Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Liefs voor jou, Millie 
Ik kom hier regelmatig kijken. Denkend aan jou en je mannen Millie.
Ook vandaag weer een digitale knuffel voor jou Millie. Ik hoop zo dat de pijn inmiddels onder controle is
Jullie zijn steeds in mijn gedachten Millie, Man en Monstertje. Als ik ga slapen en wanneer ik wakker word. Ik hoop steeds opnieuw dat je geen pijn hoeft te lijden en dat jullie fijne, liefdevolle momenten hebben samen met veel dikke knuffels.
Als we toch maar één wens mochten doen, lieve Millie, dan was het wel een wereld waarin deze ziekte niet bestond.
♥️♥️
♥️♥️
Ik hoop elke dag dat het een goede dag is voor jou Millie, een met weinig pijn.
Millie, weet dat we je niet vergeten. Zie hier alle knuffels voor jou. Je hebt echt zo veel indruk op ons gemaakt, zo met je mee geleefd. We zijn er denk ik allemaal kapot van. Het is niet eerlijk, zoals je zelf zo vaak zegt. Maar als de pijn de overhand neemt, verlang je naar rust. Hoop dat je door medicatie pijnloos deze hete dagen mag doorkomen en daardoor misschien nog wat mooie momenten samen hebt. Knuffels jouw kant op.
... nog altijd botsen die woorden uit je laatste post tegen de binnenkant van mijn hoofd. Botsen als de balletjes in computerspelletjes: als ze een kant raken schieten ze weer een hele andere richting uit.
Ik ben er gewoon zelf ziek van. Wat moet het niet voor jou zijn, Millie.
Ons vedriet is groot, merk je aan alle reacties.
We staan met jou in gedachte op en gaan er mee slapen.
En beseffen wat een goede gezondheid een geschenk is.
We houden van je KANJER💞