Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Tranen in mijn ogen nu.
Wat schrijf je mooi . Over alles. Veel sterkte voor jullie nog. Al heb je daar weinig aan, je moet verder, dag voor dag. Maar er wordt aan jullie gedacht
Lieve Millieman,
Wat schrijf je mooi en vol liefde over Millie en monstertje. De pijn van jullie gemis is door het scherm heen bijna voelbaar.
Dank je wel voor de update. Ik wens jullie een toekomst vol liefde, mooie momenten en dierbare herinneringen.❤️
Hartverscheurend dat je je geliefde zo snel moet missen. Heel veel sterkte en een knuffel voor je zoon.
Heel veel sterkte, man van Millie en Monstertje! Jullie lieve Millie heeft enorme indruk gemaakt met wie ze was en wat ze deed. Dat zal ik niet vergeten. Ik mis haar, hoe gek dat ook klinkt.
Dank je wel voor je update Millieman. Fijn om iets van je te lezen. Zo voelt Millie weer even een stukje dichterbij. Volgens mij ben jij al net zo’n mooi, warm en liefdevol persoon als Millie. Je schrijft in ieder geval net zo liefdevol over haar en jullie zoon als Millie deed over jullie. 
Een knuffel voor jullie monstertje, wat mooi om te lezen dat hij op zijn eigen manier afscheid van zijn moeder heeft kunnen nemen, zo jong als hij nog is. En wat verdrietig tegelijk.
💞Dank lieve man van Millie!!
Bedankt voor de update.
De tekst van het liedje “Grijs” ken ik. Verdrietig om te lezen dat dat de lading verreweg niet dekt. En dat snap ik! Millie was zo’n mooi mens. Wat een gemis.
Ik mis haar ook….
Heel veel sterkte en kracht.
Lieve Millieman,
Hartverscheurend dat je lieve Millie echt nooit meer terug komt.
Hopelijk geeft jullie zoon troost. Jullie samensmelting.
Het zal vast altijd wel pijn blijven doen. Maar draaglijk worden, later. Het komt goed met jullie. Daar ben ik van overtuigd.
Groeten uit een ver land,
Egel
Sassenach schreef op 10-01-2023 om 17:29:
Dank je wel voor je update Millieman. Fijn om iets van je te lezen. Zo voelt Millie weer even een stukje dichterbij. Volgens mij ben jij al net zo’n mooi, warm en liefdevol persoon als Millie. Je schrijft in ieder geval net zo liefdevol over haar en jullie zoon als Millie deed over jullie.
Een knuffel voor jullie monstertje, wat mooi om te lezen dat hij op zijn eigen manier afscheid van zijn moeder heeft kunnen nemen, zo jong als hij nog is. En wat verdrietig tegelijk.
Precies dit
Veel liefs voor jullie, monstermannen van Millie! Ook jullie hebben een plek in ons hart veroverd!
Met een traan en een lach je bericht gelezen, Millieman.
Net als Millie heb je het zo mooi verwoord, dat je automatisch een verbinding voelt. Millie heeft voor mij zeker een steen verlegd.
Het lijkt of mijn hart zich pas na deze update wil overgeven, dat ik pas nu werkelijk weet/geloof/voel/er mij bij neerleg dat Millie ons verlaten heeft.
Ik lees in het bericht - ondanks het immense verdriet - ook positiviteit. En daar ben ik blij om.
Mijnheer, alle gedachten aan jouw Millie hebben nu nog een donkere rand, maar ooit verandert dat en worden die herinneringen goud. Goud, omdat ze jouw vrouw was en de moeder van je zoon. En jullie hebben samen geweldig gestreden.
Ik wens je vrede in je hart en dat het je met de tijd goed mag gaan, tesamen met je monstertje.
Dank voor de update Millieman. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die elke dag aan Millie denkt en de kleine dingen in het leven door haar meer is gaan waarderen.
Heel veel sterkte!
letterkoekje schreef op 10-01-2023 om 19:27:
Het lijkt of mijn hart zich pas na deze update wil overgeven, dat ik pas nu werkelijk weet/geloof/voel/er mij bij neerleg dat Millie ons verlaten heeft.
Precies dit! Waar de laatste keer mijn hart ineen kromp van het zien van vele gemiste berichten(gevoel was juist), maakte mijn hart zojuist een 'zucht' bij het zien van weer dezelfde melding. Dit keer gerustgesteld door bericht van Millieman.
Wat een hartverscheurend stukje Millieman. Onbeschrijflijk wat een pijn jij moet voelen en wat zul je haar missen.
Het komt hard binnen en ik ben er stil van. Weet even niets anders te zeggen, behalve dat ik hoop dat je omringd wordt door de juiste mensen die je zullen helpen dit immense verdriet te dragen. Er voor jou en jullie kleintje zijn, zodat jullie ooit de draai weer kunnen vinden in het leven samen.
Heel, heel veel sterkte en ik hoop van je te blijven horen. Wie weet, gek gezegd, kun jij hier ook wat steun vinden.
Lieve Millieman,
Wat 'fijn' om wat van je te lezen en wat moet je het ontzettend zwaar hebben. Het leven is zo ontzettend oneerlijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Er is nog geen dag voorbij dat ik niet aan Millie (en jullie) heb gedacht.
Voel je vrij om hier te posten als je wil, misschien haal jij er ook steun uit. Maar voel je ook vrij om dit niet te doen, voel je vooral niet verplicht.