Millie, het monster en de strijd voor het leven!

Lieve Millie, ik weet niet wat ik moet zeggen.  Ik heb geen troostende woorden...je raakt me, heel diep... wat hadden we je graag gegund dat het anders was verlopen. Dikke knuffel. 

lieve Millie,
Net als iedereen hier vind ik het zo erg voor jou, Monster en je man. En dan die eenzaamheid, de angst, het verdriet… Wat een drama. Ook van mij een warme knuffel 

Bij gebrek aan de juiste woorden:♥♥️♥️

Ik weet niet wat ik moet zeggen.. Wat een onmenselijk verdriet moet jij ondergaan, dit verdien je niet, wat is het allemaal oneerlijk

lieve Millie
Ik word emotioneel van je bericht.
Wat een verdriet en onmacht.
Verder weet ik even niks te zeggen.... Sorry. 

Hartverscheurend jou bericht Millie...

Wat een eenzaam proces ook. Ondanks de liefdevolle mensen om je heen.

Lieve Millie,

Ook even vanachter mijn toetsenbord een dikke virtuele  voor jou!

Ik weet wat je doormaakt en voelt, leven tussen angst en verdriet, maar steeds weer zoekend naar dat laatste beetje hoop en levenskracht, het is ook zwaar en vaak eenzaam! En natuurlijk heb je heel veel mensen om je heen die met je meeleven en meevoelen, zelfs hier op dit forum, maar dat is een schim van al het verdriet wat jij helemaal zelf en alleen moet dragen en verwerken. 

Ik heb gisteren de hele middag aan je gedacht, want ook ik heb gisteren het geluk gehad een portret te laten maken door Stichting Komma. Dankbaar dat ik dit heb mogen doen, al was het ook heel moeilijk en confronterend soms.

Mocht je de behoefte hebben om je hart privé te luchten met een lotgenoot, schroom niet, want je mag mij áltijd een berichtje sturen, al is het maar om je hart te luchten of enige herkenning te vinden! 

❤️

Lieve Millie, lieve man-van-Millie, lief monstertje
❤️ ❤️

kunnen we iets voor je doen? Zeg het alsjeblieft Millie zou zo graag wat voor jullie gezinnetje willen doen

Denk aan je Millie! Geen woorden kunnen beschrijven hoe erg ik dit voor je vind! Zoveel kan er opgelost worden, maar dit helaas niet! ♥️

mijn hart huilt...had een lap tekst maar eigenlijk ben ik sprakeloos dus heb de tekst weer weggehaald.
Ik ben zo aan het verzinnen naar iets wat troostend is maar er is gewoon niks niks niks wat een beetje helpt.

Ik wilde iets schrijven maar ik weet niet of het gepast is omdat ik sprankjes hoop heb dat je hier nog even bent op het aardse, ik schrijf het toch maar. 

Mijn oma is heel jong overleden en liet 3 heel jonge kinderen na, jongste zoon mijn oom was 2 jaar toen. Ik weet van hem dat, en ik weet niet of je het wil weten maar hij heeft geen herinneringen aan zijn moeder maar wel in zijn dromen en hij zegt dat hij haar liefde voelt in zijn hart. Hij gaat nog heel regelmatig naar haar graf en ze is overal bij met foto's. Onbewust heeft monstertje al de sterkste basis, de allerliefste ouders.

Maar wederom alles hierboven geschreven geeft geen enkele troost voor jou en het is niet te bevatten wat een eenzame reis jij nu doormaakt...ik wil  gewoon voor jullie dat je nog wat tijd krijgt met elkaar.
Lieve Millie ik denk aan jou .

Millie, deze geestelijke kwellingen heb je hopelijk niet alleen moeten be-leven! Ik weet dat je toestand ernstig is en dat weet jij ook. Maar heb je met een dokter gesproken of een uitslag bekeken waardoor deze post in deze vorm is geschreven? Of heeft de rollercoaster het plots helemaal van je overgenomen?
Je bent nog niet dood, Millie en je zal nog vele keren de gelegenheid krijgen om je zoontje tegen je aan te drukken.
Mijn hart bloedt bij het lezen van je post, ik zou zo in mijn auto springen om vanuit België naar je toe te rijden en je tegen me aan te drukken om je nooit meer los te laten. Om te zeggen dat het allemaal niet waar is. 
Geef de moed niet op Millie, asjeblief, doe het niet.
Ik weet verder niet wat zeggen maar hopelijk gaan morgen je gedachten niet meer met je aan de haal en word je terug wat rustig.

x 1000