Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Dankjewel voor het bericht en de mooie foto's.
Jullie en Millie komen nog regelmatig langs in mijn gedachte. Veel sterkte 🍀 
Hoe bijzonder knap dat je nog een keer de moeite neemt om te reageren, Millieman!
Wat een ontroerende foto van jullie samen. Samen op weg naar de toekomst, zonder jullie geliefde Millie, maar hand in hand, kleine stapjes zettend.
Ik wens jullie alle goeds toe, Millie is trots, dat is zeker!
♥️😍🥰 zo mooi die foto! En fijn dat de kaartjes goed zijn aangekomen.
Ontroerend… maar ook heel sterk zo samen hand in hand. De twee grote liefdes van Millie.
Ik denk nog vaak aan haar en jullie.
Bedankt voor het berichtje Millieman.
Bedankt voor je bericht
Wat een ontroerende update, Millieman. Fijn dat onze kaarten iets van steun kunnen geven in deze loodzware tijd. Wat een mooie foto's, dankjewel. Ik vind het hartverscheurend om te bedenken dat jullie nu zonder Millie door moeten met jullie leven. Het zal nooit meer hetzelfde zijn.
Ik denk nog vaak aan Millie. Vooral als ik het liedje 'Celestial' van Ed Sheeran hoor. Het was het thema voor jullie Monsters eerste verjaardag, weet ik nog, want ik heb het hele topic doorgelezen toen zij net was overleden. En de tekst raakt me:
You see the light shinin' through the rain
A thousand colors in a brighter shade
Needed to rise from the lowest place
There's a silver lining that surrounds the gray
When I get lost, will you come back around?
Things don't look up when you're going down
I know your arms, they are reaching out
From somewhere beyond the clouds
We were made to be
Nothing more than this
Finding magic in all the smallest things
The way we notice, that's what really matters
Telkens als ik dit liedje hoor, denk ik aan Millie en de waardevolle les die ze ons geleerd heeft: stil te staan bij en je verwonderen over alle 'kleine' dingen in het leven, die het leven juist de moeite waard maken. Een kus of knuffel van een geliefde, een arm om je heen, een lach van een kind en de zon op je gezicht.
Heel veel sterkte, lieve Millieman en Monster!
Ik sluit me aan bij de reacties, wat een mooie foto's en wat fijn dat de kaarten steun geven 🌺
Ook ik wens je veel sterkte en kracht samen met jullie zoontje, en de steun van jullie familie en andere dierbaren!
Bedankt voor je update Millieman. Ik ben ook geraakt door de mooie foto's van jou en monstertje ♥️ Wat ontroerend dat je ons een inkijkje wilde geven hierin.
Fijn om te lezen dat jullie zoveel aan elkaar hebben en steun hebben van familie en vrienden. Ik wens jullie alle liefde, kracht en sterkte toe. Hoewel ik hier niet meer vaak een berichtje plaats, denk ik nog vaak aan Millie en jullie.
Ach ach ach, vooral die 2e foto raakt mijn hart.
Picunia schreef op 10-02-2023 om 08:36:
ook ik ben geraakt door bericht en foto’s. Ik wens jullie veel sterkte met het leven zonder Millie. Ooit gaan de scherpe randjes eraf.
Ik wilde eigelijk hetzelfde schrijven maar was bang dat het ongepast was. Ik heb het zelf wel zo ervaren dat tijd heelt.
Bedankt voor je bericht en ontroerende foto’s Millieman.
Hand in hand, stapje voor stapje. Gelukkig hebben jullie lieve mensen om je heen.
Wat moet het zwaar zijn….
Sterkte
❤️❤️❤️
Wat een mooi bericht Millieman. Heel veel liefde en sterkte voor jullie ♥️
Bedankt voor deze update, en wat een mooie, ontroerende foto zeg, die komt wel binnen.
Wat fijn om te lezen dat Millie iets dichterbij voelt als je leest wat zij voor impact heeft gemaakt. Dat is ook echt zo!
Er wat van proberen te maken, dat zal ontzettend moeilijk zijn. Maar iedere stap is er eentje, en je bent goed bezig! Alle sterkte en kracht voor de toekomst gewenst . : Rose: