Millie, het monster en de strijd voor het leven!

Lieve Millie, wat vreselijk dat je zo veel pijn hebt. Hopelijk doet de bestraling wat. Gelukkig hoef je niet alleen te zijn. Dikke knuffel. Ook voor je broer en zus, je man en monstertje. 

♥️

Ach Millie toch, mijn hart gaat zo naar jou uit, ook al ben je een "vreemde" voor me, ik hou het soms niet droog. Ik vind het zo verdrietig dat je zo jong afscheid moet nemen van alles wat je lief is. Van je dromen, je toekomstplannen met je gezinnetje. En dan ook nog zoveel pijn waar geen kruid tegen op gewassen lijkt. En weer rollen de tranen over mijn wangen en vecht ik tegen het grote waarom waar we nooit antwoord op gaan krijgen. Het lijkt zo zinloos en wreed wat jou allemaal overkomt. 

Iemand schreef een prachtig stukje over de kevers die naar boven klommen en nooit meer terugkwamen. Totdat er een besefte waarom en een prachtige libelle werd in de onzichtbare wereld voor de andere kevers. Hij kon niet meer terug naar die wereld om tegen de achterblijvers te vertellen dat de wereld boven ze zo prachtig was.

Ik hoop zo dat dit straks ook voor jou geldt, dat je in een prachtige wereld terecht komt, een wereld die mooier is dan de wereld die je hier kent. Dat je beseft dat ook voor iedereen die je liefhebt er een mooiere wereld te wachten staat. 

 🌺  ♥️

Lieve Millie. Ik hoop dat je zo snel mogelijk weer thuis kunt zijn met zo min mogelijk pijn.
Want dat heb je gewoon verdiend 💪😘

Kadushi schreef op 16-08-2022 om 14:49:

Ach Millie toch, mijn hart gaat zo naar jou uit, ook al ben je een "vreemde" voor me, ik hou het soms niet droog. Ik vind het zo verdrietig dat je zo jong afscheid moet nemen van alles wat je lief is. Van je dromen, je toekomstplannen met je gezinnetje. En dan ook nog zoveel pijn waar geen kruid tegen op gewassen lijkt. En weer rollen de tranen over mijn wangen en vecht ik tegen het grote waarom waar we nooit antwoord op gaan krijgen. Het lijkt zo zinloos en wreed wat jou allemaal overkomt.

Iemand schreef een prachtig stukje over de kevers die naar boven klommen en nooit meer terugkwamen. Totdat er een besefte waarom en een prachtige libelle werd in de onzichtbare wereld voor de andere kevers. Hij kon niet meer terug naar die wereld om tegen de achterblijvers te vertellen dat de wereld boven ze zo prachtig was.

Ik hoop zo dat dit straks ook voor jou geldt, dat je in een prachtige wereld terecht komt, een wereld die mooier is dan de wereld die je hier kent. Dat je beseft dat ook voor iedereen die je liefhebt er een mooiere wereld te wachten staat.

Dat stukje kwam van mij.  Sinds dat ik het onder ogen kreeg,  laat het me niet meer los,  het houdt mij op de been. Want ik heb serieus verdriet om deze lieve,  jonge vrouw, en haar naasten.  Het stukje is zo veelzeggend,  voor Millie,  voor ons allen.  Ik geloof ook stellig dat er een plaats voor Millie is,  na dit aardse leven,  waar geen pijn meer is. 

Lieve Millie,  ik hoop dat je laatste tijd hier omringd zal zijn door je geliefden. Dat de pijn nog te behappen is,  met medicatie. 

Ik dank je uit de grond van mijn hart dat jij via dit forum in mijn leven bent gekomen. 

En vlieg,  vlieg als de libel!  In een wereld die veel mooier is dan iemand zich kan voorstellen. 

Millie, ook mijn gedachten gaan veel uit naar jou. Prachtig mens. Ik zou willen dat het anders was. Dat jou dit niet overkwam. 
Er is al veel gezegd hier, veel mooie woorden. Eigenlijk weet ik niet meer wat ik nog moet zeggen, wat ik nog moet toevoegen. Ik wens je zoveel goeds. Maar mijn echte wens, dat dit jou niet overkwam, kan ik helaas niet voor je laten uitkomen. Ik hoop dat je je gedragen voelt en dat de morfinepomp en de bestralingen alle pijn wegjagen. Liefs.

ik wens met heel mijn hart dat de bestralingen doen wat ze moeten doen, zodat je met meer kwaliteit van leven nog een poosje van je gezin kunt genieten…

ook bij mij heb je een plek in mijn hart❤️

Lieve Millie,
Wat hoop ik dat de bestraling iets van verlichting kan brengen zodat je zo comfortabel mogelijk en zo min mogelijk pijn naar huis kan. Vertrouwd in je eigen omgeving, bij je liefste mannen.
Ik wens je nog mooie momenten.
Je zit in onze gedachten, elke dag weer.
Sterkte en dikke knuffel 

♥️

letterkoekje schreef op 16-08-2022 om 17:11:

[..]

Hey, Brooklyn, alhoewel ik altijd alle inzendingen heb gelezen (en dus betreffende post van jou ook), weet ik niet weer wanneer je die hebt gepost en zou ik die opnieuw willen zien en eventueel bewaren. Heb je nog een idee wanneer je die hebt gepost?
Bedankt en indien niet, don't worry.

Natuurlijk wil ik het nog een keer posten.  Ik ben een redelijk nuchter persoon,  maar dit verhaal raakt me echt.  
Het is in het Engels.  Maar niet moeilijk te begrijpen.  

Once, in a little pond, in the muddy water under the lily pads, there lived a little water beetle in a community of water beetles. They lived a simple and comfortable life in the pond. Once in a while, sadness would come to the community when one of their fellow beetles would climb the stem of a lily pad and would never be seen again. They knew when this happened; their friend was dead, gone forever. Then, one day, one little water beetle felt an irresistible urge to climb up that stem. However, he was determined that he would not leave forever. He would come back and tell his friends what he had found at the top. When he reached the top and climbed out of the water onto the surface of the lily pad, he was so tired, and the sun felt so warm, that he decided he must take a nap. As he slept, his body changed and when he woke up, he had turned into a beautiful blue-tailed dragonfly with broad wings and a slender body designed for flying. So, fly he did! And, as he soared he saw the beauty of a whole new world and a far superior way of life to what he had never known existed. Then he remembered his beetle friends and how they were thinking by now he was dead. He wanted to go back to tell them, and explain to them that he was now more alive than he had ever been before.

His life had been fulfilled rather than ended. But, his new body would not go down into the water. He could not get back to tell his friends the good news. Then he understood that their time would come, when they, too, would know what he now knew. So, he raised his wings and flew off into his joyous new life".