Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Het nieuws is langzamerhand aan het landen. Soms voelt het nog heel oneerlijk en rauw, maar vaak overheerst ook de opluchting hoe het toch nét zo heeft kunnen lopen dat ik nog een gezonde en onbezorgde zwangerschap, bevalling en kraamtijd heb kunnen hebben. Het had echt niet veel gescheeld of ik had het allemaal nooit mogen meemaken. Of de zwangerschap zou zijn gekleurd of zelfs beschadigd door de ziekte. Mijn grootste droom was om moeder te worden, en die is uitgekomen. Ik probeer dat in ieder geval niet te laten overschaduwen doordat ik het niet nog een keer mag meemaken.
Agen, jij vroeg of monstertje al wat begon te zeggen. Hij zegt 'mama' en 'hap', soms 'jajaja' en héél soms 'papa'. Verder doet hij vooral veel geluiden en gebaren na, zoals kuchen, nee schudden, in zijn handen klappen, high fives geven, handen in de lucht bij 'hiep hiep hoera'..verder loopt hij overal langs en staat hij regelmatig los. Los lopen zie ik nog niet zo snel gebeuren, hij is vrij voorzichtig ingesteld en houdt zich liever voor de zekerheid toch ergens aan vast.
Gisteravond wilde hij niet eten en was hij heel zielig aan het jammeren. De thermometer gaf toen 39,4 aan. Vandaag is hij wel iets vrolijker maar hij heeft nog steeds koorts. Veel op schoot dus en disneyfilms kijken!
Het is ook ontzettend oneerlijk, Millie. Daar hoef je echt niet binnen een paar dagen vrede mee te hebben. Dat hoeft zelfs helemaal nooit.
De leren-praten fase vind ik echt een hele leuke, Millie. En soms ook wel bewerkelijk, als een kind heel gefrustreerd is omdat het al vanalles duidelijk wil maken maar dat nog niet echt kan (zo rond de anderhalf jaar, bij die van mij).
Ja die driftbuien van mijn kinderen als ze iets wilden en ik snapte niet wat, die herinner ik me nog goed!
Tegenwoordig schijn je babygebarentaal te hebben, gebaseerd op doven-gebarentaal, die een deel van die frustratie kan wegnemen. Moet je alleen wel de puf hebben om het te leren.
https://www.oudersvannu.nl/baby/ontwikkeling/babygebaren/
Inderdaad, Millie, je hebt het een keer mogen meemaken, het fantastisch gevoel dat er onder je hart iets aan het groeien is. Daar ben ik blij voor dat je dat is gegund.
Knip, ongepast
Tot de volgende keer, Millie!
Millie ik lees je en leef mee 😘
Achterhaald omdat ik zie dat de mod heeft ingegrepen
Lieve Millie. Neem jezelf niet kwalijk als je om deze boodschap af en toe rouwt. Het is een rauwe boodschap en besef. Dat doet niets af aan de leukigheid van monster. Dat brabbelen, zwabberen en knabbelen; het is echt een geweldige tijd met zo’n dreumes, ook als je samen ‘alleen maar’ onder een dekentje Disney films kijkt.
Infobericht: de laatste paar reacties zijn verwijderd wegens offtopic
Helemaal top moderator. Thanks.
Lieve Millie,
Hele dikke knuffel voor jou!
Biebel schreef op 13-12-2021 om 16:39:
Achterhaald omdat ik zie dat de mod heeft ingegrepen
Lieve Millie. Neem jezelf niet kwalijk als je om deze boodschap af en toe rouwt. Het is een rauwe boodschap en besef. Dat doet niets af aan de leukigheid van monster. Dat brabbelen, zwabberen en knabbelen; het is echt een geweldige tijd met zo’n dreumes, ook als je samen ‘alleen maar’ onder een dekentje Disney films kijkt.
Wat een mooi bericht. De woorden die ik niet kon vinden. 
Dank voor het ingrijpen mod.
voor jou Millie.
Millie, wat zijn de volgende stappen in jouw medisch traject?
Hoop dat jullie alledrie lekker slapen!
lieve Millie, ik hoop dat het "goed" met je gaat en je fijne momenten hebt met je gezin.
🍀🍀🍀