Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Oh, wat verdrietig, Millie. Wat is het toch een kutziekte, die je zoveel afneemt. Heel veel kracht om weer zo’n afschuwelijk bericht te kunnen verwerken.
Wat een rotbericht Millie. Alsof het allemaal al niet kut genoeg is.
Geen woorden voor 
Lieve Millie,
Helaas weet ik weer niet wat ik moet zeggen, er zijn hier echt geen woorden voor. Ik vind het zo erg dat je dit allemaal moet meemaken en zo vreselijk dat zo'n goede moeder niet nog een keer moeder mag worden. Ongelooflijk. Ik ben er echt stil van..
Dikke dikke knuffel voor jou Millie, wat een verdrietig bericht…
Ik heb met tranen al jullie berichtjes gelezen. Het is inderdaad zo volslagen shit en oneerlijk. Maar enorm blij dat ik op jullie steun kan rekenen. Dat jullie vinden dat ik een goede moeder ben, vind ik zo'n groot compliment om te krijgen! Een tweede monstertje was zo enorm welkom geweest, maar het is niet anders. Ik hoop dat ook dit nieuws gaandeweg minder pijnlijk zal worden. Mijn volle focus zal in ieder geval zijn om er zo lang mogelijk te zijn voor het monstertje wat we godzijdank wel hebben mogen krijgen.
Het was fijn met mijn vriendinnen, maar ook lichtelijk pijnlijk (één van hen is hoogzwanger van haar tweede kindje). Gelukkig konden we het er gewoon over hebben en werd het niet ongemakkelijk om over haar zwangerschap te praten, ik zou nooit willen dat zij haar blijdschap daarover niet met mij zou kunnen delen.
Ik ga zo lekker in bed een serie kijken en op tijd slapen. Elke ochtend als monster wakker wordt, legt mijn man hem bij mij in bed en knuffelen en zingen we liedjes samen terwijl man ontbijt maakt. Dus daar ga ik me weer op verheugen ♥️
Ach lieverd, wat een dag weer zo Ik vind het ook zo onwijs oneerlijk wat je allemaal voor je kiezen krijgt.
Ach Millie, wat een heftig bericht weer.
Ik ben nog even iets vergeten Millie, wens ook Mr. Millie het beste en alle sterkte toe. Voor hem zal dit nieuws ook droevig zijn.
Houdt hij zich staande? En krijgt hij nog steeds zorgverlof van zijn patron?
letterkoekje schreef op 10-12-2021 om 20:40:
Ik ben nog even iets vergeten Millie, wens ook Mr. Millie het beste en alle sterkte toe. Voor hem zal dit nieuws ook droevig zijn.
Houdt hij zich staande? En krijgt hij nog steeds zorgverlof van zijn patron?
Dat zal ik doen. Hij vindt het ook heel verdrietig. Hij vindt het beeld heel naar dat als ik er niet meer ben, monster alleen hem nog heeft. En dat we niet nog zo'n heerlijk exemplaar mogen maken.
Hij is wel al een tijd weer aan het werk. Dat is voor hem ook goed, om een 'normaal' te hebben. Wel kan hij op elk moment zijn taken laten vallen als er hier iets aan de hand is, dat is heel fijn. Hij is nu naar een kerstdiner van het werk, monster ligt heerlijk naast mij te slapen.
Lieverd, wat een verdriet. Kun je hier misschien met de oncologisch psycholoog over praten?
Verder weet ik niet zo goed wat te zeggen. Behalve dat je zo'n liefdevolle moeder bent, dat het van het scherm af spat. Sterkte meis. En geniet van je heerlijke monstertje.
denk aan je toppertje en truste💞
wat verdrietig dit nieuws Millie. Dat is moeilijk en weer iets om te verwerken.
Elke keer weer ergens afscheid van nemen… Weer iets om te verwerken. Dikke knuffel