Millie, het monster en de strijd voor het leven!

,

Stilte. Dat is wat je bericht in me oproept. Je verdriet is zo invoelbaar, daar kan geen mooie tekst tegen op. Ik weet niet wat het is om dood te gaan of om hem zo in de ogen te moeten kijken zoals jij dat nu doet. Vandaar een comma, bij gebrek aan een goed antwoord. 
En zeker zullen man en monster  heel verdrietig zijn als het zover is. Je hebt ze beiden zoveel liefde meegegeven, dat ik  hoop dat ze daarmee vooruit kunnen. Je mans hart vol liefde voor jou kan hij gebruiken om monster te laten opgroeien naar de mooie vent die hij al in zich heeft. En monster, met al jouw trekken, zal van zijn vader, de rest van de familie en vrienden, horen hoe bijzonder lief zijn moeder was en hoe lief ze hem heeft. Hij zal haar wellicht zien als hij in de spiegel kijkt of als hij zijn talenten gaat ontdekken. 

Maar al die gedachtes zijn ontzettend verdrietig. Ik kan alleen maar in gedachten naast je staan in gedachten. En met een kaarsje in het grotje hier vlakbij. 
Vandaar dat ik afsluit met nog een comma. ALs een soort groet en steun in stilte

,

Oh lieve Millie toch
Ik weet niet wat ik moet zeggen, behalve dat ik je zo ontzettend bewonder. Wat een mooie woorden weet jij in de meest lastige tijd van je leven te schrijven. Elke letter die je typt raakt me dieper dan ik ooit had kunnen verwachten van iemand die ik helemaal niet ken. Maar dat gevoel heb ik helemaal niet, want door jouw woorden leef je ook een beetje in mij. En in ons allemaal. Zo zul je áltijd verder leven, in miljoenen kleine stukjes, in ons allemaal. In onze hoofden, in onze harten. Mogen die miljoenen stukjes die voortleven in andermans gedachten er met zijn allen voor zorgen dat je man en monster de kracht ontvangen die ze zo ontzettend verdienen op het moment dat jij er niet meer voor ze in het aardse leven bent. Want ook in hun zul je voortleven, in hun gedachten, in hun harten, in hun lichamen. Lieve, lieve Millie. Hele dikke knuffel voor jou. 

Soms weet je niet wat je moet zeggen.
Je verdriet is zó invoelbaar. Het is niet voor te stellen wat jij moet doorstaan.
Ik heb geen woorden, dan maar de zoveelste virtuele knuffel 

Lieve sterke dappere millie   

Millie, wat een onmenselijk verdriet. Je hebt je monster de best mogelijke start gegeven in het leven, maar je zou er nog veel langer voor hem en je man moeten zijn.  Ik blijf hopen dat je voorgevoel ernaast zit deze keer. 

Lieve lieve Millie. Ik word stil van je bericht. 
Je eenzaamheid  wanhoop en angst is heel herkenbaar uit de periode dat ik kanker had. 
Het is zo enorm oneerlijk dat jij het kanker hoofdstuk niet op een andere manier mag afsluiten.
Schrijf hier van je af, wij zijn er voor je om naar je te luisteren/ lezen.
Je hebt er niks aan, maar in gedachten ben ik bij je.
Sterkte lieve, sterke, dappere vrouw 

Lieve Millie, ik weet niet wat ik tegen je moet zeggen. Wat een verdriet. 

Lieve Millie,
Een kaarsje steek ik op voor hoop
een knuffel geef ik je voor je eenzaamheid
Mijn oor luistert naar je verhaal, 
Mijn hart staat open voor je angst.
Ik zou willen dat het iets hielp.

Mijn liefde gaat uit naar jou, je monster, je man. 

Lieve,lieve Millie,

Je raakt me recht in mijn hart, zoals ieder hier denk ik!
Huil al je ellende en verdriet er maar uit lieverd, dit is zo groot, veel en eenzaam.
Houden van en moeten loslaten, het is vreselijk!
Voor jou en de mensen die je lief hebben en om je heen staan. Je hoeft echt niet alleen maar die sterke Millie te zijn, gooi je verdriet er uit en laat je vasthouden en omarmen in liefde.
Ook dat mag meiske.

Een dikke knuffel vol liefde voor jou.

♥️♥️

Waarom moeten zulke liefdevolle mensen zo vroeg gaan, die de wereld mooier maken?

Mijn hart huilt me je mee Millie 😢.
Je kan zelf alles dragen maar dat verdriet van je kind kan je straks niet voor hem dragen… Dat is hard en moeilijk en daar mag je het ook gewoon heel moeilijk mee hebben.