culturele toe-eigening

redbulletje schreef op 23-07-2021 om 09:42:

Ik vind het juist jammer dat mannen zich minder galant gedragen omdat een grote groep vrouwen te pas en te onpas de seksismekaart trekt. Ik vind het juist fijn als een man de deur even voor me openhoudt en nóg fijner als een man stopt om mijn band te verwisselen als hij ziet dat ik er als damzel in distress beteuterd naar sta te kijken.

Of zware spullen tillen. Bij het vrijwilligerswerk wat ik doe maken we dankbaar gebruik van de mannen om de zware kratten te sjouwen.

damesbril schreef op 23-07-2021 om 09:20:

[..]

Wij hebben wel de buitenlandse naam van hun vader gegeven. Wat dat in de toekomst zal brengen zullen we zien. Ze zijn nu 14 en 16 en het enige wat mensen tot nu toe vragen is waar de naam vandaan komt. Verder geen problemen met het vinden van baantjes en beiden doen VWO.

Bij de Chinees wilde mijn man een keer babi pangang bestellen en toen zei de medewerker tegen mijn man dat er varkensvlees in zit. Mijn man is geen moslim maar spreekt wel met accent.

Mijn kinderen hebben ook de (buitenlandse) achternaam van hun vader. Met name oudste heeft daar bij stagesollicitaties op het mbo echt last van gehad. Letterlijk álle studenten met buitenlandse naam op die opleiding werden niet uitgenodigd en kregen zelfs vaak geen reactie. Alle studenten met oerhollandse naam werden kregen wel altijd een reactie en worden veelal op plek van eerste keuze geplaatst. Na de eerste stage heeft knc bewust en in overleg met de opleiding mijn achternaam gebruikt. En zie, nu wel uitgenodigd. Bij de beoordeling achteraf vond men het wel nodig om te vermelden dat aangenaam verrast waren dat hij zo punctueel en zorgvuldig was. Hadden ze nooit verwacht. Op de vraag waarom,ze kenden hem immers niet van te voren, kwam een onhandig gestamel over tja, allochtoon, daar hoor je toch vaak andere dingen over en zo.

Bij jongste (vwo, universiteit) speelt dit in het geheel niet. Waar dat door komt? Man-vrouw? Opleidingsniveau? 

Dit is natuurlijk anekdotisch, maar is wel illustratief voor het probleem. Jongeren, met name op de lagere opleidingsniveaus, worden door veel stagebedrijven, en soms ook docenten, de omgeving in het algemeen, op afkomst afgerekend in plaats van op prestaties. Krijgen daardoor minder kansen, minder goede banen, vicieuze cirkel. Als je vaak afgewezen wordt, en er een negatieve beeldvorming in (sociale) media is over jouw "soort" dan in het niet raar dat je op een gegeven moment denkt: stik er maar in. Jij denkt dat ik een criminele nietsnut ben? Dan ga ik me ook maar zo gedragen.

Ik heb met oudste eindeloos veel gesprekken gehad over dit proces. Hem continu moeten vertellen dat dit niet aan hem ligt, maar aan de kortzichtigheid van de ander. 

Discriminatie en racisme beschadigt mensen, hele generaties. En alleen wij - als samenleving, met z'n allen - kunnen dat veranderen. En veranderen begint met inzicht en begrip.

Hen74 schreef op 23-07-2021 om 09:27:

[..]

Dit bedoelde ik met wat ik net schreef. Een aanname, die verkeerd is, of racisme? Ik zoek het als helpend van de restaurantmedewerker.

Zoals iemand die tegen mij, vegetariër, goed bedoeld waarschuwend zegt dat er een bepaald ingrediënt in zit.

Of iemand die plots mijn boodschappen wil dragen, omdat ze zien dat ik met een druk loop. Aanname, in een hokje geplaatst worden, vooroordeel? Ja, maar ik pak dat niet kwetsend op.

En daar zit 'm de crux denk ik. Waarbij ik overigens wél begrijp dat het m.b.t. huidskleur anders gevoeld kan worden, omdat daar een heel verleden van niet/verkeerd gezien worden achter zit. En dan zul je je inderdaad als groep moeten laten horen. Waardoor dat meer opvalt.

Dit is herkenbaar. Ik voel me ook niet gekwetst als iemand hulp aanbiedt (fysiek beperkt) en zie de goede intentie erachter. Dat gaat al wat lastiger als iemand die hulp in kleutertaal aanbiedt. Dat er systematisch hulp aan wordt geboden die niet nodig is, er wordt aangenomen dat ik dingen niet kan die ik wel kan, dat ik standaard moet uitleggen wat ik ‘heb’ omdat het nu eenmaal een handig gespreksonderwerp is en mensen zo hun interesse in me willen uiten, dat doet zowel iets met de kansen die ik krijg als met mijn zelfbeeld. Ik probeer dat elk individu met goede bedoelingen niet te verwijten, maar dat lukt me ook weleens niet.

