacht precies te weten hoe ik in welke situatie zou reageren. Newsflash: NOT, dat weet je pas als het je daadwerkelijk overkomt en je écht in die situatie zit.
En ja, ik heb hele vervelende bijwerkingen van mijn huidige behandelingen, maar deze zijn te verwaarlozen tov hetgeen ik allemaal nog wel heb en kan! Geloof me, als je zo eenmaal ooit zo ziek bent geweest als ik was 3 jaar geleden, dan kun je echt ook wel zelf beslissen wanneer het genoeg is geweest en je genoeg ‘gestreden’ hebt. Hoeft echt niemand anders voor mij te beslissen!
Ik denk echt dat je dit veel te persoonlijk maakt in verhouding tot waar de discussie in dit topic over gaat. Het is van mijn kant uit geenszins persoonlijk bedoeld. Misschien is een topic als dit niet zo handig om in te reageren als je in jouw situatie zit. Ik denk dat de emotie de ratio dan laat vervagen. En daardoor kan, al is dat niemand zijn bedoeling denk ik, een onschuldige discussie vervelend escaleren en daar ben ik geen voorstander van. Mede omdat ik op denk te maken uit je bijdragen dat je het al moeilijk hebt.
En hoe erg ik je situatie ook voor je vind, want dat vind ik echt wel, het is nog steeds anekdotisch in relatie met het onderwerp eigen risico in de zorg en het betaalbaar én toegankelijk houden van de zorg.
Veel sterkte de tijd die je nog hebt!
Kersje schreef op 14-01-2023 om 16:58:
[..]
3 x vetgedrukt:
1e: je zegt het goed, ‘soms’, maar helaas weet je dat vaak pas achteraf en niet op voorhand, zie mijn eerdere post dat het per geval verschillend is hoe je op een bepaalde behandeling reageert. Wie bepaalt dan die ‘soms’ bij wel of niet een behandeling aangaan?
2e: 3 jaar geleden, bij diagnose, wilde ik letterlijk een spuitje en dood, zo ziek als ik toen was! Nog maar een schim van de persoon die ik was, 45 kilo en doodziek en moe van de geleden pijn. En nu, 3 jaar later, heb ik een heerlijke kwaliteit van leven, geniet ik nóg meer van de kleine dingen des levens en bijna de persoon die ik was voor mijn ziekte. Nu al 3 jaar stabiel, terwijl niemand ooit nog dacht dat ik überhaupt het ziekenhuis zou uitkomen. De dood is voor iedereen onafwendbaar, niet enkel voor personen die ziek zijn! Dus ja, ik ben blij dat mijn oncoloog mij destijds heeft kunnen overtuigen de strijd aan te gaan, eeuwig dankbaar voor, want een gevecht is het zéker!
3e: dat waren mijn woorden ook altijd voordat ik ziek werd! Ik dacht precies te weten hoe ik in welke situatie zou reageren. Newsflash: NOT, dat weet je pas als het je daadwerkelijk overkomt en je écht in die situatie zit.
En ja, ik heb hele vervelende bijwerkingen van mijn huidige behandelingen, maar deze zijn te verwaarlozen tov hetgeen ik allemaal nog wel heb en kan! Geloof me, als je zo eenmaal ooit zo ziek bent geweest als ik was 3 jaar geleden, dan kun je echt ook wel zelf beslissen wanneer het genoeg is geweest en je genoeg ‘gestreden’ hebt. Hoeft echt niemand anders voor mij te beslissen!
Wat een positief bericht! Veel succes en goede jaren gewenst.
HVW23 schreef op 14-01-2023 om 17:12:
[..]
Wat een positief bericht! Veel succes en goede jaren gewenst.
Dankjewel, lief en gaat zeker lukken hoor! 😊
aardbei35 schreef op 14-01-2023 om 17:10:
[..]
Veel sterkte de tijd die je nog hebt!
Serieus, kun je wel schrijven dat ik het allemaal te persoonlijk neem, maar als ik gequote zin lees zal ik dat ook wel veel te persoonlijk nemen (al zul je het positief bedoelen).
In het huidige zorgstelsel heb ik het idee dat er door tunnelvisie eerder te weinig dan teveel behandeld wordt.
Heb zelf 10 jaar geleefd met meer pijn dan op grond van de ernst van de slijtage aan de heup verwacht nog worden. Keer op keer weggestuurd met pijnstillers, want onvoldoende slijtage om te opereren.
Dat ik geen kwaliteit van leven had dat donderde niet, ik ging niet dood dus nog even afwachten.........
Na 10 jaar zei de zoveelste orthopeed dat ze niet ging opereren aan de heup, want onvoldoende slijtage maar dat ze wel ging zoeken waar die vreselijke pijn vandaan kwam.
Het bleek iets in de buik te zijn dat zenuwen afknelde. Nu ben ik geopereerd en heb weer kwaliteit van leven.
En dan heb ik flink op deuren moeten timmeren om gehoord te worden.
aardbei35 schreef op 14-01-2023 om 16:40:
[..]
Ik vind het heel vervelend te lezen dat je ongeneeslijk ziek bent, maar dat staat los van de discussie in dit topic. Soms is niet meer behandelen inderdaad de betere optie ook al druist dit tegen ons collectieve gevoel van (te lang en eindeloos) behandelen in. We kijken in de zorg helaas niet meer naar kwaliteit van leven, maar naar kwantiteit. Waarom zou je nog jaren gaan behandelen als je weet dat de dood onafwendbaar is? Hebben de ongeneeslijk zieke en diens dierbaren er iets aan als er bijvoorbeeld enorm veel bijwerkingen van een behandeling optreden? Ik zou dat zelf niet willen mocht ik in een dergelijke situatie terecht komen.
Nogmaals: ik vind het oprecht rot en erg voor je dat je ongeneeslijk ziek bent🌹.
Mensen bepalen voor zichzelf welke kwaliteit hun leven moet zijn. Waar voor de één het leven nog zinvol is als het bakje yoghurt in de ochtend nog smaakt, kan het voor een ander zo zijn dat men nog naar buiten moeten kunnen gaan. Niemand kan dat voor een ongeneeslijk zieke bepalen dan zijzelf.
ik heb regelmatig patienten die ernstig ziek zijn, bijv ontsteking van het hart met hoge kans op mortaliteit en waarvoor langdurige dure antibiotica behandeling nodig is en de oorzaak: slecht gebit, en geen geld voor de tandarts