Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Fijn dat er wat gedaan kan worden. Al zal het zeker weer niet meevallen. Heel veel sterkte en liefs 
Wat heftig opnieuw een operatie, maar wat fijn dat het vooruitzicht is dat de pijn dan zal verdwijnen. Ik hoop dat je zo snel mogelijk aan de beurt bent, zodat je minder tijd hebt om er tegen op te zien.
Ik hoop dat je snel geopereerd kan worden, want om te voorkomen dat je er lang tegenop moet zien en dat de pijn zo snel verlicht kan worden. Heel veel sterkte met het volhouden naar deze operatie toe en met de operatie zelf.
Ik zie dit als (momenteel zéér) positief nieuws, Millie. Natuurlijk zitten er (voor jou) negatieve kanten aan. Maar het had gekund dat je ons vandaag een héél ander verhaal had moeten vertellen. En dat is lekker niet gebeurd! Monstertje zal je even moeten missen maar ... hij krijgt daarna 'meer' mama terug. En da's ook niet niks.
Sterkte bij het aftellen naar 'het' moment alweer.
Het vooruitzicht dat er (waarschijnlijk) weer een operatie aan zit te komen lijkt me erg heftig en naar, maar het doel, zoveel mogelijk quality time met je mannen en geen (of minder) pijn lijkt het mij zeker waard. Ik hoop daarom dat de operatie snel achter de rug is. Fijn dat de arts(en) alles uit de kast willen halen 
agg Millie wat moet je veel ondergaan
😘
Pfff! Dubbel gevoel zeg, kans om tumorweefsel en pijn kwijt te raken maar wel wéér zo’n heftige ingreep. We gaan gewoon keihard duimen dat het deze keer toch gewoon meevalt en je nog heel lang van de resultaten van de operatie kan genieten. Hopelijk hoef je niet te lang te wachten! Dikke
Millie, we duimen voor je! 🤞🏻
Bedankt lieverds!
Vandaag besloot mijn kat me af te leiden: ze had een drol die was blijven hangen in haar lange vacht. Deze probeerde ze kwijt te raken door 'sleetje te rijden' door de hele kamer, een stankspoor achterlatend en uiteraard de boel alleen maar verder in haar vacht duwend.. 
Ik heb haar onder haar oksels opgetild en voor me uit gehouden en naar de douche gebracht. Daar heb ik met de douchekop haar billen gewassen terwijl zij zielig miauwde en steeds kleiner leek te worden (wat zit er eigenlijk weinig kat onder al dat haar!). Toen was ze boos en nat, maar tenminste niet meer smerig.
Ik moet het haar nageven, ik heb toch minstens een halfuur niet aan ziek zijn gedacht!
Ze heeft het me gelukkig alweer vergeven 
Haha, ik zie het al helemaal voor me met die kat. Ik hoop dat je geen vloerbedekking hebt of tapijt waar ze overheen ging.
Verder: Ik ga hard voor je duimen dat de operatie jou zowel kwaliteit als kwantiteit van leven terug gaat geven.
Haha dieren kunnen je alle ellende even laten vergeten hè. Het zijn grote dillema's waar je voor staat, Millie. Wens je wijsheid en kracht.
Haha zo grappig en goor. Ik heb het ook eens gehad en dat was ook nog zo’n kat met lang haar. Wel heel grappig gezicht als ze zo op de billen schuiven, alleen beetje jammer van het spoor dat ze achterlaten 😁
Gètsie, wat je als kat al niet moet doen om je baasje even aan iets anders te laten denken!
Toch fijn dat je kat niet van zich afbeet tijdens het wassen, maar gelukkig slechts zielig zat te miauwen...
O bah, ik heb iets soortgelijks eens met m’n hond gehad 
Zo vies!
Zijn het de kinderen niet die tot hun nek in de poep zitten, dan onze lieve huisvriendjes wel.. Je schrijft het wel heel komisch op, ik zie het zo voor me! Hopelijk een fijn, rustig weekend met niet teveel pijn. ♥️