Ik stel me voor dat dit ook zo werkt als je op basis van je huidskleur telkens hulp krijgt die niet nodig is, er wordt aangenomen dat je dingen niet kan die je wel kan (goed Nederlands spreken bijvoorbeeld) en dat je standaard moet uitleggen waar je ‘echt’ vandaan komt omdat het nu eenmaal een handig gespreksonderwerp is en mensen zo hun interesse in je willen uiten. 

Ik vind het prima als een man mijn zware tassen wil dragen. Ik vind het niet prima als mij gevraagd wordt of ik de secretaresse ben. 

Wij hadden een vrouwelijke directeur.  Zij had een auto met chauffeur.  Als ze ergens aan kwamen liepen mensen standaard recht op de chauffeur af. "Welkom,  meneer X". "Het is mevrouw X, ik ben de chauffeur". Mevrouw X bleef rustig wachten,  en kon er vreselijk om lachen.  Maar eigenlijk is het diep triest. 

Nose schreef op 23-07-2021 om 09:44:

Ik ben ook bang dat het juist meer elkaar verwijderd. Ik merk ook dat ik niet meer weet wat ik kan zeggen en of mag zeggen waardoor ik bewust afstand neem. Ik voel ook dat ik "de witte" ben en eigenlijk daar voor gestraft moet worden of in ieder geval me moet schamen dat ik wit geboren ben. Ik was juist heel erg voor multi cultureel maar kan me in de recente ontwikkelingen nergens meer in vinden. Het blijft vingers wijzen naar elkaar.

Ik herken me hier in. Ik ben van de generatie “Racism Beat It en 🎶Black and white dancing together🎶”, voor mij maakt kleur niet uit - ik beoordeel iemand op hoe die persoon is/zich opstelt/gedraagt etc. In voel me er heel ongemakkelijk bij dat die verbindingsgedachte weg lijkt te zijn en dat tegenstellingen worden gezocht en verdiept, zo jammer! 
Ik vind het helemaal terecht om aandacht te vragen voor discriminatie en eigen achterstelling, en dat vind ik juist vanuit die verbindingsgedachte “tuurlijk zijn wij gelijk, we zijn allemaal mensen”. Ik vind het lastige aan deze hele discussie dat er (maatschappijbreed) zo in tegenstellingen gedacht wordt, er wordt gekeken naar kleur, naar taalgebruik en allerlei andere hokjes, maar dat hokje definieert nooit de hele mens. Ik zet me af tegen die tegenstellingen en mis heel erg de verbinding tussen mensen. Om die reden ga ik ook stoppen in dit topic, niet omdat het hier in dit topic nu zo zuur verloopt allemaal maar omdat de wijze waarop we nu met elkaar denken te moeten omgaan (tegenstellingen vs. verbinding) me vaak wat moedeloos maakt. 

Coreopsis schreef op 23-07-2021 om 09:49:

[..]

Mijn kinderen hebben ook de (buitenlandse) achternaam van hun vader. Met name oudste heeft daar bij stagesollicitaties op het mbo echt last van gehad. Letterlijk álle studenten met buitenlandse naam op die opleiding werden niet uitgenodigd en kregen zelfs vaak geen reactie. Alle studenten met oerhollandse naam werden kregen wel altijd een reactie en worden veelal op plek van eerste keuze geplaatst. Na de eerste stage heeft knc bewust en in overleg met de opleiding mijn achternaam gebruikt. En zie, nu wel uitgenodigd. Bij de beoordeling achteraf vond men het wel nodig om te vermelden dat aangenaam verrast waren dat hij zo punctueel en zorgvuldig was. Hadden ze nooit verwacht. Op de vraag waarom,ze kenden hem immers niet van te voren, kwam een onhandig gestamel over tja, allochtoon, daar hoor je toch vaak andere dingen over en zo.

Bij jongste (vwo, universiteit) speelt dit in het geheel niet. Waar dat door komt? Man-vrouw? Opleidingsniveau?

Dit is natuurlijk anekdotisch, maar is wel illustratief voor het probleem. Jongeren, met name op de lagere opleidingsniveaus, worden door veel stagebedrijven, en soms ook docenten, de omgeving in het algemeen, op afkomst afgerekend in plaats van op prestaties. Krijgen daardoor minder kansen, minder goede banen, vicieuze cirkel. Als je vaak afgewezen wordt, en er een negatieve beeldvorming in (sociale) media is over jouw "soort" dan in het niet raar dat je op een gegeven moment denkt: stik er maar in. Jij denkt dat ik een criminele nietsnut ben? Dan ga ik me ook maar zo gedragen.

