Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Je hoeft nooit meer alleen te zijn. En wij zijn ook bij jou, in ons 
en gedachten 
Lieve lieve Millie, ja je bent voor mij (ons) een onbekende en eigenlijk wens ik met heel mijn hart dat je een onbekende was gebleven.
Gewoon een jonge vrouw met een jong opgroeiend gezin zoals er zovelen zijn, dat had je moeten blijven. Ik had nooit van je bestaan en dit wrede lot af moeten weten.
Je laatste bericht gaat weer door merg en been, je angst voor weer die ondraaglijke pijn is letterlijk voelbaar.
Ik hoop dat de aanwezigheid van je geliefden en ook de bestraling wat verlichting brengt zodat naar huis kunt om daar hopelijk langer te blijven.
Een heel voorzichtige knuffel van mij
Lieve Millie,
Wat vreselijk dat de pijn je nog steeds weer houdt van de plek waar jij hoort te zijn. Thuis!
Ik herinner mij een bericht dat je hier lang geleden schreef. De letterlijke tekst weet ik niet meer, maar de kern was dat je sterk wilde zijn, door vechten en vooral niet opgeven.
Bij jou denk ik aan een krachtige vrouw. Ik herinner me de opleving dat je zelf monster in de draagzak had gedaan om hem mee te nemen naar de speeltuin. Ik herinner mij de dag dat jij meer in het huishouden deed dan ik. De nacht die jij met pijn doorbracht aan het bed van monstertje, omdat hij ziek was. Jij bent zo sterk! Jij hebt niet opgegeven! Jij hebt alles uit je lichaam gehaald dat er in zit.
Maar nu wordt het langzaam ondragelijk. Is de keuze tussen pijn lijden of bijwerkingen die normaal contact bijna onmogelijk maakt. Weet dat als dit je te zwaar valt dat je de keuze mag maken om te stoppen. Dat zal niet afdoen aan hoe sterk je bent.
Ik blijf hopen op een wonder, dat je nog jaren hier mag zijn. Ik gun het je zo. En tegelijkertijd gun ik je ook een einde aan deze lijdensweg. Een fijn en rustig afscheid van één ieder die je lief is.
Heel veel liefs
Lieve, lieve Millie,
Wat fijn dat ze elkaar aflossen en je niet alleen hoeft te zijn. Heel veel sterkte! Wat ben je toch dapper dat je de bestraling toch ondergaat, hopelijk gaat het wat verlichting bieden voor je.
Je hebt voor altijd een plaatsje in mijn hart en dat van vele anderen.
Ook voor je man, monstertje en alle anderen om je heen: heel veel sterkte
Oh, Millie, wat hartverscheurend dat je in het ziekenhuis ligt, en er kostbare tijd voorbij gaat waarin je niet thuis bent bij je man, je zoon en de poes Ik hoop zo dat naar huis gaan lukt. Oh, en je schrijft nog heel coherent hoor, bij alle morfine (ik heb niet zo’n goed excuus, en schreef net ‘kind’ waar ik ‘poes’ bedoelde. Poes is je vast dierbaar, maar om er nou een kind van te maken… Jou gaat het schrijven beter af.)
Sterkte met de bestraling.
Lieve Millie,
Gelukkig hoef je niet meer alleen te zijn ♥️
Ik wens je veel sterkte met de bestraling vanmiddag en hoop dat je thuis de pijn onder controle kunt houden met de morfinepomp. En dat je daar lekker met je man, monstertje en de poes kan knuffelen.
Dikke knuffel
(((((((((((((Millie)))))))))))))
Ik bid (op non-religieuze wijze) dat bestraling geen erge napijn en wel verlichting biedt. Fijn om te weten dat je ook in de echte wereld niet meer alleen hoeft te zijn. In gedachten zijn wij ook bij je.
