Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Wat een kaa-uu-tee-nieuws zeg. Maar daarnaast ook goed nieuws...
Ik ben een (redelijk) stille meelezer maar soms wil ik ook even laten horen dat ik je berichten volg en vaak aan jou en je gezin denk. Als ik dan iemand hoor klagen omdat ze haar maat niet hadden in die mooie schoenen denk ik ook: "Pfffffffffff...!"
Die wasmand... laat maar even zitten, spaar jij je krachten maar voor je monster en je partner.
Zij-van-boven schreef op 18-11-2021 om 19:18:
Wat een kaa-uu-tee-nieuws zeg. Maar daarnaast ook goed nieuws...
Ik ben een (redelijk) stille meelezer maar soms wil ik ook even laten horen dat ik je berichten volg en vaak aan jou en je gezin denk. Als ik dan iemand hoor klagen omdat ze haar maat niet hadden in die mooie schoenen denk ik ook: "Pfffffffffff...!"
Die wasmand... laat maar even zitten, spaar jij je krachten maar voor je monster en je partner.
Zoiets wilde ik ook schrijven.
Gaat het een beetje, vrouwke? Zal niet meevallen om je gemak te houden, we kennen je al een beetje. Hopelijk héél snel de operatie aan je bovenbeen.
Heel veel liefs ♥️
Zo, dat was even een (onbedoelde) radiostilte. Mijn gemak houden bleek makkelijker dan gedacht: donderdag bouwde ik de prednison verder af en kreeg tegelijk griep. Het is moeilijk te zeggen welke klachten waar vandaan kwamen. Ik heb drie dagen hondsberoerd, rillend en zwetend in bed gelegen, niks kunnen eten en eigenlijk alleen maar geslapen. Ook had ik bloedneuzen, splijtende hoofdpijn en buikpijn. De wasmand(en) liggen onaangeroerd en overvol in de hoek 
Ik voel me vanochtend ietsje beter. Heb net wat cornflakes naar binnen gekregen en mijn monstertje zijn ontbijt gegeven, en lig daar nu van bij te komen in bed. Hoe rot ook, het is goede timing om niet in de weg te zitten voor mijn operatie. En ik kon toch al niks, dus dan maar nu! Ik zit nu nog op 5mg prednison, en ik ga vragen om te wachten met het helemaal afbouwen tot na de operatie. Het lijkt me vreselijk om dit weer te hebben en tegelijkertijd te herstellen van een operatie, plus als ik niet kan eten lijkt dat me ook niet goed voor het herstel. Ik zie alweer voor me dat ik dan in het ziekenhuis moet blijven tot ik weer eet..
Verder alles oké hier, nog geen breuk, monstertje slaapt alweer een stuk beter. Hij had de afgelopen dagen wat moeite met zichzelf, maar we merken dat hij dat vaker heeft als ik 'afwezig' ben. Hij merkt dan toch dat er iets niet klopt. Vandaag is hij gelukkig weer een stuk vrolijker en heb ik hem aangekleed en liedjes met hem gezongen. Mijn lieve mannetje, ik geniet zo van hem
jeetje Millie, maar wat je zelf zegt beter nu dan later. Maar rustig bijkomen en aansterken en lekker van je monstertje genieten. En die wasmanden lekker laten staan😁
Cilly2 schreef op 22-11-2021 om 11:41:
jeetje Millie, maar wat je zelf zegt beter nu dan later. Maar rustig bijkomen en aansterken en lekker van je monstertje genieten. En die wasmanden lekker laten staan😁
Daar sluit ik me helemaal bij aan!
Ach Millie, nog de griep erbij ook?
Hemeltje lief, Milly, wat vervelend dat je je zo ziek voelde dit weekend. Hopelijk knap je nu weer gauw op.
En wat schrijf je toch ontzettend mooi over monstertje. Ik smelt een beetje.
Millie
clivia53 schreef op 23-11-2021 om 10:12:
Millie
Van mij ook!
ik kom ook even langs voor een .
Hopelijk voel je je snel beter!
Zou je covid gehad kunnen hebben, Millie? Het gaat overal nogal rap met de besmettingen. Met het afschalen van de reguliere zorg ook. Ik hoop dat je niet te lang hoeft te wachten op je operatie terwijl de wasmanden je aanstaren.
Hoe vaak krijg je nu een scan om te kijken of de therapie aanslaat?
Thinking about you.