Ik heb met oudste eindeloos veel gesprekken gehad over dit proces. Hem continu moeten vertellen dat dit niet aan hem ligt, maar aan de kortzichtigheid van de ander.

Discriminatie en racisme beschadigt mensen, hele generaties. En alleen wij - als samenleving, met z'n allen - kunnen dat veranderen. En veranderen begint met inzicht en begrip.

Wat naar dat jullie deze ervaring hebben. En het continue moeten uitleggen aan je zoon dat het niet aan hem ligt. Zou opleidingsniveau, man - vrouw zoals jij zegt er iets mee te maken hebben? Typerend ook dat je met beide kinderen hele andere ervaringen hebt.

DanGun schreef op 23-07-2021 om 09:13:

Jongen van m’n sportclub. 3 Gymnasium. Superslim. Beleefd. Schatje. En Marokkaans.
Krijgt godsdienstles of hoe dat nu ooo heet. Islam wordt besproken. Leraar heeft bv geen sjoege van se verschillende stromingen. Y. zegt daar iets van. Wordt afgekapt want ‘niet relevant’. Maar alle christelijke stromingen komen uitgebreid aan bod. Ik snap dat zo’n jongen daar nijdig over wordt.

Misschien is het ook maar beter om bij godsdienstles niet alle stromingen van de islam te bespreken. Als je dat wel zou doen, dan kom je op een gegeven moment bij het probleem of je de Ahmadiyya wel of niet als stroming binnen de islam moet noemen.

BeertjeColargol schreef op 23-07-2021 om 15:06:

[..]

Misschien is het ook maar beter om bij godsdienstles niet alle stromingen van de islam te bespreken. Als je dat wel zou doen, dan kom je op een gegeven moment bij het probleem of je de Ahmadiyya wel of niet als stroming binnen de islam moet noemen.

Dat is natuurlijk volslagen onzin. Er zullen een handvol reguliere stromingen zijn, net als dat voor christelijk geloof geldt. Je hoort ze als docent op zijn minst uit elkaar te kunnen houden en niet je leerlingen af te wimpelen.

Mlah! schreef op 23-07-2021 om 19:00:

[..]

Dat is natuurlijk volslagen onzin. Er zullen een handvol reguliere stromingen zijn, net als dat voor christelijk geloof geldt. Je hoort ze als docent op zijn minst uit elkaar te kunnen houden en niet je leerlingen af te wimpelen.

Exact. Waarom wel RK, hervormd en protestant bespreken en niet Sjiieten en Soenieten? Waarom per sé een van de grote godsdiensten als ‘niet belangrijk’ afdoen? 

redbulletje schreef op 23-07-2021 om 09:42:

Ik vind het juist jammer dat mannen zich minder galant gedragen omdat een grote groep vrouwen te pas en te onpas de seksismekaart trekt. Ik vind het juist fijn als een man de deur even voor me openhoudt en nóg fijner als een man stopt om mijn band te verwisselen als hij ziet dat ik er als damzel in distress beteuterd naar sta te kijken.

En een vrouw, mag die je ook helpen? Ik hou vaak de deur voor mensen open (man/vrouw maakt me niets uit), dat vind ik normaal, beleefd gedrag. 

En ook banden plakken en verwisselen is nou niet iets wat alleen mannen kunnen? 

Julali schreef op 23-07-2021 om 23:35:

[..]

En een vrouw, mag die je ook helpen? Ik hou vaak de deur voor mensen open (man/vrouw maakt me niets uit), dat vind ik normaal, beleefd gedrag.

En ook banden plakken en verwisselen is nou niet iets wat alleen mannen kunnen?

Blijf je nou serieus overal dat gezeur over mannen erbij betrekken. Vermoeiend. 

Mlah! schreef op 23-07-2021 om 19:00:

[..]

Dat is natuurlijk volslagen onzin. Er zullen een handvol reguliere stromingen zijn, net als dat voor christelijk geloof geldt. Je hoort ze als docent op zijn minst uit elkaar te kunnen houden en niet je leerlingen af te wimpelen.

Ik ben het met je eens dat de manier waarop die godsdienstleraar die leerling afwimpelde, niet netjes is. Verder heeft een school veel vrijheid om te bepalen wat wel en wat niet tot het lesprogramma behoort. En misschien was het wel een christelijke school.