Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Oef dat klinkt heel naar Millie! Wil en kan je wel wachten tot maandag? Dikke knuffel
Ik zit al heel lang te denken wat voor zinnigs ik zou kunnen zeggen, maar ik weet het niet.....Ik vind het zo erg voor jou, je man en monstertje. Ik leef met jullie mee. Dikke knuffel x
O Millie, wat krijg je toch veel te verstouwen, pijn op pijn ... 
Hè getverdemme, wat klinkt dat naar Millie. Hoop in elk geval dat de pijn wat afzakt en je het weekend enigszins ok door komt. Sterkte
lieve Millie, wel 10 keer heb ik de afgelopen tijd een poging gedaan om iets te schrijven. Maar zo mooi als de andere dames het hier doen kan ik gewoon niet. Toch wil ik tegen je zeggen dat ik aan je denk heel vaak zelfs, dat ik je verdriet en pijn voel tot in het diepste van mijn ziel. Niet dat het jou helpt maar je schrijft zo mooi en beeldend vol liefde maar ook de pijn dat het gewoon dit bij me losmaakt.
Het moederschap heeft mij een enorme angst gebracht, ik werd ongelooflijk bang dat mij iets zou overkomen of dat ik ziek zou worden en mijn 2 kleintjes moest achterlaten. Het was zo erg die angst dat ik wilde dat mijn man mij in de ochtend belde of ik wel wakker was geworden. Een moeder mag gewoon niet zo jong zo ziek worden, er is geen macht ter wereld die dit kan rechtvaardigen. Mijn kleintjes zijn nu 16 en steeds als ik je post lees krijg ik een vette les, kleine soms grote puberproblemen zijn niks gewoon. Ik zou met mijn diepste gedachten wensen bijna bidden als ongelovige dat jij puberproblemen zou mogen meemaken met jullie lieve monstertje.
Ik wil je bedanken voor deze wijze lessen.
En nu weet ik niet hoe ik deze post moet afsluiten maar lieve Millie ik denk aan jullie♥️
Mafalda schreef op 23-04-2022 om 14:06:
lieve Millie, wel 10 keer heb ik de afgelopen tijd een poging gedaan om iets te schrijven. Maar zo mooi als de andere dames het hier doen kan ik gewoon niet. Toch wil ik tegen je zeggen dat ik aan je denk heel vaak zelfs, dat ik je verdriet en pijn voel tot in het diepste van mijn ziel. Niet dat het jou helpt maar je schrijft zo mooi en beeldend vol liefde maar ook de pijn dat het gewoon dit bij me losmaakt.
Het moederschap heeft mij een enorme angst gebracht, ik werd ongelooflijk bang dat mij iets zou overkomen of dat ik ziek zou worden en mijn 2 kleintjes moest achterlaten. Het was zo erg die angst dat ik wilde dat mijn man mij in de ochtend belde of ik wel wakker was geworden. Een moeder mag gewoon niet zo jong zo ziek worden, er is geen macht ter wereld die dit kan rechtvaardigen. Mijn kleintjes zijn nu 16 en steeds als ik je post lees krijg ik een vette les, kleine soms grote puberproblemen zijn niks gewoon. Ik zou met mijn diepste gedachten wensen bijna bidden als ongelovige dat jij puberproblemen zou mogen meemaken met jullie lieve monstertje.
Ik wil je bedanken voor deze wijze lessen.
En nu weet ik niet hoe ik deze post moet afsluiten maar lieve Millie ik denk aan jullie♥️
Jawel!
Mafalda schreef op 23-04-2022 om 14:06:
lieve Millie, wel 10 keer heb ik de afgelopen tijd een poging gedaan om iets te schrijven. Maar zo mooi als de andere dames het hier doen kan ik gewoon niet. Toch wil ik tegen je zeggen dat ik aan je denk heel vaak zelfs, dat ik je verdriet en pijn voel tot in het diepste van mijn ziel. Niet dat het jou helpt maar je schrijft zo mooi en beeldend vol liefde maar ook de pijn dat het gewoon dit bij me losmaakt.
Het moederschap heeft mij een enorme angst gebracht, ik werd ongelooflijk bang dat mij iets zou overkomen of dat ik ziek zou worden en mijn 2 kleintjes moest achterlaten. Het was zo erg die angst dat ik wilde dat mijn man mij in de ochtend belde of ik wel wakker was geworden. Een moeder mag gewoon niet zo jong zo ziek worden, er is geen macht ter wereld die dit kan rechtvaardigen. Mijn kleintjes zijn nu 16 en steeds als ik je post lees krijg ik een vette les, kleine soms grote puberproblemen zijn niks gewoon. Ik zou met mijn diepste gedachten wensen bijna bidden als ongelovige dat jij puberproblemen zou mogen meemaken met jullie lieve monstertje.
Ik wil je bedanken voor deze wijze lessen.
En nu weet ik niet hoe ik deze post moet afsluiten maar lieve Millie ik denk aan jullie♥️
Wauw!
Ik lees en leef ook mee
Lieve Millie, ik ben al tig keer begonnen aan een berichtje, maar ik kan de juiste woorden niet vinden.
Wat is het leven toch zo, zo oneerlijk.
Jouw pijn, verdriet, machteloosheid en wanhoop komen hard binnen, en ik zou zo graag willen dat ik je kon helpen.
Ik kan alleen maar hopen en duimen dat de pijn inmiddels minder of zelfs weg is (krijg je andere pijnmedicatie?) en dat de medicatie aankomende week gestart kan worden in de hoop dat het je meer tijd geeft.
Ik denk aan je lieve Millie. Hele dikke knuffel
wat 🌞 ☀️ 🌞 zonnestralen vanuit noord Nederland
Ik denk aan je .
veel sterkte lieve Millie
Ik denk aan je, heel veel sterkte 
Jakkes, Millie, dat klinkt rot, hoofdpijn en een verdwenen bult. Heb je een vermoeden wat er gebeurd is? Maandag is nog lang wachten, denk ik. Bel je het ziekenhuis als het nog erger wordt?
💞🍀
🍀 🍀