Lieve Millie,
Wat vreselijk dat je niet thuis kan zijn door de pijn. Ik ga vanmiddag heel hard duimen voor jou, dat de bestraling goed aanslaat en dat je naar huis kan. Want daar hoor je te zijn.
Millie, ik bewonder jou zo énorm. Ik zal nog vaak aan je denken, je hebt een plekje in mijn hart. Door jouw manier van schrijven heb ik het idee dat ik jou ken, ook al is dat natuurlijk niet zo. De liefde die jij voor jouw monstertje hebt, spat van het scherm. Weet dat jij hem een ontzettend goede basis hebt gegeven, dat zal hij altijd met zich mee dragen.
Wat is het toch allemaal oneerlijk, ik had jou zo de tijd gegunt. Heel veel sterkte Millie.
Wat rot om te lezen dat je nu hard aan het inleveren bent op kwaliteit van leven. Maar wat ben ik blij voor je dat je niet alleen hoeft te zijn en dat je continue de liefde en steun van jouw dierbaren om je heen hebt. Ik hoop dat de bestraling jou nog de kans gaat geven om voor meer dan 1 nacht naar huis te kunnen. En ik hoop ook dat ze je iets tegen de angst kunnen geven als deze te heftig wordt.
Lieve Millie, ik weet niet of je straks nog in staat bent hier te schrijven of te lezen. Daarom ben ik misschien wat voorbarig met deze woorden. Maar ik wil je bedanken voor de inkijk in jouw leven en het besef dat je me hiermee hebt meegegeven dat alles nu is:
Wacht niet om te vieren,
wacht niet om te vechten,
voor alles wat je waard is,
voor je het weet is het voorbij.
Wacht niet om te lachen,
wacht niet om te zeggen,
aan degenen die je lief zijn,
blijf jij hier bij mij.
Wacht niet om te dansen,
wacht niet om te vallen,
wacht niet tot secondes overgaan in een minuut,
want alles, ja alles is nu.
Diggy Dex - Alles is nu
Ik wens je nog veel waardevolle ‘Alles is nu’ momenten toe met jouw lieve monstertje, man, zus en broertje. En alle andere mensen die jou dierbaar zijn.
Fijn om weer even een update te lezen. Ik schrijf niet veel, maar weet dat ook hier aan je gedacht word. Ik hoop dat de bestraling iets goeds voor je gaat doen.
Ik sluit me aan bij de voorgaande berichten.
Voel je vooral niet verplicht om nog te schrijven, zeker niet nu je je zo rot voelt. Heel fijn dat er constant iemand bij je is in het ziekenhuis. Hopelijk verlicht de bestraling en kun je toch nog weer (even) naar huis.
Lieve Millie,
Ik hoop dat je vanmiddag na de bestraling naar huis kan en dat je daar dan kunt blijven. Wat fijn dat je man, zus en broer steeds bij jou zijn. Ik ben ook veel bij mijn zusje geweest (ook in het ziekenhuis) en die momenten waren hartverscheurend en enorm zwaar. Tegelijkertijd vond ik het zo fijn om er voor haar te kunnen zijn. Achteraf zijn deze momenten me ook weer zo dierbaar. Ik gun je nog veel fijne dierbare momenten en als het moment van sterven voor jou daar is, gun ik je de rust om alles los te kunnen laten. Ik gun het je om te sterven zoals mijn zusje stierf: ze had alles zo goed mogelijk afgesloten en is gestorven op een door haar gekozen moment omringd door mensen die van haar houden, maar haar ook los konden laten.
ik volg je als stille mee lezer al een hele tijd. Nu de behoefte om een account aan te maken en te reageren. Al heb ik geen idee wat ik kan zeggen. Dus daarom maar een virtuele knuffel voor jou ♥️
heel veel sterkte Millie ❤
Lieve Millie, fijn dat je je geliefden bij je hebt Op afstand zijn wij ook dicht bij je en zal jij altijd dicht bij ons blijven 